کلام | سید حمید حسینی

2022-07-12 22:25:25 https://twitter.com/seyedhamid

بر اساس آیهٔ ۲۵۶ سورهٔ بقره، سبک زندگی «اکراه» بردار نیست. فضا باید برای «تبیین رشد و غي» باز باشد تا مردم بتوانند انتخاب بهتری داشته باشند.

@hamidhossaini باز کردن / نظر دهید

2022-07-11 21:15:17 ترجمهٔ پیشنهادی آیات ۱۸۸ تا ۱۹۲ سورهٔ بقره

ولَا تَأْكُلُوا أَمْوَالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْبَاطِلِ وَتُدْلُوا بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُوا فَرِيقًا مِنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالْإِثْمِ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۱۸۸﴾
و اموالتان را در میان خود به ناحق نخورید و آن را به‌عنوان رشوه به حکمرانان ندهید تا بخشی از اموال مردم را در حالی که می‌دانید با کوتاهی و تقصیر بخورید.

«ادلاء» از ریشهٔ «دلی» یا «دلو» در اصل به‌معنی «پایین فرستادن چیزی» است و بر همین اساس به ظرفی که در چاه پایین می‌فرستند «دلو» گفته می‌شود؛ اما اصطلاحاً به رشوه دادن برای جلب نظر حاکمان نیز «ادلاء مال» می‌گویند.
«حاکم» در لغت به‌کسی گفته می‌شود که «اختیار صدور حکم به‌دست اوست» و بر همین اساس اغلب به قاضی حاکم گفته می‌شود، ولی این صفت منحصر در او نیست و فرمانروایی که امر و نهی می‌کند را نیز در بر می‌گیرد.
توضیح معنای «اثم» در ترجمهٔ آیهٔ ۱۷۳ این سوره گذشت. در اینجا با توجه به سیاق آیه از هر دو تعبیر «کوتاهی و تقصیر» استفاده شد.

يسْأَلُونَكَ عَنِ الْأَهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ وَالْحَجِّ وَلَيْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ ظُهُورِهَا وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَى وَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ﴿۱۸۹﴾
از تو دربارهٔ هلال‌ها می‌پرسند، بگو آنها زمان‌نماهایی برای مردم و حج‌اند و نیکی این نیست که از پشت خانه‌ها به آنها در آیید بلکه نیکی این است که کسی پروا کند و به خانه‌ها از درهایشان در آیید و پروای خدا را داشته باشید تا رستگار شوید.

«هلال» لغتی وارد شده از زبان عبری و به‌معنای «درخشش» است که برای «درخشش اولیهٔ قمر در ابتدای هر ماه» به‌کار می‌رود؛ اما با توجه به رواج خود واژه در فارسی بهتر است ترجمه نشود.
«هی» در این آیه به‌خاطر اشاره به جمع مکسر به‌صورت مؤنث آمده و لازم است جمع ترجمه شود.
«مواقیت» جمع «مَوقِت» به‌معنی «مشخص‌کنندهٔ زمان» است.

وقَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ الَّذِينَ يُقَاتِلُونَكُمْ وَلَا تَعْتَدُوا إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ ﴿۱۹۰﴾
و با کسانی که با شما می‌جنگند در راه خدا بجنگید ولی به حق کسی تجاوز نکنید که به‌راستی خدا تجاوزگران به حقوق دیگران را دوست ندارد.

«اعتداء» از ریشهٔ «عدو» به‌معنی «تجاوز به حقوق دیگران» است و قید «حقوق دیگران» هم در اصل معنی آن وجود دارد.

واقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُمْ مِنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْلِ وَلَا تُقَاتِلُوهُمْ عِنْدَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ حَتَّى يُقَاتِلُوكُمْ فِيهِ فَإِنْ قَاتَلُوكُمْ فَاقْتُلُوهُمْ كَذَلِكَ جَزَاءُ الْكَافِرِينَ ﴿۱۹۱﴾
و هر جا آنها را با دقت زیر نظر گرفتید بکشیدشان و از هر جا بیرونتان کردند بیرونشان کنید که آشوب بدتر از کشتار است ولی در کنار مسجدالحرام با آنها نجنگید مگر اینکه آنها در آنجا با شما بجنگند. پس اگر با شما جنگیدند آنها را بکشید که سزای حق‌پوشان این‌چنین است.

«ثقف» در اصل به‌معنی «با دقت زیر نظر گرفتن و احاطه پیدا کردن» است.
معنای اصلی «فتن» در زبان عربی «اختلال در نظم و ایجاد آشوب و اضطراب» است.

فإِنِ انْتَهَوْا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۱۹۲﴾
پس اگر دست بر دارند که به‌راستی خدا آمرزنده و مهربان است.

«انتهاء» به‌معنی «پذیرش ترک کار و توقف انجام آن» است که در فارسی به آن «دست بر داشتن از کار» گفته می‌شود.

وقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ لِلَّهِ فَإِنِ انْتَهَوْا فَلَا عُدْوَانَ إِلَّا عَلَى الظَّالِمِينَ ﴿۱۹۳﴾
و با آنها بجنگید تا آشوبی نباشد و حساب و کتاب از آنِ خدا باشد. پس اگر دست بردارند تجاوز به حقی در کار نخواهد بود مگر دربارهٔ ستمگران.

توضیح معنای «دین» در ترجمهٔ آیهٔ چهارم سورهٔ حمد گذشت.

این ترجمه با نقد و نظر شما اصلاح و ویرایش خواهد شد.

#ترجمه_گروهی_قرآن

@hamidhossaini باز کردن / نظر دهید

2022-07-07 10:28:37 محک حب و بغض

امام باقر (علیه‌السلام) فرمودند:

اگر خواستی ببینی خیری در تو هست یا نه به دلت نگاه کن ببین اگر اهل طاعت خدا را دوست داشتی و از اهل معصیت ناخشنود بودی بدان که در تو خیری هست و خدا دوستت دارد ... و هر کس با کسی است که دوستش دارد ...

کافی، ج ۲، ص ۱۲۶.

#حدیث
@hamidhossaini باز کردن / نظر دهید

2022-07-05 20:25:57 پیشرفت شتابان علوم تجربی در کنار خدمات فراوانش، بسیاری را به این نتیجه رسانده است که فقط به امور محسوس و قابل اندازه‌گیری اعتماد داشته باشند و هر آنچه در این تعریف نگنجد را بی‌فایده و پایین‌تر از حدی بدانند که بتوان آن را دانش نامید.

این در حالی است که خود این سخن، هیچ‌یک از معیارهایی که بر آن تأکید می‌کند را در بر ندارد و روش‌هایی که بسیاری از باورهای نادرست را کنار زد و پیشرفت و رفاه را برای بخشی از انسان‌ها به ‌ارمغان آورد، اندیشه‌هایی بیرون از چهارچوب دانش‌های تجربی بود.

این، مادی یا غیرمادی بودن یک موضوع نیست که آن را شایسته اعتماد قرار می‌دهد، بلکه مهم، استدلالی است که به‌ سود یا زیان هر دیدگاه ارائه و در داوری خرد جمعی پذیرفته یا رد می‌شود. لذا نادیده گرفتن امور ماورائی بدون بررسی دلایل آنها مبنایی جز ظاهربینی ندارد.

البته هر مسئله‌ای ارزش و اهمیت لازم برای بررسی و وقت‌گذاری را ندارد، ولی موضوعاتی چون پدیدآورنده هستی، معنای زندگی و سرنوشت ابدی انسان به‌اندازه‌ای سرنوشت‌ساز است که هیچ عقل سلیمی اجازه نادیده گرفتن کمترین احتمال درباره آن را نیز نمی‌دهد.

#اسلام_چرا_چگونه ۶

@hamidhossaini باز کردن / نظر دهید

2022-07-03 18:00:20 https://twitter.com/seyedhamid

یکی از مصادیق امر به معروف و نهی از منکر، اعتراض به رویکرد ستادی است که بودجهٔ قابل توجهی را به اسم احیای امر به معروف صرف می‌کند، ولی خروجی و بازتابی که از عملکردش دیده می‌شود به ابتذال کشاندن ساز و کاری مترقی است که قرآن برای نظارت همگانی در جامعهٔ اسلامی توصیه می‌کند.

@hamidhossaini باز کردن / نظر دهید

2022-07-01 20:16:44 تأملی در ترجمهٔ «توّاب» بودن خدا

اغلب مترجمان قرآن «توّاب» بودن خدا را «توبه‌پذیر» بودن او ترجمه کرده‌اند؛ ولی با توجه به آیهٔ «تاب علیهم لیتوبوا» (توبه، ۱۱۸) که توبهٔ بندگان را نتیجه و اثر توبهٔ خدا می‌داند، به‌نظر می‌رسد برداشت رایج دقیق نیست؛ لذا همان مترجمان به این آیه که رسیده‌اند از تعبیری متفاوت استفاده کرده‌ و توبهٔ خدا را به‌معنی «توبه‌پذیر» بودن او ندانسته‌اند.

اصل مادهٔ «توب» به‌معنی «بازگشت از گناه» است و وقتی با حرف «علی» به‌کار رود به‌معنی «بازگشت بزرگوارانه به‌سوی گناهکار» خواهد بود. قرآن از رابطه‌ای محبت‌آمیز سخن می‌گوید که با گناه دچار آسیب و با بازگشت طرفین دوباره برقرار می‌شود. اینجاست که عبارت کلیدی «تاب علیهم لیتوبوا» می‌گوید همواره گام اول این آشتی را خدا بر می‌دارد و رحمتش را شامل بنده می‌کند تا زمینهٔ بازگشت او را فراهم آورد.

از آنجا که در زبان فارسی معادل دقیقی برای این واژه وجود ندارد، برای ترجمهٔ «تاب علی» تعبیر «بر کسی رو آوردن» و برای ترجمهٔ «توّاب» بودن خدا «بسیار رو آورندهٔ بر گناهکاران» پیشنهاد می‌شود. البته در «رو آوردن بر کسی» مجالی برای ذکر گناهکار بودن او نیست، ولی در ترجمهٔ «توّاب» می‌توان این نکته را واضح‌تر بیان کرد.

این ترجمه با نقد و نظر شما اصلاح و ویرایش خواهد شد.

#ترجمه_گروهی_قرآن

@hamidhossaini باز کردن / نظر دهید

2022-07-01 20:16:25 ترجمهٔ پیشنهادی آیات ۱۸۵ تا ۱۸۷ سورهٔ بقره

شهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿۱۸۵﴾
(ایام وجوب روزه،) ماه رمضان است که قرآن در آن فرو فرستاده شده تا راهبردی برای مردم و دلایل آشکاری از قبیل راهبرد و قدرت تشخیص باشد؛ پس هر کس از شما این ماه را درک کند باید آن را روزه بگیرد و کسی که بیمار یا در سفر باشد، شماری از روزهای دیگر. خدا برای شما آسانی و گشایش می‌خواهد و سختی و تنگنای شما را نمی‌خواهد، تا این شمارش را کامل کنید و خدا را به‌خاطر اینکه راهبریتان کرد بزرگ بدارید و باشد که قدردانی کنید.

با توجه به بیان وجوب روزه در آیهٔ قبل، این موضوع در ابتدای این آیه در تقدیر است.
از آنجا که «من» در «بینات من الهدی» بیانیه است باید به‌ گونه‌ای توضیحی ترجمه شود.
«فرقان» به‌معنی «قدرت تشخیص درست از نادرست» است.

وإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ ﴿۱۸۶﴾
و هر گاه بندگانم از تو دربارهٔ من پرسیدند، پس من نزدیکم و خواهش کسی که دعا می‌کند را وقتی مرا بخواند مستجاب می‌کنم. پس آنها (نیز) باید به من پاسخ مثبت دهند و به من ایمان آورند، باشد که راه صلاح را بپیمایند.

«اجابة» در لغت به‌معنی «پاسخ دادن» است، ولی در زبان رایج فارسی از پاسخ مثبت دادن به درخواست و دعا با تعبیر «استجابت» یاد می‌شود.
«شهد» به‌‌معنی «علم حاصل از مواجههٔ حضوری» است که در تعابیر فارسی به‌صورت «درک کردن» نیز به‌کار می‌رود.
«یسر» به‌معنی «آسانی همراه با گشایش» و «عسر» به‌معنی «دشواری همراه با تنگنا» است.
«رشد» به‌معنی «رسیدن به درجات و مقاصدی از راه خیر و صلاح» است و وقتی به‌صورت فعل مضارع به‌کار رود «پیمودن راه صلاح» را بیان می‌کند.

أحِلَّ لَكُمْ لَيْلَةَ الصِّيَامِ الرَّفَثُ إِلَى نِسَائِكُمْ هُنَّ لِبَاسٌ لَكُمْ وَأَنْتُمْ لِبَاسٌ لَهُنَّ عَلِمَ اللَّهُ أَنَّكُمْ كُنْتُمْ تَخْتَانُونَ أَنْفُسَكُمْ فَتَابَ عَلَيْكُمْ وَعَفَا عَنْكُمْ فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَابْتَغُوا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ مِنَ الْفَجْرِ ثُمَّ أَتِمُّوا الصِّيَامَ إِلَى اللَّيْلِ وَلَا تُبَاشِرُوهُنَّ وَأَنْتُمْ عَاكِفُونَ فِي الْمَسَاجِدِ تِلْكَ حُدُودُ اللَّهِ فَلَا تَقْرَبُوهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ آيَاتِهِ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ ﴿۱۸۷﴾
در شب روزه کامجویی از زنانتان بر شما حلال شده است؛ آنها لباسی برای شمایند و شما لباسی برای آنهایید. خدا می‌داند که شما به خودتان خیانت می‌کردید پس بر شما رو آورد و از شما در گذشت. پس اکنون با آنها آمیزش کنید و آنچه را خدا برایتان مقرّر کرده است بجویید و بخورید و بیاشامید تا رشتهٔ سفید سپیده‌دم از رشتهٔ سیاه برای شما آشکار شود. سپس روزه را تا شب کامل کنید. و در حالی که در مساجد معکتف‌اید با آنها آمیزش نکنید. اینها قوانین سفت و سخت خداست پس به آنها نزدیک نشوید. خدا این‌گونه نشانه‌هایش را برای مردم روشن می‌سازد باشد که پروا کنند.

«رفث» لزوماً به‌ معنی «آمیزش» نیست، بلکه «هر نوع اعمال تمایل در امور جنسی» را در بر می‌گیرد. نزدیک‌ترین تعبیر فارسی به این مفهوم «کامجویی» است.
«علم الله» اگرچه به صیغهٔ ماضی است اما با توجه به کاربردش در دیگر آیات قرآن معنای استمراری و مضارع دارد.
توضیح مربوط به معنای «توبهٔ خدا» در ترجمهٔ آیه ۳۷ این سوره گذشت.
«حدد» به‌معنی «تندی» است و وقتی با تعبیر «حدود» دربارهٔ احکام و مقررات به‌کار می‌رود، «جدی و سفت و سخت بودن» آن را بیان می‌کند.

این ترجمه با نقد و نظر شما اصلاح و ویرایش خواهد شد.

#ترجمه_گروهی_قرآن

@hamidhossaini باز کردن / نظر دهید

2022-06-29 20:24:37 تفاوت‌ها را به‌رسمیت بشناسید

حضرت عبدالعظیم می‌گوید: به امام جواد (علیه‌السلام) عرض کردم: حدیثی از پدرانتان برایم بگویید. آن حضرت از امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) حدیثی نقل کردند که در نخستین فراز آن آمده است:

لاَ يَزَالُ اَلنَّاسُ بِخَيْرٍ مَا تَفَاوَتُوا فَإِذَا اِسْتَوَوْا هَلَكُوا.

عیون‌الاخبار، ج ۲، ص ۵۳.

مردم تا زمانی که متفاوت باشند در شرایط خوبی به‌سر می‌برند اما اگر یکسان شوند هلاک می‌گردند.

بر اساس این رهنمود مهم، نادیده گرفتن شرایط، استعدادها، علائق و #زاویه_دید متفاوت افراد و تحمیل یک سبک زندگی بر همگان موجب آشفتگی و نابودی جامعه می‌شود.

#حدیث
@hamidhossaini باز کردن / نظر دهید

2022-06-25 18:31:00 حجت دو طرفه

در حدیثی از امام صادق (علیه‌السلام) چنین نقل شده است:

حجَّةُ اللَّهِ عَلَى الْعِبَادِ النَّبِيُّ وَ الْحُجَّةُ فِيمَا بَيْنَ الْعِبَادِ وَ بَيْنَ اللَّهِ الْعَقْلُ.

اصول کافی، ج ۱، ص ۲۵.

حجت خدا بر بندگان پیامبر است و حجت میان بندگان و خدا عقل است.

در این روایت علاوه بر معرفی پیامبران و عقل به‌عنوان دو حجت خدا، نکتهٔ ظریف دیگری نیز وجود دارد که حاوی پیامی بسیار مهم است. این مطلب با دقت به تفاوت تعبیر «علی العباد» و «فیما بین العباد و بین الله» که یکی دربارهٔ حجت بودن انبیا و دیگری دربارهٔ حجیت عقل به‌کار رفته است به‌دست می‌آید.

اختلاف این دو عبارت می‌تواند شاهدی باشد بر اینکه حجت بودن انبیای الهی موضوعی یک‌طرفه است؛ یعنی وقتی به حقانیت و صداقت فرستادهٔ خدا پی بردیم، باید مطیع او باشیم؛ ولی حجیت عقل، رابطه‌ای دوطرفه را برای پاسخگویی متقابل بندگان و خداوند پدید می‌آورد. زیرا این تعبیر به همان اندازه که انسان را به تبعیت از عقل موظف می‌داند، نشان می‌دهد رفتار و فرمان خدا نیز در چهارچوب مرزهایی عقلانی است.

حجت بودن عقل، مفهومی جز این ندارد که آدمی باید تنها آنچه را که منطقی و درست می‌داند بپذیرد و حتی مدعیان پیام‌رسانی از سوی خدا را با محک عقل و اخلاق، ارزیابی و شناسایی کند. حق احتجاج بندگان بر خدا و مطالبهٔ عدالت و رفتار عقلانی از او که در آیهٔ ۱۶۵ سورهٔ نساء، ۱۳۴ سورهٔ طه و ۴۷ سورهٔ قصص مطرح شده، مبتنی بر همین نکته است.

وقتی خدا و اولیای معصوم او خود را مقیّد و موظّف به پاسخگویی در چهارچوب عقل انسانی می‌دانند، تکلیف دیگرانی که چیزی جز برداشت‌ از متون دینی در اختیار ندارند، روشن است و خطاپذیر بودن خرد انسانی نیز تغییری در این قاعده ایجاد نمی‌کند؛ زیرا این احتمال در برداشت‌های دینی بیشتر است و جز با عقل جمعی نمی‌توان آن را کاهش داد.

#حدیث #اخلاق_دین

t.me/hamidhossaini باز کردن / نظر دهید

2022-06-22 22:10:17 ترجمهٔ پیشنهادی آیات ۱۸۰ تا ۱۸۴ سورهٔ بقره

كتِبَ عَلَيْكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ إِنْ تَرَكَ خَيْرًا الْوَصِيَّةُ لِلْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِينَ ﴿۱۸۰﴾
بر شما مقرّر شده است که هر گاه مرگ یکی از شما فرا رسد اگر دارایی ارزشمندی به‌جا گذاشته باشد بر اساس عرف برای پدر و مادر و نزدیکان وصیت کند که وظیفه‌ای است بر عهدهٔ پرواپیشگان.

«خیر» در لغت به‌معنی «برگزیده» است و وقتی دربارهٔ مال به‌کار رود به‌معنی «دارایی‌های برگزیده» یا «دارایی ارزشمند» خواهد بود.
«حق» وقتی با «علی» به‌کار رود بیانگر «مسئولیت و وظیفه» است.

فمَنْ بَدَّلَهُ بَعْدَمَا سَمِعَهُ فَإِنَّمَا إِثْمُهُ عَلَى الَّذِينَ يُبَدِّلُونَهُ إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿۱۸۱﴾
اما اگر کسی پس از آنکه آن را شنید جابه‌جایش کند، پس تقصیرش بر گردن کسانی است که آن را جابه‌جا می‌کنند. به‌راستی که خدا شنوا و داناست.

«تبدیل» در لغت به‌معنی «قرار دادن چیزی در جای چیزی دیگر» است.
توضیح معنای «اثم» در ترجمهٔ آیهٔ ۱۷۳ این سوره گذشت.

فمَنْ خَافَ مِنْ مُوصٍ جَنَفًا أَوْ إِثْمًا فَأَصْلَحَ بَيْنَهُمْ فَلَا إِثْمَ عَلَيْهِ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ﴿۱۸۲﴾
ولی اگر کسی نگران انحراف یا کوتاهی وصیت‌کننده‌ای باشد و میان آنها را سازش دهد، تقصیری بر گردنش نیست؛ که به‌راستی خدا آمرزنده و مهربان است.

«جنف» به‌معنی «میل از حق» است که در تعابیر فارسی به آن «انحراف» گفته می‌شود.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ﴿۱۸۳﴾
ای کسانی که ایمان آورده‌اید روزه بر شما مقرّر گردیده است همان‌گونه که بر کسانی که پیش از شما بودند مقرّر شده بود؛ باشد که پروا کنید.

«صوم» در لغت به‌معنی «امساک» است، ولی در جایی که قرینه‌ای بر کاربرد اصطلاح شرعی آن وجود داشته باشد باید «روزه» ترجمه شود.

أيَّامًا مَعْدُودَاتٍ فَمَنْ كَانَ مِنْكُمْ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ فَمَنْ تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَهُ وَأَنْ تَصُومُوا خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿۱۸۴﴾
روزهایی اندک‌شمار؛ اما اگر کسی از شما بیمار یا در سفر بود، پس شماری از روزهای دیگر؛ و کسانی که برایشان طاقت‌فرسا باشد غذای تهی‌دستی به‌عنوان جایگزین بر گردن آنهاست. پس اگر کسی داوطلبانه کار خیری انجام دهد برایش بهتر است و اگر بدانید، روزه گرفتن برایتان بهتر است.

«معدود» به‌معنی «شمرده شده و قابل شمارش» است که اصطلاحاً برای توصیف تعداد اندک به‌کار می‌رود.
دربارهٔ معنای «یطیق» در کتب لغت و تفاسیر، اختلاف فراوانی وجود دارد، ولی با توجه به روایات اهل بیت (علیهم‌السلام) و برخی شواهد لغوی به‌نظر می‌رسد منظور از آن «صرف همهٔ تاب و توان برای انجام کار» باشد که در فارسی به آن «طاقت‌فرسا بودن کار» گفته می‌شود.
«فدیة» از از ریشهٔ «فدی» به‌معنی «چیزی که به‌عنوان جایگزین عقوبت یا بدهی داده می‌شود» است.
توضیح معنای «مسکین» در ترجمهٔ آیهٔ ۸۳ این سوره گذشت.
توضیح «تطوّع» در ترجمهٔ آیهٔ ۱۵۸ این سوره گذشت.

این ترجمه با نقد و نظر شما اصلاح و ویرایش خواهد شد.

#ترجمه_گروهی_قرآن

@hamidhossaini باز کردن / نظر دهید