2022-06-17 09:20:10
*
هیچ یک از ما همان کسی نیستیم که آرزویش را داشتیم. (شاسگو اسمیرگل)
ما انسان ها هرگز ایده آل هایمان را عینیت نخواهیم بخشید.
ایده آل های مان ستاره شمالی هستند یعنی چارچوبی معنایی فراهم می کنند:ارزش ها و اهدافمان.
فردی که نمی تواند تحمل کند که با ایده آلش یکی نباشد به یکی از چهار روش زیر با تعارضش برخورد می کند:
*از خودش متنفر می شود:"من با ایده آل ام یکی نیستم اما می تونم با متنفر شدن از خودم بهش وفادار بمونم"
*به جای متنفر شدن از خودش به خاطر شکست در رسیدن به ایده آل هایش,از ایده آل ها (یا افراد ستودنی) متنفر می شود یا از آنها ارزش زدایی می کند.مثلا:"از وقتی ضعف های شخصیتی مادر ترزا رو فهمیدم ,فهمیدم که فقط یه آدم ریاکار بوده" نتیجه این روش افسردگی است,چون زندگی فرد,بدون ایده آل ها, فاقد معناست.
*ادعا می کند به ایده آلش رسیده است,یعنی واقعیت را انکار می کند.او که با این دروغ زندگی می کند, می ترسد سایرین وی را متقلب بدانند.
برای پس زدن ترسش,وی از طرفدارانش می خواهد طوری تحسینش کنند که انگار ایده آل است و در غیر این صورت,آن ها را از گروه اخراج می کند. واقعیت, انکارِ او را تهدید می کند.در عین حال دیگران را به خاطر شکست در ایده آل شدن ,بی ارزش می شمارد.
بنابراین، فرقه ها پارانویید و بد بین می شوند تا مانع شوند که واقعیت، انکارِ رهبر فرقه را تهدید کند.
*کسی را که ادعا می کند ایده آل است آرمانی می کند.
او از دستورات فرد آرمانی شده پیروی می کند,با این امید که یک روز خودش ایده آل شود.
وی توجهش را از کسی که هست به کسی که آرزو دارد باشد منحرف می کند.با این کار نمی تواند واقعیت وجودی اش را ببیند.
به این شکل ,می فهمیم که چطور خودشیفتگی می تواند دفاعی علیه قضاوت سخت گیرانه درمورد خود شود.
" فردریکسون "
"فرد سالم نقص هایش را می پذیرد و می داند که قرار نیست با ایده آل هایش یکی باشد فقط باید در جهت آن ها حرکت کند و تلاشش را برای حرکت کردن در این مسیر انجام دهد."
*نكته مهم اينست كه ما ايده آل هاي خود را بشناسيم نه ايده آلهايي كه به ما شناسانده شده چه از طريق جامعه چه والدين.
273 views06:20
ذ
