2020-12-17 16:02:02
معرفی فیلم "Interstellar" میان ستاره ای :
این فیلم واقعا ارزش چند بار دیدن رو داره و برای من سرشار از مفهوم و پیام بود.
کارگردان کریستوفر نولان در فیلم تاکید زیادی بر عشق و فداکاری در زندگی داره،
کریستوفر نولان بدون تردید یکی از موردبحث‌ترین کارگردان‌های قرن بیست و یکم بوده،
چون او با نبوغ و مهارت‌اش موفق شده آثاری تازه، تحسین‌برانگیز، پیچیده، شخصی و عمیقی رو خلق کنه.
نمایش کم نظیر احساسات در این فیلم شمارو میخکوب میکنه، به خصوص زمانی هایی که میتو مک کاناهی با بازی فوق العاده اش با دخترش صحبت میکنه،
موسیقی متن شاهکار بود، هانس زیمر نوازنده در هر سکانس بار احساسی فیلم رو با موسیقی به اوج میرسونه، اونجا که صدای تیک تیک ساعت در سیاره ی میلر شنیده میشه و نشان از اهمیت زمان و تفاوت زمانی بین سیاره زمین و سیاره ی میلر هست بعد از حدود چند ثانیه که در سیاره ی میلر میمونن دختر هشت سالش در زمین 31 ساله میشه و دقیقا مفهوم زمان طلاست رو در اون صحنه میشه درک کرد، و اونجاست که متیو امیدش رو برای برگشت به زمین از دست میده.
به یاد شعری از سهراب سپهری افتادم
دنگ دنگ، ساعت گیج زمان در شب عمر
میزند پی در پی زنگ، زهر این فکر که این دم گذر است
میشود نقش به دیوار رگ هستی من
لحظه ها میگذرد، آنچه بگذشت نمی آید باز
قصه ای هست که هرگز دیگر ، نتواند شد آغاز.
یه دیالوگ از این فیلم در ذهن من مونده،
اونجا که متیو مک کاناهی میگه: خدای انسان ها نسخه ی پیشرفته ی نسل بشر هستند، همون هایی که میتونن از حد و مرز درک فعلی عبور کنن و به موجوداتی پنج بعدی تبدیل شوند که توانایی کنترل سیاهچاله هارو نیز در اختیار دارند.
فیلم میان ستاره ای معناگرایی را به ظرافت هرچه تمام تر باز تعریف میکند،تعریفی عمیق تر،پیچیده تر و متفکرانه تر از فیلم قبلی او به نام " Inception " یا تلقین .
و در پایان در هنگام نوشتن این متن موزیک Taijin Kyofusho که از صدای واقعی آخرین مکالمات رادیویی هفت خدمه شاتل فضایی کلمبیا در پرواز ماموریت STS-107 ناسا ساخته شده در ذهنم تداعی شد.
این گروه درست شانزده دقیقه قبل از فرودشون به زمین کشته شدن.
800 views13:02
ت
