کانال قراردادی های بیمه ایران

2022-06-12 05:01:46 آقای شریفی تعداد پیام‌های همکاران که نسبت به عملکرد شما انتقاد کرده‌اند بسیار زیاد شده است. کانال قراردادی ها تا امروز به امید عملی شدن قول‌ها و وعده‌های شما همچون افرایش پاداش‌ها متناسب با تورم، برگشت مالیاتها، پرداخت حق رفاهی همکاران و... سکوت کرد و هرگونه… باز کردن / نظر دهید

2022-06-11 20:20:24 پیام همکار

@gharardadibimeiran باز کردن / نظر دهید

2022-06-11 19:02:17 ادامه از پست قبلی

چندماه بعد وقتی قراربود بچه های مدرسه کوچیک ما که سقف آرزوهاشون مثل ما کوتاه بود توی مسابقات ورزشی شرکت کنن و کفش درست و حسابی نداشتن ،با اطمینان به دفتر دارمون که دخل و خرج مدرسه رو نگه میداشت گفتم لطفا بگین هشت جفت کتونی از پول جشن ۲۲ بهمن واسه بچه ها بگیرن .گفت :اقای مدیر در جریانن؟گفتم :تقریبا.میدونم که مشکلی ندارن .شما کفش ها رو بگیر بقیه با من.کفش ها رو خریدن و وقتی به مدرسه رسید طوفانی به پا شد.مدیر گفت :این چه کاری بود کردین؟گفتم اقای ع م می خواستم سقف آرزوهای بچه ها رو بلند کنم.با صدایی بلند گفت ول کن آقا .باید ببینید مصلحت چیه؟سقف آرزوی بچه ها به من و شما چه مربوط؟چند صباح دیگه مدیر منطقه میاد برای شرکت در جشن ۲۲ بهمن.چی جوابش رو بدیم؟بگیم هزینه جشن رو دادیم برای بلند کردن سقف آرزوی بچه ها؟انگار آب جوش روی سرم ریخته بودن.کاخ بلند افکارم رو میدیدم که فرو می ریخت.تازه فهمیدم مصلحت اندیشی یعنی چه.تا به حال فکر می کردم آقا معلم به خاطر مصلحت اندیشی برای ما از مدرسه رفته بود .اما حالا میدیدم آقا معلم به خاطر مصلحت اندیشی نکردن برای مدیر مدرسه رفته بود.و دردآور تر از اون که بعد از سالها اقا معلم هم همون کاری رو کرد که آقای مدیر سالها پیش کرده بود."مصلحت اندیشی"و این حکایت آشنای امروز ماست.مدیران مصلحت اندیش.

آقای شریفی بزرگوار مدیران انقلابی از مرحله مصلحت اندیشی سالهاست که گذر کرده اند.اجازه دهید سقف آرزوهای کارکنان از ورطه پاداش های مناسبتی فراتر رود.اجازه دهید سقف آرزوهامان از عدم شرمندگی نزد خانواده و فرزندانمان به سوی سربلندی نزد خداوند و سازمان مان برود.با مصلحت اندیشی های سازمانی سقف آرزوها رابر سرمان آوار نکنید.ما به اندازه کافی بال و پر شکسته هستیم که نتوانیم پرواز کنیم شما دیگر شاه پر پروازمان را نشکنید.لطفا گچ های رنگی را از ما نگیرید!

@gharardadibimeiran باز کردن / نظر دهید

2022-06-11 19:02:14 مصلحت اندیش نباشیم

نویسنده: ارغوان

مادهه شصتی ها خوب یادمونه که اون وقت ها گچ رنگی پلیکان حکم آیفون پرو رو داشت.توی دفتر مدرسه توی یه کارتن کوچیک داخل کمد کنار صندلی مدیر نگهداری میشد و فقط سر زنگ علوم و ریاضی اگر معلم نماینده کلاس رو میفرستاد دفتر ،بعد از برانداز چند ثانیه ای نماینده توسط ناظم از زیر عینک مبنی بر عدم وجود سوء نیت از طرف نماینده کلاس ،دو تا نصفه گچ رنگی تحویل داده میشد و نماینده هم قول میداد آخر زنگ باقی مونده گچ ها رو به دفتر بر گردونه.خط نرم و رنگینی که از گچ بر روی تخته سیاه جا می موند هنوز توی ذهنم باقی مونده.بیشتر از اینکه حواسمون به گفته های معلم باشه حواسمون به رقص خطوط رنگین گچ روی تخته سیاه بود و به معلم رشک می بردیم که آزادانه باگچ رنگی اون هم مارک پلیکان روی تخته نقش می کشید.نقش آینده ی مارو!
یک روز معلم پرورشی توی زنگ پرورشی از بچه ها خواست آرزوهاشون رو روی یک برگ کاغذ بدون ذکر اسمشون بنویسن و بندازن توی صندوقی که روی میز بود.می خواست بعد از خوندن آرزوها و با کلی مقدمه چینی به ما درسی از درس های زندگی رو بده.وقتی در صندوق باز شد و کاغذ ها یکی یکی توسط معلم پرورشی مون آقای ع .م مرور شد ،دیدیم که رنگش تغییر کرد.نمی دونم سرخ شد یا کبود بود.اما هرچی بود از دیدن آرزوهای ما حال خوبی بهش دست نداده بود.بابای مدرسه رو صدا زد و گفت برو یه کارتن گچ رنگی از دفتر بیار.چهره بابای مدرسه تغییر کرد.نگاهش به آقا معلم مثل نگاه اقای بامبل به الیور توییست بود وقتی که یک کاسه سوپ دیگه می خواست.با صدای بلند گفت نمی شه آقا.گچ رنگی فقط مال زنگ علوم و ریاضیه اونم دوتا نه یه کارتن .اقا معلم با صدایی بلند تر گفت آقا بابا برو بیار.آقای مدیر چیزی گفت جوابش بامن.فوقش می خواد منو از مدرسه بیرون کنه.اون با من.برو بیار.و بابای مدرسه با نارضایتی رفت و یک جعبه گچ رنگی آورد و گفت یادتون باشه با مسولیت شما اوردمش واسه من بعدا درد سر نشه.اون روز اقا معلم گچ ها رو بین بچه ها تقسیم کردو گفت هر چقدر دلتون می خواد روی تخته نقاشی کنید.اون قدر خط بکشید تا سقف آرزو هاتون بزرگ بشه بالا بره.مملکت ما جوونایی میخواد که سقف آرزو شون خیلی بلندتر از کشیدن نقاشی با گچ پلیکان رنگی روی تخته سیاه باشه.اون روز ما کلی کیف کردیم و البته اقای مدیرهم دعوای مفصلی با اقا معلم کرد.همگی نفسمون حبس بود و پشت در دفتر گوش وایساده بودیم.از بعضی کلماتی که رد و بدل میشد سردرنمی آوردیم.ظاهرا دعوا سر یه چیزی به اسم "مصلحت "یا "مصلحت اندیشی "یا چیزی شبیه اون بود.اون روز گذشت و چند هفته بعد هم آقا معلم از مدرسه ی ما رفت.چند سال بعد که درسم تموم شد سرباز معلم شدم.روزی که رفتم تا خودم رو به مدیر مدرسه معرفی کنم چیزی دیدم که نزدیک بود از خوشحالی بال دربیارم.مدیر مدرسه همون اقای ع م معلم پرورشی مون بود.البته قدری جا افتاده تر شده بود و موهاش به خاکستری میزد.عینکی به چشم داشت و دیگه از اون برق نگاهش اثری نبود.با شوق سلام کردم و خودم رو معرفی کردم.خاطره اون سال رو تمام و کمال یاداوری کردم و گفتم که همیشه سعی کردم تا سقف آرزوهام رو بلند نگه دارم.لبخند کمرنگی زد.دستی به روی شونم زد و گفت موفق باشی.

ادامه در پست بعدی

@gharardadibimeiran باز کردن / نظر دهید

2022-06-11 18:35:41 آقای شریفی تعداد پیام‌های همکاران که نسبت به عملکرد شما انتقاد کرده‌اند بسیار زیاد شده است. کانال قراردادی ها تا امروز به امید عملی شدن قول‌ها و وعده‌های شما همچون افرایش پاداش‌ها متناسب با تورم، برگشت مالیاتها، پرداخت حق رفاهی همکاران و... سکوت کرد و هرگونه… باز کردن / نظر دهید

2022-06-11 18:31:10 پیام همکار

@gharardadibimeiran باز کردن / نظر دهید

2022-06-11 18:30:24 پیام همکار

@gharardadibimeiran باز کردن / نظر دهید

2022-06-11 18:26:36 پیام همکار

@gharardadibimeiran باز کردن / نظر دهید

2022-06-11 18:11:25 پیام همکار

@gharardadibimeiran باز کردن / نظر دهید

2022-06-11 18:01:01 آقای شریفی تعداد پیام‌های همکاران که نسبت به عملکرد شما انتقاد کرده‌اند بسیار زیاد شده است. کانال قراردادی ها تا امروز به امید عملی شدن قول‌ها و وعده‌های شما همچون افرایش پاداش‌ها متناسب با تورم، برگشت مالیاتها، پرداخت حق رفاهی همکاران و... سکوت کرد و هرگونه… باز کردن / نظر دهید