داستان ايرانی

2022-02-22 09:10:49 متن کامل مطالب امروز سه شنبه 3 اسفند را در فایل پی.دی.اف بخوانید:
روزنامه سازندگی، گروه ادبیات و کتاب باز کردن / نظر دهید

2022-02-22 09:10:33 امروز سه‌شنبه 3 اسفند در روزنامه سازندگی (گروه ادبیات) می‌خوانید:


نادیا حقدوست: ماکسیم گورکیِ بالکان (دو کتاب از پانائیت ایستراتی نویسنده نامدار رومانیایی به فارسی منتشر شد)

پانائیت ایستراتی نویسنده شهیر رومانیایی‌فرانسوی که به «ماکسیم گورکی بالکان» مشهور است و مورد ستایش نویسنده‌های بزرگی چون رومن رولان و نیکوس کازانتزاکیس، نامی شناخته‌شده در ایران نیست، اما به‌تازگی دو رمان «وداع با کودکی‌ام» و «صیاد اسفنج» با ترجمه صابر مقدمی در نشر ناهید از این نویسنده منتشر شده است.
نیکوس کازانتزاکیس، که خوب می‌دانست چگونه باید انسان‌هایی نظیر ایستراتی را ارج نهاد در مه 1923 برای او این‌گونه نوشت: «تو همچون شعله هستی، همه آنچه شعله می‌فهمد با تمام وجود درک می‌کنی؛ ماموریت تو ارائه تئوری از نظریه‌های مختلف نیست، بلکه سوختن و سوزاندن است. تو می‌سوزی و می‌سوزانی، کمتر انسانی روی زمین از عهده انجام و اتمام این تکلیف برمی‌آید.» خوانندگان ایستراتی قطعا این حرف‌های کازانتزاکیس را تأیید می‌کنند...

رضوان متین: گم‌شدن در میهن (بختیار علی در «دریاس و جسدها» از تکرار تاریخ در خاورمیانه می‌گوید)

بختیار علی در این کتاب نشان می‌دهد آنچه در شرق بیشتر از هر جای دنیا آدم می‌کُشد گلوله نیست؛ بلکه اوهامی است که از قامت اسطوره ها سربرمی‌آورد تا تاریخ برای هزارمین‌بار تکرار شود. او نتیجه قیام‌های بی‌اندیشه را نشان می‌دهد که در انتها گورستان‌هایی را تشکیل می‌دهند که اشباح آن تا سال‌ها در شهر پرسه می‌زنند و خرافات و خیالات مردم را بارور می‌کنند. این اثر سراسر روایت است؛ روایتی از کرامت به‌یغمارفته مردمان شرق که تنها مرگ برایشان جاودانگی می‌آورد...


https://s6.uupload.ir/files/03-12-1400-1109_sazandegi-12_b1dq.jpg

کانال داستان ایرانی
@dastanirani2 باز کردن / نظر دهید

2022-02-21 23:42:41 دومین #گزارش دبیرخانه جایزه مهرگان

به مناسبت ۲۱ فوریه (۲ اسفندماه)
روز جهانی زبان مادری

جایزه مهرگان و ادبیات زبان مادری

در سال ۱۳۹۷ فراخوان برگزاری نخستین دوره جایزه مهرگان ادب برای انتخاب بهترین رمان زبان مادری منتشر شد و در دهم خردادماه سال ۱۳۹۹ همزمان با معرفی برگزیدگان بیستمین دوره جایزه مهرگان ادب، در بخش ویژه این جایزه، برگزیدگان نخستین دوره جایزه مهرگان «ادبیات زبان مادری» معرفی شدند. عطا نهایی نویسنده کرد اهل بانه با نوشتن رمان «آخرین روزهای زندگی هلاله» برگزیده این بخش جایزه شد و تندیس مهرگان ادب را دریافت کرد.
دبیرخانه جایزه مهرگان فرا رسیدن روز جهانی «زبان مادری» را به همه گویشوران زبان مادری که در گسترۀ فرهنگ و ادب ایران زمین و در قلمرو پهناور جغرافیای ایران به زبان مادری خود سخن می‌گویند یا می‌نویسند شادباش می‌گوید و به تلاش آن‌ها برای آموزش، حفظ و زنده نگه داشتن زبان مادری‌شان احترام می‌گذارد.
در دوره‌های دوم و سوم «بخش ویژه جایزه مهرگان ادب» رمان‌ها و مجموعه داستان‌هایی که ابتدا به زبان غیرفارسی حوزه فرهنگ ایران - زبان مادری نویسنده- منتشر شده و سپس از سوی مترجمان به فارسی برگردانده و توسط ناشران داخل کشور به چاپ رسیده است مورد ارزیابی هیأت داوران قرار گرفته و اسامی برگزیدگان ادبیات زبان مادری همزمان با معرفی برگزیدگان بیست و دومین دوره جایزه مهرگان ادب اعلام خواهد شد.

دبیرخانه جایزه مهرگان
۲ اسفندماه ۱۴۰۰

https://t.me/mehreganprize_fa باز کردن / نظر دهید

2022-02-21 17:46:44 روز جهانی زبان مادری را گرامی می‌داریم

بند سوم منشور کانون نویسندگان ایران: «کانون رشد و شکوفایی زبان‎های متنوع کشور را از ارکان اعتلای فرهنگی و پیوند مردم ایران می‎داند و با هر گونه تبعیض و حذف در عرصه‎ی چاپ و نشر و پخش آثار به همه‎ی زبان‎های موجود مخالف است.»
ایران کشوری است داری تنوع زبانی؛ زبان‎هایی که پا به پای زبان فارسی از دیرباز تا امروز زنده و پویا به حیات خود ادامه داده‌اند. اگر زبان هر گروهی از مردم، امروز زنده است به این معنی است که به سلامت از پیچ و خم عصر‌‎ها و حادثه‎ها گذشته است و وظیفه‎ی ماست که مانند پیشینیان آن را در برابر هجمه‎ی نژادپرستان و حاکمان حفظ کنیم. امروزه «تجزیه‎ هراسی‎» موجب شده است تا نگاه به زبان‎های متنوع کشور، نگاه سیاسی و سرکوبگرانه باشد. بازداشت و سرکوب فعالان مدنی در این حوزه نتیجه‎ی همین نگاه است. دیدگاه برتری‌جویانه به زبان ضربه‎ای مهلک به فرهنگ بشری است.
اما زبان تنها یک درخت پر شاخه نیست بلکه برگ‎ها، شکوفه‎ها و میوه‎های آن بخشی زیبا از هستی این درخت‎اند؛ به دیگر سخن زبان تنها یک ابزار ارتباطی نیست بلکه نخستین گهواره‎ای که اندیشه و هنر و احساس هر انسانی در آن شکل می‎گیرد، زبان مادری اوست و از بین رفتن هر زبانی یعنی به خطر افتادن زندگی معنوی عده‎ای از انسان‎ها و نیز ضایع شدن بخشی از میراث تاریخ بشری.
کانون نویسندگان ایران، ممانعت از رشد زبا‎ن‎های متنوع کشور را محکوم می‎کند. کانون روز جهانی زبان مادری را گرامی می‎دارد و این روز را به همه‎ی کوشندگان حفظ زبان‎های متنوع در همه جای ایران و جهان شادباش می‎گوید.

کانون نویسندگان ایران
۲ اسفند ۱۴۰۰



https://scontent-lhr8-1.xx.fbcdn.net/v/t39.30808-6/274332307_518671872951163_4221741171926977993_n.jpg?stp=cp0_dst-jpg_e15_fr_q65&_nc_cat=107&ccb=1-5&_nc_sid=110474&efg=eyJpIjoidCJ9&_nc_ohc=FbMw-5VvUvkAX_JpQ0R&_nc_ht=scontent-lhr8-1.xx&oh=00_AT_qGjqRE6xFWSGyypqHLXuEj3Ka3ClMtGWGtDPT5ANz_Q&oe=6217B6D0 باز کردن / نظر دهید

2022-02-21 17:45:12 بزرگمرد ادبیات و نقد ادبی
دکتر رضا براهنی و زبان مادری



باز کردن / نظر دهید

2022-02-21 09:14:25 متن کامل مطالب امروز دوشنبه 2 اسفند را در فایل پی.دی.اف بخوانید:
روزنامه سازندگی، گروه ادبیات و کتاب باز کردن / نظر دهید

2022-02-21 09:14:05 امروز دوشنبه 2 اسفند در روزنامه سازندگی (گروه ادبیات) می‌خوانید:


گفت‌وگوی نوید خسروانی با دکتر روح‌اله هادی، مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تهران درباره زبان فارسی و زبان مادری:
زبان ملی را تاریخ می‌سازد

ما به‌عنوان ایرانیانی که در ایران یا هرجای جهان زندگی می‌کنیم و به‌هر قوم و قبیله‌ای که وابسته و دلبسته هستیم، باید به‌ این نکته بیاندیشیم که آیا می‌توان زبان فارسی را کنار نهاد و زبان دیگری را جانشین آن قرار داد؟ اگر به‌فرضِ محال چنین کاری شدنی باشد، کدام گویش شایستگی بیشتری از زبان فارسی دارد؟ اگر فارسی با تاریخی چندهزارساله و با این‌همه آثار درجه‌ اول جهانی در شعر و ادب و هنر نمی‌تواند زبان ملی ایرانیان باشد، از کجا می‌توان گفت که ترکی یا کردی یا... شایستگی دارد؟ حواسمان باشد زبان ملی را تاریخ می‌سازد و تاریخ ساختنی نیست. هیچ قومی در قلمرو ایران نمی‌تواند برای زبانش - با همه‌ ارزش‌ها- تاریخی مانند زبان فارسی فراهم کند. زبانِ قومیِ خویش را حفظ کنیم و از زیبایی‌هایش بهره‌مند باشیم، ولی به‌ زبان فارسی که زبان ملی ماست و همه‌ اقوام در رساندنش به‌این جایگاه خون دل خورده‌اند، افتخار کنیم...

رادمان رسولی: مارکوپولو و زبان فارسی (چگونه زبان فارسی قرن‌ها زبانِ میانجی در بیشتر نقاط دنیا شد؟)

چرا باید مارکوپولو از زبان فارسی برای ارتباط‌برقرارکردن با دیگران و تجارت در سرزمین‌های تحت تسلط مغول‌ها استفاده می‌کرده؟ پاسخ این است که زبان دیگری نمی‌توانسته نقش زبان میانجی را در آن روزگار ایفا کند. اگرچه در تاریخ ما مغول‌ها، به‌درستی، به ویرانگری و قتل‌عام مشهور شده‌اند اما کشت‌وکشتار تنها کاری نبوده که مغول‌ها در طول حکومتشان کرده بودند. جدای از نبوغ نظامی چنگیزخان، باید توجه کرد که او و فرزندانش برای تجارت اهمیت ویژه‌ای قائل بودند. آنها تجارت را مثل خونی می‌پنداشتند که در رگ‌های حکومت جاری می‌شود و به آن قدرت می‌بخشد. آنها سرزمین‌های وسیعی را فتح کردند؛ به‌طوری‌که در اوج حکومتشان بر یک‌چهارم خشکی‌های زمین حکم می‌راندند، سرزمین‌هایی که شامل کشور‌های امروزی چین، روسیه، اوکراین، مغولستان، قزاقستان، افغانستان، ترکمنستان، ایران و بخش‌هایی از هند، پاکستان، عراق، ترکیه، سوریه، بلاروس و لهستان می‌شد. در این سرزمین‌ها زبان‌های متعددی رواج داشت و درنتیجه اقوام مختلف سخن یکدیگر را نمی‌فهمیدند. تجارت بدون اینکه زبانی خاص بتواند میان آن اقوام ارتباط برقرار کند ممکن نبود، اما چه زبانی قابلیت این را داشت که در چنین محدوده وسیعی نقش زبان میانجی و زبان ارتباطی را ایفا کند؟...


https://s6.uupload.ir/files/02-12-1400-1108_sazandegi-12_tma.jpg

کانال داستان ایرانی
@dastanirani2 باز کردن / نظر دهید

2022-02-20 20:11:50 نقد ادبی با رویکرد شناختی در سه جلد منتشر شد و از طریق سایت لوگوس قابل تهیه است


https://irlogos.com


* غالبن کتاب هایم در ماه های مختلف سال در فرایند نشر قرار گرفته اند، اما در ماه اسفند از چاپ بیرون آمده اند… به لحاظ تاریخی پدیده ای بینامرزی در آستانه تحول به سال دیگر اما هم نفس سال قبل… دخترم هم، که عشق و امید زندگی ام است، در ماه اسفند به دنیا آمده و ده روز مانده به سال نو خودش را در این دنیا ثبت می کند…

* این کتاب را که نوشتنش ده سال طول کشیده، به همسرم تقدیم کرده ام که در سخت ترین شرایط ممکن در کنارم بوده تا بنویسم. در سال های قرون وسطایی ۸۸ تا ۹۰ که شب های طولانی تری داشتم، در واکنش هایی که قلمم در جامعه برمی انگیخت و پس لرزه هایش ابعاد متفاوتی از زندگی ام را به لرزه در می آورد، همواره یک جمله اش نویدبخش راهم بود: یک کاری رو یا شروع نکن، یا اگر شروع کردی تا آخرش برو. منم هستم…

@LS_leilasadeghi باز کردن / نظر دهید

2022-02-20 13:18:55 قزقزایی ها مخلوقاتِ نگاهی خاص، به جهانی موازی نگاهی به رمان دنیای قُزقُزایی مجتبی تجلی شراره یقینی :: مجله ادبی پیاده رو
https://piadero.ir/post/%D9%82%D8%B2%D9%82%D8%B2%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%87%D8%A7-%D9%85%D8%AE%D9%84%D9%88%D9%82%D8%A7%D8%AA%D9%90-%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D8%B5%D8%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D9%85%D9%88%D8%A7%D8%B2%DB%8C%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D9%86%DB%8C%D8%A7%DB%8C-%D9%82%D9%8F%D8%B2%D9%82%D9%8F%D8%B2%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D9%85%D8%AC%D8%AA%D8%A8%DB%8C-%D8%AA%D8%AC%D9%84%DB%8C%D8%B4%D8%B1%D8%A7%D8%B1%D9%87-%DB%8C%D9%82%DB%8C%D9%86%DB%8C-1



لینک یادداشت #شراره_یقینی نویسنده و منتقد ادبی بر رمان #دنیای_قزقزایی نوشته‌ی #مجتبی_تجلی _منتشر شده در شماره اسفند ماه #مجله_ادبی_پیاده_رو

@hashivaradab باز کردن / نظر دهید

2022-02-20 10:52:08 اسماعیل فصیح هشتادوهفت‌ساله شد

مطرودِ نسل گمشده

احمد ابوالفتحی: اسماعیل فصیح در یکی از معدود گفت‌وگوهایش بیان کرده است که وقتی بعد از سال‌ها زندگی در آمریکا به ایران بازگشته، از میان نویسندگان ایرانی با صادق چوبک و احمد محمود رفیق شده است. چه دوستیِ معناداری. چوبک، محمود و فصیح سه‌گانه‌ای پرکار و کمتر قدر دیده در میان نویسندگان ایرانی هستند که وقتش رسیده آثارشان با نگرشی نو بازخوانی و عیارسنجی شود.

از میانِ این سه نفر، محمود و فصیح نزدیکیِ نوشتاریِ بیشتری با یکدیگر دارند. اگر چوبک در دوره‌های مختلف نوشتاری‌اش به طبع‌آزمایی در گونه‌های مختلف نوشتاری تمایل داشت و از الگوهای نزدیک به جریان سیال ذهن تا نوعی از ناتورالیسم را در سیاهه‌ی آثار او می‌توان یافت، محمود و فصیح همواره به واقع‌گرایی متمایل بودند و این واقع‌گرایی در آثارِ فصیح شدت و دقت بیشتری داشت.

خاستگاه واقع‌گرایی محمود رئالیسم سوسیالیستی بود و او اگر چه در چارچوب تنگ این الگوی پارادوکسیکالِ نوشتار نماند و از آن گذار کرد، اما همواره یکی از مهم‌ترین طلایه‌داران نوعی رئالیسم چپ‌گرا در داستانِ فارسی باقی ماند. فصیح اما از سنتی آمریکایی می‌آمد. محبوب‌ترین نویسنده‌ی عمرِ او ارنست همینگوی بود و آثار او را با دقت و به‌خوبی خوانده بود.

صفدر تقی‌زاده مترجم و داستان‌شناس، در یکی از معدود نقدهای روش‌مند بر «ثریا در اغما» که یکی از رمان‌های شاخص و محبوب فصیح است، به‌نسبتِ برقرار میان اثر و رمان «خورشید همچنان می‌دمد» اثر ارنست همینگوی اشاره می‌کند. به‌گمانم ردگیریِ این اشاره‌ی درست و فراتر از آن مطالعه‌ی تطبیقیِ آثار همینگوی و فصیح، از الزامات بازخوانی میراث روایی اسماعیل فصیح است.

پل‌ها

این مطلب یک‌شنبه دوم اسفندِ هزاروچهارصد در روزنامه‌ی آرمان ملی منتشر شده است.
 

متن کامل را این‌جا بخوانید: باز کردن / نظر دهید