آفتاب مهر

2022-07-18 11:57:34 سیدعلی طباطبایی

«داستان مردی که «ژاپن زیبا» را می‌خواست.»


حدود ۵ سال پیش بود که مقاله‌ای از«شینزو آبه»، نخست‌وزیر پیشین و فقید ژاپن در یکی از نشریات خارجی مطالعه کردم. ایده های شینزو آبه درآن مقاله و عمق نگاه وی به عنوان یک سیاستمدار موجب شد که من تصمیم بگیرم مطلبی در خصوص وی بنویسیم که چنین فرصتی پیش نیامد و متاسفانه این مطلب را پس از مرگش می‌نویسم.
شینزو آبه، متولد ۱۹۵۴ در یک خانواده سیاستمدار ژاپنی متولد شد. پدر او وزیر خارجه و نخست‌وزیر بود. او در سال ۱۹۹۳ زمانی‌که تنها ۳۹سال داشت، نماینده پارلمان ژاپن گردید.
@sokhanranihaa
بعدأ در سال ۲۰۰۶ نخست وزیر ژاپن شد و به عنوان جوان ترین نخست وزیر ژاپن پس از جنگ جهانی دوم شهرت یافت.
او دوباره در سال ۲۰۱۲ نخست وزیر ژاپن شد و تا سال ۲۰۲۰ نخست وزیر ژاپن ماند و رکورد طولانی ترین دوران نخست وزیری ژاپن را به نام خود ثبت کرد.

او تلاش زیادی برای احیا اقتصاد ژاپن انجام داد و به دلیل سیاست های اقتصادیش، دوران وی با نام Abenomics شهرت دارد که در آن محرک های مالی و اصلاحات ساختاری در مرکزیت آن قرار داشت‌ و توانست ژاپن را از رکود خارج کند.
شینزو آبه، دو بار به ایران آمد، بار اول در دوم شهریور ۱۳۶۳ به همره پدرش شینتارو آبه، وزیر خارجه ژاپن، که بعدا نخست وزیر ژاپن شد با هدف میانجیگری در جنگ ایران و عراق و بار دوم بیست و سوم خرداد ۱۳۹۸ به عنوان نخست وزیر ژاپن، حامل نامه ترامپ با هدف میانجیگری میان ایران و آمریکا. هر دو سفر وی با اهداف صلح جویانه بود که ناکام ماندند.
قطعا دو تصویر از شینزو آبه در تاریخ سیاست در جهان خواهد ماند. اولین تصویر که موجود است و تصویر او را زمانی به تصویر می‌کشد که نامه ترامپ را از روی میز، در زیر پاهایش پنهان می‌کند و دوم تصویر او که موجود نیست ولی وجود دارد و مربوط به زمانی است که پس از سفر به ایران خبر حمله به نفتکش های ژاپنی در خلیج فارس را می‌شنود.

شینزو آبه، را باید یک سیاستمدار کلاسیک قرن ۲۱ دانست. سیاستمدار رئالیستی که به دلیل دانش و منش خود، در قامت یک ایدئولوگ نیز برای ژاپن ظاهر شده بود. نتیجه آنکه او شناخته شده ترین سیاستمدار ژاپنی در سه دهه اخیر بود. در اندیشه فکری و روش عملی شینزوآبه، دو تفکر مرکزی وجود داشت.
اول ناسیونالیسم ژاپنی و دوم انترناسیونالیسم با هدف خدمت بیشتر به ژاپن.
در خصوص، ناسیونالیسم ژاپنی او ایده «ژاپن زیبا» (beautiful japan) را مطرح کرد. او مهمترین وظیفه خود را امنیت و رفاه برای ملت ژاپن و مهمترین اولویت خود را آموزش مردمِ ژاپن و اصلی ترین ماموریت خود را آماده ساختن ژاپن برای ۵۰ تا ۱۰۰ سال آینده می‌دانست.
او اعتقاد داشت که برای آنکه ژاپن یک کشور قدرتمند (strong state) شود، باید شهروندانش به کشور خود افتخار کنند.

در خصوص، اندیشه های انترناسیونالیستی وی که در خدمت ژاپن باشد باید به همان مقاله ای که چند سال پیش از وی خواندم اشاره کنم.
وی در آن مقاله اشاره کرده بود برای آنکه او درک کند، آیا اندیشه‌های دولت وی در محیط بین المللی به درستی درک شده و برای ژاپن مفید است، با طی مسافت ۱۵۰ هزار مایل به ۵۲ کشور دنیا سفر کرده است.
او ایده ژاپن، پل آسیا را در چهارچوب ابتکار دروازه آسیا (asia gateway initiative) مطرح کرد تا ژاپن، پل ارتباط شرق و غرب دنیا شود.

به هر روی شینزو آبه، سیاستمدار ناسیونالیست ژاپنی در ۱۷ تیر ۱۴۰۱ در شصت و هشت سالگی کشته شد اما میراث وی سال ها برای ژاپن خواهد ماند. سیاستمداری که جوان ترین نخست وزیر ژاپن بود ولی خام ترین و بی تدبیر ترین آنها نبود، سیاستمداری که طولانی ترین دوره نخست وزیری ژاپن را داشت ولی در آن آثاری از اختلاس و ارتشا و ابتلا به قدرت مشاهده نشد.

او سیاستمداری بود که زمانی که فهمید کاهش سلامتی اش، انجام وظیفه اش را مخدوش کرده، استعفا کرد ؛ زیرا استعفا کردن را آموخته بود و همانطور که برای مردمش از جان مایه می‌گذاشت در میان آن‌ها جان داد.

و نکته آخر برای آنانی که سیاست پیشگی را انتخاب کرده اند، هر زمانی که از دغدغه قدرت و ثروت فارغ شدند و اندیشه خدمت به ذهن هاشان خطور کرد، سخنرانی شینزو آبه، در ۲۶ ژانویه ۲۰۰۷ در جلسه ۱۶۶ پارلمان ژاپن را حتما مطالعه کنند تا بیاموزند یک سیاستمدار چگونه برای وطنش اندیشه ورزی می‌کند و چگونه از فرصت خدمت به ملت بهره می‌جوید.
.
@sokhanranihaa باز کردن / نظر دهید

2022-07-17 10:03:35 ‍ انتشارات بهارسبز بتازگی منتشر کرد:
چه بهتر که اشتباه کنیم!
الینا تیوجند
فریبا طیب نما
254 صفحه
89هزار تومان
الینا تیوجند در این کتاب معتبر، تضاد میان آنچه به ما گفته شده- باید اشتباه کنیم تا بیاموزیم- و واقعیت را که اغلب برای ارتکاب به آن تنبیه می‌شویم، بررسی می‌کند. او به ما نشان می‌دهد که اشتباه همه‌جا وجود دارد و هنگامی که به درستی آنها را می‌پذیریم و می‌شناسیم، می‌توانیم نه تنها خود، که خانواده، کار و نیز دنیای پیرامونمان را اصلاح کنیم.
کتاب چه بهتر که اشتباه کنیم، با برجستگی و پویایی، روشن بینی و عنوان بحث‌انگیزش بینش فرهنگی ما را به این مسیر سوق می‌دهد تا نقطه ضعف تلاش برای دستیابی به کمال‌طلبی و فواید اعتراف و پذیرش اشتباهات و درآغوش گرفتن عیب و نقص را در همه‌ی ما نشان دهد.
دوستان عضو کانال آفتاب مهر از تخفیف برخوردارند.
09121483033
02188109349 باز کردن / نظر دهید

2022-07-17 10:03:15 دوستان عضو کانال آفتاب مهر از تخفیف برخوردارند
09121483033
88109349 باز کردن / نظر دهید

2022-07-15 10:12:14 #یک_دقیقه_مطالعه...

برگرفته از کتاب : «... سرگذشت پرنده‌ی کوکی ..»

نویسنده : «... هاروکی_موراکامی.. »


‍ اگر انسان‌ها تا ابد زندگی می‌کردند،
اگر پیر‌ نمی‌شدند،
اگر بدون مردن، همیشه سالم در این جهان زندگی می‌کردند،
خیال می‌کنی هرگز به خود زحمت فکر کردن به چیزهایی را می‌دادند که الان ذهن‌شان را مشغول کرده؟

منظورم این است که ما درباره‌‌ی همه‌چیز فکر می‌کنیم، تقریبا همه چیز، فلسفه، روان‌شناسی، منطق، دین، ادبیات...
فکر می‌کنم اگر چیزی به نام "مرگ" وجود نداشت، افکار پیچیده‌‌ی این‌چنینی هرگز به وجود نمی‌آمد...

انسانها باید به‌طور جدی، به معنی زنده‌‌بودنشان و اینک اینجابودنشان فکر کنند، چون می‌دانند که روزی خواهند مرد.
درست است؟

اگر قرار بود برای همیشه زنده بمانیم، چه کسی به معنای زنده بودن فکر می‌کرد؟ چه اهمیتی داشت؟ یا حتی اگر برای کسی اهمیتی داشت، احتمالا فقط فکر می‌کردند: «خوب کلی وقت دارم، بعدا بهش فکر می‌کنم.»...

ولی ما نمی‌توانیم تا بعد صبر کنیم...
باید همین لحظه به آن فکر کنیم…
هیچ‌کس نمی‌داند قرار است چه اتفاقی بیفتد...
ما مرگ را برای رشد کردن لازم داریم...

مرگ، این موجود عظیم و نورانی است که هرچه بزرگ‌تر و نورانی‌تر باشد، ما را دیوانه‌وار‌تر مشتاق فکر کردن درباره‌‌ی چیز‌ها می‌کند. باز کردن / نظر دهید

2022-07-14 08:54:33 چرا ما انسان‌ها دوست داریم مخلوق عادت‌های خود باشیم؟ و چرا عادت‌ها را حفظ می‌کنیم؟ شاید یکی از جواب‌های آن این باشد که ما دوست نداریم فکر کنیم و فکر کردن کار سختی است. اینکه چطور لباس بپوشیم؟ چطور غذا بخوریم؟ چطور رانندگی کنیم؟ و چطور صحبت کنیم؟ چطور و چطور های دیگر همه به فکر کردن احتیاج دارد؛ و فکر کردن کار سختی است به همین دلیل به عادت‌ها خوی پیدا می‌کنیم چون عادت‌ها کار را برای ما ساده‌تر می‌کنند. ما کارهایمان را تبدیل به عادت می‌کنیم تا دیگر راجع به آن فکر نکنیم. کافی است که همیشه در یک مسیر رانندگی کنیم تا عادتمان شود. بعد بدون فکر کردن رانندگی می‌کنیم حتی با تلفن همراه صحبت می‌کنیم بدون هیچ‌گونه فکر کردن رانندگی می‌کنیم و حتی همیشه از یک مسیر مشخص استفاده می‌کنیم چون عادت کرده‌ایم.

تقریباً 98 در صد انسان‌ها عادت‌های واحدی دارند و فقط 2 در صد از افراد عادت‌های خود را تغییر می‌دهند. دلایل دیگری هم برای وابستگی به عادت‌ها وجود دارد که می‌توان راحت‌طلبی و ترس از شکست نام برد. هر چه تکرار یک عادت بیشتر و مدت انجام آن طولانی‌تر باشد، تغییر آن سخت‌تر است. نکته مهم این است که ما نمی‌توانیم عادت‌هایمان را حذف کنیم، بلکه می‌توانیم آن‌ها را با عادت‌های دیگرجایگزین کنیم و همچنین عادت‌ها یک‌شبه و آنی به وجود نمی‌آیند و یک‌شبه و آنی هم‌ تغییر و از بین نمی‌روند؛ و برای تغییر یک عادت باید تمرین و پافشاری کرد.

چارلز دو هيگ /قدرت عادت
@Tafakkor باز کردن / نظر دهید

2022-07-12 16:52:51 کدام خطاهای فکری باعث اضطراب اجتماعی نوجوانان می‌شود؟
اضطراب اجتماعی نوعی اختلال اضطرابی است که فرد در موقعیت‌های اجتماعی دچار اضطراب و نگرانی شدید می‌شود و از این موقعیت‌ها اجتناب می‌کند.
نگرانی عمده نوجوان درگیر اضطراب اجتماعی این است که با انجام کاری و یا با بیان مطلبی در جمع، مورد تمسخر قراربگیرد و دیگران او را احمق یا بی عرضه تصور کنند و رفتار اشتباهش باعث شود که او خجالت زده و شرمنده شود.

- خطای نورافکن: این تصور که همه به شما نگاه می‌کنند یا آنچه را که خودتان در درون احساس می‌کنید، دیگران از بیرون آن را می بینند. این خطای فکری باعث می شود نوجوان دچار اضطراب اجتماعی فکر کند زیر نورافکن است و همه او را تماشا می کنند.

- خطای برچسب زدن: یعنی گذاشتن اسم منفی روی خود مثل چلاق، احمق، بازنده و...

- خطای کمال گرایی اجتماعی: یعنی استانداردهای بالا برای خود بگذارید و بر اساس آن به خود اجازه اشتباه ندهید. بر اساس این خطای فکری نوجوانان تصور می‌کنند که همیشه باید باهوش و جذاب به نظر بیایند و همیشه و همه باید آن‌ها را تایید کنند، در حالی که هیچ وقت چنین چیزی ممکن نیست و هیچ کس در حد عالی نیست.

- خطای ذهن خوانی: در واقع این نوجوانان تصور می کنند که قدرت روانی خاصی دارند و می‌توانند حس کنند که دیگران به چه چیزی فکر می‌کنند. در حالی که این خیالی بیش نیست.

- تفکر فاجعه آمیز: یعنی ذهن بدترین اتفاق‌ها را پیش بینی می‌کند، در حالی که صدها پیامد احتمالی دیگر هم وجود دارد و او آن‌ها را نادیده می‌گیرد.

"tarapsycho منبع"
88109349
09121483033
@aftabemehr
insta: aftabemehr_ باز کردن / نظر دهید

2022-07-10 15:20:00 مادرم را می‌کشم تا زنده بمانم!


مجتبی لشکربلوکی

نسل بعد راجع به ما (نسل فعلی) چه قضاوتی خواهند کرد؟ نسلی بی‌عقل، پرمدعا، فاسد و زیاده‌خواه که تا می‌توانست خورد و برد و از خود زمینی سوخته به جای گذاشت!؟
امیدوارم چنین قضاوتی نکنند اما یک بار به این آمار و ارقام نگاه کنیم بعد خودمان را بگذاریم جای نسل بعدی؛

از جنگل شروع کنیم: د‌ر ایران هر ۲۰ ثانیه مساحتی به اند‌ازه یک زمین فوتبال از جنگل‌های کشور نابود‌ می‌شود! طی ۶ د‌هه اخیر، ۱.۵ میلیون هکتار از سطح جنگل‌های کشور کم شد‌ه. هر ۵ سال یک‌ میلیون هکتار از جنگل‌های ایران حذف می‌شود‌. اگر با همین روند‌ پیش برویم تا ۷۵ سال دیگر اثری از جنگل‌های امروزی ایران باقی نمی‌ماند‌! تخریب تدریجی پوشش گیاهی طی ۱۰۰ سال بدست ما و پدرانمان بوده وضعیت اسف‌باری رقم زده است.

به آب نگاه کنیم؛ در سال‌های گذشته، ۷۴ میلیارد متر مکعب بیش از ظرفیت، از سفره‌های آب زیرزمینی برداشت شده و این روند در ۱۰ سال آینده ادامه خواهد یافت. به بهانه خودکفایی در کشاورزی، در ۱۰ سال آینده امنیت غذایی را از دست خواهیم داد. چون امنیت غذایی، ارتباط مستقیم با ذخایر آب شیرین دارد.

خاک ایران حال بدتری دارد: بر اساس گزارش ۲۰۱۸ سازمان ملل کل فرسایش خاک جهان ۲۴ میلیارد تن است و یک دوازدهم آن یعنی ۲ میلیارد تن در ایران! در حالیکه ایران یک صدم خاک جهان را دارد. میزان فرسایش خاک ایران ۸ برابر میانگین جهانی است. موضوع وقتی نگران کننده‌تر می‌شود که بدانیم شکل گیری یک سانتی‌متر مکعب خاک در ایران به طور متوسط ۸۰۰ سال زمان نیاز دارد در صورتی که متوسط شکل‌گیری خاک در کره زمین ۴۰۰ سال است، بنابراین وخامت اوضاع در ایران ۱۶ برابر متوسط جهانی است.

نگاهی به تنوع زیستی کنیم: به عنوان نمونه تعداد سُم‌داران (کَل، بز، قوچ، میش، آهو، جبیر، گوزن، شوکا و ..) به نسبت ۴۷ سال پیش که سازمان محیط زیست تشکیل شده، ۹۰ درصد کمتر شده. این وحشتناک است. ممکن است از خود بپرسیم حالا چه می‌شود اگر یگ گونه گیاهی یا جانوری از بین برود. برای تقریب به ذهن بگویم که محیط‌ زیست یک اکوسیستم است اگر یک جز آن حذف شود تمام چرخه‌هایی که به آن وابسته است زنجیره‌وار تخریب خواهد شد. این خاصیت اکوسیستم هاست؛ مانند این است که بگویید من تمام بدنم خوب کار می‌کند فقط معده‌ام کار نمی‌کند. خوب چه ایرادی دارد؟
در انتشار کربن نیز پنجمین کشور آلاینده‌ جهان هستیم!
آنچه نوشته شده فقط گوشه‌ای از فاجعه زیست محیطی است که در رسانه‌ها بازتاب داشته.
(منابع: تابناک، ایرنا، همشهری آنلاین، ایمنا، فرارو)

بخشی از چالش‌های زیست محیطی تقصیر ما و نسل ما نیست. مثلا به‌طور طبیعی میزان بارندگی ایران یک سوم میانگین جهانی و تبخیر آب، سه برابر حد جهانی است. حالا متأسفانه در چنین اقلیمی دچار خشکسالی هم شدیم. اما آیا این همه ماجرا است؟ اتلاف آب در تامین آب شهری ۳۵٪ است که ۲۰٪ بیشتر از متوسط جهانی است. این هم تقصیر زمین و زمان است؟ یا بی‌تدبیری و بی ... ما؟ آیا نمی‌توان با کشت فراسرزمینی، واردات مجازی آب (واردات محصولات کشاورزی با مصرف آب بالا) و ممنوعیت تولید و صادرات محصولات کشاورزی با مصرف آب بالا و ده‌ها تدبیر تجربه شده جهانی موضوع را مدیریت کرد؟

فراموش نکنیم وضعیت اقتصادی و فقر، محیط‌زیست کشور را به خطر انداخته. میلیون‌ها نفر در کشور زیر خط فقرند و این موضوع می‌تواند به افزایش شکار و اضافه برداشت آب و قطع بدون مجوز درختان جنگل منجر شود. برخی کارشناسان زیست‌محیطی می‌گویند اگر اقتصاد خراب باشد، فاتحه محیط‌زیست هم خوانده است.
چه می‌توان کرد؟
اعتراف می‌کنم سواد من، مثل همه شهروندهای معمولی دیگر، در حوزه محیط زیست و تاثیر یک بطری پلاستیکی که در کنار ساحل رها می‌کنم ناچیز است و مطمئنم اگر بدانم که پسماندها چه بلایی سر طبیعت می‌آورند معقولانه‌تر رفتار خواهم کرد. تغییر در جوامع از جمع اندکی که متفاوت فکر و عمل می‌کنند شروع می‌شود و سپس مانند ویروس همه‌گیر می‌شود.

آنچه از دست ما بر می‌آید: تغییر رفتار فردی (به عنوان آدم‌های متفاوت از عموم جامعه) در کنار افزایش آگاهی جمعی (برای تشویق عموم جامعه به حفاظت از محیط زیست) مانند راه اندازی پویش‌های نجات خاک و جنگل و سرزمین.

نظام حکمرانی توانایی حل مسایل پیچیده را از دست داده. باید به کمک آن رفت. با تبدیل مشکل به مساله، تبدیل مساله به دستورکار و سپس مشارکت در سیاست‌گذاری منطقی برای دستور کار. راهی جز نتوکراسی (حکمرانی شبکه‌ای و همکاری چند جانبه دولت، بخش مدنی، رسانه‌ها و بخش خصوصی) نداریم.

کسانی که مادر خود (طبیعت و کره زمین) را می‌کشند، ممکن است در کوتاه مدت زنده بمانند اما در بلندمدت طبیعت تنبیه سختی برای شان در نظر خواهد گرفت.

کانال شخصی مجتبی لشکربلوکی باز کردن / نظر دهید