2021-06-25 09:29:35
حکایت
منطق الطیر
درویشی که عاشق دختر پادشاه شد
ﺷﻬﺮﻳﺎﺭﯼ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﭼﻮﻥ ﻣﺎﻩ ﺩﺍﺷﺖ
ﻋﺎﻟﻤﯽ ﭘﺮ ﻋﺎﺷﻖ ﻭ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺩﺍﺷﺖ
.
ﻓﺘﻨﻪ ﺭﺍ ﺑﻴﺪﺍﺭﻳﯽ ﭘﻴﻮﺳﺖ ﺑﻮﺩ
ﺯﺍﻧﮏ ﭼﺸﻢ ﻧﻴﻢ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﻣﺴﺖ ﺑﻮﺩ
.
ﻋﺎﺭﺽ ﺍﺯ ﮐﺎﻓﻮﺭ ﻭ ﺯﻟﻒ ﺍﺯ ﻣﺸﮏ ﺩﺍﺷﺖ
ﻟﻌﻞ ﺳﻴﺮﺍﺏ ﺍﺯ ﻟﺒﺶ ﻟﺐ ﺧﺸﮏ ﺩﺍﺷﺖ
.
ﮔﺮ ﺟﻤﺎﻟﺶ ﺫﺭﻩ ﺍﯼ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﯼ
ﻋﻘﻞ ﺍﺯ ﻻﻳﻌﻘﻠﯽ ﺭﺳﻮﺍ ﺷﺪﯼ
.
ﮔﺮ ﺷﮑﺮ ﻃﻌﻢ ﻟﺒﺶ ﺑﺸﻨﺎﺧﺘﯽ
ﺍﺯ ﺧﺠﻞ ﺑﻔﺴﺮﺩﯼ ﻭ ﺑﮕﺪﺍﺧﺘﯽ
.
ﺍﺯ ﻗﻀﺎ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﺩﺭﻭﻳﺸﯽ ﺍﺳﻴﺮ
ﭼﺸﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩﺵ ﺑﺮ ﺁﻥ ﻣﺎﻩ ﻣﻨﻴﺮ
.
ﮔﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻥ ﺑﯽ ﻧﻮﺍ
ﻧﺎﻥ ﺁﻭﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﺪ ﺑﺮ ﻧﺎﻧﻮﺍ
.
ﭼﺸﻢ ﺍﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺮ ﺭﺥ ﺁﻥ ﻣﻪ ﻓﺘﺎﺩ
ﮔﺮﺩﻩ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﺶ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺭﻩ ﻓﺘﺎﺩ
.
ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺶ ﭼﻮ ﺁﺗﺶ ﺑﺮﮔﺬﺷﺖ
ﺧﻮﺵ ﺩﺭﻭ ﺧﻨﺪﻳﺪ ﺧﻮﺵ ﺧﻮﺵ ﺑﺮﮔﺬﺷﺖ
.
ﺁﻥ ﮔﺪﺍ ﭘﺲ ﺧﻨﺪﻩٔ ﺍﻭ ﭼﻮﻥ ﺑﺪﻳﺪ
ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺧﺎﮎ ﻏﺮﻕ ﺧﻮﻥ ﺑﺪﻳﺪ
.
ﻧﻴﻢ ﻧﺎﻥ ﺩﺍﺷﺖ ﺁﻥ ﮔﺪﺍ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺟﺎﻥ
ﺯﺍﻥ ﺩﻭ ﻧﻴﻤﻪ ﭘﺎﮎ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺯﻣﺎﻥ
.
ﻧﻪ ﻗﺮﺍﺭﺵ ﺑﻮﺩ ﺷﺐ ﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﻫﻢ
ﺩﻡ ﻧﺰﺩ ﺍﺯ ﮔﺮﻳﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﺯ ﻫﻢ
.
ﻳﺎﺩ ﮐﺮﺩﯼ ﺧﻨﺪﻩٔ ﺁﻥ ﺷﻬﺮﻳﺎﺭ
ﮔﺮﻳﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩﯼ ﺑﺮﻭ ﭼﻮﻥ ﺍﺑﺮ ﺯﺍﺭ
.
ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻝ ﺍﻟﻘﺼﻪ ﺑﺲ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ
ﺑﺎ ﺳﮕﺎﻥ ﮐﻮﯼ ﺩﺧﺘﺮ ﺧﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ
.
ﺧﺎﺩﻣﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﻭ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺮﺍﻥ
ﺟﻤﻠﻪ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺍﯼ ﻋﺠﺐ ﻭﺍﻗﻒ ﺑﺮ ﺁﻥ
.
ﻋﺰﻡ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺁﻥ ﺟﻔﺎ ﮐﺎﺭﺍﻥ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ
ﺗﺎ ﺑﺒﺮﻧﺪ ﺁﻥ ﮔﺪﺍ ﺭﺍ ﺳﺮ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ
.
ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻥ ﺩﺧﺘﺮ ﮔﺪﺍ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ
ﭼﻮﻥ ﺗﻮﻳﯽ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﻣﻨﯽ ﮐﯽ ﺑﻮﺩ ﺟﻔﺖ
.
ﻗﺼﺪ ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﺑﮕﺮﻳﺰ ﻭ ﺑﺮﻭ
ﺑﺮ ﺩﺭﻡ ﻣﻨﺸﻴﻦ، ﺑﺮﺧﻴﺰ ﻭ ﺑﺮﻭ
.
ﺁﻥ ﮔﺪﺍ ﮔﻔﺘﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺩﺳﺖ
ﺷﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺍﺯ ﺟﺎﻥ ﮐﻪ ﮔﺸﺘﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﻣﺴﺖ
.
ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺟﺎﻥ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺑﯽ ﻗﺮﺍﺭ
ﺑﺎﺩ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﻫﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﻧﺜﺎﺭ
.
ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮐﺸﺘﻦ ﻧﺎﺻﻮﺍﺏ
ﻳﮏ ﺳﺆﺍﻟﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﻄﻔﯽ ﺩﻩ ﺟﻮﺍﺏ
.
ﭼﻮﻥ ﻣﺮﺍ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﻳﺪﯼ ﺭﺍﻳﮕﺎﻥ
ﺍﺯﭼﻪ ﺧﻨﺪﻳﺪﯼ ﺗﻮ ﺩﺭ ﻣﻦ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ
.
ﮔﻔﺖ ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﺩﻳﺪﻣﺖ ﺍﯼ ﺑﯽ ﻫﻨﺮ
ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡ ﺁﻥ ﺍﯼ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ
.
ﺑﺮ ﺳﺮ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﺧﻨﺪﻳﺪﻥ ﺭﻭﺍﺳﺖ
ﻟﻴﮏ ﺩﺭ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﺧﻨﺪﻳﺪﻥ ﺧﻄﺎﺳﺖ
.
ﺍﻳﻦ ﺑﮕﻔﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺶ ﭼﻮ ﺩﻭﺩ
ﻫﺮﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﺍﺻﻼ ﻫﻤﻪ ﺁﻥ ﻫﻴﭻ ﺑﻮﺩ
#عطارنیشاپوری
#طنزپارسی
@Tanzepars
628 viewsFiruz Ataie, 06:29
ط
