2021-06-19 09:51:34
° نتایج انتخابات در وهله اول برای من چند معنی داشته است:
الف: میزان رأی رییسی نسبت به چهار سال پیش فرقی نکرده است. با وجود ضعف دولت روحانی این عدم رشد نشان میدهد که رییسی با وجود اینکه اکنون انتخاب/انتصاب شده است، در طی چهارسال گذشته «راهحل» نشد و اکنون هم نیست.
ب: میزان آرای همتی یعنی «رأی اعتراضی» از مقدار آرای باطله تا اینجا کمتر است. رأی اعتراضی دیگر معنادار نیست و تاریخ مصرف سیاسیاش به پایان رسیده است.
ج: آمار مشارکت تقریبا پنجاه درصد واجدین شرایط است. پس اینبار حدود ده تا بیست درصد، انتخابات را تحریم کردهاند. (همواره حدوداً سی درصد در تمام انتخابات شرکت نکردهاند). این رشد نشان میدهد که در بین مخالفانِ وضعیت موجود چه ایدهای دست بالا را پیدا کرده است.
همهی هدف اصلاحطلبان باید برگرداندن این افراد به انتخابات باشد. دو راه آنها برای نیل بدین هدف دارند: اول، شکست شدید دولت رییسی بگونهای که تحریمکنندگان از تصمیم خود پشیمان شوند، و دوم تغییرات بنیادین در رویکرد اصلاحطلبان و سپس جلب نظر دوباره عموم مردم و در نتیجه قدرت یافتن آنها در تحمیل کاندیدایشان به نظام.
این دو راه، نظام و حاکم را متقاعد میکند که بهترین راه برای رفع خطر اصلاحطلبان و اهمیت یافتن مجدد آنها موفقیت نسبی دولت رییسی و بهبود وضعیت مردم است. نظام و طبقه حاکمه برای پابرجایی خود مجبور است هرکاری کند تا دولت رییسی در دید طبقات مختلف جامعه موفق بنظر رسد.
من امکان بهبود زندگی مردم عادی را در دوران رییسی به دلیل غریزه حیات حکومت زیاد میدانم. رییسی قرار است «راه حل» بشود.
@AminBozorgiyan
908 viewsedited 06:51