2023-05-20 09:36:11
#سلامتی_و_دینداری (۲۲)
#نقد_آتئیست (۱۱۴)
افراد سالمندی که احساس نزدیکی به خدا دارند، از حس سلامتی برخوردارند - و هر چه بیشتر عبادت کنند، بیشتر از این حس برخوردارند.❥༻⃘⃕࿇﷽༻⃘⃕❀༅⊹━┅┄
مطالعه ای از دانشگاه بیلور نشان می‌دهد با پیرتر شدن افراد،
آن دسته از افرادی که به صورتی مطمئن و استوار، به خدا وابسته اند با احتمال بیشتری از حس سلامتی برخوردارند و هر چه قدر بیشتر عبادت کنند، بیشتر از این حس برخوردارند. اما آنانی که حس می‌کنند از خدا دورتر هستند از فایده یاد شده محرومند.
مطالعه مذکور که در نشریه Aging and Health منتشر شده است، روی سه معیار
سنجش سلامتی -
خوش بینی،
عزت نفس و
رضایت از زندگی -
تمرکز کرده و نشان می‌دهد که
بین ارتباط با خدا و عبادت، با تمامی این موارد ارتباط وجود دارد. بلیک کنت (Blake Kent)، دکترای جامعه شناسی و از پژوهشگران، می‌گوید:
«آن چه ما یافتیم این است که عبادت، بسته به این که چگونه درکی از خدا داشته باشید، با سلامتی بیشتر یا کمتر مرتبط است.
به طور حلاصه، فواید روان شناختی عبادت، بستگی به کیفیت ارتباط شخص با خدا دارد.» این مطالعه، که توسط کنت و نویسنده سرپرست، دکتر مت بردشاو (Matt Bradshaw) استادیار جامعه شناسی در کالج هنر و علوم، انجام شده است دریافته است که:
برای سطح ارتباط بسیار استوار،
با عبادت بیشتر افزایش تندی در سلامتی رخ می‌دهد. برای افراد دارای سطح
ارتباط متوسط با خدا، افزایش اندکی در سلامتی وجود داشت.
برای
افراد دارای سطح ارتباط پایین تر از حد متوسط با خدا، نتایج در هم و بر هم بود؛ با افزایشی ناچیز یا حتی کاهشی در سطح سلامتی.
از نگرش های متعددی همچون محبت، صمیمیت، اجابت کنندگی یا دور بودن از دسترس، می‌توان به خدا نگریست.
برخی دانشمندان خاطر نشان کرده اند که
برقراری رابطه بیشتر با وجودی الهی، به عنوان عامل تامین کننده خدمات و فوائد برای اقناع نیاز های عاطفی و روان شناختی نگریسته می‌شود.
کنت اظهار داشت:
«آیا خدا با دید اطمینان و امنیت نگریسته می‌شود؟ در این صورت به نظر می‌رسد عبادت فایده ای مثبت دارد. آیا خدا دور از دسترس و یا حتی غیر قابل اطمینان می‌نماید؟ در این صورت داستان ممکن است متفاوت باشد. وقتی نمی‌توانید به خدا اعتماد کنید، عبادت با اطمینان از مراقبت خداوندی همراه نیست بلکه با تردید و اضطراب همراه است. این تصور عمومی که عبادت به خودی خود برای سلامتی شما مفید است برای همه افراد صادق نیست؛ زیرا چنین تصوری، این که خدا اجابت کننده و اعتمادپذیر باشد را پیش فرض قرار می‌دهد. اما مردم بسیاری چنین تجربه ای از خدا ندارند.»
بردشاو و کنت داده های به دست آمده از «برآورد ملی دین، سن و سلامتی (Religion, Aging and Health survey)» را تحلیل کردند. 1024 پاسخ دهنده، دست کم 65 ساله بودند. این افراد در سه گروه سازمان یافتند:
آن هایی که در حال حاضر مسیحی اند، آن هایی که در گذشته مسیحی بودند اما اکنون مذهبی نیستند و افرادی که در سراسر زندگی خود هیچ تعهد مذهبی نداشته اند.
پژوهشگران نوشته اند:
«آن دسته از پاسخ دهندگان که خدایی که حضورش را برای محافظت و تسلی بخشیدن به خود حس می کردند، عبادت می‌کردند، ←احتمالا در عبادت خود آسایش یافته و رفتار هایی را در پیش می گیرند که سلامتی آنان را ارتقا می دهد و با آموزه ها یا بینش های مذهبی آنان حین عبادت سازگاری دارد.»
در مقابل، آنانی که تلاش می‌کنند با خدایی، که باور ندارند در مواقع نیاز ایشان حاضر باشد، ارتباط برقرار کنند، حس غربت داشته و حتی افولی را در سلامتی ذهنی خود تجربه می‌کنند.
بردشاو و کنت یادآور شده اند که تصور محبت انگارانه از خدا می‌تواند به خصوص میان سالمندانی که با سلامتی رو به زوال، تبعیض سنی، فقدان دوستان و احتمالا فقدان مالی به علت بازنشستگی دست و پنجه نرم می‌کنند مهم باشد. اثر جنبه های گوناگون زندگی دینی در برابر اضطراب، شامل احساس صمیمیت با خدا، مشاهده شده است.
به علاوه، بسیاری از مردم مسن تر، می‌خواهند به موازات سالخوردگی خود، همه چیز را درست کرده و عزم لازم را برای زندگی شخصی خود با خانواده و دوستان کسب کنند.
تیم پژوهشی اظهار داشته است:
«
ما استدلال می‌کنیم که این امر نیز در ارتباط با خدا حاصل می‌شود. خدایی که حمایت کرده و محبت می‌ورزد و قادر مطلق، عالم مطلق و همواره حاضر است، می‌تواند آسایش، اعتماد به نفس و بهبودی چشمگیری برای باورمندانی که به انتهای زندگی خود نزدیک می‌شوند، فراهم آورد.»↓↓منبع خبر↓↓
https://www.baylor.edu/mediacommunications/news.php?action=story&story=182556
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/m/pubmed/28553805/
@borrhan
611 views06:36
ک
