غزل : هَل مَن ناصِر
چکانده قطره یِ ناب از دوات ِ اعلا تر
خدای خالقِ ارباب ِ بی سر از محشر
به طبلِ جهل بکوبیده اند و میرقصند
که نیست حُبِّ علی در قنوت سکه و زر
بنای کوفه از اول به سست عهدی هاست
جواب نامه یِ خود را بداده با خنجر
به سینه میزند از لابه لای خیمه رباب
که شیر می‌چکد از خون ِ حنجرِ اصغر
کسی ندیده به دشمن شباهت او را
چه ارباً اربا شد جسمِ پاک پیغمبر
و نوجوان رشیدی به کفر می تازد
که وارث حسن و ، در دلاوری حیدر
چقدر بر سرِ نیزه تو را صدا بزند
و آیه آیه بخواند زبانِ حالِ پدر
سری به نیزه بلند است و خواهری گریان
فتاده در غلُ و زنجیر و خون و خاکستر
ندای هَل مَن ناصِر و تشنگی ِ حرم
سلام ما به حسین و به آن تنِ بی سر
شاعر : مسعود بافقی زاده
#سایت_ادبی_تخصصی_شعرناب
sherenab.com
بهترین ها رادر #کانال_سایت_تخصصی_شعرناب بخوانید
@sherenabcom
