تجربه زیسته l امین بزرگیان

2021-04-21 13:34:59 سعاد ماسی / الراوي
npr باز کردن / نظر دهید

2021-04-20 23:34:26 جلسات تمرین جامعه شناسی با زیمل


جلسه نخست: تضاد فرهنگ مدرن
https://t.me/AminBozorgiyan/716

جلسه دوم: تضاد فرهنگ مدرن و خانواده
https://t.me/AminBozorgiyan/721

جلسه سوم: خانواده و مد
https://t.me/AminBozorgiyan/727

جلسه چهارم: ژیگولو
https://t.me/AminBozorgiyan/732

جلسه پنجم: جلسه تمرینی؛ زیمل درباره منازعات انتخاباتی ایران چه می‌گوید؟
https://t.me/AminBozorgiyan/738

جلسه ششم: غریبه
https://t.me/AminBozorgiyan/746

جلسه هفتم: مد، زن و شرم
https://t.me/AminBozorgiyan/756

@AminBozorgiyan باز کردن / نظر دهید

2021-04-20 19:15:01 https://vrgl.ir/Exl5z باز کردن / نظر دهید

2021-04-19 21:02:28 جلسه هفتم تمرین جامعه‌شناسی با زیمل: مد، زن و شرم
#زیمل باز کردن / نظر دهید

2021-04-18 00:31:18 ° نه گفتن، ناز کردن است؟

عجیب است کسی که حرفه‌اش بر صدا و آوا متمرکز است و اساساً به سبب تغییر دادن، بالا و پایین کردن -غالبا بی‌ضابطه‌ی- صدا و لحن و آوا و آواز خود را شناسانده است، تفاوت بنیادین بین نه‌ی ناز را از حیث لحن و فرم بیانی و بدنی با نه‌ی نخواستن، بی‌خیال شود. موضوع «خیال» هم در این موضوع حیاتی است. لازمه متمدن بودن در سرکوب لیبیدو و قوای جنسی هم نوعی تخیل است. خیال سکسی (فانتزی‌های جنسی‌) را نیز با نوعی تخیل می‌توان کنترل کرد: تخیل بی‌آبرویی و از دست‌دادن داشته‌ها. اگر «منِ» من اینقدر متورم باشد که نتوانم سیاه‌روزی‌ام یا مرگم را تخیل کنم، خیال‌های معطوف به زندگی و قوای‌جنسی‌ام می‌تواند تا جایی پیش برود که پای بقیه را به دنیای خصوصی و رختخواب‌ام بکشاند. ادامه دهم. می‌گفتیم که خواننده و موزیسینی که تفاوت لحن و بدن را در نه‌ی ناز و نه‌ی نخواستن تشخیص ندهد، گواه این است که نه فقط در «بی‌خیال شدن»، ناتوان است که در آنچه بدان شناخته می‌شود هم بی‌بنیه است. نه‌ی ناز، آری‌گویی به زندگی و تعلیق انداختن در تحقق خیال به قصد خواستن بیشتر است. نه‌ی نخواستن اما نفی نیروی مرگ است که در لباس موجه زندگی، عشق و یا سکس خود را عرضه کرده است؛ نه‌ای برای یادآوری اینکه من ابزار ارضای تو نیستم. من و تو، ما نشدیم و مایلم واقعی‌ترین دارایی‌‌ام یعنی بدنم را با تو شریک نشوم. بیراه نیست که نه‌ی ناز همواره در ادبیات با اغوا کردن، فیگور چشم و بدن و لحن و آوایی خاص تصویر شده است. در نه‌ی ناز محبوب می‌خندد و با کرشمه راه می‌رود، نه عصبانی است و نه گریه می‌کند. به تعبیر سعدی: معلمت همه شوخی و دلبری آموخت/ جفا و ناز و عتاب و ستمگری آموخت/ همه قبیله‌ی من عالمان دین بودند/ مرا معلم عشق تو شاعری آموخت.
کسی که فرق این دو نوع نه را نداند و خیال‌اش را با خیال کنترل نکند، ته‌مانده‌های زندگی و شور را تضعیف می‌کند. کسی که آزار می‌دهد و تعرض می‌کند، امر اروتیک را بعنوان یک نیروی حیاتی در نوعی سلطه و قدرت، منحل می‌کند. این حقیقت گویای این واقعیت است که موضوعْ شخصی و محدود به آزاردیده نیست، بلکه ما با امری جمعی و سیاسی روبروییم.
@AminBozorgiyan باز کردن / نظر دهید