2021-10-13 19:31:32
خط فاصله!
حمیدرضا مجلسی
بشار اسد برای نزدیکی و جلب همکاری و حمایت کشورهای منطقه و جهان به جهت بازسازی زیربناهای ویران شده کشورش متاسفانه مجبور است از نظام حاکم بر ایران فاصله بگیرد که نشانه های این دوری گزینی ، یکی دو سالی است که هر از گاهی هویدا می شود و البته قابل سرزنش هم نیست .
اکنون سوال این است که این چه سیاست خارجی ای است که هر دولتی در منطقه و جهان بخواهد به ایران نزدیک گردد بایستی پیه انزوا و دوری از سایر دولت ها را به جان بخرد و چنانچه بخواهد بعنوان کشوری نرمال با اغلب دولت ها علی الخصوص در منطقه خاور میانه ارتباط و همکاری گسترده داشته باشد ، ناچار به فاصله گذاری با ایران است ؟
پرسش دیگر آن است که اساسا دوستی و نزدیکی با نظام حاکم بر ایران چه مزایا ، امتیازات و منافعی برای هر دولت مفروضی دارد ؟ ظرفیت های جمهوری اسلامی برای حمایت و همکاری با سایر دولت ها ، جز برخی حمایت های امنیتی و نظامی ، چه حوزه هایی را شامل می شود ؟ از آنجا که جمهوری اسلامی از همان روز تولد ، خشت اول اصول راسیاست خارجی خود را بر مبنای نگاه و ارتباط با ملت ها (به جای دولت ها) ، کج نهاده است این دیوار نیز تا ثریای کنونی کج بالا آمده و اصولا نظام حاکم را از هرگونه استعداد و مزیت چشمگیری در همکاری و تعامل با دولت ها محروم نموده است .
امروز به وضوح می توان دید که چارچوب و اصول پر هزینه و بی فایده و بی هدف تعریف شده برای سیاست خارجی نظام ، باعث شده هرگونه اتحاد ، نزدیکی و دوستی با دولت ایران برای سایر دولت ها جز هزینه بالای سیاسی و اقتصادی ، بهره و فایده دیگری نداشته باشد .
پافشاری بیش از اندازه حاکمان ایران بر مزیت امنیتی و نظامی کشور و غفلت از تقویت سایر استعداد های درونی و بالقوه ایران ، باعث شده ، نظام جمهوری اسلامی شاید در ابعاد امنیتی و نظامی بتواند همکاری های موثری با دولت های دوست خود داشته باشد کما اینکه بشار اسد را از گرداب سقوط و آشوب و دولت عراق را از جهنم جنگ داعش در فاز همکاری امنیتی و نظامی نجات داد ، اما پس از عبور از فاز نظامی و امنیتی ، دیگر استعداد و مزیتی برای ادامه تعامل و همکاری و اتحاد با آن دولت ها در سایر حوزه ها نداشته باشد .
شخص بشار اسد یا دولت عراق (یا حتی لبنان) را نمی توان بابت فاصله گرفتنشان از ایران سرزنش و آنها را به نمک نشناسی متهم کرد . عالم سیاست عالم واقعیت هاست .
اسد با حمایت های نظامی ایران و روسیه توانست در قدرت ماندگار شده و کشورش را از شر جنگ هولناک داخلی برهاند ولی اکنون او بر ویرانه ای باقیمانده از جهنم جنگ داخلی حکومت می کند و باید در اسرع وقت این ویرانه را آباد کند . نه جمهوری اسلامی در قواره ای است که بتواند یک تنه سوریه را بازسازی و آباد کند و همه سرمایه لازم را فراهم نماید و نه اسد می تواند بدون فاصله گیری از ایران ، همکاری و سرمایه گذاری سایر کشورها جهت بازسازی کشورش را فراهم آورد .
سیاست خارجی ماجراجو، ایدئولوژیک و پرهزینه جمهوری اسلامی علی الخصوص سیاست منطقه ای مبتنی بر محور مقاومت ، ایران را به دولتی منزوی و فاقد دوست و متحدی مطمئن و قابل اعتماد در منطقه تبدیل کرده و هرچقدر هم تلاش کند با صرف هزینه های هنگفت در میدان عملیات نظامی و امنیتی ، از دولت های نزدیک خود حمایت کند ، اما نمی تواند در سایر میادین و حوزه ها مزیتی برای آن دولت ها ایجاد کرده و دوستی و اتحاد خود با آنها را حفظ کند .
جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته شرایطی برای خود ایجاد کرده که هرگونه نزدیکی و دوستی با این نظام برای هر دولتی ، پرهزینه و کم دستاورد به نظر می رسد . وقت آن رسیده که نظام با ایجاد تغییرات اساسی در زیربنای سیاست خارجی خود ، به سمت جلب همکاری و تعامل همه جانبه با دولت های منطقه و جهان حرکت کرده و از راهبرد ایجاد ارتباط و همکاری با فرقه ها و محافل و گروههای داخل کشورها (به زعم خود با ملت ها) دست بردارد .
@jameeno
@nasiri42
2.4K viewsedited 16:31
ک
