ادامه ... 'آیا شما می گویید باید بدون امید زندگی کنیم؟ آیا | جیدو کریشنامورتی
ادامه ...
"آیا شما می گویید باید بدون امید زندگی کنیم؟ آیا حالتی وجود ندارد که در آن نه امید هست و نه ناامیدی؛ حالتی که در آن سعادت هست و خجستگی؟ شما وقتی خود را خوشبخت می دانستید امید نداشتید، به فکر امید نبودید؛ بودید؟"
"می فهمم چه می گویید. من امید نداشتم زیرا او در کنارم بود و؛ شادمانه از یک روز به روز دیگر زندگی می کردم. ولی حالا او رفته است و... ما فقط هنگامی که خوشبخت و شادمانیم فارغ از امیدیـم. وقتی ناخوشبخت، بیمار، مـورد ظلـم، و مـورد استثمار و اجحاف هستیم فردا برایمان اهمیت پیدا می کند. و اگر فردایی در کار نباشـد احساس یأس و تیرگی می کنیم. ولی چگونه انسان می تواند در حالت شادمانی و خوشبختی باقی بماند؟ "
ابتدا حقیقت امید و ناامیدی را درک کنید و ببینید. فقـط ایـن را ببینید که چگونه توهم و رؤیای امیـد شـما را در خود نگه داشته؛ و نتيجتـا موجـب يـأس شـمـا گـشـتـه اسـت بـا یـک کیفیـت انفعـالى(passive) به این جریان توجه کنید_که البته آن طور ک به نظر می رسد کار ساده ای نیست.
می پرسید چگونه در حالت شادمانی بمانید. آیا اصولا" خود ایـن سوال مبتنی بر امید نیست؟ شما دراین آرزویید که آن چه را گم کرده اید دوباره به دست آورید؛ یا به طریق و وسیله ای دوباره آن را تملک کنید. در سوال شما میل حصول، "شدن" و "رسیدن" مضمـر است؛ این طور نیست؟ شما وقتی یک موضوع و یک هدف را در نظر دارید، امیـد مـطـرح اسـت. در این صورت شما دوبـاره در دام ناخوشبختی خود گرفتار شده اید. اصـولا" مـرام اميـد مـرام آینـده است؛ ولی خوشبختی چیزی نیست که مربـوط بـه زمـان باشـد. هنگامی که شما در خوشبختی و شادمانی به سر می بردید هرگز از خودتان نمی پرسیدید که چگونه در آن حالت پیش بروید، چگونه آن حالت را استمرار بدهید؛ زیرا برای اینکه بتوانید چنان سوالی را مطرح کنید باید قبلا" ناخوشبختی و ناشادی را تجربه کرده باشید، باید طعم آن را چشیده باشید.
