تجربه زیسته l امین بزرگیان

2021-05-08 20:38:20 ֎ مبارزات سیاسی در کلاب‌هاوس


حامیان اصلاحات و مشارکت در انتخابات ریاست‌جمهوری پیش‌رو آنگونه که از سخنان‌شان پیداست به دامی افتاده‌اند که برای مخالفان اصلاحات (اصول‌گرا یا برانداز) در همه این سال‌ها پهن کرده بودند. حرف همیشگی بدنه اصلی اصلاح‌طلبان این بوده است که مخالفان اصلاحات، سیاست‌ورزی واقعی (رئال پلتیک) را نادیده می‌گیرند و از بیرون و فارغ از مناسبات عینی نگاه می‌کنند. بیت‌الغزل سخنان آنها این بوده که ما نمی‌توانیم بیرون از واقعیت موجود سیاسی و مقتضیات همین دستگاه سیاسی حاکم بر کشور عمل کنیم و مجبوریم در چارچوب همین قانون و سلسله‌مراتب سیاسی سیاست بورزیم تا کمی و به مرور جای محدودی را برای تنفس بگشاییم.

﴿کلیک کنید: متن کامل﴾


نویسنده: امین بزرگیان ❖ ستون:شور فاصله

www.baru.wiki ❖ t.me/Baruwiki باز کردن / نظر دهید

2021-05-08 02:09:38 سلاطین تکرارند. کودکان مدام تکرار می‌کنند و ازین طریق است که لذت می‌برند. آنها لذت را نه در یافتن موقعیت یا کاری جدید که از طریق «تکرار» تجربه می‌کنند. البته به مرور زمان برای آدمی لذت بردن به نو کردن تجربه‌ها پیوند می‌خورد و تکرار کمرنگ می‌شود.
ما از طریق حفظ خاطره‌ی یک تجربه‌ی لذت‌بخش سعی می‌کنیم فقدان آن را جبران کنیم، مثلا تکرار یادآوری لحظات گذرای یک دیدار، یک بوسه و غیره، اما کودکان همچون انسان‌های لذت‌‌جو در قلمرویی فراتر از زمان، یک لحظه را نگه می‌دارند و مدام به آن باز می‌گردند؛ یعنی تکرار می‌کنند، می‌بوسند.
تکرار، شیوه‌ای از هستی و بودن است که همواره در آغاز می‌ماند و آن لحظه را با ترک کردن، تبدیل به خاطره نمی‌کند. کودکان با نقاشی‌ها، بازی‌ها، حرف‌ها، گریه‌ها، شوخی‌ها و در مجموع بودنی پر از آغاز، همچون فردی دائم‌الخمر، تکرار می‌کنند.
از نتایج نظام یادگیری و آموزش، از دست دادن این توانایی برای آنهاست. کودکان به مرور با زمان و حرکت آن آشنا می‌شوند و هر چند حیات‌شان مالامال از روزمرگی می‌شود اما «تکرار» را از کف می‌دهند.
-عکس را امروز گرفتم وقتی که در تکرار بچه‌ها، کیرکگور احضار شد.
@AminBozorgiyan باز کردن / نظر دهید

2021-05-03 22:39:30 جلسه نهم تمرین جامعه‌شناسی با زیمل: عشق در دوران مدرن
#زیمل باز کردن / نظر دهید

2021-05-03 22:32:25 https://telegra.ph/%DA%A9%D8%B4%D8%AA%D9%87%E2%80%8C%D8%B4%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D8%B3%D8%A7%D8%AE%D8%AA%D9%86-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE-08-01 باز کردن / نظر دهید

2021-04-25 19:52:27 جلسه هشتم تمرین جامعه‌شناسی با زیمل: عشق
#زیمل باز کردن / نظر دهید

2021-04-25 04:11:48 ° ‏آیا با تقریر حقیقت و تفسیر جهان، مرارت تقلیل پیدا می‌کند یا با تغییر جهان؟ ایراد معرفت‌شناسانه مصطفی ملکیان عزیز این است که تقلیل مرارت را پروژه‌ای فردی و روانشناسانه- اخلاقی- وجودی می‌بیند و برای همین اتکای او بر تفسیر یا تقریر حقیقت است. دکتر سروش اما غیرسیاسی-اجتماعی بودن پروژه‌اش ‏را به میانجی در دسترس نبودن یا پوشیده بودن حقیقت و به نوعی ایدئالیسم پیش می‌برد. هر دو ایده در مناظره‌ای که امروز در معنای روشنفکر داشتند، در نهایت پروژه‌هایی برای دوران عسرت، شکست و ناکامی جمعی‌ را نمایش دادند. نکته‌ی مهم در جامعه‌شناسی معرفت تلاش برای یافتن چرایی بروز چنین ایده‌هایی است. این موضوع که حتی ایده‌های فلسفی در نسبت با وضعیت اجتماعی‌اند.
@AminBozorgiyan باز کردن / نظر دهید

2021-04-23 15:32:22 https://baru.wiki/amin.bozorgian/mobaarezaat-e-siaasi-dar-clubhouse/ باز کردن / نظر دهید

2021-04-22 06:16:11 ° اگر واکسن را بخواهیم به‌عنوان یک پدیدار مورد توجه قرار دهیم، خصلت تازه‌ای در دوران کرونا پیدا کرده است. معمولاً واکسن را در فاصله‌ای دور از بیماری می‌زنیم. در واقع غالبا واکسن‌ها برای پیش‌گیری از بیماری‌ها استفاده می‌شوند. همگی ما کارت واکسنی داشتیم که به دوران کودکی ما پیوند خورده است. واکسن‌ها بر خلاف تزریقات، داروها و دیگر ابزار پزشکی، بیرون از موقعیت اضطراری هستند و در خوش‌حالی تزریق و خورانده می‌شوند. اما واکسن در موقعیت کووید پس از سال‌های دور، به اضطراب و ترس مرگ و بیماری پیوند خورده است.
خصلت اونتیکِ(بخش ملموس) واکسن کرونا، اونتولوژیِ (هستی‌شناسی) واکسن را دوباره ظاهر کرده است. اونتولوژیِ واکسن در ارتباط با خطر و اضطراب مرگ است که به تدریج کمرنگ شد. پدیده‌ی واکسن کووید، ارتباط فراموش شده‌‌ی واکسن و اضطراب مرگ را به یاد می‌آورد.
واکسن‌ها محصول واقعیت مرگ و بطور خاص مرگ‌های دسته‌جمعی بودند؛ کشفیاتی بودند برای مقابله با مرگ. این دستاورد بزرگ بشری در بسیاری از مناطق جهان جدید باعث ریشه‌کنی بخش قابل‌توجهی از بیماری‌های مسری شد. بیماری‌های مسری از طریق واکسن‌ها از میدان اضطراب‌های بشر جدید خارج شدند و چنان در سال‌های طولانی عمل کرده‌اند که به تدریج باعث جدایی رابطه انتولوژیک واکسن و اضطراب مرگ شده‌اند.
واکسن کووید اما در میانه‌ی کشتار رسیده و یاد آور پیوند پدیده‌ی واکسن و اضطراب مرگ شده است. در واقع کووید، خصلت هستی‌شناسانه‌ی واکسن را زنده کرده است. افراد آرزومندانه در انتظار واکسن‌اند تا از اضطراب مرگ خود یا اطرافیان‌شان بکاهند؛ مرگی که اینبار نه به‌عنوان یک امر شبه انتزاعی و معطوف به آینده‌ی دور که چیزی به غایت انتزاعی و قریب‌الوقوع است.
دولت وقتی نتواند به شهروندان در کاستن این اضطراب یاری رساند و در تأمین واکسن ناتوان باشد بیش از هر زمانی به چهره تاریخی خود در توزیع مرگ نزدیک می‌شود. دولتٔ ژانوس‌وار هم زندگی می‌‌دهد و هم مرگ. کیفیت هر دولتی به نزدیکی یا دوری به این دو سو برمی‌گردد. انسان با اضطراب همیشگی مرگ نمی‌تواند به زندگی خود ادامه دهد. خواست واکسن، ته‌مانده‌ی تلاش برای زندگی و غلبه بر اضطراب مرگ و حداقلی‌ترین نیاز برای ادامه حیات است.
برای علی

@AminBozorgiyan باز کردن / نظر دهید