کمپین مبارزه با بی‌شعوری

2023-12-10 13:23:58 اگر همه چی و همه کس سر جای خودشون باشند، در مقابل ریختن زباله در طبیعت، عکس‌العمل‌ها احتمالا به این شکل خواهد بود.

کمپین مبارزه با بی‌شعوری باز کردن / نظر دهید

2023-12-06 12:00:36 هر روز بارها و بارها با شنیدن صدای گاه، ملتمسانه و گاه، خشمگین راننده‌ی آمبولانس قلب انسان به درد می‌آید.

راننده‌ی محترم، لطفا راه را باز کنید.

صدای زخمی آمبولانس، درمانده بین گرداب ماشین‌ها به دنبال راه نجات جان یک انسان است.

راننده‌ی عزیز شما می‌توانید واسطه‌ی نجات جان شیرین یک عزیز باشید؛ اگر با شنیدن صدای آمبولانس بی‌تفاوت نباشید.

کمپین مبارزه با بی‌شعوری باز کردن / نظر دهید

2023-12-03 20:36:31 این ویدئو را بین دوستان، خویشاوندان و اقوام انتشار بدهید.

پایان می‌دهیم به این رسم و رسومات نابجا
پایان می‌دهیم به این سنگ قبرهای بزرگ سه تنی
پایان می‌دهیم به این تزئینات سر مزار.
نیازی به این همه میوه نیست،، مگر میدان میوه و ترباراست. آمدید قبرستان، یک بسته خرما و یک شاخه گل کافیست.

پایان می‌دهیم به تدارکات ناهار و شام در اینگونه مراسمات تشییع و تدفین درگذشتگان
پایان می‌دهیم به تهیه اعلامیه ونصب بنر در سرکوچه و خیابان‌های اطراف. چند اعلامیه کافیست. عصر ارتباطات است دنیای دیجیتال و فضای مجازیست. از این راه‌ها اطلاع رسانی انجام می‌شود.
پایان می‌دهیم به حضور مداحان با هزینه‌های سنگین، آن باندهای بزرگ و بلندگو‌های سرسام آور

راه درست را انتخاب می‌کنیم

آن دسته از بازماندگانی که توان مالی بیشتری دارند، تمام این هزینه‌های هنگفت را در جهت تجهیز مدارس آسیب دیده شهر و استان خودشان، جهت پیشرفت و رشد دانش آموزان هزینه کنند.

آن دسته از بازماندگان مصیبت زده که توان مالی کمتری دارند، هزینه‌های مراسمات را بین نیازمندان و فقرای مناطق خودشان تقسیم کنند.

سرای ایرانیان باز کردن / نظر دهید

2023-11-30 10:18:55 برای دختری که هم استاد تاریخ بود و هم قربانی تاریخ!


مجتبی لشکربلوکی

دو سال پیش یک آپارتمان کوچک خریدم که دفتر کارم بشود؛ اما جناب بنگاهی بدون هماهنگی با من برای آپارتمان مستاجری پیدا کرد و قراردادی بست. به بنگاهی اعتراض کردم که من اصلا مستاجر نمی‌خواستم و چرا بی‌اجازه چنین کردی!
با مستاجر قرار گذاشتم که قرارداد را فسخ کنم؛ اما دیدم مستاجر خانم جوان فرهیخته سی ساله‌ای است که مدرس تاریخ است و پسر شش ساله‌ای دارد و دو روز در تهران تدریس می‌کند و دو روز در شهرستان. از ملاقاتش خوشحال شدم و گفتم شما همین جا باش ولی خیلی مراقبت کن از همه چیز چون اینجا دفتر انتشارات من است و بعد از یکسال به آن احتیاج دارم و نمی‌توانم قرارداد را تمدید کنم. دختر هم قبول کرد و ماجرا ختم به خیر شد.
پنج ماه بعد دختر پیش پدرم آمد که همسر سابقم مرا اذیت و آزار می‌کند و من می‌ترسم و می‌خواهم خانه را عوض کنم یا بروم شهرستان پیش پدرم. پدرم می‌گوید باشد من اول با شوهر سابقت صحبت می‌کنم و اتمام حجت می‌کنم اما اگر فایده نداشت پول تو آماده است، شاید صلاح این باشد که به خانواده‌ات پناه ببری. چند روز گذشت و دیگر از دختر خبری نشد تا اینکه پلیس با پدرم تماس گرفت و گفت که مستاجرتان را کشته‌اند و معلوم نیست قاتل کیست.
آپارتمان پلمپ شد و ما یقین داشتیم که زن جوان را شوهر سابقش کشته است تا اینکه بعدها معلوم شد پدر و برادرش با اسلحه‌ او را جلوی چشم پسر کوچکش کشته‌اند و جرمش این بوده که چرا درس خوانده، چرا به تهران آمده، چرا تدریس می‌کرده و چرا از شوهر معتادش جدا شده است.
پدری که قاتل بود از ما شکایت کرد و افراد قبیله به آپارتمانم حمله کردند و پلمپ را شکستند وسایل مقتول را بردند. دیوارها را تخریب کردند و هنوز که هنوز است ما در گیر دادگاه قاتلانیم و همچنان ما را تهدید می‌کنند و آزار می‌دهند.
روزی مادرم به پدر دختر گفت: این دختر چند قرن برای شما زود بود شما لیاقت چنان دختری را نداشتید، او را کشتید تا دیگر نبینیدش تا نفهمید چقدر متعصب و جاهل و بی لیاقتید. نه آن پدر هرگز مجازات شد نه آن برادر نه آن شوهر سابق.
نه می‌دانم قبر آن دختر کجاست و نه می‌دانم روی سنگ قبرش چه نوشته‌اند.
دختر هم استاد تاریخ بود و هم قربانی تاریخ سرزمینش. من هر روز به مظلومیت چشم‌های آن پسرک معصوم فکر می‌کنم که به دیوار اتاقم تکیه داده بود؛ من از او پرسیدم اسمت چیه و کلاس چندمی؟ گفت: اسمم [...] است و سال دیگر به کلاس اول می‌روم. آن روز او نمی‌دانست که اسم خودش مظلوم است اسم مادرش مقتول و اسم پدر و پدربزرگ و دایی‌اش قاتل. پسر بچه را به روستا بردند؛ او هرگز به کلاس اول نرفت
(بر اساس روایتی واقعی از عرفان نظرآهاری؛ نویسنده و شاعره معاصر)


این فاجعه نه اولین بار است که رخ می‌دهد و نه آخرین بار. آیا این بدان معناست که تمام مسوولیت این عمل زشت بر عهده پدر و برداران مقتول است؟ قطعا نه! همه ما مسوولیم. مسوولیم و باید کاری کنیم. اخلاقی زیستن فقط به معنای دروغ نگفتن و دزدی نکردن نیست (اخلاق منفی گریز). بلکه اخلاقی زیستن یعنی آگاهی بخشی، مبارزه، روشن کردن و روشن نگاه داشتن چراغ‌های عقلانیت، عاطفه، امید و آگاهی در جان خویشتن و سپس دیگران (اخلاق مثبت گرا).
از امروز به بعد هر دختری که از حق خود محروم می‌شود، هر زنی که مورد سوء‌نیت و سوء‌رفتار قرار می‌گیرد، هر بانویی که در زندان بی‌شعوری مردان زندانی می‌شود، من و شما مسوولیم. ما مسوولیم که بنوییسم، بگوییم، فریاد بزنیم، آگاهی ببخشیم، نجات بدهیم، پشتیبانی کنیم. و اگر ننویسیم، نگوییم، فریاد نزنیم، آگاهی نبخشیم، نجات ندهیم و پشتیبانی نکنیم پاسخی در برابر وجدان و جامعه و جهان و خدا نخواهیم داشت. و قطعا اینگونه زندگی هیچگاه اخلاقی نخواهد بود حتی اگر یک دروغ در طول زندگی نگفته باشیم. صرفا با اخلاقی منفی گریز نمی‌توان اخلاقی زیست.

اصلا بگذارید از منظری دیگر نگاه کنیم: توسعه وابسته است به جمع عملکرد ما انسان ها. عملکرد ما انسان ها در دو ساحت بیرونی خود را نشان می‌دهد: رفتار و گفتار. این دو ساحت کاملا وابسته است به سه ساحت درونی: باورها، احساسات و تمایلات. اگر توسعه می‌خواهیم باید گذر کنیم از باورهای نادرست، احساسات نابالغ و تمایلات نامطلوب و این مبارزه می‌خواهد. صرفا با «زندگی پاکیزه شخصی» نمی‌توان به توسعه دست یافت. توسعه یعنی یادگیری عمیق جمعی. باید باورهای درست، احساسات بجا و تمایلات عقلایی را ترویج و تمرین و گفتگو کنیم. اینجاست که توسعه، مسوولیت اجتماعی و اخلاق مثبت‌گرا کنار هم قرار می‌گیرند. باز کردن / نظر دهید

2023-11-27 16:37:43 باورهای غلط درباره‌ی دفع زباله



اینستاگرام in1min باز کردن / نظر دهید

2023-11-24 18:59:11 من آقای گاو هستم!


مجتبی لشکربلوکی

در یک مدرسه راهنمایی دخترانه کار می‌کردم و چند سالی بود که مدیر شده بودم. چند دقیقه مانده به زنگ تفریح، مردی با ظاهری آراسته وارد دفتر مدرسه شد و گفت: با خانم... دبیر کلاس دوم کار دارم و می‌خواهم درباره درس و انضباط فرزندم از او سؤال کنم.

از او خواستم خودش را معرفی کند. گفت: من گاو هستم! خانم دبیر بنده را می‌شناسند. بفرمایید گاو آمده، ایشان متوجه می‌شوند چه کسی آمده. تعجب کردم و موضوع را به خانم دبیر گفتم.
یکه خورد و گفت: ممکن است این آقا اختلال رفتار داشته باشد. یعنی چه گاو؟ من که چیزی نمی‌فهمم! از او خواستم پیش پدر این دانش‌آموز برود. با اکراه پذیرفت. مرد آراسته، با احترام به خانم دبیر ما سلام داد و خودش را معرفی کرد: من گاو هستم!

معلم پاسخ داد خواهش میکنم، ولی ...
مرد ادامه داد شما بنده را به خوبی می‌شناسید. من گاو هستم، پدر گوساله! همان دختر۱۳ ساله ای که شما دیروز در کلاس، او را به همین نام صدا زدید... دبیر ما به لکنت افتاد و گفت: آخه، می‌دونید ...
بله، ممکن است واقعاً فرزندم مشکلی داشته باشد و من هم در این مورد به شما حق می‌دهم. ولی بهتر بود مشکل انضباطی او را با من نیز در میان می‌گذاشتید. قطعاً من هم می‌توانستم اندکی به شما کمک کنم. خانم دبیر و پدر دانش‌آموز مدتی با هم گفتگو کردند.
آن آقا، در خاتمه کارتی را به خانم دبیر ما داد و رفت. وقتی او رفت، کارت را با هم خواندیم روی آن نوشته شده بود: دکتر فلانی عضو هیأت علمی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه ...


خشونت آن گونه كه ما فکر می‌کنیم فقط محدود به خشونت فيزيكي و بدني نيست. عموم ما درگيري هاي فيزيكي یا تعرض جنسی را خشونت می‌دانیم. ولی واقعیت آنست که دامنه خشونت حوزه‌های گسترده‌تري دارد از جمله خشونت زبانی.

وقتی توهین می‌کنیم، قومی را مسخره می‌کنیم. صاحبان یک عقیده را تحقیر می‌کنیم. وقتی تهمت یا برچسب می‌زنیم یا تهدید می‌کنیم همه این ها خشونت است؛ منتها خشونت زبانی. بدون خون و خونریزی است. خشونت زبانی از درون می‌کُشد. تا حالا کسی را دیده‌اید که به دلیل اینکه مسخره شده و یا فحش خورده باشد به اورژانس مراجعه‌ کند؟ یا به پلیس شکایت کند؟ قربانیان خشونت زبانی، اثری از جای زخم بر بدنشان یا مدرک دیگری ندارند.

خشونت ابتدا در ذهن شكل مي‌گيرد بعد خود را در زبان نشان می‌دهد و سپس زمینه‌ساز خشونت فیزیکی می‌شود. وقتی رهبر یک گروه سیاسی در جامعه، افراد طرف مقابل را احمق، مغرض و فاسد معرفی می‌کند، ما به عنوان طرفداران او آمادگی لازم را پیدا می‌کنیم که در زمان مناسب با ماشین از روی او رد شویم. چرا؟ چون دیگر او را شایسته زندگی نمی‌دانیم! وقتی در یک ورزشگاه صد هزار نفری، طرفداران تیم مقابل را با ده ها فحش آبدار و ناموسی می‌نوازیم، زمینه را برای زد و خورد بعد از بازی فراهم می‌کنیم. وقتی ما جریان رقیب را فریب خورده و عامل دست دشمن معرفی می‌کنیم، آنگاه حذف سیاسی و فیزیکی رقیب مشروعیت پیدا می‌کند.

وقتی دختر همسایه را داف خطاب می‌کنم، راننده کناری را یابو، مشتری را گاو، دانش آموزم را خنگ و فرد قانون مدار را اُسکُل، همه این‌ خشونت‌های زبانی یعنی آمادگی برای خشونت رفتاری در آینده؛ از تعرض جنسی بگیرید تا صدمه فیزیکی.

چه باید کرد؟
اولین کار این است که مهارت گفتگو را بیاموزیم. فقدان مهارت‌های گفت‌وگو باعث می‌شود افراد نتوانند آن‌چه که مدنظر دارند را به‌زبان روشن بیان کنند و ایده و احساس خود را در یک کلام خشن و تند تخلیه می‌کنند. تمرین گفتگو تمرین تخلیه ذهن و قلب به شیوه‌ای غیرخشونت آمیز است.

دومین کار این است که به خودمان بارها و بارها یادآوری کنیم کشتن آدم ها فقط به فرو کردن چاقو در سینه آنان نیست. دختر یا پسر، زن یا مردی که شخصیت‌اش تخریب شده، شرافت‌اش لکه‌دار شده، عزت نفس‌اش لگدمال شده، دیگر زندگی نرمالی نخواهد داشت.
به خودم یادآوری کنم که جریان رقیب من، طرفداران تیم مقابل، صاحبان دین و مذهب و اندیشه متفاوت از من، نه بی‌شعور هستند نه فاسد نه احمق نه هوس باز و نه فریب خورده ...
آن ها فقط انسان هستند درست و دقیقا مانند من!
آنگاه یاد خواهم گرفت کلمه گاو را فقط و فقط برای خود گاو بکار بگیرم نه کمتر و نه بیشتر. باز کردن / نظر دهید

2023-11-13 15:09:03 تفکیک زباله وسط دریا!

این‌ها سطل‌های پسماند رستوران یکی از دکل‌های حفاری پارس‌جنوبی است.
مهندسان و کارگران این دکل، اینگونه زباله‌ها را تفکیک می‌کنند.

کمپین مبارزه با بی‌شعوری باز کردن / نظر دهید

2023-11-11 13:29:44 چنین ویدیوهایی باید خیلی دیده‌ بشه ..

فلات ایران

کمپین مبارزه با بی‌شعوری باز کردن / نظر دهید

2023-11-08 12:18:27 این قسمت: رانندگی در ساحل

کار زشتی که در هیچ جای دنیا مرسوم نیست
و گاهی حتی جریمه‌های سنگینی دارد.


کمپین مبارزه با بی‌شعوری باز کردن / نظر دهید

2023-10-29 19:19:18 تا زمانی که ما

* کمترین انتقادی را توهین به خود تلقی می‌کنیم،

* از شنیدن تعریف و تمجید لذت می‌بریم و با تعریف و تمجیدهای افراطی از دیگران بت می‌سازیم،

٭ دیگران را مسئول ضعف‌ها و شکست‌هایمان می‌دانیم و مسئولیتی در قبال آنها به عهده نمی‌گیریم،

*  به جای تلاش در ارتقای خود، موفقیت‌های دیگران را ناچیز و حقیر می‌شماریم،

٭  به سرعت دیگران را قضاوت می‌کنیم و به آنها برچسب می‌زنیم،
* با دیدن یک خصلت ناپسند (از دید خودمان) در یک شخص، بر ویژگی‌های خوب او  نیز خط بطلان می‌کشیم و شخصیتش را زیر سوال می‌بریم،

٭  عقیده مان را به ضعیف‌تر از خود تحمیل می‌کنیم،

٭ اشتباه و خطای خود را نمی‌پذیریم و معذرت‌ خواهی برایمان مشکل است،

٭ میزان آبرو را در گروی مقدار ثروت، مقام و موقعیت اجتماعی خود و دیگران می‌دانیم،

٭ کارها را جدی نمی‌گیریم و از انجام وظیفه شانه خالی می‌کنیم،

٭ تمایل به دخالت در زندگی یکدیگر داریم،

* از آداب و رسومی دنباله روی می‌کنیم که دیگر دلیلی عقلی و منطقی برای انجامشان نداریم،

٭ افراد را به دلیل سن، جنس، قومیت، لهجه و در یک کلمه، بخاطر شبیه نبودنشان به خودمان مورد تمسخر قرار می‌دهیم،

* خانه‌ی خودمان را تمیز نگاه می‌داریم اما برای نظافت و بهداشت مکان‌های عمومی ارزشی قایل نمی‌شویم،

٭ حرفهای دیگران را بدون تحقیق در مورد درستی آنها قبول کرده و به سایرین منتقل می‌کنیم،

٭ منافع خودمان را بر منافع جمع ترجیح می‌دهیم،

* عادت به گفت و شنود آرام و مسالمت آمیز نداریم،

٭ غیبت می‌کنیم، تهمت می‌زنیم و شایعه می‌سازیم،

* و .......

اگر چنانچه به جای افرادی که اکنون در مصدر قدرت اند بنشینیم، بهتر از آنها عمل نخواهیم کرد، حتی اگر واجد بالاترین درجات علمی از معتبر‌ترین دانشگاه‌ها و در رده‌ی برجستگان فکری و علمی جامعه باشیم و عناوینی چون دکتر، مهندس، استاد و غیره را با خود حمل کنیم.
رسیدن به آنچه که آرزویش را داریم، نیاز به تغییر  ذهن ما، نحوه تفکر ما و اعمال و رفتار ما دارد و این کاری بس زمان بر و دشوار است.

فرهنگ، واکسن نیست كه بتوان آن ‏را به همه تزریق کرد؛ به ‏طورى كه پس از آن و در مدت كوتاهى همگى ما تغییر ماهیت بدهیم؛ قانون را مراعات كنیم، بله قربان گویی و چاپلوسی را کنار بگذاریم، به حق یكدیگر و اقلیت‌‌ها و آنانی که مانند ما نیستند احترام بگذاریم، اشتباهاتمان را بپذیریم، صراحت و صداقت را در گفتارمان بیابیم، انتقادها را با روى خوش پذیرا شویم، با جدیت و كوشش كار كنیم، مصالح عموم را بر منافع خود ترجیح دهیم و ...


وضعیت نابسامان فعلی (اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، زیست محیطی، آموزشی و اخلاقی) به هیچ وجه قابل دفاع نیست، اما تغییرات اساسی در کل جامعه، بدون تغییر در فرد فرد ما صورت نخواهد گرفت، تغییری که از طریق آگاهی ما از وجود این ویژگی‌ها در خود و تلاش برای تعدیل یا از بین بردن آنها امکان‌پذیر خواهد شد.


طاهره شیخ الاسلام

https://t.me/Essarat/1991 باز کردن / نظر دهید