اکوتوپیا(پوریا بختیاری)

2022-05-14 11:30:27 اسحاق نیوتون
احمق‌ترین سرمایه‌گذار تاریخ

شاید فکر کنید کسایی که بیت‌کوین ۶۰ هزار دلاری خریدن، کم‌هوش بودن. یا فقط احمق‌ها هستن که اسیر سوگیری‌های ذهنی می‌شن. واقعیت اینه که در بازارهای مالی، کسی به بهره هوشی شما سود نمی‌ده!
بعد از موفقیت شرکت خصوصی VOC در هلند، خیلی از دولت‌ها سعی کردن همون فرمول رو تکرار کنن و پول و قدرتی به هم بزنن. فرانسه و بریتانیا از مهم‌ترین مثال‌ها برای تاسیس شرکت‌های خصولتی بودن.
بریتانیا در سال ۱۷۱۱ اومد یه شرکت به اسم دریای جنوبی تاسیس کرد، که با فعالیت‌هایی مثل تجارت برده بتونه بدهی‌های دولت رو پرداخت کنه.
اسحاق نیوتون از اولین کسایی بود که در سهام این شرکت سرمایه‌گذاری کرد. سال‌های اول هم خوب پیش رفت و نیوتون به سود رسید. در نتیجه پول‌های بیشتری رو به بازار آورد.
اما در ابتدای دهه ۲۰، قیمت سهم یک رشد خوب داشت. نیوتون فکر کرد بهتره که سهامش رو بفروشه و سودش رو سیو کنه. اما قیمت سهم متوقف نشد و بالا رفت تا یکی از بزرگترین حباب‌های تاریخ رو بسازه.
نیوتون پولش رو به اوراق درآمد ثابت تبدیل کرد. در همون زمان شرکت دریای جنوبی اعلام کرد که مردم می‌تونن اوراق خودشون رو با سهام معاوضه کنن. از نظر نیوتون این کار احمقانه بود.
اما اطرافیان نیوتون این کار رو کردن. نیوتون مدام می‌دید که اون‌ها دارن ثروتمندتر می‌شن، اما اون باید به سود کم اوراق درآمد ثابت قناعت کنه. بالاخره نتونست جلوی وسوسه‌ش رو بگیره و تمام داراییش رو به سهام دریای جنوب تبدیل کرد.
سه هفته اوضاع خوب بود و نیوتون راضی. اما خیلی زود، سهام دریای جنوب، یکی از بزرگ‌ترین ریزش‌های تاریخ رو تبدیل کرد. نیوتون یکی از بزرگ‌ترین ضررها رو در بین ثروتمندان تاریخ تجربه کرد.
نیوتون بعد از این ریزش چی گفت؟ آیا قبول کرد که کار احمقانه‌ای کرده؟ خیر. نیوتون گفت «من می‌تونم حرکت اجرام سماوی رو محاسبه کنم، اما حماقت آدم‌ها رو نه» از نظر نیوتون دلیل ضرر سنکینش حماقت دیگران بود نه اشتباه خودش!

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-05-13 18:08:48 چرا بهترین کارمندها رو از دست می‌دیم؟

نظریه دورنما (prospect theory) شاید مهم‌ترین دستاورد اقتصاد رفتاری باشه. این نظریه به ما می‌گه که خوشی‌ها و دستاوردهای ما، خیلی زود اشباع می‌شن، اما رنج ناشی از خسران‌های ما، می‌تونه خیلی بزرگ بشه.
در واقع خوبی‌های سازمان، خیلی زود برای کارمندها تکراری می‌شن، اما موارد نارضایتی، عادی نمی‌شن و آزاردهنده باقی می‌مونن. مشکل کجاس؟ اگر نارضایتی‌ها رو رفع کنید، می‌رن توی فهرست خوبی‌ها و ارزششون اشباع می‌شه.
بریم سراغ کتاب عواطف اخلاقی از آدام اسمیت ببینیم نظر استاد در این مورد چیه؟
آدام اسمیت باور داشت که آدم‌ها دوست دارن تحسین چ‌برانگیز باشن، چنان تحسین‌برانگیز که نیازی به تحسین نداشته باشن!

وقتی یکی در تنهایی خودش نقاشی می‌کشه، وقتی باشگاه و آرایشگاه می‌ره، وقتی سعی می‌کنه بیشتر کتاب بخونه، و برای تمام این‌ها پول خرج می‌کنه، می‌خواد خودش به این باور برسه که انسانی شایسته تحسینه.

مدیرها معمولا برای تذکر دادن نواقص، کارمندها رو به دفترشون دعوت می‌کنن. کمتر پیش میاد که بهشون بگن که چقدر بهشون افتخار می‌کنن و کاری کردن چقدر ارزشمند بوده.

اما فقط تحسین کردن نیست که ما رو راضی می‌کنه. بلکه ما شغلی رو می‌خوایم که درش رشد کنیم و از دید خودمون انسان شایسته‌تری باشیم.
یکی از روش‌های خوب برای وفادار کردن کارمند همینه. براش یه نقشه راه، یک مسیر پیشرفت ترسیم کنید، تا بدونه که با انجام چه کارهایی می‌تونه به جایگاهی برسه که شایستگی‌ش رو داره.
شاید گرت بیل بهترین مثال باشه. بیل نیم‌کت نشین، از تمام بازیکنان رئال بیشتر دستمزد می‌گیره. اما محاله با یه پیشنهاد (حتی بدتر از دستمزد فعلی) رئال رو ترک نکنه. گرت بیل دنبال پول بیشتر نیست. چیزی که بیل می‌خواد، اون احساس فوق‌العاده است که بعد از زدن گل افسانه‌ایش در فینال کوپا به بارسلونا، تجربه کرد. احساس خوب تحسین‌برانگیز بودن!

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-05-13 12:14:55 شبه علم

هرکسی میتونه هر حرفی رو بزنه و به هرچیزی اعتقاد داشته باشه، این خیلی اشکالی نداره(حتی اگه حرف یا باورش غلط باشه)
ولی یه سری افراد هستند که سعی میکنن عقاید اشتباهشون رو به بقیه القا کنن و برای اثبات درستی حرف‌های غلطشون، دست به هر کاری میزنن

یه سری از این افراد جایگاه و تحصیلات علمی مرتبط ندارن ولی از حقایق به ظاهر علمی حرف میزنن
این افراد به حرف‌های غلطشون، لباس علمی میپوشونن تا به حرف‌هاشون مشروعیت بدن.
نکته جالب اینجاست که این افراد اصولا علم رو تحریف میکنن، وقایع تاریخی رو برعکس و اشتباه میگن یا از آزمایش‌ها و پژوهش‌هایی حرف میزنن که تا به حال نه انجام شده و نه اثبات. مثلا میگن در یک پژوهش مردم برای آب انرژی فرستادن و آب شفاف شده.
یا از قول افرادی که فوت شدن و دوباره زنده شدن میان داستان‌های باور نکردنی میگن!
یا حتی میتونن پینوشه رو خوب جلوه بدن و داستان‌های تخیلی و نتایج تخیلی‌تر از شیلی بگن.
این افراد بدون هیچ سوادی نوبلیست‌های اقتصاد رو هم زیر سوال میبرن

گروه دیگری از این افراد هستند که اتفاقا جایگاه علمی دارن، مثلا عضو هیئت علمی دانشگاه هستند ولی بخاطر منافع شخصی میان روی باورهای خودشون هم پا میذارن و حقایق ‌علمی که خودشون سال‌ها خوندن رو رد میکنن
مثلا یک استاد اقتصاد دانشگاه میاد از قیمت‌گذاری دستوری، ممنوعیت واردات خودرو و سرکوب قیمت دلار دفاع میکنه

یک ابزار مهم شبه علمی‌ها اعتقادات دینی مردم هست
مذهب خط قرمز بسیاری از افراد جامعست. یک سری از شبه علمی‌ها خودشون رو مذهبی جلوه میدن و سعی میکنن دوقطبی ایجاد کنن که ما داریم درست میگیم و اینا که با عقاید ما مخالفت با مذهب مخالفت دارن
عموما در بین صحبتشون مثالهای مذهبی میارن و از روایاتی که عموما وجود هم ندارن صحبت میکنن!

ابزار دیگر شبه‌علمی‌ها ترس هست
این افراد سعی میکنن مردم رو بترسونن مثلا میگن ببین اگه نمیتونی موفق بشی بخاطر اینه که کارما رو باور نداری
یا مثلا برای مردم توهم توطئه ایجاد میکنن میگن ببین فلانی که مخالف اقتصاد دستوریه و حرف از آزادسازی قیمت‌ها میزنه این نیروی نفوذی دشمنه می‌خواد ما رو بدبخت کنه

اما چرا اینکار رو میکنن؟
شبه علم مسئولیتش اینه که بیاد فضای علمی رو غبار آلود کنه تا حرف‌های درست و علمی شنیده نشن
این افراد عموما میدونن دارن حرف غلط میزنن ولی بخاطر منافع شخصی و حفظ جایگاه و قدرتی که دارن مجبورن شبه علم ایجاد کنن

این افراد رسانه‌های خوبی دارن
مثلا دکتر انوشه در خندوانه و دورهمی دعوت میشن
یا افرادی مثل راغفر و جبراییلی و مهناز صادقی رو در صدا سیما به عنوان کارشناس دعوت میکنن

عموم مردم هم باور میکنن دیگه
مثلا میگن عه ببین فلانی توی صدا سیما گفته باید شاخص بورس ۸ میلیون بشه
یا وقتی یک دکتر و استاد دانشگاه رو صدا سیما به عنوان کارشناس میاره عموم مردم اول به باور خودشون شک میکنن
میگن بابا طرف وزیره، استاد دانشگاهه این همه درس خونده
پس اون درست میگه و من اشتباه کردم

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-05-13 12:11:40 چرا دیکتاتورها از تکنولوژی متنفرن؟

فرض کنید یک دفعه رهبر کره شمالی شدین و کلی قدرت و ثروت به شما رسیده. دلتون می‌خواد کارهای خوبی برای کشور بکنید، اما متوجه می‌شید که مخارج کشور از چیزی که فکر می‌کردین بالاتره.
دو راه برای تامین بودجه دارید. اول این که از کسب‌وکارها مالیات بگیرید، دوم این که کسب و کارها رو مال خودتون بکنید و بگید این صنایع از امروز ملی هستن.

راه حل اول چندتا مشکل داره. اول این که این افراد اگر ثروتمند بشن، قدرت پیدا می‌کنن و می‌تونن تهدید جدی برای شما باشن. دوم این که برای گرفتن مالیات باید مردم رو هم راضی کنید که همین کار هم خرج زیادی داره.
حالا فرض کنید شما یک کارخونه تولید موبایل رو ملی کردین و کارخونه الان مال شما است. چی می‌شه اگر یک کمپانی جدید بیاد نسل جدیدی از تلفن هوشمند معرفی کنه؟ بله، کارخانه شما تعطیل می‌شه، حتی اگر شرکتی به عظمت نوکیا باشه.
این تعطیلی، برای مردم خوبه. چون تلفن بهتر می‌خرن با قیمت کمتر. اما برای اقتدار رهبر جوان کره شمالی، اصلا خبر خوبی نیست. چون دیگه نمی‌تونه پول لازم برای آزمایشات هسته‌ای رو فراهم کنه.
به این فرایند، که کارخانه‌های کهنه تعطیل بشن و ایده‌های نو شکل بگیرن، می‌گن تخریب خلاق. تخریب خلاق عده‌ای رو بیکار می‌کنه اما در نهایت مشاغل جدید با درآمدهای بیشتر ایجاد می‌کنه.
مشکل اصلی ملی شدن صنایع در کشورهای کمونیستی هم همین بود. در این کشورها قرار نبود ثروت بین خلاق‌ترین آدم‌ها در گردش باشه، بلکه قرار بود ثروت در ید اختیار دولت باشه.
شاید در نگاه اول به نظر بیاد که کره شمالی، از رشد و توسعه و فناوری سود می‌بره، مثل کره جنوبی. اما، اگر تصمیم‌گیرنده اصلی خودش مالک صنایع باشه، ترجیح می‌ده که از قدرت و ثروت خودش محافظت کنه.
هیچ دیکتاتوری در طول تاریخ از فناوری بدش نمیومده، فقط دوست نداشته منبع درآمد خودش رو از دست بده.

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-05-13 12:10:22 حسابداری ذهنی

هر روز برای سرکار رفتن ۷۰ تومن پول اسنپ میدی ، امروز همکارت میرسونتت ، پیش خودت میگی من که باید ۷۰ تومان رو میدادم، بذار با این پول یه پیتزا بخرم.
‏و بازهم مثل روزهای دیگه که باید پول اسنپ میدادی این پول از حسابت کم شده.

‏درنظر بگیرید شما یک پیتزا ۹۰ هزارتومنی سفارش میدی، اما سفارش تحویل داده نمیشه. رستوران برای عذرخواهی ۲۰۰ هزارتومن بهت میده ،شما اون شب یک استیک ۲۰۰ هزار تومنی سفارش میدی کاری که در حالت عادی نمیکردی
چرا اینطور میشه؟

علتش نظریه‌ای بود به نام حسابداری ذهنی که ریچارد تالر تونست باهاش نوبل اقتصاد بگیره‏
حسابداری ذهنی میگه برای بیشتر مردم فرق میکنه که پولی که خرج میکنن از کجا اومده.
مثلا اینکه برای بدست اوردن پول زحمت کشیده باشی نسبت به اینکه اون پول راحت بدست اومده باشه در مدل خرج کردنشون متفاوته خیلیا بهشون پول ارث یا جایزه بزرگ میرسه، در مدت کوتاهی اون پول رو به باد میدن

اما چند توصیه
۱.چندین حساب بانکی داشته باشید و پول ها رو تقسیم کنید یک حساب برای مخارج واجب و روزمره، یک حساب برای تفریح، یک حساب روز مبادا
۲.وقتی به تفریحی می‌روید مثلا رستوران خرید لباس یا… برای اینکه درد خرج کردن کم بشه مقدار بیشتر از تخمین پول همراه خودتون ببرید مثلا قیمت ها رو چک کنید ۳۰۰ هزارتومن میشه شما ۵۰۰ توی کارتن داشته باش
۳.وقتی میری یک وسیله میخرید مثلا یک گوشی موبایل اگه پول دارید همون موقع آوازم جانبی که دوست دارید و نیاز دارید رو خرید کنید ذهنتون نسبت میگیره، خرید ۴۰ میلیون با ۴۲ میلیون خیلی تفاوتی ایجاد نمیکنه ولی بعد جداگانه بخواین ۲ میلیون اضافه تر بدید خیلی فشار میاره
۴.اول خرید کنید و بعد استفاده کنید
مثلا اگه قرار هست سفر برید کل هزینه رو اول کار پرداخت کنید قبل سفر(رستوران و هتل و بلیط و…) شاید با اینکار هزینتون کمی بیشتر بشه ولی در عوض شما با هربار پول رستوران دادن یا تصفیه حساب هتل دیگه درد از دست دادن پول رو تجربه نمیکنید
۵.مقایسه کنید
عموم ادما با راننده تاکسی‌ها سر ۱۰۰۰ تومن چونه میزنن و دعوا میکنن ولی به راحتی ده ها هزارتومن در روز هدر میدن
یا مثلا ساعت‌ها در اینستاگرام وقت خودشون رو به بستان میگذرونن ولی در رانندگی اگر راننده جلویی آروم بره حس میکنن وقتشون تلف شده
هر وقت اینطور شد یه مقایسه با گذشتشون داشته باشید و ببینید چند برابر این رو اتلاف داشتید
@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-05-10 08:09:53 شاخص ترس و طمع به نقطه دوست داشتنی رسیده بیت کوین هم به حدود 30 هزار دلار
و این نشون میده الان جذابیت برای خرید بالاست
پایین تر هم بره جذاب تر میشه باز کردن / نظر دهید

2022-05-07 21:50:06 بیماری هزینه‌های بامل

دو عامل باعث می‌شه که دستمزد یک شغل خاص افزایش پیدا کنه.
۱) نیاز به اون شغل افزایش پیدا کنه.
۲) اون شغل مولدتر بشه و به ازای هر ساعت کار، تولید بیشتری داشته باشه.

اما برای تمام مشاغل وضعیت به این شکل نیست. نوازنده‌ها، بازیگران تئاتر، پرستارهای بچه، نگهبان‌ها، معلم‌ها و...
مثلا یه پرستار بچه نمی‌تونه بگه بجای ۸ ساعت، توی ۱‌ساعت تمام بازی‌ها رو با فرزند شما انجام می‌ده. یا نیاز به نوازنده، بیشتر از قبل نیست.
اما بامل نشون داد که دستمزد این مشاغل هم متناسب با مشاغل مولد رشد می‌کنه. دلیل این ماجرا ساده است. اگر حقوق این افراد بیشتر نشه، شغلشون رو رها می‌کنن و سراغ مشاغل دیگه می‌رن. افزایش دستمزد در این بخش‌ها برای نگه داشتن فرده، نه به خاطر مولدتر بودن.
اگر این اتفاق نیفته، اون شغل از بین می‌ره. برای مثال قدیم‌ها کسی که ماشین می‌خرید، یه راننده استخدام می‌کرد که تعمیر ماشین رو هم بلد باشه. امروز بیشتر افرادی که ماشین دارن خودشون رانندگی می‌کنن.
چرا؟ چون دستمزد راننده نسبت به گذشته رشد کرده، در حالی که رانندگی سخت‌تر نشده و ماشین‌ها بیشتر از قدیم به تعمیر نیاز ندارن.
مشاغل موقت مثل تاکسی اینترنتی هم اثر بامل رو تشدید می‌کنن. اگر نرخ بیکاری بالا باشه، وقتی فرد بخواد شغل رو رها کنه، بهش پیشنهاد افزایش حقوق نمی‌دن. یه نفر دیگه رو میارن بجاش. اما اگر دستمزد از درآمد یه راننده کمتر باشه، فرد مجبور به موندن در اون شغل نمی‌شه.
اثر بامل مهمه، چون نشون می‌ده که در دنیای واقعی همه‌چیز رو نمی‌شه به اقتصاد کلاسیک توضیح داد. و مهم‌تر از اون، لازم نیست برای افزایش درآمد بیشتر و سخت‌تر کار کنیم. کافیه که به صاحب‌کار نشون بدیم کاری که ما می‌کنیم به سادگی قابل جایگزین کردن نیست.
برای مثال شما یک راننده رو که همیشه ماشینش تمیزه، توی ماشین موسیقی خوب پخش می‌کنه، رانندگی‌ش امنه، خودش مودبه و مسیرها رو خیلی خوب بلده، به راحتی با یک راننده دیگه که کرایه کم‌تر می‌گیره، جایگزین نمی‌کنید.

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-05-05 11:15:58 تتلو چه پتانسیلی برای ایران دارد؟

چه خوشتون بیاد چه خوشتون نیاد
تتلو آدم فوق‌العاده موفق و باهوشیه
سبک خاص خودش رو داره و در این سبک هم موفقه
تتلو بعد از جابجا کردن رکوردهای لایو و کامنت اینستاگرام حالا تو فضای واقعی داره رکورد گرون‌ترین کنسرت‌ ایرانی رو جابجا میکنه
در کنسرتی که تتلو هفته گذشته در استانبول برگزار کرد حدود ۴۰۰۰ بلیت فروخت و ظرفیت سالن رو تکمیل کرد
بیشتر از نصف افراد بلیت ۵۰۰ دلاری خرید کردن و مابقی بلیت ۲۰۰ دلاری
یعنی حدود ۱.۵ میلیون دلار ارز از کشور خارج شده
البته این تمام ماجرا نیست
هزینه بلیت هواپیما و اقامت در استانبول و خورد و خوراک رو هم باید لحاظ کنیم، هر نفر باید حداقل ۲۵۰ دلار دیگر هم هزینه کنه
فارغ از اینکه خیلی از افراد لباس و لوازم آرایشی و … می‌خرن حداقل یک میلیون دلار دیگر هم از ایران خارج شده

کنسرت تتلو حدود ۲.۵ میلیون دلار برای ایران هزینه داشته با فرض دلار ۲۸ هزارتومانی یعنی چیزی بیشتر از ۷۰ میلیارد تومن

یک سوال
اگر واقعا بجای عکس گرفتن با تتلو موقع انتخابات از پتانسیلش استفاده میکردن سالیانه چند میلیون دلار صرفه جویی می‌شد؟

این تاوان بها ندادن به اقتصاد هنر است
سیاستمداران ما نه تنها هنر رو نادیده میگیرن بلکه دخالت حداکثری هم میکنن تفاوتی هم نداره هنرمند چه سبکی داشته باشه می‌خواد شجریان باشه یا تتلو
افراد بسیار کمی در این فضا اجازه رشد پیدا میکنند
که یا واقعا هنرمند هستند مثل کیهان کلهر یا …

این دخالت سلیقه‌ی در هنر و بها ندادن به هنرمند کیفیت هنر را هم پایین میاره و مردم مجبور میشن برای شنیدن موزیک‌هایی که در صدا سیما پخش میشه مثل تیتراژ سریال‌ها، آهنگ‌های چیپ رو گوش کنن(مگه چند نفر مثل سالار عقیلی و علیرضا قربانی هستند)
از دوران جهانبخش پازوکی به امثال حامد برادران رسیدیم

نکته مهم دیگر در کنسرت تتلو اینه که توی ایران هیچ برنامه صدا سیمایی، هیچ فضایی و هیچ فکر و برنامه‌ای برای پیروان تتلو یا همون تتلیتی ها نداریم
صرفا جامعه طردشون میکنه
هیچ ارگان دولتی هم اجازه کار به تتلیتی‌ها رو نمیده و توی همون مصاحبه ردشون میکنه
باید قبول کنیم چند میلیون تتلیتی در ایران داریم

درس بزرگ کنسرت تتلو برای سیاستمداران ما این بود که نه تنها محدودیت توی هیچ ابعادی جواب نمیده بلکه هزینه‌ خیلی بیشتری هم ایجاد میکنه
سیاستمداران معتقدن تتلو نباید گوش کرد و به‌جای اون باید موسیقی اصیل ایرانی رو جایگزین کنیم
این کار شدنیه خیلی هم هزینه بالایی نداره
راه حل چیه؟
باید سواد و شعور هنری مردم رو بالا ببریم
۲۳ سال برنامه گل‌ها از رسانه ملی پخش می‌شد و مردم با موسیقی اصیل ایرانی آشنا شدن، افرادی مثل بنان ایرج شجریان هایده و…
ولی الان در دورانی هستیم که حتی نشان دادن آلات موسیقی در رسانه ملی ممنوعیت داره

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-05-02 13:31:32 اثر ثروت
چطور فریب پول بدبختمان می‌کند؟

شخصی رو تصور کنید که ماهانه ۱۰ میلیون تومن حقوق می‌گیره. این فرد یه زندگی روتین، با میزان مشخصی هزینه و اندکی پس‌انداز داره. به این فرد خبر می‌دن که زمینی که توی شهرستان داشت، حالا ۵ میلیارد قیمت داره. زندگی این فرد چه تغییری می‌کنه؟
دوست ما، هنوز زمین رو نفروخته و پول جدیدی به حسابش نیومده. پس قاعدتا نباید الگوی مصرفش تغییر کنه. اما مطالعات نشون داده که در این حالت، فرد راحت‌تر از قبل خرج می‌کنه، میزان پس‌اندازش کن می‌شه و تقاضاش برای کالای لوکس افزایش پیدا می‌کنه.

حالا تصور کنید که همین فرد برای فروش زمین به شهرستان بره. اونجا متوجه بشه که زمینش واقعا ۵ میلیارد می‌ارزه، اما ۵ میلیارد ریال. حالا چه اتفاقی میفته؟ آیا فرد به الگوی هزینه سابق بر می‌گرده؟ در بسیاری از موارد، خیر. این فرد به زندگی جدید با مخارج جدیدش عادت کرده.


همه ما این داستان رو تجربه کردیم. در دوران ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد. در اون زمان رشد قیمت نفت به دولت این تصور رو داد که دستش در خرج کردن بازه. می‌تونه راحت پول پاشی کنه، برای برنامه‌های فضایی خرج کنه و با این همه پول، چندان نیازی به روابط خارجی هم نداره. در این دوران با وجود درآمد نجومی نفتی، چاپ پول و استقراض از بانک مرکزی افزایش داشت و نقدینگی بیش از ۶۰۰ درصد رشد کرد. یعنی تقریبا برابر با رشد نقدینگی سال‌های پس از جنگ که مخارج بازسازی بسیار سنگین بود. نتیجه این شد که با وجود رشد ثروت کشور، مردم فقیرتر شدن. اما با کاهش قیمت و میزان فروش نفت، آیا بودجه دولت‌های بعدی تعدیل پیدا کرد؟ خیر! درست مثل دوست ما در اول داستان، کشور به الگوی هزینه قبلی عادت پیدا کرده بود. جیب خالی بود و پز عالی.


اثر ثروت توی اقتصاد خرد هم دیده می‌شه، در زمان رشد قیمت مسکن یا رونق بورس، الگوی خرج‌کردن مردم تغییر می‌کنه. حتی قبل از این که دارایی فروخته و سود شناسایی بشه.

یادمون نره که
۱) تا دارایی رو نفروختیم هنوز نه سود کردیم نه ضرر.
۲) سودهای هنگفت پیش‌بینی نشده بهتره تبدیل بشن به سرمایه مولد، نه پولی که راحت خرج می‌شه.
۳) اجازه ندیم رشد اسمی درآمد، باعث بشه انتخاب‌های نامعقول داشته باشیم.

مثلا اگر افزایش حقوق داشتیم، قبل از خرید گوشی جدید و تلویزیون، از خودمون بپرسیم که حقوقمون قبلا معادل چند گرم طلا بود و حالا چی؟ آیا واقعا قدرت خرید ما بیشتر شده؟ یا ما فقیرتر از قبل شدیم؟

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-05-01 19:54:36 چطور تا پایان سال فقر را ریشه کن کنیم؟

شاید فکر کنید ریشه کردن فقر توی کمتر از ۱۱ ماه، شعار خیلی سنگینیه و ممکن نیست. اما امروز می‌خوایم بگیم که چطور به سادگی می‌شه فقر رو کاملا ریشه کن کرد.

روش اول اینه که بیایم فقرا رو شناسایی کنیم و بکشیمشون. مگر این که خودشون اعلام کنن ما دیگه فقیر نیستیم. دولت می‌تونه با اعتماد به این عزیزان، مبنا رو بر خوداظهاری بذاره و دیگه تجسس نکنه که راست می‌گن یه نه. یکی خودش گفته فقیر نیست، بقیه چرا کاسه داغ‌تر از آش می‌شن؟

اما خب شاید کشتن این تعداد آدم هزینه زیادی داشته باشه که در شرایط سخت اقتصادی کنونی به‌صرفه نباشه. می‌تونیم بیایم تعریف فقر رو عوض کنیم. مثلا بگیم هر کس که داره توی ایران زندگی می‌کنه فقیر به حساب نمیاد.

اما حتی این اقدام هم برای ریشه کردن کامل فقر کافی نیست. می‌تونیم فقر رو به طور کامل ممنوع اعلام کنیم. هر سایت و پیجی هم که در مورد فقر حرف زد، صیانتش کنیم.

البته همه می‌دونن که ریشه کردن فقر، علاوه بر کار اقتصادی به کار فرهنگی هم نیاز داره. می‌تونیم بجای فقیر بگیم مسکین. به این شکل حتی اگر کسی بعدها فقیر بشه، می‌تونیم بگیم ما در ایران هیچ فقیری نداریم، ما توی ایران مسکین داریم. حالا مفلس، بی‌چیز، بی‌مایه... ظرفیت‌های فرهنگی ما برای فقرزدایی کم نیستن.

شاید فکر کنید زیرساخت لازم برای این پیشنهادها وجود نداره. یه طرح دیگه هست که همه مقدماتش هم فراهمه. با این روش می‌تونیم فقر نسبی رو ریشه کن کنیم. فقط کافیه که دیگه هیچ کس توی کشور وضع مالی خوبی نداشته باشه تا هیچ کس نسبت به دیگری فقیرتر نباشه.

در این روش مشکل به صورت ریشه‌ای حل می‌شه. یعنی باید علت مشکل رو پیدا کنیم و با اون مبارزه کنیم. در اینجا می‌تونیم بجای مبارزه با فقر، با فقرا مبارزه کنیم. از حق نگیریم در این مورد اقدامات خیلی خوبی هم انجام شده.

در منابع گمراه غربی می‌گن فقرزدایی با این روش‌ها ممکنه:
۱.توسعه نظام بهداشتی رایگان
۲.ارتقای بهبود کیفیت غذایی فقرا
۳.آموزش مشاغل زودبازده و بدون نیاز به سرمایه
۴.اصلاح نظام پولی و بانکی
۵.تدوین قوانین حامی فقرا (PPP)

اما خب همه دیدن که روش‌های غربی نتونسته منجر به فقرزدایی کامل بشه. وقتشه به دنیا نشون بدیم که چطوری می‌تونیم یک مشکل چندهزارساله رو در چند ماه حل کنیم.
سریع، فوری و انقلابی.

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید