سهند ایرانمهر

2024-05-14 14:14:28 https://salesspublication.com/گزارش-آخرین-تابستان باز کردن / نظر دهید

2024-05-14 13:35:03 یک‌بار جَستی ملخک، دوبار جستی مَلخک… آخر به دستی (شستی) ملخک!
@sahandiranmehr باز کردن / نظر دهید

2024-05-14 13:23:40 بهرام بیضایی از شاهنامه فردوسی و آموزه‌هایش می‌گوید.

چو بستر ز خاك است و بالین ز خشت
درختی چرا باید امروز كشت ؟
كه هرچند روز از بَرَش بگذرد
بُنَش خون خورد، كینه بار آورد
فردوسی

#روز_بزرگداشت_فردوسی
« برگرفته از اینستاگرام: مجله تئاتر»

@sahandiranmehr باز کردن / نظر دهید

2024-05-13 23:08:15 لذت بخش‌ترین لحظه خواندن متون نظم و نثر کلاسیک وقتیه که در متن، نثر یا نظم، مصادیق و نشانگان کاملا آشنا و سهل‌الوصولی رو می‌بینی و بعد یادت میاد این حس آشنا رو یکی قرن‌ها قبل گفته. یهو انگار یکی تمام فاصله‌های زمانی و‌ مکانی رو طی کرده و از اونور هزاره و با عبور از تکینگی سیاهچاله معانی و مضامین و قرون، بهت پیامی می‌ده که کاملا برات مفهومه، اسم اینو‌ گذاشتم قواعد کوانتومی ادبیات(!)مثل این:

ستاره
شب تیره
یار من است

من آنم
که دریا
کنار من است

فردوسی
@sahandiranmehr
‎ باز کردن / نظر دهید

2024-05-13 22:47:52 علامه محمدتقی جعفری
#شعر_شب
@sahandiranmehr باز کردن / نظر دهید

2024-05-13 17:41:29 @sahandiranmehr باز کردن / نظر دهید

2024-05-13 17:16:21 سالگرد درگذشت حبیب یغمایی پژوهشگر ادبی، روزنامه‌نگار، و شاعر
@sahandiranmehr باز کردن / نظر دهید

2024-05-11 19:31:37 گزارش آخرین تابستان
سهند ایرانمهر
نشر ثالث

https://salesspublication.com/گزارش-آخرین-تابستان باز کردن / نظر دهید

2024-05-11 18:14:27 ‍ مکاشفه‌های بکر کودکی
سهند ایرانمهر

آدمی آن‌گاه که هنوز زندگی و قواعد بقا و رازهای «موفقیت» به قیمت پشت سرگذاشتن «دیگری» گریبانش را نگرفته است، آنگاه که کودک است انگار که همه چیز را شفاف‌تر، خوشبوتر، بکرتر و تازه‌تر دریافت می‌کند. این دریافت‌های دم‌دست با گذر عمر، دور و دورتر می‌شود.

آدمی علم را و فیزیک را و اقتصاد را و دین و فلسفه و خیلی چیزهای دیگر را در طول عمر می‌فهمد و حالا ته همه این فهمیدن‌ها همه چیز هست جز آن چیزی که از جنس فهمیدن نبود، «دیدن»، «شنیدن»، «چشیدن»، «حکمت شادان»، حکمتی که عقربه‌های ساعت لگدش می‌کنند و هیچ فهمی نمی‌تواند بدان اندازه آدمی را سرخوش کند.

تاگور جمله‌ای نزدیک به این مضمون دارد که تولد هر کودک
یعنی هنوز خدا از بشر ناامید نشده است، شاید معنای این سخن زنده شدن همین احساسی باشد که از این فیلم می‌گیریم، در این فیلم بیش از درک خدا، یقین به دیدن است که لذت دارد، یقین به در دسترس بودن. تاگور در جایی دیگر می‌گوید:

ای کاش می‌توانستم در دل جهانِ بچه‌ام جای آرامی بگیرم
می‌دانم که جهانش ستاره‌هایی دارد که با او حرف می‌زنند و آسمانی که روی صورتش خم می‌شود...
ای کاش می‌توانستم در راهی که از جانِ کودک می‌گذرد و به آن سوی تمامیِ مرزها می‌رسد سفر کنم.
آن‌جا که عقل از قوانینش بادبادک می‌سازد و هوا می‌کند، و حقیقت، واقعیت را از بندهایش آزاد می‌کند

(‎ماه نو و مرغان آواره، رابیندرانات تاگور، ترجمه‌ی ع.پاشایی، نشرثالث)

بوبن هم تعبیر نغزی دارد:
«در چشمانِ گِرد کودکان خردسال، اعتمادی وجود دارد که هنوز خدشه‌دار نشده است و همین اعتماد است که پیوسته در دیدگانشان موج می‌زند و همین اعتماد است که می‌توان آن را نزد انسانی بس سالخورده و لرزان و نیمه‌بینا بازیافت، و بازیافتنِ آن معجزه است. می‌توان درک کرد که کودکان از چه روی اعتماد می‌کنند، زیرا هرگز خیانت ندیده‌اند... آنچه در این نگاه‌ها می‌درخشد، ایمان به ممکن بودن همه چیز است...»

(نور جهان، کریستیان بوبن، ترجمه پیروز سیار، ص۱۲۵، نشر دوستان)
#یک‌آن_یک‌نوشته
@sahandiranmehr باز کردن / نظر دهید

2024-05-10 18:31:17 در شاخه‌های دستخوش غارت
تخت کلاغ‌ها را آماده می‌کنند
این گونه شهر طعمه پاییز می‌شود ...
"محمدعلی سپانلو"

امروزسالگرد درگذشت شاعر است
@sahandiranmehr باز کردن / نظر دهید