2024-05-03 19:37:21
پیرو درخواستهای دوستان: نکات کابردیِ سرمایهگذاری در صندوقهای تضمین اصل سرمایه (پارت نخست)
صندوقهای تضمین اصل سرمایه [Capital Guarantee Fund] یا اصطلاحاً CGF، از جمله محبوبترین ابزارهای سرمایهگذاریِ غیرمستقیم، در سطحِ جهانی محسوب میشن؛ در ایران هم با گذشتِ کمتر از ۱.۵ سال از راهاندازیِ این صندوقها، شاهد جذب بیش از ۲.۵ همت از منابعِ سهامداران هستیم؛
در ساختار صندوقهای تضمین، دو بخشِ متفاوت رو شاهد هستیم:
واحدهای
عادی [معاملات بهشکلِ صدور و ابطالی؛ یعنی صرفاً در بسترِ سایتِ صندوق]
واحدهای
ممتاز نوعِ دوم [بهشکل ETF؛ معاملات صرفاً از طریق سایتِ کارگزاری]
واحدهای ممتاز نوع اول، در واقع مؤسسینِ صندوق هستن، و قابلیتِ شرکت در مجامع و حق رأی رو دارن؛
دوستان به این نکتۀ مهم توجه داشتهباشید که صرفاً خریدارانِ واحدهای عادی، از خاصیتِ تضمین اصل سرمایه برخوردار خواهند شد [یعنی ضرورتاً با مراجعه به سایتِ صندوق]؛
ساز و کار ضمانتِ اصل سرمایه در صندوقهای تضمین، به دو شکل مجزا انجام میشه:
یا توسط شرکت سبدگردان (اصطلاحاً
با رکنِ ضامن؛ یعنی بدون مکانیسم اهرمی)
یا توسط خریداران واحدهای ممتاز نوع دوم (
با مکانیسم اهرمی)
نکتۀ کلیدی اینکه در حالتِ نخست [با رکنِ ضامن]، خبری از کسرِ
کارمزد ضمانت نیست؛ اما در حالت دوم، بخشی از سود احتمالیِ واحدهای عادی، به جیب خریدارانِ واحدهای ETF میره؛ در نتیجه در حالتِ نخست، بهطورِ بالقوه، پتانسیل سودآوریِ بیشتری رو برای واحدهای عادی متصور هستیم؛
با اینحال تجربه نشون داده صندوقهای تضمینِ فاقد مکانیسم اهرمی، بطور کلی گارد احتیاطیِ بیشتری بهخرج میدن و عموماً سبد رو محافظهکارانهتر میبندن [چون ضمانتِ سرمایۀ سهامداران بر عهدۀ مدیر صندوق هست]؛ اما در صندوقهای تضمینِ مجهز به مکانیسم اهرمی (یعنی دارای واحدهای ETF)، دست سبدگردان برای چینشِ جسورانهترِ سبد بازتره.
ادامۀ نکات در پستهای آتی ...
- ۱۴۰۳/۰۲/۱۴
@ETFPlus
13.3K views16:37