2022-07-01 18:33:04
بهمناسبت دهم تیرماه روز بزرگداشت صائب تبریزی، شاعر نامدار، غزلی از استاد را نقل میکنیم:
بلبل خوشنغمهام، با گل سخن باشد مرا
سرمهی خاموشی از زاغ و زغن باشد مرا
از نوای خویش چون بلبل شود روشن دلم
شعلهی آواز، شمع انجمن باشد مرا
نیست با آیینه روی حرف من چون طوطیان
هر کجا باشم سخن با خویشتن باشد مرا
صحبت من گرم با خونابهنوشان میشود
چون سهیل این شوخچشمی در یمن باشد مرا
برنمیآید صدا در گوشهی خلوت ز من
بیقراری چون سپند از انجمن باشد مرا
میتوانم داد پشت خود به دیوار قفس
گر نسیم آشنایی در چمن باشد مرا
دشمن ناساز را خونینجگر دارم به صبر
میکنم گل، خار اگر در پیرهن باشد مرا
آتش دوزخ شود بر من گلستان خلیل
داغ عشق او اگر زیب بدن باشد مرا
میکنم باد صبا را حلقهی بیرون در
راه اگر در زلف آن پیمانشکن باشد مرا
میبرم گوی سعادت از میان عاشقان
بر سر بالین گر آن سیب ذقن باشد مرا
در غریبی قطرهی من آب گوهر میشود
آب دریایم که تلخی در وطن باشد مرا
میزنم خود را بر آتش بر امید پختگی
چون ثمر تا کی رگ خامی رسن باشد مرا
مرگ نتواند ز کویش پای من کوتاه کرد
جامهی احرام صائب از کفن باشد مرا
@pireparnianandish
855 views15:33