2022-06-21 06:31:06
۲۱ ژوئن ۱۸۹۶ تولد مامسِن مخترع ریه مامسِن
#تقویم_تاریخ_پزشکی
دکتر بابک عزیزافشاری، ۳۱ خرداد ۱۴۰۱
azizafshari@yahoo.com
دریاسالار چارلز باورز مامسِن معروف به سوئد در فلاشینگ نیویورک به دنیا آمد و از پیشگامان عملیات نجات زیردریایی در نیروی دریایی ایالات متحده بود که در ۱۹۲۹ ابزار نجات سرنشینان زیردریایی موسوم به ریه مامسن را اختراع کرد. وی به همین دلیل صلیب نیروی دریایی، نشان خدمات برجسته نیروی دریایی، لژیون افتخار، و نشان ستایش نیروی دریایی کشورش را دریافت کرد.
در ۲۵ سپتامبر ۱۹۲۵ زیردریایی اس-۵۱ (اس‌اس-۱۶۲) که خواهر اس-۱ (اس‌اس-۱۰۵) بود در اثر برخورد با یک کشتی باری در عمق ۴۰ متری آب‌های جزیره بلاک غرق شد. در آن زمان مامسِن فرمانده اس-۱ بود و مأموریت یافت که به کمک اس-۵۱ بشتابد اما بدون سونار (ابزار ناوبری که هنوز اختراع نشده بود) نتوانست آن را بیابد. تنها ۳ نفر از ۳۶ سرنشین اس-۵۱ که توانستند پیش از غرق شدن آن بیرون بپرند نجات پیدا کردند.
مامسِن به فکر یافتن راهی برای نجات زیردریایی‌ها افتاد و طرح یک اتاقک زیردریایی (ناقوس غواصی) را به نیروی دریایی ارائه داد اما هیچ پاسخی دریافت نکرد. وی سپس به اداره ساخت و تعمیر منتقل شد و در آن‌جا متوجه شد طرحش به دلیل عملی نبودن رد شده است. او طرح خود را دوباره به جریان انداخت اما تلاش وی بیهوده بود. بعدها (۱۹۳۰) همین طرح توسط دریاسالار آلن ماکان اجرا و به اتاقک نجات ماکان یا مامسِن-ماکان معروف شد.
در ۱۹۲۷ زیردریایی دیگری به‌نام اس-۴ (اس‌اس-۱۰۹) در دماغه کاد غرق شد و همه ۴۰ سرنشین آن جان باختند. شش سرباز به مدت ۳ روز در اتاقک اژدر جلو زنده بودند اما راهی به بیرون نداشتند. پس از آن مامسِن برای تکمیل طرح خود از یک کیسه لاستیکی موسوم به "ریه نجات زیردریایی" استفاده کرد که حاوی یک محفظه پر از مخلوط سود (هیدروکسید سدیم) و آهک (اکسید کلسیم) بود. این ریه که به گردن فرد آویخته و به کمر بسته می‌شد دی‌اکسید کربن هوای بازدم را جذب و اکسیژن را وارد هوای دم می‌کرد.
به‌علاوه، این ابزار امکان صعود تدریجی برای جلوگیری از بیماری انحنا یا رفع فشار (دِکمپرسیون) در اثر کاهش ناگهانی فشار هوا را فراهم می‌کرد و مامسِن شخصاً آن را در عمق ۲۰۰ پایی (۶۱ متری) امتحان کرد. رسانه‌ها از این طرح استقبال کردند و نام آن را "ریه مامسِن" گذاشتند.
اولین بار در اکتبر ۱۹۴۴ ریه مامسِن جان ۵ سرنشین زیردریایی تانگ (اس‌اس-۳۰۶) را در دریای چین شرقی نجات داد. بیشترین شهرت مامسِن به دلیل هدایت عملیاتی است که به نجات ۳۳ سرنشین زیردریایی اسکوالوس (سِیلفیش، اس‌اس-۱۹۲) در مه ۱۹۳۹ منجر شد.
در ۱۹۶۲ کلاه استاینکی جایگزین ریه مامسِن شد. در نیروی دریایی بریتانیا از ابزار مشابهی به نام دیویس استفاده می‌شد، هرچند برخی آزمایش‌ها نشان داده که امکان صعود بدون این ابزارها و تنها به کمک اتاقک نجات وجود دارد و حتی احتمالاً با خطر کمتری همراه است.
مامسِن به‌دنبال ابتلا به سرطان در ۲۵ مه ۱۹۶۷ در ۷۰ سالگی درگذشت و در آرامستان ملی آرلینگتون به خاک سپرده شد.
تصاویر کامل در اینستاگرام
Tel: t.me/pezeshkangil
Site: pezeshkangil.com
Insta: instagram.com/pezeshkangil
154 views03:31
پ
