Extra Time

2022-04-28 20:41:38 به بهانه‌ی تمدید قرارداد یورگن کلوپ


«امید تنها رویای کسانی است که بیدار هستند»
توصیف متیو پریور از انسان‌هایی که برای خواسته‌هایشان صبر و تلاش می‌کنند، بسیار واضح بود. یورگن کلوپ مثال خوبی برای این جمله است. او فاتح قلب‌هایی است که به درد آمده‌اند. قلب‌هایی که آنقدر در انتظار بودند تا دیگر هیچ چیزی آن‌ها را به تپش در نمی‌آورد ولی کلوپ کلیدِ تپش دوباره ی قلب این افراد را در دست دارد.

هنگامی که وی در اکتبر 2015 پس از تساوی لیورپول برابر اورتون و اخراج برندن راجرز به عنوان سرمربی جدید قرمزها منصوب شد، جمله‌ی معروف او در ابتدای کار یعنی «We have to change from doubters to believers»، با توجه به شرایط آشفته‌ی وقت لیورپول چندان باورپذیر نبود؛ اما کلوپ به مرور زمان، شک را در دل هواداران تیمی که سالیان سال با خاطرات منفی و ناکامی‌ها و در عین حال با وفاداری خاص خود خو گرفته بودند، به ایمان و باور تبدیل کرد.

دسامبر 2015، زمانی که لیورپول برابر وست بروم در آنفیلد به تساوی 2-2 دست یافت، هیچ بهانه‌ای برای شادی هواداران وجود نداشت اما در آن شرایط، کلوپ با بازیکنان همراه شد تا در مقابل جایگاه کوپ بایستند و و به شادی بپردازند. این اتفاق تمسخر و انتقاد برخی را به دنبال داشت، اما کلوپ در جواب آن‌ها گفت: «من از روز اول می‌خواستم که هواداران اهمیت خود را درک کنند.» او از نخستین ایام خود در آنفیلد، با این رفتارها و حرکات دیوانه‌وار مختص به خودش، با قلب هواداران لیورپول عجین شد و از ابتدای راه، آن‌ها را در طول ماجراجویی دور و درازش با خود همراه کرد. کمتر از 4 سال بعد از آن شادی غیرمترقبه برابر وست بروم، کلوپ و بازیکنانش همان شادی خاص را پس از کامبک به بارسلونا مقابل جایگاه کوپ انجام دادند؛ هنگامی که شک جای خود را در قلب قرمزهای آنفیلد به ایمان داده بود و آن‌ها پس از 7 سال، در آستانه‌ی کسب افتخار بودند تا ثمره‌ی این ایمان را ببینند.

نحوه‌ی اجرای پروژه‌ی یورگن کلوپ در لیورپول می‌تواند الگویی مناسب برای تمام تیم‌ها باشد. او تیمی را تحویل گرفت که سال‌ها با ورشکستگی و ناکامی دست و پنجه نرم می‌کرد، از نظر قدرت مالی و تبلیغاتی به هیچ وجه توان رقابت با رقبایش مثل منچستریونایتد را نداشت و برای بقا، به فروش ستارگانش روی آورده بود. کلوپ با تعامل کامل و مفید با مدیران و مالکان لیورپول، توانست با کمترین خرج خالص ممکن تیمش را به قله‌ی موفقیت برساند. برای تیمی مثل لیورپول که از نظر مالی قدرت رقبایش را نداشت، هر گونه اشتباهی در بازار نقل و انتقالات نابخشودنی به شمار می‌رفت. کلوپ با مایکل ادواردز و سایر اعضای هیئت فنی و اجرایی لیورپول در تعامل کامل بود و برای خریدهایش نهایت وسواس را به خرج می‌داد تا قراردادها مطابق نیازهای تیم بسته شوند و ریسک عدم موفقیت‌شان کاهش یابد. انعطاف کلوپ در رفتار با اعضای باشگاه و بازیکنانش مثال‌زدنی است؛ او با همراهی مدیریت، مجموعه‌ای متحد ساخت که ساختاری کاملا سالم از لحاظ ورزشی و اقتصادی را داراست. مرد آلمانی رختکنی ساخت که نه بازیکن‌سالاری در آن حکم‌فرماست و نه مربی‌سالاری؛ اتمسفری به شدت تعاملی و دوستانه و در عین حال جدی و مصمم و بی‌حاشیه که در بسیاری از باشگاه‌های مطرح اروپا تبدیل به یک آرزو شده است. او همچنین هیچگاه همانند مربیانی نظیر کنته و مورینیو با تحت فشار گذاشتن مدیریت، باشگاه را درگیر حواشی نکرد و به رسانه‌ها آتو نداد تا آرامش را در پیرامون تیمش تضمین کند.

حال، کلوپ تا 2026 در لیورپول خواهد ماند تا دوران حضورش در این باشگاه به 11 سال بیانجامد؛ 11 سال!! در دورانی که رسانه‌ها گسترده‌تر از سابق شده‌اند و هواداران بی‌صبر تر از گذشته، معمولاً انگشت اتهام در وهله‌ی اول به سوی مربیان معطوف می‌شود تا شرایط همانند گذشته برای حضور طولانی‌مدت مربیان فراهم نباشد و ونگر و فرگوسن‌های جدیدی را شاهد نباشیم؛ اما دوقطبی سال‌های اخیر انگلیس، خلأ ونگر و فرگی را کمرنگ می‌کند. پپ گواردیولا نیز به احتمال زیاد قرارداد خود را منچسترسیتی را تمدید خواهد کرد تا سال‌هایی که شاهد این نمایش و این رقابت فوق‌العاده‌ میان پپ و کلوپ بوده‌ایم، دو رقمی شوند. رقابتی که سال‌‌هاست نگاه‌ها را از الکلاسیکو دور کرده و به خود معطوف نموده تا جذاب‌ترین نبرد تاکتیکی جهان را نمایش دهد. رقابتی به سود لیگ برتر انگلیس و به سود "فوتبال".

-اختصاصی اکسترافوتبال

https://bit.ly/37OHzv2
@Extra_Football باز کردن / نظر دهید

2022-04-25 15:17:15 ‍ به یاد تیتو در سالروز مرگ او؛
شنکلی یک بار گفت "فوتبال مسئله ی مرگ و زندگی نیست بلکه از آن هم فراتر است." شاید خیلی ها با این حرف موافق نباشند اما فوتبال فقط یک بازی ساده نیست. فوتبال استمراری برای پیدا کردن احترام و شکوه است، فوتبال جنگی پایاپای برای بُردن یا مُردن است. فوتبال کلیدی برای ورود افراد به قلب هاست. فوتبال تمام چیزیست که میتواند انسانها را به قهرمان تبدیل کند.

تیتو ویلانوا قهرمانی که در مدتی کوتاه هم قلب ها را ربود و هم با زندگی اش فوتبال را معنی کرد؛ تا آخرین لحظات جنگید و کم نیاورد تا پیروز شود، اما فوتبال دو روی یک سکه است و همیشه قرار بر بُردن نیست. تفاوت فوتبال و زندگی اما در لغات است، "معجزه" یکی از آن لغات است در فوتبال به طور اغراق آمیزی آویزه ی گوش هایمان شده است اما در زندگی واقعی کمتر با آن سر و کار داریم. ویلانوا در زمین کم نمیاورد و معجزه کرد. به سختی میباخت اما غول بزرگ تری برای شکست زندگی اش به میدان آمده بود تا او را ناچار به تسلیم شدن در مقابل زندگیش بکند. گاهی تو تسلیم میشوی و همه ی کسانی که عاشقشان هستی را نا اُمید خواهی کرد.

قصه ی تلخ مغز متفکری که کمتر از یک فصل بر روی نیمکت بارسلونا به عنوان سرمربی حضور داشت، در فوتبال تلخ تمام نشد.
مردی که نشان داد میتواند کسی باشد که نه فقط به خاطر «انگشت مورینیو» سر تیتر اخبار باشد. قهرمان حقیقی بارسلونا بعد از گواردیولا بود و توانست تیکی تاکا را به بهترین نحو ممکن ادامه دهد، اما سرطان به او اجازه ی پیشروی بیشتری را نداد تا بازی زیبا در بارسلونا با او به زیر خروار خاک برود. بازی زیبا در کنار تیمی نتیجه گرا سبب شد آنها به رکوردی که حتی پپ هم به نتوانست به آن دست یابد برسند، 100امتیاز در یک فصل برای مردی که در زمان گواردیولا هم به گفته ی خود پپ مغز متفکر تیمش بود. بقیه مانند ویترین بودند و او ساکت و بی سر و صدا به بهترین شکل ممکن به کارش ادامه میداد. 26 اُکتبر سال 2013 در یکی از غم انگیز ترین سکانسهای دوران حضورش در مستطیل سبز در جایگاه VIP نیوکمپ زمانی که سرطان تقریباً بر او غالب شده بود، با کُتی گشاد و چهره ای نامانوس جدای از تمام آن شور و شوق قبلیش به دیدن بازی الکلاسیکو آمده بود.

تصورش برای هرکس که او را اینگونه میدید، سخت بود. تصویرهای او در ذهن همه با خوشحالیهایش گره خورده بود، سرطان جان او را گرفت اما یاد او را نمیتواند هیچوقت از ذهن هوادارانِ بارسلونا پاک کند. در نهایت در 25آپریل 2014 بعد از 4سال جنگیدن برای پیدا کردن آرامش، آرامش را نه در قهرمان بودن در مستطیل سبز بلکه جایی فراتر از فوتبال پیدا کرد.

اختصاصی اکسترا فوتبال
@Extra_Football باز کردن / نظر دهید

2022-04-19 11:10:42 در آستانه دیدار حساس لیورپول_منچستریونایتد، مرور یکی از ماندگارترین رویارویی‌‌های این دو تیم موسوم به تبانی 1915 خالی از لطف نیست؛ دیداری که به یکی از بزرگ‌ترین رسوایی‌های تاریخ فوتبال انگلستان تبدیل شد و دشمنی تاریخی دو باشگاه را به نوعی با این تبانی بزرگ زیر سوال برد.

لیورپول و منچستریونایتد بایستی در آخرین هفته از رقابت‌های لیگ انگلیس در فصل 1914/15 به مصاف هم می‌رفتند. شرایط به شکلی برقرار بود که قهرمانی اورتون قطعی به شمار می‌رفت، لیورپول در میانه جدول قرار داشت و نتایج هفته آخر مسابقات برایش حائز اهمیت نبود و منچستریونایتد نیز به همراه چلسی و تاتنهام برای بقا می‌جنگید. پیروزی منچستریونایتد در برابر لیورپول می‌توانست عدم سقوط شیاطین سرخ را تضمین کند و این امر نهایتاً محقق شد، اما نه در زمین فوتبال بلکه خارج از آن و در میخانه‌‌ای به نام پارتریج. هفت بازیکن از لیورپول و یونایتد پیش از آغاز بازی در آن مکان به شرط‌بندی و مهندسی نتیجه بازی پرداختند.

در آن ایام به دلیل گرم شدن تنور جنگ جهانی اول، ادامه برگزاری فوتبال در انگلستان مقدور نبود و این موضوع بدین معنا بود که بازیکنان فوتبال، منبع درآمد ثابت خود را از دست می‌دادند. تبانی 1915 در واپسین روزهای برگزاری فوتبال پیش از تعلیق صورت گرفت و انگیزه‌های مالی بازیکنان مزید بر علت واقع شد. شانس برد منچستریونایتد برابر لیورپول در بنگاه‌های شرط‌بندی یک به هشت بود و بازیکنان دو تیم، سود مالی هنگفتی را پیش روی خود می‌دیدند‌. سه بازیکن از لیورپول و چهار نفر از منچستریونایتد در این فساد نقش داشتند. سندی ترنبل، آرتور والی و انوچ وست از یونایتد و در مقابل تام میلر، باب پرسل، توماس فیرفول و جکی شلدون از لیورپول. شلدون بازیکن سابق یونایتد محسوب می‌شد که به تازگی به لیورپول منتقل پیوسته بود و سردسته بازیکنان متخلف به شمار می‌رفت.

بازی انجام شد و یونایتد در الدترافورد با دو گل بر قرمزهای آنفیلد غلبه کرد تا با یک اختلاف امتیاز از منطقه سقوط در امان بماند و در رده هجدهم قرار گیرد. این نتیجه در نگاه اول عجیب به نظر نمی‌رسید اما افرادی که شاهد ماجرا و روند بازی بودند، به مهندسی شده بودن این دیدار اطمینان داشتند. پاس‌های غلط و بی‌هدف، حرکاتی که از روی رفع تکلیف صورت می‌گرفتند و پنالتی لیورپول که عمدا به بیرون زده شد، برای پی بردن به ماجرا کافی بودند. پس از گذشت چند روز، رسانه‌ها به حواشی این بازی دامن زدند و بازیکنان دو تیم بازخواست شده و به دادگاه فراخوانده شدند. در جریان بازجویی‌ها، اتهام هفت بازیکن نامبرده ثابت شد و در دسامبر 1915، اتحادیه فوتبال انگلیس آن‌ها را به شکل مادام‌العمر از هرگونه فعالیت فوتبالی محروم کرد‌. بیانیه‌ی اتحادیه بدین صورت بود: «ثابت شده است که مبلغ قابل توجهی پول از طریق شرط‌بندی در مسابقه رد و بدل شده است و ما مدارک متعددی در اختیار داریم که نشان می‌دهد برخی از بازیکنان از این طریق سود بردند. به آن ها فرصت داده شد تا به حقیقت اعتراف کنند اما از انجام این کار امتناع ورزیدند. آن ها با اقدام خود سعی در بی‌اعتبار ساختن صداقت و انصاف داشتند. صداقت و بازی پاک باید به هر قیمتی حفظ شود. اگرچه ما با باشگاه‌هایی که متضرر شدند بسیار همدردی می‌کنیم اما احساس می‌کنیم که هیچ گزینه‌ی دیگری نداریم. اتهامات بازیکنان زیر اثبات شده است: فیرفول، شلدون، میلر و پرسل از لیورپول و ترنبل، وست و والی از منچستریونایتد. به همین دلیل آن‌ها به طور دائم از شرکت در مسابقات فوتبال و یا مربیگری فوتبال محروم می‌شوند و حق ورود به ورزشگاه‌ها را ندارند. به نفرات دیگری هم شک داشتیم اما حکم خود را به کسانی که تخلفشان قطعی بود محدود کردیم.» تاتنهام قربانی اصلی ماجرا بود و پایین‌تر از یونایتد و چلسی، طعم سقوط را تجربه کرد.

در پایان فصل با تشدید جنگ، امور فوتبالی در انگلستان متوقف شد و این روند تا سال 1919 ادامه داشت. از آن هفت بازیکن متخلف و محروم، یک نفر محرومیت خود را پذیرفت، بازیکنی دیگر تا سن 59 سالگی درگیر اعتراض برای برگرداندن حکم خود بود و پنج بازیکن باقیمانده راهی جنگ شدند. یک نفر از آن‌ها یعنی سندی ترنبل در سال 1917 در مکانی موسوم به گردان فوتبالیست‌ها که در فرانسه واقع شده بود، کشته شد اما چهار بازیکن دیگر جان سالم بدر بردند و پس از اتمام جنگ، به دلیل خدمات نظامی‌، محرومیتشان لغو شد و به طی کردن ادامه مسیر خود در جهان فوتبال پرداختند.

https://bit.ly/3ijniyL
@Extra_Football باز کردن / نظر دهید

2022-04-15 10:30:20 ‍ 32 سال پیش #در_چنین_روزی یکی از تاثیرگذار ترین فاجعه های فوتبالی تاریخ رخ داد. این فاجعه ی فراموش نشدنی نه تنها مسبب ورق خوردن بخش مهمی از تاریخ لیورپول بود و توانست تاثیر مستقیمی بر اتفاقات بعدی این تیم بگذارد، یکی از مسبب های اصلی تغییر کلی لیگ انگلیس… باز کردن / نظر دهید

2022-04-15 10:07:46 ‍ 32 سال پیش #در_چنین_روزی یکی از تاثیرگذار ترین فاجعه های فوتبالی تاریخ رخ داد. این فاجعه ی فراموش نشدنی نه تنها مسبب ورق خوردن بخش مهمی از تاریخ لیورپول بود و توانست تاثیر مستقیمی بر اتفاقات بعدی این تیم بگذارد، یکی از مسبب های اصلی تغییر کلی لیگ انگلیس نیز به شمار میرفت. ماه ها فوتبال انگلیس از تلویزیون پخش نمیشد، معضل هولیگانیسم باعث شده بود خانواده ها کمتر به ورزشگاه بیایند و سر آخر هم این فاجعه و ناهماهنگی برگزار کنندگان بازی مزیدی بر علت شد که جلوه ی لیگ انگلیس به کلی تغییر کند تا شاهد همچین اتفاقاتی در بالاترین سطح فوتبال نباشیم.
15آپریل 1989 در ورزشگاه خانگی شفیلد یونایتد که میزبان ناتینگهام فارست و لیورپول در جام حذفی انگلیس بود، پلیس هوادارانی را که در بیرون از استادیوم بودند وارد بخش پُرشده ی استادیوم کرد تا مردم زیر همدیگر بمانند، با شکستن فنس ها و ریختن مردم به زمین بازی متوقف شد تا همه شاهد فاجعه ای که رخ داده بود باشند. 96کشته شده و 700زخمی .
این فاجعه ی بزرگ تبعات بیشتری نیز با خود به همراه داشت؛ روزنامه ی سان بعد از بازی برای بیگناه نشان داده دولت مارگارت تاچر، هواداران را مقصر این موضوع میدانست و با عوام فریبی و تیتر زرد سبب دشمنی لیورپول با آنها شد. کالوین مک کنزی سردبیر سان با تیتری با این مضمون که"هواداران لیورپول بر روی ماموران ادرار میکردند و به زور وارد ورزشگاه شدند." مقصر اصلی را طرفداران لیورپول دانست. سال ها بعد اما در پی مشخص شدن بی گناه بودن هواداران در دادگاه آنها با تیتر THE REAL TRUTH، معذرت خواهی رسمی خود را اعلام کردند. یکی دیگر از تبعات آن استعفای کنی دالگلیش تحت تاثیر این اتفاق بود، استعفایی که بیش از پیش به درد لیورپولیهایی که هنوز در غم هیلزبرو و حتی هیسل بودند افزود تا سالها لیورپول تحت تاثیر این موضوع ناکام و در جام بردن عقیم باشد.

اختصاصی اکسترا فوتبال
@Extra_Football باز کردن / نظر دهید

2022-04-15 10:07:09 33 سال پیش در چنین روزی، دردناک‌ترین واقعه‌ی تاریخ لیورپول رخ داد. فاجعه‌ی هیلزبورو؛ اتفاق تلخی که که پس از هیسل، میخ آخر را بر تابوت لیورپول کوبید. اتفاقی که پخش فوتبال در تلویزیون، حضور خانواده‌ها در ورزشگاه‌ها و... را کاملاً متأثر کرد و با شرارت برخی رسانه‌های انگلیسی همانند سان که سه دهه‌ در لیورپول تحریم است، اذهان عمومی برانگیخته شده علیه لیورپول پس از فاجعه‌ی هیسل را، مجدداً بر علیه لیورپول برانگیخت و سبب شد تا تصمیم جدی مبنی بر حذف دائمی هولیگانیسم از فوتبال انگلیس اتخاذ شود.
پس از فاجعه‌ی هیسل و محرومیت لیورپول در اروپا، آن‌ها همچنان قدرت خود را حفظ کرده بودند و در کنار آرسنال، مدعیان اصلی لیگ انگلیس به شمار می‌رفتند. کنی دالگلیش که به نوعی شناسنامه‌ی لیورپول است، پس از هیسل در دو نقش سرمربی-بازیکن و سرمربی، از غوطه‌ور شدن لیورپول در بحران جلوگیری نمود؛ غافل از اینکه هیلزبورو باعث شد تا فشارهای روحی‌روانی وارده از رسانه‌ها و قربانیان فاجعه، دالگلیش را نیز از پای در آورد و او را وادار به استعفا کند؛ تصمیمی که مسیر لیورپول را تغییر داد و قرمزها را وارد یک سیکل باطل 10-20 ساله کرد.

@Extra_Football باز کردن / نظر دهید

2022-04-15 09:50:47 فاجعه‌ای که دیشب در نیوکمپ برای بارسلونا رخ داد، شاید در این ابعاد بی‌سابقه بوده باشد. حدود 30 هزار هوادار فرانکفورت در نیوکمپ و بسیاری در خارج از ورزشگاه حضور داشتند. جو ورزشگاه کاملا به سود تیم آلمانی بود و نشانه‌ای از یک دیدار خانگی برای بارسا نداشت.
خوان لاپورتا پس از آن که در سال 2004 به ریاست بارسلونا منصوب شد، ورود گروهی از هواداران افراطی این تیم به نیوکمپ که سابقه‌ی قتل هم داشتند موسوم به "Boixos Nois" را منع کرد. پس از آن، نیوکمپ هیچ‌گاه جوی همانند گذشته را تجربه نکرد و تبدیل به مکانی تفریحی-توریستی شد. اهالی کاتالونیا معمولاً هرگاه که بخواهند اهداف سیاسی و جدایی‌طلبانه‌ی خود را پیش ببرند، از بارسلونا استفاده‌ی ابزاری می‌کنند و در غیر این صورت، تعصب چندانی به این تیم نشان نمی‌دهند. علت اصلی قداست بازیکنان کاتالان در بارسا چه بسا با سطح نازل نیز همین است. قانونی در بارسا وجود دارد که بلیط‌های فروخته شده، مجدداً می‌توانند به فروش برسند تا مبادا هواداران ضرر مالی ببینند. فرانکفورتی‌ها از همین قانون به بهترین نحو استفاده کردند و در بازار سیاه، بلیط‌ها را بازخرید کردند.

@Extra_Football باز کردن / نظر دهید

2022-04-14 00:48:21 تقابل پپ و سیمئونه، می‌تواند یکی از دیوانه‌وار ترین رویارویی‌های فصل جاری UCL لقب بگیرد. دیداری بسیار پرفشار به خصوص در نیمه دوم؛ جایی که اتلتی به آب و آتش زد تا بتواند ورق را برگرداند اما تیم پپ گواردیولا، برای مقابله با فشار این بازی، اتلتیکو و هوادارانش، رو به بازی فیزیکی و تأخیری آورد تا به‌ وسیله‌ی اتلاف وقت فراوان و به اصطلاح «ضد فوتبال»، به شیوه‌ی خود سیمئونه، سعی در کنترل بازی داشته باشد و این ماراتن را به 112دقیقه بکشاند.
حال، سیتی به نیمه‌نهایی راه یافته و انتقاداتی که به سبک بازی آن‌ها مقابل اتلتی وارد شده، قطعاً برای‌شان حائز اهمیت نخواهد بود. "دفاع" و "کنترل بازی"، آن هم مقابل تیمی که مربی‌اش این موارد را به ناخوشایندترین شکل ممکن اعمال می‌کند، امری پذیرفتنی‌ست. حفظ برتری یک‌گله در آخرین دقایق بازی برگشت، در جو وحشتناک خانه‌ی حریف و در مقابل تیمی متأثر از روحیات دیگو سیمئونه، به هر سبک و سیاقی هم که باشد قابل انتقاد نیست. ویارئال نیز با مهره‌های ضعیف‌تر، اما به هر روشی که ممکن بود از برتری خود مقابل بایرن دفاع کرد. شاید حذف سیمئونه به روش خود او، امری جذاب برای اکثریت به شمار برود.
@Extra_Footbal باز کردن / نظر دهید

2022-04-10 00:04:18 کلوپ برای لیورپول و گواردیولا برای منچسترسیتی از فصل 16/17 تا به امروز
منچسترسیتی: 10قهرمانی شامل سه قهرمانی لیگ
لیورپول: 5قهرمانی شامل قهرمانی لیگ و قهرمانی چمپیونزلیگ
وقتی برای اولین بار چلسی قهرمان لیگ با 95امتیاز شد، هیچکس فکرش را هم نمیکرد روزی با 97 امتیاز نایب قهرمان میشوید. پپ و یورگن که قبل از حضورشان در انگلیس به خوبی ثابت کرده بودند مربیانی صاحب سبک هستند حال با تزریق تفکرات خود به لیگ هر روز یکدیگر را بالا میکشند. گواردیولا متوجه شد در برابر پرسینگ و سرعت تیمی ضعف دارد بنابراین دست به تغییر تاکتیک خود زد و با انعطاف پذیری تاکتیکی برابر یورگن کلوپی که گگن پرسینگ را دستور کار خود قرار داده بود، شکست ناپذیر ظاهر شد. کلوپ هم تیمی را تحویل گرفت که 4سال جامی نبرده بود و 25سال هم در کسب لیگ ناتوان بود اما با عنصر صبر و ساخت تیمی قدرتمند هم لیگ و هم چمپیونزلیگ را به بندر آنفیلد آورد. برچسب "تاریخی" بر هر چیز میتواند به آن ضربه بزند اما تقابل چندساله ی یورگن و پپ در انگلیس یکی از جذاب ترین دوئل های تاریخی این لیگ به شمار میرود که هر دو تیم علاوه بر بازی زیبا به شدت نتیجه گرا نیز هستند.
@Extra_Football باز کردن / نظر دهید

2022-04-10 00:04:06 ‍ جیمی کرگر چند روز پیش، تقابل لیورپول برابر منچسترسیتی برابر همدیگر را بزرگترین و حساس ترین رقابت تاریخ پریمرلیگ نامید. نظری که البته به مذاق خیلی ها خوش نیامد. لیگ انگلیس دوئل های تاریخی و فراموش نشدنی به خود دیده است که نگاه فوتبالیها در مقطعی خاص را به خود معطوف کرده اند.

دان ریوی با لیدزیونایتد و برایان کلاف با دربی کانتی در فصول 1967/68 تا 1973/74

کلاف تیمی را تحویل گرفت که ده سالی بود برای رسیدن به دسته ی اول فوتبال انگلیس تلاش میکرد، بعد از رسیدن او و اخراج چندین و چند نفر از کادرفنی و با تقویت دربی کانتی آنها پس از یک فصل به قهرمانی دسته ی دوم رسیدند. یک فصل چهارم شد و فصل بعدش با دربی کانتی قهرمان لیگ شد، اتفاقی که فقط یکبار در تاریخ آنها افتاد. از آنطرف دان ریوی با شیوه ی فوتبال خشن و پر زد و برخورد با لیدز یونایتد دوبار قهرمان لیگ شد و حذفی و اتحادیه و کامیونتی شیلد را بالای سر خود برد. فصل 71/72 دربی کانتی در رقابتی نفس گیر تنها با یک امتیاز بیشتر از لیدزیونایتد قهرمان لیگ شد، اما کلاف نه تنها در زمین بلکه عمدتاً در بیرون زمین به دان ریوی و تیم خشن او ایراد میگرفت. کلاف طرفدارِ فوتبال مالکانه بود و فوتبالی که لیدزیونایتد بازی میگرفت را وحشیانه میخواند. او رسماً چندین و چندبار با کاغذبازی از وضعیت دان ریوی و تیمش شکایت کرد که بی نتیجه ماند. او فوتبال آنها را کثیف میدانست و در یکی از جذاب ترین برنامه های فوتبالی تاریخ تلویزیون رو در روی دان ریوی قرار گرفت و به شیوه ی فوتبال او انتقاد کرد. ریوی 74به تیم ملی انگلیس رفت و کلاف 74 به ناتینگهام فارست تا رقابت جذاب این دو برای همیشه تمام شود.

کنی دالگلیش با لیورپول و جرج گراهام با آرسنال در فصول 1985/86 تا 1990/91

پس از فاجعه ی هیسل انگلیسیها برای 5سال از رقابت های اروپایی محروم شدند تا دالگلیش و جرج گراهام به رقابت در جام های داخلی بپردازند. فصل 86/87 لیورپولی که با دالگلیش قهرمان لیگ شده بود حال برای قهرمانی دوباره میجنگید، انها با دالگلیش به فینال اتحادیه رسیدند اما مغلوب جرج گراهام شدند. گراهام پس از حضورش با خرید چندین بازیکن جوان مانند تونی آدامز ورق را برای تیمی برگرداند که 6سال جامی نبرده بود. فصل 87/88 دالگلیش باری دیگر قهرمان لیگ شد تا لیورپول با 17قهرمانی بر بام فوتبال انگلیس بنشیند. اوج رقابت آنها اما به فصل 88/89مربوط میشود. بازی اخر در انفیلد، ارسنال-لیورپول و لیورپولی که سه امتیاز بیشتر از آرسنال داشت. آرسنال برای قهرمانی باید بردی با اختلاف 2گل برابر لیورپول در آنفیلد به دست میاورد تا قهرمان لیگ شود. دقیقه ی 91 آرسنال گل دوم خود را برابر لیورپول زد تا ناممکن ترین اتفاق ممکن در دراماتیک ترین رو در رویی تاریخ ارسنال و لیورپول بر سر قهرمانی اتفاق بیافتد و جرج گراهام از آن سربلند بیرون آید. دالگلیش اما فصل بعد قهرمان لیگ شد و دوباره فصل بعد گراهام قهرمان لیگ شد در صورتی که دالگلیش در اواسط فصل استعفا داده بود.

آرسن ونگر با آرسنال و الکس فرگوسن با منچستریونایتد در فصول 1996/97 تا 2004/05

"شخصی که از ژاپن آمده است چه چیزی را قرار است در مورد فوتبال انگلیس بداند؟ میگویند نابغه است چون به 5زبان مسلط است، اهمیتی ندارد چرا که من هم بچه ای ساحل عاجی را آوردم که میتواند به 5 زبان حرف بزند."صحبتهای فرگوسن در مورد ونگر در ابتدای حضور او در لیگ انگلیس. ونگری که سال 1996 به آرسنال پیوست به جوانگرایی معروف بود، او جوانگرایی را در انگلیس نیز ادامه داد تا چندسال پیاپی شاهد رالی زیبای منچستر با او باشیم. او یک فصل بعد از حضورش در لیگ قهرمان شد. سه سال پیاپی بعد از آن قهرمانی اما منچستر با فرگوسن در انگلیس پادشاهی میکرد و در قهرمانی انگلیس تریبل کرد. در این مدت به آرسنال تنها سه نایب قهرمانی لیگ رسید. بعد از سه فصل خشکسالی ونگر توانست قاطعانه قهرمان لیگ شود و با قهرمانی حذفی، دوگانه ی داخلی را به اسم خود کند. فصل بعد فرگوسن دوباره قهرمان لیگ شد اما دست ونگر هم خالی نماند و حذفی را برای خود کرد. جذابترین فصل رو در رویی آنها اما به فصل 03/04 برمیگردد، فصلی که تیم آرسن ونگر حتی یک باخت هم در طول 38بازی لیگ نداد. 26برد، 12مساوی و 90امتیاز 14امتیاز بالاتر از منچستر فرگوسن. جام طلایی، قهرمانی جام حذفی 04/05 در پنالتی ها برابر منچستریونایتد آخرین قابهای درخشان آرسنالِ ونگر بودند. او بعد از دوران طلاییش همیشه به عقب رفت و فرگوسن همیشه قهرمان ماند.

@Extra_Football باز کردن / نظر دهید