بیژن عبدالکریمی

2022-11-01 22:39:42 موضوع:

«امر سیاسی حقیقی چگونه امری است؟ تأملاتی بر فرونسیس ارسطویی»

نشست اول

نشست دوم

نشست سوم





برگزار شده در نشست‌های مجازی گروه تلگرام دکتر بیژن عبدالکریمی


تاریخ ۱۰ آبان ۱۴۰۱


فرمت: mp3
حجم: 16.4MB
مدت زمان: ۰۰:۴۷:۴۴

#نشست_مجازی
#دکتر_بیژن_عبدالکریمی

گروه تلگرامی دکتر بیژن عبدالکریمی باز کردن / نظر دهید

2022-11-01 22:35:41 #سخنرانی
بخشی از سخنان دکتر بیژن عبدالکریمی، دانشیار گروه فلسفه در دانشگاه آزاد تهران شمال، در نقد سیاست‌گذاری‌های کلان در کشور.
مکان: برنامه شیوه در کانال چهارم صداوسیما.
زمان: 31 شهریور 1401
@Langture باز کردن / نظر دهید

2022-11-01 22:31:53 میانجی‌ها در میان فشارهای حداکثری

علی ربیعی

"قسمت اول"

نوعی فشار حداکثری از هر سو در کار است تا نقش‌آفرینی گروه‌های میانجی مختل شود. مرور کنیم که چگونه براساس یک همسویی نظری با پس‌زمینه نگاه امنیتی در دو دهه اخیر، سیاست‌هایی دنبال شده‌ که گروه‌های مرجع و نهادهای مدنی میانجی و حتی افرادی که با دارا بودن منزلت و نفوذ اجتماعی، قادر به تاثیرگذاری هستند به طور سیستماتیک با محدویت‌های اعمال شده ضعیف  شوند، به گونه اي كه از کارکرد آنها به شدت کاسته شده است. در ادامه این روند، در دو انتخابات پیاپی، با محدودسازی مشارکت نمایندگان اقشار و طبقات مختلف و جریان‌های سیاسی، از کارکرد صندوق‌های رای به مثابه «نهاد میانجی خواست‌های بین نسلی» نیز کاسته شد.

صندوق‌ها می‌توانستند و هنوز می‌توانند کارکرد گردش نخبگان، دیده شدن تمایلات نسلی و امنیت‌سازی را محقق کنند. پیش از این به هشدارها درباره آسیب‌پذیری جامعه میان‌تهی، جامعه‌ای که چهره‌های قابل اتکا و نهادهای میانجی در آن غایب هستند، توجه نشد.

علوم اجتماعی یادآور می‌شود که سیاست‌های توده‌ستایانه و رابطه بی‌واسطه قدرت و توده‌ها، همچون تیغ دو دم عمل کرده و در بزنگاه‌های تاریخی لذت کوتاه‌مدت نبودن میانه‌های به ظاهر مزاحم به تلخی رویارویی مستقیم تبدیل می‌شود. این روزها، در پی ناآرامی‌های اخیر، کاملا جای خالی افراد، نهادها و مراجع میانجی احساس می‌شود. این مسیر به مواجهه نظام سیاسی با توده‌های جوان پراکنده منجر می‌شود که سازمان‌دهی‌های موقت خیابانی پیدا می‌کنند و بدون میانجی راهی نیز برای گفت‌وگو و یک مفاهمه حداقلی فراهم نیست.

  با کاهش مرجعیت رسانه‌ای در داخل، جهت‌گیری آنها در غیاب میانجی‌های داخلی (که بتوانند منطق گفت‌وگو را دنبال کنند) به سمت رسانه‌ها و برخی افراد و گروه‌های شناخته شده در خارج از کشور سوق پیدا کرده است. بدون تردید چنین وضعیت خطرناکی زاییده سیاست‌های میانجی‌زدایی است. با این وصف، افراد و جریان‌های مصالحه‌گر که در جامعه حضور دارند و تلاش می‌کنند که با تبیین‌های علمی و منصفانه به طور دلسوزانه جامعه را به سمت نوعی مفاهمه و اصلاح‌گری سوق دهند این بار از سوی جریان‌های برانداز ضدایرانی در خارج از کشور با ابزارهای مختلف رسانه‌ای و روانی مورد هجوم شدید و حذف از میانه قرار می‌گیرند. این جریانات به دنبال قطبی کردن جامعه و ایجاد رودررویی‌های خونین و عمق بخشیدن به کینه‌های ماندگار، ازهرگونه حرکت جریان‌های میانه پیشگیری و آن را مورد حمله قرار می‌دهند.

  در کنار اجبار به افراد میانه با شانتاژ جهت ساکت‌سازی و یا همسو نمودن با خود، در روزهای اخیر با بکار بردن واژه‌هایی از قبیل «وسط‌باز»، «ماله‌کش» و… و همچنین تولید واژگانی پر از خشونت و زشتی، سعی در از کار انداختن کنش سیاسی این افراد و یا وادار کردن آنها به همراهی با خود دارند.

سلطه رسانه‌های جنگ‌طلب وتحریم‌طلب و در کنار آن، ضعف ساختاری رسانه‌های بزرگ و میدان نداشتن رسانه‌های مستقل، وضعیتی به وجود آورده که هشدار در قبال گسل‌سازان حرفه‌ای را دشوار می‌نماید. به محض اینکه در قبال اوج‌گیری خشونت و موج‌سواری رسانه‌های وابسته که نه برای هدف ناب اطلاع‌رسانی بلکه در خدمت سیاست‌بازان جهانی بدخواه ایران هستند و همچنین گسل‌سازی‌های قومی و مذهبی هشدار داده می‌شود، به‌طور خشونت‌باری افراد را به «وسط‌بازی» و از آن فراتر در یک عملیات روانی به نادیده گرفتن حق اعتراض هم متهم می‌کنند!

@alirabiei_ir باز کردن / نظر دهید

2022-11-01 22:25:29 پایگاه طبقاتی اعتراض : فعالیت طبقه متوسط و سکوت معنا دار فرادستان و فرودستان

امیر دبیری مهر

دقت کردید جریان اعتراضی چند هفته اخیر در تهران در غیر از دانشگاه ها که قلب تپنده مطالبه گری و عدالت خواهی و آزادی طلبی است بیشتر در چه محلات و مناطقی ظهور و بروز پیدا کرده.....این محلات عمدتا محل سکونت
طبقه متوسط اجتماعی است طبقه ای که از یک سو بیشتر از دیگر طبقات به حقوق اقتصادی و سیاسی و اجتماعی خود اگاه است و از سوی دیگر از دست نیافتن به این حقوق ناراحت و ناراضی است و احساس شکست و ناکامی دارد و به همین دلیل بیشترین میل به مهاجرت در این طبقه است . در پی تحولات اجتماعی سالهای اخیر بویژه گسترش ارتباطات و توزیع اطلاعات ؛ این طبقه در سراسر کشور موقعیت و جایگاه بیشتر و وسیع تری پیدا کرده است و دیگر منحصر به تهران و اصفهان و تبریز و شیراز و اهواز و مشهد نیست . اما بر خلاف طبقه متوسط که در نتیجه ی سیاستهای سالهای اخیر به شدت اسیب دیده و حتی تحقیر شده و از وضع خود ناراضی است ؛طبقات بالای اقتصادی و سیاسی -که در سالهای اخیر بواسطه رانت خواری و سفته بازی و سوداگری بویژه در حوزه زمین و املاک به ثروت و دارایی زیادی دست پیدا کرده- با این جنبش اعتراضی چندان همراه نیستند زیرا دست کم از وضعیت اقتصادی خود راضی هستند..برای مثال در اعتراضات اخیر محله های اعیان و مرفه نشین تهران در سکوت کامل بوده و صرفا نظاره گر تحولات هستند....هر چند این طبقه هم به اجبار حکومتی در سبک زندگی خود معترض است اما نگران بر هم خوردن نظم اجتماعی به گونه ای است که منافع خود را ازدست بدهد...بنابراین سکوت را ترجیح می دهد...اما طبقات پایین و فرودستان هم که از نظر معیشتی در تنگنا هستند و بیشتر در حاشیه شهر زندگی می کنند اولا نسبت به حقوق تحقق نیافته خود اگاهی کامل و شفافی ندارند ثانیا نگران هزینه های بالای هر حرکت اعتراضی و بدتر شدن معیشت خود است بنابراین عدم همراهی را بر می گزیند...این تحلیل در مورد طبقه فرادستان و فرودستان صفر و یک نیست در این طبقات هم افرادی هستند که خارج از پایگاه طبقاتی خود رفتار می کنند مانند نوجوانان و جوانان دهه هشتادی که تابع نظر و سلیقه والدین خود نیستند...
اما طبقه متوسط بر خلاف فرودستان و فرادستان به همان میزان که نگران معیشت از دست رفته و اسیب پذیر خود است بواسطه رشد دانش و اگاهی و ارتباطات خود نگران محدود شدن ازادی های فردی و اجتماعی و کرامت انسانی خود است و هیچ کدام را قربانی دیگری نمی کند....مقاومت سر سختانه دربرابر حجاب اجباری و گشت ارشاد بیشتر از انکه مقابله با سیاست حکومتی باشد صیانت از شخصیت و کرامت و ازادی فردی زنان و دختران متعلق به طبقه متوسط است واقعیتی که نهادهای حاکمیتی از تحلیل و درک و پذیرش ان عاجز هستند .مرگ مهسا امینی مانند باتومی بود که حریم شخصی و حرمت و فردانیت زن و دختر ایرانی را شکست و او را که سالها بغض در سینه داشت به فریاد واداشت....این طبقه اساسا تقسیم بندی بین معیشت و هویت و شخصیت قائل نیست و تعرض به هرکدام را محدود کننده دیگری می داند و نیازها و مطالبات خود را هم عرض و همزمان پیگیری می کند....هیچ کدام را بخاطر دیگری رها نمی سازد....مقطعی کوتاه می اید اما فراموش نمی کند... و نکته اخر اینکه در جنبش های اجتماعی بین همدلی و همراهی تفاوت هست اما فاصله زیادی نیست... بسیاری از افراد و گروهها و طبقات ناهمراه می توانند همدل معترضین باشند اما برای گام برداشتن به سوی همراهی با معترضین دایم محیط و فضا و تحلیل ها و واقعیت ها را رصد می کنند..تا تصمیمی بگیرندکه بیشترین نفع را برای انها داشته باشد..بنابراین حجم و کمیت و کیفیت اعتراض هر لحظه و هر ساعت و با هر تصمیمی می تواند تغییر کند و کم و زیاد شود از این روی بیشتر انکه پیش بینی پذیر باشد تابع اراده ها و رفتارهاست.‌.

https://t.me/andishkadeye_kherad باز کردن / نظر دهید

2022-11-01 20:30:43 نشست تلگرامی این سه‌شنبه‌شب، دهم آبانماه ۱۴۰۱)
با حضور بیژن عبدالکریمی
موضوع: «امر سیاسی حقیقی چگونه امری است؟ تأملاتی بر فرونسیس ارسطویی» (جلسه سوم)؛ زمان: ساعت 21 الی 22.
زمان: از ساعت 21 الی 22. (مشروط به مناسب بودن سرعت اینترنت)
گروه تلگرامی دکتر بیژن عبدالکریمی باز کردن / نظر دهید

2022-11-01 17:45:08 نشست تلگرامی این سه‌شنبه‌شب، دهم آبانماه ۱۴۰۱)
با حضور بیژن عبدالکریمی
موضوع: «امر سیاسی حقیقی چگونه امری است؟ تأملاتی بر فرونسیس ارسطویی» (جلسه سوم)؛ زمان: ساعت 21 الی 22.
زمان: از ساعت 21 الی 22. (مشروط به مناسب بودن سرعت اینترنت)
گروه تلگرامی دکتر بیژن عبدالکریمی باز کردن / نظر دهید

2022-10-30 21:40:29 استقبال یک جامعه شناس از سخنان امروز قالیباف: شنیدن اعتراض مردم و اصلاح نظام بر اساس آن، تنها راه پیش پای نظام است

جوادی یگانه: ‏رئیس مجلس بلندپایه‌ترین مقامی است که «اعتراضات اصلاح‌خواهانه» را به رسمیت شناخته و در صحبت امروزش از لزوم «اصلاح در نظام حکمرانی» سخن گفته است. شنیدن اعتراض مردم و اصلاح نظام بر اساس آن، تنها راه پیش پای نظام است، پیش از آنکه دیر شود. البته شنوایی، پیش‌فرض ارائه هر راه حلی است.

@jamarannews باز کردن / نظر دهید

2022-10-30 17:50:43 دوشنبه ۹ آبان ۱۴۰۱
ساعت ۱۳
پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران، تالار آوینی باز کردن / نظر دهید

2022-10-29 21:29:23 محسن آرمین

به نام خدا

★مشکل کجاست؟

در زشتی و محکومیت جنایت کشتار نمازگزاران در شاه چراغ شیراز ذره‌ای تردید نمی‌توان کرد. اما. مهم‌تر از این جنایت نحوه عملکرد سیاسی تبلیغاتی حاکمیت در قبال آن است. طی روزهای اخیر این حادثه تلخ تقریباُ به محور تمام برنامه‌ّ شبکه‌های تلویزیونی و ایستگاه‌های رادیویی جمهوری اسلامی حتی برنامه های کودک تبدیل شده است. آرم ایران تسلیت بر گوشه تصویر همه شبکه‌های سیما نقش بسته و درهر برنامه‌ای فارغ از موضوع برنامه گویندگان و مجریان سخن خود را با محکومیت این حادثه و تسلیت به ملت ایران آغاز می‌کنند. حدود دو هفته قبل در مسجد مکی زاهدان و خیابان‌های اطراف آن تعداد زیادی از هموطنان نمازگزار ایرانی بلوچ کشته شدند اما آن فاجعه هولناک جز خبری کوتاه در بخش‌های خبری صدا و سیما هیچ سهم و انعکاسی نداشت. مقایسه نوع مواجهه رسانه ملی با دو فاجعه شیراز و زاهدان تصویری نمادین از مهم‌ترین و کانونی‌ترین مشکل در سطح اداره کشور به نمایش گذاشته است.
این تصویر نمادین با آشکارگی تمام از تفاوت فاحش موضع و رفتار حکومت با شهروندان ایرانی حکایت دارد. درحالی که کرد و فارس و ترک و بلوچ و ترکمن و ... شهروندان این کشور هستند اما ظاهراً نگاه مسلط در صدا و سیما برخی را شهروندتر و برخوردار ازحقوق برتر می داند. ظاهراً در نظر سیاست‌گزاران تبلیغاتی سیاسی کشور خون برخی شهروندان رنگین‌تر است. به گمانم مشکل اصلی ایران این نگاه تبعیض آمیز در اداره کشور است. نگاهی که برخی را به خود نزدیک‌تر می‌بیند و برخی را دورتر. جان نمازگزار شاه چراغ شیراز را محترم‌تر از نمازگزار مسجد مکی زاهدان می بیند، نگاهی که شهروندان را برحسب مذهب و قومیت و تفکر سیاسی و علایق فرهنگی و نحوه زیست درجه بندی می‌کند. برخی را به خود نزدیک‌تر و محرم‌تر و برخی را دورتر و بیگانه‌تر می‌پندارد. نگاهی که مشارکت همه شهروندان فارغ از فرهنگ و دیدگاه سیاسی و تعلقات قومی و مذهبی در اداره کشور را برنمی تابد. نگاهی که طرفدار نظارت استصوابی نه تنها در عرصه رقابت سیاسی حتی درسطح مشارکت اقوام و مذاهب است، نگاهی که اگر نیک بنگریم علت العلل تمامی معضلات و بحران‌های جاری کشور است و اعتراضات و ناآرامی‌های جاری تنها یکی از جلوه‌ها و البته نگران‌کننده‌ترین نتایج آن تا کنون است.
منصفانه باید بر این نکته تأکید کرد که این نگاه بیش از آن که قوم‌ محور باشد قدرت محور است، بدین معنا که محترم بودن حقوق و جان و مال شهروندان بیش از هرچیز تابع مصلحت سیاست و قدرت است. لذا همان تبعیضی را که در رفتار رسانه ملی در قبال فاجعه شیراز و زاهدان می بینیم عیناً در رفتار رسانه ملی در قبال کشته شدن یک بسیجی و یک جوان معترض عیناً مشاهده می‌کنیم. اما مگر خدای آفریننده شیرازی و زاهدانی و بسیجی و دانشجوی معترض فرق دارد؟ یاخون یکی رنگین‌تر از دیگری است یا آن‌ها با حقوقی متفاوت آفریده‌شده‌اند؟ اگر چنین نیست که نیست، چرا این نگاه جای خدا نشسته‌ و میزان برخورداری شهروندان از حق را تعیین می‌کند؟ اگر حاکمان باور داشتند جنایت جنایت است چه در زاهدان و چه در شیراز، اگر زشتی جنایت و نقض حقوق شهروندان را همواره ذیل مصلحت سیاست و قدرت نمی‌دیدند، بی تردید کشور امروز حال و روز دیگری داشت.
دردمندانه از سر شفقت و در عین حال نگران باید گفت این نگاه کشور و نظام را به ناکجا آبادی خواهد برد که ایران و ایرانی از آن متضرر خواهند شد. نظام جمهوری اسلامی نیازمند تجدید نظر در بسیاری از سیاست‌ها و مواضع است اما پیش و بیش از آن نیازمند تجدیدنظر در نگاه به شهروندان و نحوه تعامل با آنان است که ریشه تمامی آن سیاست‌ها و مواضع غلط وناکارآمد کنونی محسوب می‌شود. در سطح اداره کشور به شدت نیازمند توصیه سهراب هستیم: چشم‌ها را باید شست جور دیگر باید دید.



R.. ★ ★ S⚘ باز کردن / نظر دهید

2022-10-29 21:23:34 کسی که فقط چکُش در اختیار دارد، همه ی دنیا را میخ می‌بیند!

تماشای مداومِ یک رسانه یا شبکه ی خبری خاص، مطالعه ی پیوسته ی کتاب‌ها یا نشریات خاص، گوش کردنِ مداومِ یک سخنرانیِ خاص، شرکت کردنِ مداوم در یک گروه سیاسی یا فکری یا مذهبیِ خاص، و به تعبیر بهتر، مسدود کردن ورودی‌های مغز به روی تنوعات فکریِ عالَم، و فقط یک مَجرا را برای طرز فکر خاصی باز گذاشتن، به تدریج و چه‌بسا ناخواسته و نادانسته، فرد را به یک رُباتِ برنامه‌ریزی شده توسط دیگران (به ویژه صاحبان زَر و زور) تبدیل می‌کند.

زندگیِ انسانی، یعنی باز کردنِ مجراهای مختلف در ذهن، و مواجه ی آگاهانه و فعالانه و نقادانه با طرز تفکرات مختلف...



#ابراهام_مازلو باز کردن / نظر دهید