#پاسخ_به_شبهات 154 شکست دین و پیروزی علم در برابر کرونا با | پاسخ به شبهات دینی
#پاسخ_به_شبهات 154
شکست دین و پیروزی علم در برابر کرونا
با شیوع ویروس کرونا و درگیر شدن جهان با آن برخی گمان کرده اند که چون تمامی تجهیزات پزشکی، پرستاران و پزشکان برای مقابله با آن آماده شده‌اند و در مقابل مکان‌های عبادت و زیارت بسته شده، پس علم پیروز و دین شکست خورده است.
در پاسخ به این مطلب که از عدم آگاهی نسبت به امور دینی ناشی شده است، به جهت اختصار، تنها به ذکر چند نکته بسنده می‌کنیم:
۱. اگر دین را مقابل علم بدانیم، شاید چنین ادعای صحیح باشد؛ اما دین نه تنها در برابر علم نایستاده بلکه همواره مشوق آن هم بوده است؛ از این رو افرادی که با علم خویش ابتدا به خود و سپس به مردم خدمت می‌کنند، جایگاهی خاص نزد خداوند دارند.
۲. در آموزه های دینی، نجات جان انسان ها بسیار دارای فضیلت است؛ حال این نجات چه از طریق هزینه کردن، چه از طریق معلومات پزشکی، چه از طریق وقت و عمر گذاشتن و یا از هر نوع دیگر باشد، پسندیده است. همچنین در روایات اسلامی تمجید بسیاری پیرامون علم طب و پزشکی وجود دارد و همچنین علم طبابت از علوم سفارش شده در اسلام می‌باشد که خود روشی برای خدمت به خلق است.
۳. رجوع به خبره و مراجعه کردن به کسانی که در زمینه‌ای تخصص دارند، هم قاعده ایست عقلایی و هم قانونی است شرعی؛ امروز که اوضاع کنونی جهان درگیر ویروس خطرناکی شده است، متخصصین چنین تشخیص داده‌اند که برای عدم شیوع این ویروس، از هرگونه تجمعاتی منع شود، حال چه این تجمعات، در مکان‌های مذهبی باشد یا در مکان‌های تفریحی یا تجاری و یا ... .
مثلاً اگر در کشوری که حکومت نظامی اعلام شود، هیچ انسان عاقل و متدینی برای حفظ جان خود از خانه خارج نمی شود، در این شرایط نیز همین گونه است.
۴. در اسلام و در روش عقلای عالم چیزی به نام اولویت نیز وجود دارد و آن این است که مثلاً شرکت در نماز جماعت و سایر تجمعات دینی امر بسیار پسندیده ایست، اما اگر ضرر فراوانی برای شرکت در چنین تجمعاتی بر افراد وارد شود، هم به قاعده عقل و هم به قانون شرع، این شرکت در این تجمعات ممنوع و حرام خواهد بود. همانند آنکه در زمان حکومت نظامی شخصی برای نماز جماعت خواندن نماز از منزل خارج شود، بدیهی است که هیچ انسان مومنی چنین فردی را مومن حقیقی و عاقل کامل تلقی نخواهد کرد.
۵. باید دانست که اساس این مطلب که با وجود خطر، مکان‌های عبادت بسته شود؛ امر جدیدی نبوده و حتی در زمان پیامبر و اهل بیت نیز بارها این اتفاق افتاده و در همان زمان نیز اهل بیت راهکارهایی فرمودند و از آن رو مومنین با آن روش‌ها آشنا بودند.
۶. بدیهی است که شفا گرفتن و بر آورده شدن حوائج توسط دعا، توسل به انبیا و اولیا امری مسلم است، اما باید دانست که دین شرایط گوناگونی برای تاثیر دعا و مانند آن قرار داده. اگر قرار باشد صرفاً با دعا مشکلات ما حل شود، تلاش و این همه دستورات مختلف دینی، اخلاقی، پزشکی، بهداشتی و مانند آن بی‌معنا خواهد بود، در نتیجه عمل به دستورات دینی در کنار دعا و توسل قرار دارد نه در مقابل یکدیگر.
