Pianoclub

2021-12-09 00:32:43 کتاب برتینی اپوس 100 (اتودهای ساده) به درخواست شما @pianoclub باز کردن / نظر دهید

2021-12-08 08:37:51 جنایت یا آموزش؟
هر از گاهی ویدیوهایی در فضای مجازی می بینیم که کودکانی خردسال که اکثرا چینی هستند به طور حرفه ای موسیقی می نوازند. بینندگان به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و او را تحسین می کنند. او نابغه نام میگیرد و در فضای مجازی مورد توجه قرار میگیرد. تا اینجا مشکلی نیست. اما در پشت پرده این نمایش های شگفت انگیز و جذاب، داستانی غم انگیز وجود دارد. در کشورهایی مانند چین، کره شمالی و هنگ کنک، سازمانی به نام پرورش نخبگان وجود دارد. این سازمان، کودک نخبه و خانواده او را تحت حمایت مالی قرار می دهد. نتیجه اینکه این خانواده ها با شدت و سختگیری بسیار وحشتناک، کودکان خود را تحت آموزش های دشوار قرار می دهند، تا درآمدی قابل توجه کسب کنند، بدون اینکه کودک از کار خود لذت چندانی ببرد. حتی در چین و کره شمالی، لبخند زدن آموزش داده می شود. شما کودکی را میبینید که با لبخند و خوشحالی می نوازد، می خواند یا می رقصد. اما این کودک به شدت تحت شکنجه روحی است و در حال انجام وظیفه خود است. نتیجه اینکه تعداد کمی از این نخبگان کوچک، در سنین بالاتر شکوفا می شوند. گاهی شدت تمرین ها آنقدر بالاست که منجر به اختلالات روحی روانی و حتی خودکشی میشود. چون کودک، کودکی نمیکند. '' @pianoclub
کونگ جوان یونک''، کودکی چینی بود که در نوازندگی پیانو، ویولن، درام و رقص باله تبحر داشت و همه او را موتسارت قرن می دانستند. در سال ۲۰۰۵، در حالی که ۹ سال بیشتر نداشت، دچار سر دردهای میگرنی و اختلالات عصبی شد و در نهایت، در سال ۲۰۰۷ به دلیل فشار خون بالا در مغز و عوارض مصرف داروهای روان و اعصاب، از دنیا رفت. اگر این کودکان را پیگیری کنید، خواهید دید که بسیاری از آنها پس از یک دوره درخشش فوق العاده به طور کلی از صحنه خارج می شوند و شما اثری از آنها نمیبینید، زیرا دچار عارضه ''خستگی مزمن'' شده، دست از فعالیت هنری می کشند. کودکان خود را آزاد بگذارید تا با لذت و دلخواه خود، کار هنری خود را دنبال کنند. اینکه کودکی در سنین پایین بتواند قطعات جدی موسیقی را اجرا کند خیلی جذاب است. اما باید دید این کار برای خود او چقدر جذابیت دارد. اگر کودکان را از فضای مجازی دور نگه داریم، او وقت کافی برای شکوفایی استعدادهای هنری خود خواهد یافت. @pianoclub
متاسفانه در برخی از کلاسهای موسیقی و به ویژه کلاس های ارف، آنقدر کودک تحت فشار قرار می گیرد که هیچگاه به مرحله حرفه ای نمی رسد و به زودی از کار خود دلزده می شود. نباید لذت تمرین را با فشار غیر معقول از بین برد. متاسفانه بیشتر خانواده ها فکر می کنند کودکانی بسیار تیزهوش دارند ولی واقعیت این است که بدن و ذهن کودک، نمی تواند بیش از حد، فشار و دیسیپلین کلاس های آموزشی را تحمل کند.  
کودکان خود را هنرمند بار بیاوریم،اما او نباید برده هنری باشد و برای لذت بقیه افراد، شکنجه شود. @pianoclub باز کردن / نظر دهید

2021-12-08 08:35:41 مختصری در مورد سیستم اُرف Orff:
این سیستم آموزش موسیقی توسط «کارل اُرف»، آهنگساز آلمانی در دهه بیست میلادی ابداع شد. هدف این سیستم، آموزش مفاهیم پایه ، مانند ریتم و حرکت به کودکان بوده است که توسط کارل اُرف و همکارش «شولورک» به صورت کتابی منتشر شد که بعدها با اضافه شدن مباحثی جدید، نام «موسیقی کودک» به خود گرفت. ارف بر این باور بود که کودکان به طور طبیعی به دنبال فراگیری نمی روند، بلکه می خواهند با هر چیزی بازی کنند. بنابراین می توان موسیقی را نیز از طریق بازی به آنها آموخت. کودکان می توانند از طریق حرکت، رقص و بازی عناصر موسیقی را فرا گیرند. آنها با این سیستم حتی می توانند آهنگهای خودشان را بسازند که بسیار قابل توجه خواهد بود.

سازهایی که در سیستم ارف به کار می روند و آموزش داده می شوند عبارتند از : زایلوفون (به آلمانی کسیلوفون، با حرف ساکن «ک»)، گلوکن اشپیل، بلز، فلوت ریکوردر، متالوفون، سنج و درام کوچک و مثلث و سازهای کوبه ای نظیر اینها.
امروزه تقریباً در تمام کشورهای پیشرفته بنیاد ارف وجود دارد. این بنیاد، وظیفه آموزش به معلمین متقاضی تدریس به کودکان را دارد که اتفاقاً امری بسیار دشوار است. سپس نهادهای مربوطه، مانند مهد کودکها، پیش دبستانی و دبستانها را تحت پوشش و نظارت قرار می دهند. شیوه های آموزشی بسیار گوناگون و متنوع است و از سه تا شش سطح مختلف تشکیل شده است. متقاضیان آموزش موسیقی کودک در کانادا، برای هر سطح باید مبلغ 750 دلار پرداخت کنند و این مبلغ برای کل دوره در هلند 1570 یورو می باشد. پس از اتمام دوره، از داوطلبان، که همگی موزیسین های قابلی هستند، امتحان به عمل خواهد آمد و گواهینامه بین المللی دریافت خواهند کرد و پس از آن می توانند در مراکز آموزشی موسیقی کودک تدریس کنند.
آموزشگران، مثلاً با استفاده از یک شعر ساده، که به طور ریتیمیک و قوی خوانده می شود، از بچه ها می خواهند که دست بزنند و به این ترتیب معنی متر و پالس به آنها آموزش داده می شود. سپس هر یک از آنها، همراه با شعر یا ترانه ای که معلم میخواند، روی سازهای خود به دلخواه ضربه می زنند و گروهی با سازهای کوبه ای آنها را همراهی می کنند. نتهای موسیقی با شعر به آنها آموزش داده و خطوط حامل با رنگهای متفاوت به آنها معرفی می شود.
نکته مهمی که در تدریس موسیقی به کودکان وجود دارد این است که آنها فقط در کلاس موسیقی می نوازند و نیازی به تمرین در منزل ندارند. کودک نباید به دلیل مثلاً ثابت نماندن سرعت ریتم، مورد مواخذه قرار گیرد. همه چیز شاد و آسان است و کودک از طریق این مفاهیم آسان، می تواند کم کم مفاهیم مشکل تر را نیز درک کند. در کشورمان، متاسفانه بنیاد ارف وجود ندارد و مدرسین موسیقی کودک، بیشتر از روشهای ابداعی خود برای آموزش استفاده می کنند که گاهی بی فایده و حتی مضر است. مثلاً کودک مجبور می شود، به همراه سازهای استاندارد اُرف، سه تار و تمبک را نیز آموزش ببیند و گفته می شود مثلا تمبک برای تقویت ریتم کودک مفید است. کودک در برخی از مهد کودکها گاهی بیش از 4 سال آموزش می بیند و هنگامی که می خواهد سازی را به طور جدی دنبال کند، خود را سر خانه اول می بیند و همین باعث دلزدگی و افسردگی او می شود. در برخی از کلاسهای موسیقی کودک دیده می شود که معلم، با سختگیری بسیار با کودکان کار می کند که این امر ممکن است به از بین رفتن علاقه کودک به موسیقی و ایجاد استرس و ترس در سالهای آتی بشود. بسیار بهتر است پس از شناسایی توانایی ها و علاقمندی های کودک، به طور جدی پس از سن 7 سالگی، به طور تخصصی در یک ساز آموزش ببیند تا اینکه سالها وقت خود را برای یادگیری سازهای متفرقه هدر بدهد. موسیقی اُرف برای کودکان سنین 5 تا 7 سال توصیه می شود، آن هم با استانداردها و کتابهایی که تحت نظر بنیاد اُرف منشر می شود. در ایران برخی از اساتید، کتابهایی اُرف را بومی سازی کرده و آن را با شرایط فرهنگی و موسیقی کشورمان منطبق کرده اند. برخی دیگر نیز، خود به ارائه شیوه های جدید در آموزش کودکان پرداخته اند که این روش ها نیز قابل توجهند.برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد موسسات آموزشی ارف در کانادا می توانید به وبسایت http://www.orffnovascotia.com مراجعه فرمایید.
@pianoclub باز کردن / نظر دهید

2021-12-08 08:33:08 سوال: دو کودک دارم که هر دو را در کلاس موسیقی ثبت نام کرده ام. علیرغم میل بسیار بالای آنها در جلسات نخستین، کم کم علاقه آنها به تمرین از بین رفته و اکنون علاقه ای به ادامه کار و تمرین از خود نشان نمی دهند. لطفا مرا راهنمایی بفرمائید.

پیانوکلاب: با تشکر از شما. باید به این نکته دقت داشته باشید که بیشتر کودکان در آغاز بسیار شیفته و فریفته موسیقی می شوند، اما در ادامه، با دشوارتر شدن دروس، ممکن است با مشکلاتی روبرو شوند. تدریس به کودکان امری بسیار دقیق و دشوار است و معلم باید توانایی بالایی برای جذب کودک به موسیقی جدی داشته باشد و خانواده ها هم باید در این امر مشارکت داشته باشند و کودک را در زمانهای تمرین همراهی کنند. مثلا در ساعات تمرین کنار او بنشینند و مطالعه کنند و گاهی نیز او را مورد تشویق قرار دهند و به این ترتیب به او نشان دهند که پیشرفت او در موسیقی چقدر لذتبخش است.
دیگر اینکه برخی از کودکانی که از کلاسهای ارف وارد کلاس تخصصی می شوند، هنوز هم به موسیقی به دید یک بازی و تفریح صرف نگاه می کنند. این مشکل بزرگی است که کلاسهای ارف برای کودکان ایجاد می کند و به جای اینکه کودک را به طور جدی درگیر مباحث موسیقی و تمرین های طولانی و عمیق کند، او را بسیار سطحی و غیرواقعی با موسیقی آشنا میکند. به این ترتیب کودک در بدو ورود به یک کلاس جدی، تفاوت آشکاری مابین کاری که قبلا انجام می داده و تمرینهای دقیق و پر زحمت جدید می یابد و اصطلاحا جا خالی می دهد. در اینجا نقش معلم بسیار پررنگ است. او می تواند با مکانیزم تشویقی کودک را به تمرین های جدی علاقمند کند. بدون اینکه لحن و رفتاری جدی داشته باشد. کودکی که به معلم خود علاقه نداشته باشد، خیلی تمرین موسیقی را جدی نمیگیرد.

باز هم تکرار می کنیم که ثبت نام کودک در کلاسهای ارف، به جز وقت تلف کردن و از بین بردن انگیزه کودک برای تمرینهای جدی و دقیق بعدی، نتیجه ای ندارد. اگر کودک شما به موسیقی علاقمند است، بلافاصله و بدون فوت وقت، او را در کلاس ساز تخصصی مورد علاقه اش ثبت نام کنید و اگر معلم انگیزه کافی را در او ایجاد نمیکند، می توانید کلاس او را عوض کنید.

متاسفانه بسیاری از کودکان امروز تحت تاثیر فضای مجازی هستند. اجازه ندهید کودک شما بدون هماهنگی و اجازه شما از موبایل و کامپیوتر استفاده کند. کاربرد این وسایل را محدود کنید تا کودک وقت کافی را برای انجام تمرینها به دست آورد.

برخی از کودکان نیز، صرفا با دید چشم و هم چشمی با هم سن و سالان خود دنبال موسیقی می روند. ولی در باطن علاقه چندانی به فراگیری آن ندارند. اینها خیلی زود از موسیقی خسته میشوند و آن را برای همیشه کنار می گذارند. به طور کلی، توصیه می کنیم که کودک را از سنین خیلی پایین به کلاس موسیقی نفرستید. بهترین سن برای شروع موسیقی ۸ یا ۹ سال است. چون در این سنین، معلم می تواند به راحتی مباحث جدی موسیقی را به کودک آموزش دهد. زیرا کودک خواندن و نوشتن می داند و ذهن او به اندازه کافی برای درک مباحث دشواری مانند ریتم و دیدخوانی رشد کرده است.
@pianoclub باز کردن / نظر دهید

2021-12-08 08:30:47 تصویر بالا نمونه ای از اشتباهات تیپیک در آموزش کودکان است. نوازنده بسیار نزدیک به پیانو نشسته، فرم انگشتان و دستها کاملا غلط است و اندازه صندلی و سطح کلاویه ها با هم همخوانی ندارد. برای آموزش کودکان حتما باید یک مربی کارکشته استخدام شود. متاسفانه چندین سال است که هر کسی که چند ماهی موسیقی آموخته و خودش هنوز یک هنرجوی موسیقی است، این اجازه را به خود میدهد که در ازای مبلغ کمی، به کودکان تدریس کند. این اتفاق در آغاز خیلی بد به نظر نمی رسد ولی زمانی که کودک دوره هایی را نزد این معلم بی تجربه طی کرد، وحشتناک بودن این اتفاق خود را نشان میدهد. کودک روانه کلاسهای بالاتر میشود و اینک یک معلم با تجربه در بالای سر خود میبیند. معلم به شدت از فرم اجرای او انتقاد میکند و از کودک می خواهد که هر آنچه در این سالها فرا گرفته فراموش کند. این یعنی یک فاجعه بزرگ: کودک به لحاظ روحی ضربه شدیدی میخورد و اعتماد به نفس خود را از دست میدهد چون یک پیشینه چند ساله از تمرین و زحمت خود را بر باد رفته میبیند. معلم جدید نیز کاری به مراتب سخت تر از موارد معمول دارد و شاید هیچگاه موفق نشود کودک را به روند طبیعی آموزش برگرداند. @pianoclub باز کردن / نظر دهید

2021-12-08 08:29:18 باید دقت کنیم که سالهای اول آموزش موسیقی برای کودکان بسیار حیاتی و گران قیمت است. زیرا ذهن کودک مانند صفحه سپیدی است که معلم، اطلاعات وآموزه های خود را روی آن می نویسد. اگر این اطلاعات غلط باشد، پاک کردن آن از ذهن کودک بسیار دشوار و حتی ناممکن است. ذهن کودک به شدت تقلیدی است. یعنی هرآنچه میبیند بدون اینکه منطق و فلسفه آن را بداند تقلید میکند. کودک حتی شیوه راه رفتن را به صورت بصری از والدین خود می آموزد. بنابراین بسیار ساده لوحانه است اگر فکر کنیم که یک کودک نیازی به یک معلم با تجربه ندارد.
این مشکل در آموزش زبان خارجی هم دیده میشود. در بسیاری از آموزشگاه های زبان، افرادی استخدام شده اند که خودشان به لحاظ تلفظ و آهنگ کلام، جمله بندی و واژگان، به شدت مشکل دارند. کودک از همان ابتدا تلفظ غلط را می آموزد و این تلفظ در ذهن او عمیقا حک میشود. نتیجه اینکه او در سالهای آینده نیز با همان تلفظ غلط صحبت خواهد کرد و تلاش معلمین بعد از وی برای اصلاح او ممکن است بی نتیجه باشد. مشکلی که بسیاری از ما با معلمین بی تجربه زبان انگلیسی در دوران مدرسه داشته ایم.
در روند آموزش موسیقی، این مشکل بیشتر نمود پیدا میکند، زیرا موسیقی یک هنر بصری، شنیداری و عملی است. یعنی کودک هم باید به درستی با مبانی موسیقی مانند نت خوانی و ریتم آشنا شود و هم به لحاظ مکانیک نوازندگی یا همان تکنیک، از همان آغاز به درستی آموزش دیده باشد.
در کشور ما هیچ چیزی وحشتناک تر از این نیست که ببینیم کودکان با استعداد و باهوش و قوی به لحاظ فکری در اختیار مربیان بی تجربه موسیقی قرار میگیرند و این مربیان تحت عنوان موسیقی ارف، یا موسیقی مهد کودک، از همان ابتدا ذهن کودک را نسبت به موسیقی خراب کرده و او را از روند حرفه ای یادگیری موسیقی دور میکنند. کودک به هیچ وجه با مبانی موسیقی آشنا نمیشود، در عوض صرفا چند آهنگ کودکانه و بی ارزش به لحاظ هنری به او آموزش داده میشود تا کودک بیشتر شو آف کند و والدین او از دیدن این شو، لذت ببرند.
به هیچ وجه اصول ماهیچه ای اجرا آموزش داده نمیشود، بنابراین کودک از همان آغاز تحت شدیدترین فشارهای عضلانی می نوازد. اجرا با انقباض عضلات برای او عادت میشود و در سالهای بعد تبدیل به یک مشکل جدی و معضل میگردد.
اصول موسیقی مانند مبانی ریتم و نت خوانی جدی گرفته نمیشود. اجرا با مترونوم در دستور کار نیست، پس کودک هیچگاه با مفهوم "تایمینگ" و تقسیمات زمانی متریک به طور عملی آشنا نمیشود.
پاسچر، فرم نشستن، فرم دستها و انگشتان به طور سرسری و با سهل انگاری آموزش داده میشود و در نهایت کودک پس از چند سال با فرم غلط عادت میکند و معلمین جدید او باید چند ماه و یا حتی چند سال وقت طلایی دوران آموزش کودک را صرف اصلاح این غلطها و آموزش های اشتباه کنند.
در نهایت دیده میشود کودکی که از ابتدا، در آغاز سن طلایی فراگیری موسیقی یعنی ۹ سالگی، زیر نظر یک معلم باتجربه به فراگیری موسیقی پرداخته، ظرف مدتی کمتر از دوسال، به لحاظ هنری قالب گیری شده و راه خود را به سادگی پیدا میکند و خود و خانواده اش از موسیقی او لذت خواهند برد، اما دیده میشود کودکی که ۵ سال زیر نظر یک معلم کم سواد و بی تجربه کار کرده، تازه در سنین ۱۰ یا ۱۱ در حال برطرف کردن اشکالات و نواقص اجرایی خود است که معلوم نیست رفع این مشکلات چند سال طول بکشد و آیا این نواقص و مشکلات به طور کامل برطرف خواهند شد یا خیر.
به طور کلی و با دید آماری دقیق، دوره های کلاس ارف در کشورمان خیلی مثمر ثمر نبوده و کودکان در این دوره ها صرفا انرژی فوق العاده خود را از دست میدهند و هنگامی که باید به صورت حرفه ای با انرژی کامل و کافی به تمرین جدی بپردازند، بدن و ذهن آنها به آنها یاری نخواهد کرد.
آموزش موسیقی به کودکان را جدی بگیریم. کودکان خود را به معلمین بی تجربه واگذار نکنیم و فراموش نکنیم که سن طلایی برای فراگیری موسیقی ۹ تا ۱۶ سال است که از این سالها باید نهایت بهره را برد. استعدادهای فوق العاده کودکان را با آموزش غلط نابود نکنیم. اصلاح یک غلط بیش از آموزش از صفر زمان میبرد.
@pianoclub باز کردن / نظر دهید

2021-12-08 08:26:06 نادیا بولانژه، یکی از بهترین معلمین تاریخ موسیقی دنیا که شاگردانی مانند بارنبویم، آرون کوپلند، فیلیپ گلس و .... را به دنیای معرفی کرده تعریف جالبی از تعلیم موسیقی به کودکان دارد:
باید کودک را طوری آموزش داد که به چیزهای دشوار علاقمند شود و روحیه کافی برای جنگیدن با مشکلات رو به رو را داشته باشد. کودکی که در سنین پایین متدهای کودکانه می آموزد، هیچگاه نمی تواند خود را از دنیای کودکی در موسیقی جدا کند. اینکه موسیقی را تبدیل به بازیچه ای برای تفریح کودک و خانواده او تبدیل کنیم، نتیجه اش حداکثر یک شوخی جذاب خواهد بود.
بولانژه برخلاف بسیاری از آموزشگران زمان خود در اوائل ۱۹۰۰ میلادی به آموزش مستقیم، بی واسطه و جدی به کودکان معتقد بود. گرچه او یک آموزشگر بسیار سختگیر بود، اما قلب مهربانی داشت که تمام هنرجویانش عاشقانه دوستش داشتند و برای جلب توجه او سخت ترین تمرینها را انجام می دادند.
بولانژه یکی از مخالفین سرسخت متد کارل ارف بود و آنرا باعث گمراهی کودک از موسیقی جدی و اتلاف وقت با ارزش آنها میدانست.
@pianoclub باز کردن / نظر دهید

2021-12-08 07:22:09 با سلام و عرض ادب و احترام خدمت شما بزرگواران عزیز پیانوکلاب:
بنده از ۴ سال قبل همراه شما بودم و با دقت مطالب و ویدیوهای پیانوکلاب رو دنبال میکنم. دختر من به معنای واقعی قربانی روش بد تدریس معلمی شد که بدون هیچ پیشینه علمی فقط و فقط به خاطر پول وقت ما را برای سه سال به هدر داد. من بعد از مدتی با توجه به آگاهی های روشنگرانه شما به این نتیجه رسیدم که دخترم راه درستی رو در پیش نگرفته. چون به هیچ وجه پیشرفت قابل توجهی نداشت. بعد از سه سال که معلم ایشون رو عوض کردم تازه متوجه شدم که تدریس موسیقی کار بسیار دقیق و دشواری است و از عهده هر نوازنده ای بر نمیاد. متوجه شدم که هر نوازنده خوب لزوما معلم خوبی نمیتونه باشه. الان پس از چند ماه کار با معلم جدید که انصافا با تمام وجود و با حداکثر انرژی به دختر من آموزش میده تازه متوجه شدم که یک معلم خوب چقدر میتونه در روند پیشرفت کودک موثر باشه. توصیه من به خانواده های عزیز اینه که گول عناوین و قیافه معلم نماها رو نخورن و معلمی رو انتخاب کنن که با اصول علمی آموزش میده. چطور از یک معلم که حتی یک جزوه چند صفحه ای درباره روش آموزش موسیقی مطالعه نکرده انتظار داریم که فرزندان ما رو به درستی آموزش بدن؟ چطور میشه به معلمی که چهار تا ساز رو همزمان آموزش میده اعتماد کرد؟ چطور معلمی که خودش اصول اولیه اجرا و تئوری موسیقی رو نمی دونه میتونه نوازنده خوب تربیت کنه؟
در ضمن باید بگم که ۳ سال هم وقت ما روی کلاسهای ارف تلف شد که واقعا تاثیری در روند پیشرفت دختر من نداشت. با تشکر
سعید بخشایش. تهران
@pianoclub باز کردن / نظر دهید

2021-12-08 07:19:14 با سلام خدمت دوستان خوب پیانوکلاب: من مدرس موسیقی هستم از مهرشهر کرج، هنرجویی دارم که ده سالشه و حدود یکسال هست که با من کار میکنه ولی خیلی کند پیش میره. مثلافرم ریتمیک سیاه نقطه دار و چنگ رو بیش از ده بار براش توضیح دادم. سر کلاس یاد میگیره ولی هفته بعد که میاد باز هم اشتباه میزنه. والدین ایشون هم منو مقصر میدونن و علت پیشرفت نکردن فرزندشون رو به گردن من میندازن. به نظر شما من باید با این وضع ادامه بدم یا اینکه کلاس رو ملغی کنم. ممنون میشم راهنمایی بفرمایید.

پیانو کلاب: خانم محترم، کودکان استعدادهای متفاوتی دارن ولی مهم تر از استعداد وقت گذاشتن برای تمرینه ولی والدین فکر میکنن که یادگیری موسیقی فقط به استعداد مربوطه و اعتقاد دارن که صاحب باهوش‌ترین فرزندان هستند. کاملا روشن و واضحه که این کودک در منزل تمرین نمیکنه و درسها رو یادش میره. بیشتر هنرجوها فقط روز آخر تمرین میکنن و اونهم بسیار سطحی و با وقت کم.
به نظر میرسه که شما تمام تلاش خودتون رو برای آموزش این کودک انجام دادین. لطفا با والدین کودک صحبت کنید و برنامه تمرین هفتگی براش بنویسین و تاکید کنید اگر کمتر از تایم داده شده تمرین کنه به هیچ وجه پیشرفت نمیکنه. برنامه های درسی این هنرجو ربطی به شما نداره. اگر موفق شد طبق برنامه شما عمل کنه ادامه بدید و اگر نه از ادامه تدریس خودداری بفرمایید. تایم و انرژی خودتون رو به هنرجویان جدی تر اختصاص بدید و از اینکه ممکنه کسی از شما ناراحت بشه نترسید. ادامه کلاس با برخی از هنرجویان تنبل و بی استعداد، سبقه هنری شما، وقت شما، وقت هنرجو و وقت و پول والدین را نابود می‌کند.
@pianoclub باز کردن / نظر دهید

2021-12-08 06:57:52 پاسخ به یک پرسش رایج در مورد ثبت نام کودکان در کلاسهای موسیقی:

بسیاری از خانواده ها دوست دارند کودکان خردسال خود را روانه کلاسهای موسیقی کنند، صرفا به دلیل اینکه ویدیوهایی در فضای مجازی دیده اند که در آن کودکی با مهارتی باورنکردنی موسیقی می‌نواخته است. شاید در چند سال گذشته رایج ترین سوال این بوده که کودک دقیقا از چه سنی می‌تواند موسیقی را شروع کند.
برخلاف نظر بسیاری از اساتید موسیقی که حتی سنین ۴ و ۵ سالگی را نیز برای شروع موسیقی مناسب می‌دانند اما بسیاری از کارشناسان حوزه آموزش بر این باورند که سنین خیلی پایین به هیچ وجه مناسب فعالیت موسیقی نیست. بیشتر آموزشگران موسیقی سن مناسب موسیقی را بعد از ۹ سالگی و قبل از ۲۰ سالگی می‌دانند و مقالات و تحقیقات بسیار جامعی در این باره انجام شده که بعدا در پیانوکلاب منتشر خواهد شد. اما چرا سنین پیش دبستانی برای آموزش موسیقی مناسب نیست؟ دلایل متعددی برای آن ذکر شده است:
ذهن کودک خردسال آمادگی درک ریتم ها، ملودی‌ها و ساختار پیچیده موسیقی را ندارد.

کودک توانایی انجام تمرین‌های مستمر و سفت و سخت موسیقی را ندارد و صرفا به دید یک اسباب بازی به ساز خود نگاه می‌کند.

انگشتان کودک به لحاظ فیزیکی کوتاه هستند و هنوز توانایی حرکتهای مکانیکی ییچیده روی ساز را ندارد.

احتمال بروز آسیب‌های جدی به دستهای کودک در اثر تمرین بدون حمایت های فیزیوتراپیک وجود دارد.

ساختار ذهنی کودک قدرت درک مفاهیم فلسفی و تفسیری موسیقی را ندارد و او صرفا از موسیقی های کودکانه لذت میبرد، بنابراین بعید است که با قطعات جدی ارتباط برقرار کند.

کودک حق دارد کودکی کند. ورود به کلاسهای جدی موسیقی می‌تواند او را از کودکی خود دور سازد و وقت او در یادگیری مفاهیم دیگر با مشکل روبرو کند. ( لاب هایپو فرکچال دیزوردر) که این عارضه بعدا می‌تواند سبب صدمات جدی به روح و روان او در سنین بالاتر شود. در این مورد بعدا بیشتر توضیح خواهیم داد.
با تمام اینها هنوز هم برخی از خانواده ها اعتقاد دارند که فرزندشان به شدت به موسیقی علاقه دارد و دارای ضریب آیکیوی بسیار بالایی است و می‌تواند موسیقی را از سن کم بیاموزد.
واقعیت این است که برای سنین زیر ۷ سال، صرفا کلاسهای آشنایی با موسیقی تفریحی مانند ارف و سوزوکی و نظایر آن توصیه میشود، اما ورود به دنیای جدی موسیقی مستلزم داشتن شرایطی است که در پستهای بعدی به طور دقیق بررسی خواهد شد.
@pianoclub باز کردن / نظر دهید