کتاب و زندگی

2022-07-23 17:30:09 @BOOK_LIFE

وقتی پدر پنجاه ساله‌ای از پسر پانزده ساله‌اش می‌خواهد دو سال دیگر صبر کند تا صاحب اتومبیلی برای خودش شود،
این فاصله ۷۳۰ روزه فقط ۴ درصد عمر پدر را تشکیل می‌دهد
اما این دو سال ۱۳ درصد از عمر پسر را در بر می‌گیرد.

پس عجیب نیست اگر برای پسر این مدت سه یا چهار بار طولانی‌تر باشد.

به همین صورت دو ساعت از زندگی یک کودک 4 ساله مساوی است
با دوازده ساعت از زندگی مادر 24 ساله‌اش.

اگر از کودک بخواهیم که برای گرفتن یک آب نبات دو ساعت صبر کند
مثل این است که از مادرش بخواهیم برای خوردن یک فنجان قهوه دوازده ساعت انتظار بکشد.

خوب است که تفاوت‌ها را درک کنیم.
این تفاوت،
نه تنها بین بچه ها و ما هست،
بلکه بین ما و همه آدم‌های دنیا هم هست...

شوک آینده | #الوین_تافلر باز کردن / نظر دهید

2022-07-22 19:30:02 @BOOK_LIFE

رسالت من این است که متعهدانه زندگی کنم
و در زندگی دیگران تاثیر داشته باشم.

برای رسیدن به این رسالت‌نامه و پیامِ فردی، احساس می‌کنم، بدون توجه به موقعیت و وضعیت افراد، آن‌ها را پیدا می‌کنم و دوست دارم.

ایثار می‌کنم؛
وقت، استعدادها و منابع خود را وقف رسالتم می‌کنم.
الهام می‌بخشم،
نمونه و الگویی می‌شوم برای اینکه نشان بدهم ما همگی بندگان خدای مهربان هستیم
و می‌توانیم با توکل بر او بر هر اندیشه شیطانی و بدی غلبه کنیم.

موثر واقع می‌شوم،
هرکاری انجام می‌دهم،
در زندگی دیگران تفاوتی را ایجاد می‌کند...

هفت عادت مردمان موثر | #استفن_کاوی باز کردن / نظر دهید

2022-07-21 18:30:46 @BOOK_LIFE

اشیا نباید لمس بکنند
زیرا زنده نیستند.

آدم به کارشان می‌گیرد،
سرجایشان می‌گذارد،
میانشان زندگی می‌کند.‌
آن‌ها مفیدند؛
همین و بس.

ولی آن‌ها مرا لمس می‌کنند،
و این تحمل نکردنی است.

می‌ترسم با آنها تماس پیدا کنم.
انگار جانوران زنده‌اند.

حالا متوجه می‌شوم چیزی را که یکی دو روز پیش لب دریا،
هنگام به دست داشتن آن سنگریزه احساس کردم،
بهتر به یاد می‌آورم،
یک جور دل‌آشوبه‌ی شیرین مزه بود.

چه قدر ناگوار بود!
و از سنگریزه می‌آمد مطمئنم،
از سنگریزه گذشت و آمد توی دست‌هایم.
بله، خودش است.
درست خودش است.
نوعی تهوع، توی دست‌ها...

تهوع | #ژان‌پل_سارتر باز کردن / نظر دهید

2022-07-20 17:40:22 @BOOK_LIFE

وقتی جوان بودم،
قایق‌سواری را خیلی دوست داشتم.
یک قایق کوچک هم داشتم
که با آن در دریاچه قایق‌سواری می‌کردم
و ساعت‌های زیادی را آنجا به تنهایی می‌گذراندم.

در یک شب زیبا و آرام،
بدون آنکه به چیز خاصی فکر کنم،
درون قایق نشستم و چشم‌هایم را بستم.

در همین زمان،
قایق دیگری به قایق من برخورد کرد.

عصبانی شدم و خواستم با شخصی که با کوبیدن به قایقم،
آرامش مرا به هم زده بود دعوا کنم،
ولی دیدم قایق خالی است!

کسی در آن قایق نبود که با او دعوا کنم
و عصبانیتم را به او نشان دهم.
حالا چطور می‌توانستم
خشم خود را تخلیه کنم؟
هیچ کاری نمی‌شد کرد!

دوباره نشستم و چشم‌هایم را بستم.
در سکوت شب کمی فکر کردم.
قایق خالی برای من درسی شد.

از آن موقع اگر کسی
باعث عصبانیت من شود،
پیش خود می‌گویم:
این قایق هم خالی است...!

زندگی کن! | مترجم: #امیررضا_آرمیون باز کردن / نظر دهید

2022-07-19 18:31:05 @BOOK_LIFE

دنیا زندان نیست؛
دنیا مدرسه است
و ما دانش آموزان خُردِ بی‌خردی هستیم
که هر روز، هر ماه و هرسال بعد از تحمل رنج خواندن و دانستن، آزمایش می‌شویم.
و هرگز نپنداریم که دنیا
کلافی سر در گم و مغشوش است!

اما به قول مارک تواین:
باید هوشیار باشیم که از هر تجربه،
فقط حکمتی را که در آن نهفته است کسب کنیم
و درک کنیم که تقدیر یعنی،
مجموعه‌ای از حوادث برای نوعی یادگیری...

لطفا گوسفند نباشید | #محمود_نامنی باز کردن / نظر دهید

2022-07-18 18:30:36 @BOOK_LIFE

سرانجام این رویاها را در عالم حقیقت لمس کردم،
بی‌آنکه با کسی به جز با خودم مسابقه دهم.

اسب‌ها هرگز با هم مسابقه نمی‌دهند،
ما انسان‌ها هستیم که آن‌ها را به مسابقه می‌کشیم.
اسب‌ها هنگامی که آزاد و سرمست‌اند
به سرعت بادها می‌دوند.
زنبورهای عسل نیز از هم پیشی نمی‌گیرند،
همگی از گل‌ها کام دل برمی‌گیرند
و در پایان نیز کمتر از شهد گل نمی‌آفرینند.

بال‌های یک پرنده با هم رقابت نمی‌کنند که به پروازش درآورند
و پرندگان نیز در یک دسته و در زمان پرواز از هم جلو نمی‌زنند،
ولی همه‌ی آن ها به اوج می‌رسند.

ما انسان‌ها نیز گله‌وار آفریده نشده‌ایم
که با هم مسابقه زندگی دهیم،
ما تک‌تک به وجود آمده‌ایم
تا زیست کنیم
و به اوج لایتناهی برسیم...

تنها دویدن | #نادر_خلیلی باز کردن / نظر دهید

2022-07-17 17:50:02 @BOOK_LIFE

سرتاسر این دوره بلوغ
همه شگفتی است.
هم سن عقل است و هم سن عواطف،

گنجینه های دل و جان هر دم سیلی از اندیشه و طوفانی از عشق به هرسو می‌پراکند.

هیچ وقت جهان این همه زیبا به نظر نمی‌رسد؛
هیچ گاه به این نحو دور از دسترس
و با این همه قابل تصرف دیده نمی‌شود،

سن‌های بعدی به حسرت به آن نگاه می‌کنند.
سن بلوغ،
بهار قدرت‌ها و فصل بذرافشان خرمن‌ها است.
همه عواطف و احساسات پاک،
غذای خود را از این سن می گیرند،
می‌توان آن را رنسانس زندگی نامید...

لذات فلسفه | #ویل_دورانت باز کردن / نظر دهید