جامعه شناسی زن روز

2022-08-30 10:08:07 نگاهی به زندگی و آثار نویسندگان زن ترکیه که با نام مردانه می‌نوشتند

نویسندگان زن بسیاری بوده‌اند که کتاب‌هایشان را به‌دلایلی با نامی مردانه یا نام‌های مبهم جنسیتی منتشر کرده‌اند. ویرجینیا وولف در جستار معروفش، اتاقی از آن خود، می‌نویسد: «درواقع، در این اندیشه تا به آنجا پیش می‌روم که فکر می‌کنم "گمنام" که آن‌همه شعر بدون امضا سروده است، اغلب مرد بوده.» 

از دلایل عمده‌ی این کار می‌توان به امکان انتشار بدون تعصب و خوانده‌شدن اثر بدون پیش‌داوری جنسیتی در میان مردان و زنان اشاره کرد. به نظر می‌رسد که نام‌های مردانه یا مبهم همچون سپری از زنان در برابر انتقادات و خشونت جامعه‌ی ادبیِ مردانه محافظت می‌کرده است.

«خواهران برونته» هم گرچه اغلب رمان‌هایشان را با نام خود منتشر کرده‌اند اما در ابتدا آثارشان را با نام مستعارِ مردانه‌ منتشر کردند. شارلوت برونته می‌نویسد: «ما دوست نداشتیم خودمان را به‌عنوان زن بشناسانیم. زیرا ــ در آن زمان بدون هیچ شکی می‌دانستیم که شیوه‌ی نوشتن و تفکر ما آن چیزی نیست که "زنانه" نامیده می‌شود ــ امید مبهمی داشتیم که شاید به این شکل آثار نویسندگان زن بدون تعصب بررسی شوند.»

هنوز نه‌تنها ناشران از کتاب‌های زنان نویسنده کمتر استقبال می‌‌کنند بلکه در مقایسه با همتایان مردشان قیمت پشت جلد این آثار نیز کمتر است. بنا به آخرین آمار مؤسسه‌ی «ویدا»[2] که به بررسی تفکیک جنسیتی نویسندگان زن و مرد و غیر‌باینری در نشریات بزرگ ادبی و نقد کتاب می‌پردازد، در سال ۲۰۱۹ سهم زنان نویسنده و منتقد ادبی در این نشریات مجموعاً تنها نزدیک به ۴۰درصد بوده است.

بنا به گزارش سال ۲۰۲۱ روزنامه‌ی گاردین: در میان ده نویسنده‌ی زن پرفروش (از جین آستین و مارگارت اتوود تا دانیل استیل و جوجو مویس)، تنها ۱۹درصد از خوانندگان آنها مرد و ۸۱درصد زن هستند. اما برای ده نویسنده‌ی مرد پرفروش (شامل چارلز دیکنز و جی. آر. آر. تالکین و همچنین لی چایلد و استیفن کینگ)، این آمار تقریباً نصف‌نصف است: ۵۵درصد مرد و ۴۵درصد زن.

این آمار نشان می‌دهد که نزدیک به سه قرن پس از قرن هجدهم، هنوز دنیای ادبیات در غرب زیر سلطه‌ی مردان است./ نشر آسو

#زنان_نویسنده

ادامه مطلب

@Zane_Ruz_Channel باز کردن / نظر دهید

2022-08-29 19:39:20  برچسب‌زنی به بازماندگان تجاوز با معاینه دوانگشتی واژینال


نویسنده: سارا جانسون
برگردان: سمیرا راهی


زنی را تصور کنید که مورد تجاوز قرار گرفته است و درحالیکه با تروما دست‌به‌گریبان است، مجبور به انجام معاینه واژینال برای بررسی بکارت می‌شود. گزارشی که جدیدا منتشرشده (این متن مربوط به یک سال قبل است)، معاینات فیزیکی واژینال هنوز هم برای تشخیص اینکه آیا زنان یا دختران در هند، نپال و سریلانکا مورد تجاوز گرفته‌اند یا نه، استفاده می‌شود. این عمل به صورت گسترده در این سه کشور انجام می‌شود و برخی دادگاه‌ها برای داوری‌ و قضاوت به نتایج این آزمایش ارجاع می‌دهند. این در حالی است که این موضوع هیچ مبنای علمی‌ای ندارد و در هند ممنوع شده است.

سومیرا شرتسها، مدیر اجرایی سازمان نپالی به نام «زنان برای حقوق بشر» می‌گوید: «این معاینه تحقیرگرانه و غیرانسانی است. این معاینه صرفا برای بررسی اینکه آیا تجاوزی رخ داده است انجام نمی‌شود، بلکه در واقع بکارت شما را معاینه می‌کنند.»

او توضیح می‌دهد که این معاینه توسط مقامات به‌کار می‌رود تا نشان دهند قربانیان تجاوز فاسد و هرزه‌اند. در نپال، آزمایش واژینال در ارتباط با افکاری مثل «عفت و پاکدامنی» و این باور که زنان و دختران باید پاک و معصوم باشند، صورت می‌گیرد. در این معاینه پزشک دو انگشت خود را داخل واژن شخص مورد تجاوز قرار گرفته فرو می‌کند و سعی می‌کند تشخیص دهد که آیا پرده بکارت پاره شده یا نه و همچنین سستی یا شلی واژن را معاینه کند. اگر پرده‌ بکارت سالم باشد، طبق معاینه ادعا می‌شود که تجاوز رخ نداده است، هرچند که تجاوز الزاماَ با پاره شدن پرده‌ بکارت همراه نیست.

این معاینه اغلب برای برچسب زدن به قربانیان و ارجاع به پیشینه روابط جنسی آنان بکار می‌رود. به عبارت دیگر، تست بکارت در دادگاه بعنوان مستندات، علیه قربانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با استناد به روابط جنسی گذشته قربانی، دادگاه تلاش می‌کند در ادعای او مبنی بر تجاوز شبهه ایجاد شود. پنج کشور در این منطقه یعنی بنگلادش، بوتان، مالدیو، نپال و سریلانکا مجوز استفاده از مستنداتی که سابقه جنسی قربانی تجاوز را توضیح می‌دهد، صادر کرده‌اند.

گزارشی که به تجربیات زنان در شش کشور جنوب آسیا می‌پردازد، می‌گوید که معاینه‌ دوانگشتی واژن یکی از بی‌شمار عواملی است که فرایند گزارش تجاوز و دادخواهی را برای بازماندگان بسیار طاقت‌فرسا و خسته‌کننده می‌کند.

این گزارش راه‌حل‌هایی را برای موانع بی‌شماری که قربانیان با آن مواجه هستند، شرح داده است. سرینیواسان به سراغ افسران پلیسی که از ثبت پرونده‌های تجاوز سرباززدند، رفت و از آن‌ها خواست که پاسخگو باشند و به تمام مقامات قضایی و متخصصان مراقبت‌های بهداشتی آموزش داد و گفت قضّات باید معاینه‌ دوانگشتی واژینال را ممنوع اعلام کنند./دیدبان آزار

#بکارت
#تجاوز
#بدن_زن

متن کامل


@Zane_Ruz_Channel باز کردن / نظر دهید

2022-08-29 18:43:43 ‏اگر مردی مخالف برگردوندن حق طلاق به همسرشه یعنی رسما هیچ عقل، شعور، قدرت تصمیم‌گیری و منطقی برای زنش قائل نیست.

زنش رو فاقد بلوغ عقلی میدونه و از نظرش فقط خودش این صلاحیت رو داره که برای زندگی تصمیم بگیره.


#حق_طلاق


marzieh_25

@Zane_Ruz_Channel باز کردن / نظر دهید

2022-08-29 18:28:03 ‌ وضعیت فوتبال زنان یزد


#فوتبال_زنان
#ورزش_زنان
#زنان_ورزشکار


@Zane_Ruz_Channel باز کردن / نظر دهید

2022-08-29 18:10:42 نوزادان؛ کوچک‌ترین قربانیان سیاست‌‌های افزایش جمعیت

عطیه پیرحیاتی


«نوزادی دیگر در خیابان رها شد» خبری که در چند سال اخیر بارها به اشکال مختلف، تیتر اول پلتفورم‌های فضای مجازی می‌شود. سال گذشته ۶۱ نوزاد رها شدند و این آمار تنها مربوط به نوزادانی است که به طرق مختلف پیدا شده و به بهزیستی سپرده شده‌اند. متاسفانه اکثر نوزادانی که در خیابان یا کنار سطل‌های زباله رها می‌شوند، یا طعمه حیوانات شهری شده، یا توسط برخی افراد برای بهره‌کشی‌های مختلف دزدیده می‌شوند، که اگر آماری از این نوزادان در دسترس بود، تعدادی به مراتب بیشتر از ۶۱ مورد گزارش می‌شد.

از ابتدای سال ۱۴۰۱ تا پایان مردادماه، خبر رها شدن هشت نوزاد رسانه‌ای شد. یک‌بار کنار مسجد، یک‌بار گوشه خیابان، گاهی در سطل زباله و آخرین مورد؛ مقابل «شیرخوارگاه آمنه». نوزادی که با معلولیت به‌دنیا آمده و از آنجایی‌که احتیاج به عمل جراحی داشته و از توان مالی خانواده خارج بود، والدین ناچارا نوزاد را به همراه دست‌نوشته‌ای از شرح وضعیتشان، رها می‌کنند. والدینی که اگر فرزندشان سالم بود، شاید هیچ‌گاه چنین تصمیمی نمی‌گرفتند.

بسیاری از زنان حتی در شرایط ایده‌آل بعد از تولد فرزندشان تا مدت‌ها درگیر افسردگی پس از زایمان می‌شوند، حال در شرایطی که مادر ناچار می‌شود به علت فقر و بیماری فرزندش، او را رها کند وضعیت سلامت روحی‌اش به مراتب وخیم‌تر از دیگر مادران خواهد شد و بدون هیچ حمایت و درمانی مجبور به تحمل این رنج خواهد بود.

با حذف غربالگری از سطح یک خدمات درمانی، بسیاری از خانواده‌های کم‌درآمد، تا لحظه تولد نوزاد از سلامتی فرزندشان اطلاع دقیقی ندارند، با جرم‌انگاری ارجاع مادر باردار به غربالگری، پزشکان دیگر به‌راحتی این آزمایش‌ها و سونوگرافی‌های ضروری را به کسی تجویز نمی‌کنند، دور از انتظار نیست که نوزادان بیشتری در جای‌جای شهرها رها شوند.

#طرح_جوانی_جمعیت

متن کامل


@Zane_Ruz_Channel باز کردن / نظر دهید

2022-08-29 17:10:26 ‏ببینید دوستان!
ازدواج یک قرارداده؛ هرچند که مبتنی بر عشق باشه!

پس تکلیف مسایل مالی رو در زندگی مشترک روشن کنید؛ شاید همسر شما آدم حسابی باشه و حقوق‌مالی شما رو رعایت کنه ‌ولی هیچ تضمینی وجود نداره که بعد از مرگ همسر، ورثه‌اش نتایجِ مالی سال‌ها تلاش شما رو حق خودشون ندونن.


admetusam

@Zane_Ruz_Channel باز کردن / نظر دهید

2022-08-29 17:05:47 ايران كشوري نامطلوب برای زنان

هيرش سعيديان: ‏بر اساس گزارش 2021/22 موسسه GIWPS در شاخص رواداری، عدالت و امنیت برای زنان، ایران از جمله ۵٠ کشور نامطلوب جهان، برای زندگی زنان محسوب می شود.

‏جمهوری اسلامی ایران در میان 170 کشور و پایین تر از زامبیا، اتیوپی و اوگاندا، در رتبه ۱۲۵ قرار گرفت. نروژ و فنلاند رتبه های نخست را کسب کردند.




@Zane_Ruz_Channel باز کردن / نظر دهید

2022-08-29 10:52:32 بررسی تاریخی فمینیسم

گیزلا نوتز- ترجمه وتلخیص آزاده ارفع


برای آن که یک مفهوم و یا نظریه تنها در یک کلمه و اصطلاح خلاصه نشود باید به تاریخ شکل گیری و تکوین آن نظریه پرداخت. همین امر در مورد فمینیسم نیز صدق می کند. بررسی تاریخ تکوین فمینیسم نیز از همین نظر دارای اهمیت است که با شکل گیری نظریه رهائی زن، تکوین وتغییراتی که این نظریه از سر گذرانده و راهی را که تا امروز پیموده است، آشنا شویم. بخش" بررسی تاریخی فمینیسم" را از کتاب"فمینیسم" نوشته "گیزلا نوتز" در همین ارتباط برگزیده ایم.

تاریخ فمینیسم از زمان قرون وسطی

اولین زنی که در قرون وسطی برای حقوق زنان مبارزه کرده است "کریستین دو پیزان" (Cristine de Pizan) نام دارد. او اهل ونیز و از نویسندگان و فیلسوفان عصر خود بود (1365 - 1431 ). "دو پیزان" در زمان حیات خود به عنوان یک شاعر مدرن و اولین زن بشر دوست سرشناس فرانسوی بود.اولین اثر معروف او " شهر زنان" (livre de la cite´) بود."کریستینه" در جهت دگرگونی نقش اجتماعی زنان در جامعه نظم نوینی را ارائه نداد ولی خشونت جنسی و زبانی علیه زنان را که توسط مردان خودپسند صورت می گرفت، مورد تقبیح قرار می داد. کتاب "شهر زنان" کتابی نمادین و تخیلی بود که مکانی برای فرار زنان و پناه گرفتن آن ها در یک سلطنت زنانه بود.رمان" نامه به خدای عشق" (Epitre au dieu d'amour) رمانی است که"کریستین دو پیزان" علیه رمان زن ستیزانه شاعر فرانسوی"گیوم دو لوریس"(Guillaume de lorris) به نام"رمان گل rosenordens سرخ"(Rosenroman)، که در سال 1235 منتشرشده بود، نگاشت. این اثر در عین حال اولین جدال ادبی در ادبیات فرانسه بود."پیزان" در سال 1402 در کتاب شعر" گل رز" (de la rose) یک دنیای تخیلی حفاظت شده برای زنان می آفریند. این نوع مکان های زنانه تخیلی در رمان های فمینیستی بعدی نیز به تصویر کشیده می شود.

در قرن هفدهم فمینیست های انگلیسی از فضای جنگ داخلی استفاده کرده و از طریق جزوه ها و سخنرانی ها مسائل زنان را مطرح ساختند. آن ها به همه جنبه هائی که زنان را پست شمرده، با تحقیر زنان به مردان حق می دهد که برای زنان تصمیم بگیرند و ازجمله سنت های پدرسالارانه رایج در مسیحیت، اعلام جنگ داده و به مبارزه می پردازند.

«لوویزه اتو» (Louise Otto ) حقوق دان زن در 1849 مطرح کرد: » در نگارش تاریخ معاصر مردان هستند که اکثرا درجایگاه قهرمانان تاریخ ظاهرمی شوند؛ آن هم مردان جوان و زیبا. آزادی، برابری و برادری زنان را در بر نمی گیرد. هر جا که سخن از خلق می رود این خلق شامل زنان نیست». او این نوع تاریخ نگاری را به شدت مورد انتقاد قرار داد و نوشت:» باید صداقت و حسن نیت و یا قدرت عقلانی آن مبارزان راه آزادی را که فقط حقوق مردان و نه هم زمان حقوق زنان را نمایندگی می کنند زیر علامت سئوال قراردهیم».

#فمینیسم
#فمینیست

ادامه مطلب


@Zane_Ruz_Channel باز کردن / نظر دهید

2022-08-28 21:10:17 #گزیده


زنها نیامدند قبرستان
_تشییع جنازه وعیادت مریض به زن حرام است
پدرم از حاج شیخ علی می پرسد
_دیگه چه چیزائی به زن حرام شده؟
حاج شیخ علی به مخده تکیه می دهد وحرف می زند
_ولایت عامه،قضاوت ومشورت هم به زن حرام است ...
پدرم حرفهای شیخ علی را تکرارمی کند که تو دهنش بماند.
_...بوسیدن سنگ حجر،دویدن میان صفا ومروه و داخل شدن خانه کعبه هم به زن ها حرام است.
اما باهمه اینها،صنم همراهمان آمده است قبرستان وحالا دارد لنگان لنگان ، پشت سرمان می آید.
هر وقت با پدر ومادرم رفته ام جائی ، همیشه مادرم پشت سرمان راه رفته است . هیچوقت نشد که حتی شانه به شانه مان هم راه برود.
_مادر چرا اینهمه عقب می مونی؟
_زن همیشه باید پشت سر مرد راه بره پسرم
_ولی مادر انگار من شنیدم که زنا میباس جلو باشن
مادرم تو چشمهام نگاه می کند
_نه مادر ، ما با اونا خیلی فرق داریم
پیله می کنم تا خوب بفهمم که قضیه از چه قراراست
_آخه چه فرقی داریم مادر؟
مادر خودش را راحت می کند
_گناه داره
ولی من به این سادگی دست بردارنیستم
_گناه؟
مادرم کم حوصله شده است
_گناه که نه ...ولی خب این رسم ورسوم ماس
از حرفهای مادرم سر در نمی آورم .یعنی اصلا به عقلم جور در نمی آید.


همسایه ها
احمد محمود


@Zane_Ruz_Channel باز کردن / نظر دهید

2022-08-28 19:23:37 کشف ظرفیت‌های زنانه در زبان


فریبا وفی: «اصولا به نظر من عمل نوشتن همیشه به نوعی سیاسی است. به محض اینکه شروع به نوشتن می‌کنید، می‌خواهید فضایی را برای خود باز کنید - فضایی که احتمالا به شما داده نشده؛ از شما گرفته شده است، یا ورودتان به آن ممنوع اعلام شده است.»

در واقع، وقتی نویسنده زن ایرانی باشد، و موضوع تمام نوشته‌هایش هم چند و چونِ زندگی زنان ایران، خود به خود داستان‌هایش «به نوعی سیاسی» می‌شود. چون سیاست چیزی نیست جز اراده به شناخت عمیق روابط اجتماعی.

فریبا وفی داستان زنان را می‌نویسد، زنان امروز ایران را، و بهتر است بگوییم زنان طبقه‌ی متوسّط را، زنانی که تقلّا می‌کنند تا در زندگی به زانو در نیایند، و بتوانند به زندگی ادامه دهند. پس در واقع، او موقعیتِ بحرانی زنان را می‌نویسد. بحرانی که اگر دیر بجنبند آنان را به قعرِمکنده‌ی نظام مردسالار پایین می‌کشد. از زنان نوشتن به ناچار او را وادار می‌کند از رجال هم بنویسد. آیا دقّت کرده‌اید وقتی زنی مردی را رو در رو بی‌پرده توصیف می‌کند، آن مرد چقدر رنگ و رویش سرخ می‌شود: انگار خودش را لخت و عور حس کند؟ از همین روی، زنان سخنگو، زنان قصّه‌گو چندان باب طبع رجال نیستند.

زنان تنها وقتی به وضعیتی که در آن به سر می‌برند، آگاهی یابند، وقتی اوّلین «نه» را در درون خود بگویند، وقتی با صدای خودشان شروع به حرف زدن کنند، آن وقت وارد عرصه‌ی هستی و تاریخ می‌شوند. چه بسا داستان‌های زیادی وجود دارد که هنوز ناگفته گذاشته‌اند، اما این کاری نیست که بنا باشد از امروز شروع شود، زیرا زنان داستان‌های زیادی در طول تاریخ گفته‌اند.

غیبت زن، این واقعیت که زن سویه‌ی دیگر زندگی و جهان هستی است، در نهایت تنها اشاره‌ای است به آن روی سکّه‌ای که ما مردان هنوز از آن بی‌خبریم. زیرا مانند تمام کشورهای پیشامدرن که زبان اقلّیت‌ها در آن ممنوع است، زنان گرچه در اقلّیت نیستند، اما سخنانـشان سرکوب شده، نابود شده و در بهترین حالت به صورت بخشی از دوتاییِ هوّیت‌های مرد-زن در آمده است؛ آن هم ابتدا توسّط نزدیک‌ترین رجال خانواده‌شان. هر مطالعه‌ای در مورد تاریخ زنان صدها مورد از این نمونه‌ها را آشکار می‌کند: از سویی، گفتمان‌های نهادینه و درونی شده‌ی اقتدار مردسالارانه و سرمایه محور هست که سعی می‌کند به ما بیاموزاند که زنان سوژه نیستند؛ ایدئولوژی‌های مردانه‌ای که بیانگر غیبت زنان است، و از سوی دیگر، زنان ایران که دهه هاست سعی در توضیح و نشان دادنِ وجود خود دارند.

شاید در این برهه از تاریخ ایران دیگر نتوان از غیبت زنان صحبت کرد، با این همه، می‌بینیم حتّی همین حضور تدریجی زنان چگونه رجال را عمدتا نگران کرده است.


#زنان_نویسنده


ادامه مطلب


@Zane_Ruz_Channel باز کردن / نظر دهید