فردای بهتر (مصطفی تاجزاده)

2023-06-14 19:50:08 هادی حکیم شفایی

زوال نقد در جامعه ایران و ضرورت تفکر انتقادی

نقد و فرهنگ گفتگو در جامعه ایرانی حتی در سطح تحصیلکردگان، روشن اندیشان و نخبگان، با وضعیت مطلوب فاصله بسیار دارد. اگر بتوان بهترین واژه را برای توصیف این وضعیت بکار برد واژه ی《ابتذال》بهترین وصف ممکن در بیان این مساله است. به نظر میرسد که اساسا واژه نقد یا نقد کردن، بدرستی فهم و یا تمرین نشده است. با رجوع به فرهنگ های واژگان، تعریف نقد کردن را چنین می یابیم:

"جدا کردن سره از ناسره" و یا "مطرح کردن ضعف و قوت یک اثر". با توجه به این معانی، مشخص می شود که نقد کردن، در معنای لغوی، اعم از بیان خوبی ها و بدی ها، خطاها و صحیح ها، خدمات و خیانت ها، و مزایا و معایب است؛ به عبارتی، فرایند نقد کردن، بر مبنای《تفکر انتقادی》صورت می پذیرد. اصطلاح تفکر انتقادی یا critical thinking، به معنای ارزیابی و تحلیل عقلانی یک مساله، بطور ماهرانه، منصفانه، بی طرفانه و همدلانه است. بنابراین، نقد کردن، ضرورتاً برابر با انتقاد کردن، رد کردن، طرد کردن و مانند آن نیست اگرچه رد کردن روشمند، می تواند فقط بخشی از فرایند نقد کردن باشد. ریچارد پل و لیندا الدر تفکر انتقادی را سطح بالاتری از تفکر معمول می دانند که ابزارهایی مفهومی در اختیار ما می گذارد تا بتوانیم در فرایند جستجوی معنا و حقیقت، طرز کار ذهن را درک کنیم. تفکر انتقادی به بیان این نویسندگان، نوعی《ندای درونی خردورزانه》است که اندیشه ها، عواطف و اعمال ما را بررسی و به شیوه ای خردمندانه تر بازسازی می کند‌.

از این تعاریف چنین بدست می آید که نقدِ مبتنی بر تفکر انتقادی نیازمند تحقق چند شرط است:
۱. استفاده از ابزارهای عقلانیت و نه عواطف
۲. کسب دانش و مهارت های لازم برای نقد
۳. رعایت اخلاق نقد
۴. خوانش و یا مشاهده همدلانه ی ابژه و پرهیز از سوءگیری
۵. شناخت مولفه های تفکر: سابقه، مفروضات، دلایل عقلی و شواهد تجربی، ملزومات و پیامدها، دیدگاه ها

اما آنچه در جامعه ایرانی اعم از عوام، تحصیلکرده و روشن اندیش شاهد هستیم نقد کردن نیست؛ رد کردن، انتقاد کردن، حذف کردن، طرد کردن، انکار کردن، نابود کردن و اثبات خویشتن است. عموم ایرانیان، چه نام شان روشن اندیش باشد و چه سنتی یا عوام، در مواجهه با آرا، عقاید، ادیان، آثار فکری و فرهنگی، صاحبان اندیشه و کنشگران اجتماعی، توانایی و مهارت نقد یا گفتگوی مبتنی بر تفکر انتقادی را ندارند. نه تنها شرایط ذکر شده برای تفکر انتقادی، غالباً محقق نیست بلکه تحصیلکردگان و روشن اندیشانی هستند که حتی《نخواندن》یک کتاب یا《نشنیدن》سخنان یک شخصیت سیاسی یا گوش نسپردن به اثر یک هنرمند را افتخار و مایه روشن اندیشی خویش می دانند! انسان هایی هستند که وقتی کسی را در حال خواندن کتاب مقدس یک دین مشاهده میکنند اولین پرسشی که با شگفتی و کنایه وار مطرح میکنند این است: "خواندن این کتاب چرا؟!" گویی سره و ناسره، خوب و بد، صحیح و ناصحیح، دین بد و دین خوب، کتاب بد و کتاب خوب، هنر بد و هنر خوب، رائ صحیح و رائ ناصحیح، پیشاپیش بدیهی، معلوم و مشخص است! بعلاوه، اساتید دانشگاهی و سخنرانان بسیاری هستند که در کلاس های درس یا منابر خود، ظرف چند ثانیه، یک اندیشمند، شخصیت اجتماعی، رویداد اجتماعی یا کتابی را با خاک یکسان میکنند و متاسفانه چون مزیّن به نام استاد و مدرس و سخنران و آیت ا... و غیره هستند مورد تایید مخاطبان قرار میگیرند. این، وضعیت اسفبار تفکر و نقد در جامعه ایرانی است و عوام بودن و خواص بودن، بی سواد یا تحصیلکرده بودن، سنتی یا روشن اندیش بودن، معادله را تغییر نداده است؛ اغلب افراد، درگیر اثبات مطلق خویش و طرد دیگری هستند...
ادامه متن کامل اینجا
@MostafaTajzadeh باز کردن / نظر دهید

2023-06-14 17:50:03 زیورهای عاریه

کمال اطهاری

گل نماند، خارها مانَد سیاه
زرد و بی‌مغز آمده چون تلِ کاه
(مولوی)

از استثناءها که بگذریم، حاکمیت جمهوری اسلامی ایران تاکنون در دست سه جریان سیاسی اصلی بوده است. این جریان‌ها، با نام‌هایی که به‌خود دادند، اصول‌گرا، سازندگی، و اصلاح‌طلب هستند. هرکدام از آنها، زیور یا زیورهایی را از باورها و معرفت بشری به‌عاریت گرفتند تا با آن نزد مردم مقبول جلوه کنند. طرفه این که اخیراً نمایندگان ایدئولوژیک دو جریان اصول‌گرا و سازندگی، با زیورآلات عاریه‌ای خود، به مناظره‌هایی تلویزیونی می‌پردازند که بیشتر به جنگ زرگری شبیه است. تفکرات عاریه‌ای این سه جریان، که به روخوانی و رونگاریِ مقولاتی انتزاعی تقلیل یافته، فاقد درون‌زایی و قابلیت تحلیل مشخص از شرایط مشخص و حتی عقلانیت ابزاری سرمایه‌دارانه است؛ در نتیجه موجب سه نوع متمایز اما هم‌افزا از تفکیک (disembedding) یا جداسازیِ کژکارکردِ اقتصاد از متن و اختیار جامعه‌ی مدنی، و در نهایت برآمدن و تثبیت نوفئودالیسم در ایران گشته است.

توضیح این که بنا به تحلیل درخشان «کارل پولانی»، در متن نظام سرمایه‌داری از همان ابتدا دو جنبش در تقابل باهم برای گرفتن قدرت سیاسی و سیاست‌گذاری صف‌آرایی کرده‌اند: یکی متعلق به قدرت اقتصادی حاکم که می‌کوشد از بند قیود و نهادهای اجتماعی خود را رها کند و بدین‌معنی جامعه‌ی مدنی را تابع حکم بازار یا بازاری سازد (marketization)؛ و دیگر متعلق به جامعه‌ی مدنی یا قدرت اجتماعی که علیه بازاری‌شدن جامعه فعال است و می‌کوشد بدون نابودیِ سازوکار بازار، اقتصاد را تابع مصالح جامعه (embedded) کند یا در متن جامعه بتَند. تاکنون در جوامع پیشرفته‌ی سرمایه‌داری هرازگاهی یکی از این جنبش‌های دوگانه، توانسته وجه غالب را بیابد: بازاری‌کردن جامعه در لیبرالیزم و نولیبرالیزم، و در مقابل، تنیدگی اقتصاد در جامعه در دولت رفاه و سوسیال‌دموکراسی؛ و در هریک حداقل تا وقوع بحران‌های ناچار ادواری سرمایه‌داری، پیشرفت اقتصادی حاصل شده است. اما در جمهوری اسلامی ایران بازاری‌سازی کژکارکردِ این سه جریان، باعث شده که اقتصاد مسیری غیرسرمایه‌دارانه را بپیماید، آن‌هم نه درجهت فرارَوی از سرمایه‌داری، بلکه در جهت فروروی در باتلاقِ نوفئودالیسم.

متن کامل:
https://cutt.ly/7wreEONd
@MostafaTajzadeh
https://t.me/iranfardamag باز کردن / نظر دهید

2023-06-14 16:50:04 «جنگ» کاربرد خود را به عنوان یکی از ابزارهای سیاست خارجی به‌کلی از دست داده است

ائتلاف‌های موقت موضوع‌محور در فضای بین‌المللی در حال سربرافراشتن است

جواد ظریف

پس از ۴۰ سال کنشگری دیپلماتیک – در کنار آموزش و نگارش در زمینه روابط بین‌الملل - و تأمل و آموزش تمام وقت به دور از کانون توجه سیاست جهانی در دو سال گذشته، به چند نتیجه ابتدایی در مورد نظم جهانی کنونی رسیده‌ام. اینک، نکاتی برای تفکر و تأمل بیشتر تقدیم می‌کنم:

۱-دوران گذار در روابط بین الملل به پایان رسیده است؛

۲- نظم جهانیِ در حال ظهور «پسا قطبی» است؛ نه تک قطبی، نه دوقطبی، نه چند قطبی یا هر ترکیبی از آن‌ها؛

۳- تلاش سه دهه‌ای برای ایجاد یک نظم هژمونیک تک‌قطبی از طریق «جنگ‌های بی‌پایان»، «امنیتی‌سازی» و «اجبار اقتصادی» موفق نبوده است، در حالی که رنج‌های سنگین، زیان‌های انسانی نابخشودنی و اتلاف گسترده منابع بشر را بر جای گذاشته است؛

۴- «پایان تاریخ»، «برخورد تمدن‌ها»، «برسازی دشمن» و برسازه‌های نظری و سیاسی مشابه نتوانسته‌اند بانیان‌شان را به مقصد مطلوب برسانند؛

۵- «جنگ» کاربرد خود را به عنوان یکی از ابزارهای سیاست خارجی بکلی از دست داده است. تقریباً همه آغازگران جنگ‌ها در قرن‌های ۲۰ و ۲۱ در جنگ‌هایی که آغاز کرده‌اند شکست خورده‌اند و گاهی حتی نابود شده‌اند، یا در بهترین حالت نتوانسته‌اند به اهداف اعلام‌شده خود دست یابند؛

۶- در روابط بین‌الملل «بازی‌های با حاصل جمع صفر» میسر نیست. کنشگری‌ها یا «حاصل جمع مثبت» یا «حاصل جمع منفی» ببار خواهد آورد؛

۷- عصر اتحادهای دائمی رو به پایان است؛

۸- ائتلاف‌های موقت موضوع‌محور به طور فزاینده‌ای در فضای بین‌المللی در حال سربرافراشتن هستند؛

۹-بسیاری از کنشگران دولتی و غیرحکومتی به طور همزمان در زمینه‌های مختلف «همکاری»، «رقابت» و «شبکه‌سازی» می‌کنند؛

۱۰- شبکه‌ها - با اجزاء دولتی و غیرحکومتی – شکل غالب رژیم‌های موضوع‌محور فراملی خواهند بود؛

۱۱-ساختارهای جهانی سیال شده‌اند و دیگر نتایج را تعیین و تحمیل نمی‌کنند؛

۱۲- علیرغم همه پیشرفت‌های بزرگ در زمینه فناوری و هوش مصنوعی، کنشگری انسانی عامل تعیین‌کننده است.

@MostafaTajzadeh
@hammihaonline باز کردن / نظر دهید

2023-06-14 15:50:00 خطاب به اپوزیسیون : تاریخ ما را نخواهد بخشید

بهاره هدایت

نزاع‌های اپوزیسیون نفس‌گیر شده. همه می‌دانیم. و این منشا سرخوردگی خواهد شد. این هم روشن است. ایده‌ی براندازی و ضرورت آن در جان مردم جاری است و جراحت وجود جمهوری اسلامی بر پیکر ایران برقرار است. اما روزی نیست که اپوزیسیون خودزنی نکند و پاره‌ای از خودش را نکشد، و همزمان این امیدهایی را که با مرارت روئیده لگدمال تمناهایش نکند. عمده‌ی این نزاع‌ها بر رانه‌های شخصی سوارند-که یعنی اگر تداوم پیدا کنند، فرقه‌ساز خواهند شد. نیروهای سیاسیِ حاملِ این نوع نزاع‌ها گویا که اضطرار وضعیت را در نمی‌یابند، به پرسش‌های اساسی پاسخ نمی‌دهند، انجام کارویژه‌هایشان را به دست باد سپرده‌اند، و در اغتشاشی از ایده‌های رنگارنگ سرگردانند و براندازی را رقابت متفننانه‌ای می‌شمارند که گویا تصادفا در میدان سیاست رقم خورده!

با این حال در پرهیز از نزاع نمی‌توان ایده‌ای همچون ایده‌ی «مدارا» را آن‌طور که در گفتمان اصلاحات صرف می‌شد، برای میدان براندازی تجویز کرد؛ چرا که این میدان جنگ و انقلاب است و به ناچار دوقطبی است، و آن یکی نبود و قرار هم نبود که باشد. اما به ضرورتِ حفظ نیروهای موجود و جذب لایه‌های کثیرتری از مردم، باید پافشاری کرد. بر این مبنا، می‌توان و باید نزاع‌های مبتنی بر رانه‌های شخصی را به سمت نزاع بر سر اندیشیدنِ نظام‌مند درباره‌ی پرسش‌های اساسی راند؛ پرسش‌هایی که روی سه‌گانه‌ی «صورت‌بندی وضعیت، برنامه‌ی سیاسی، و افق پیش‌ِرو» سوارند.

متن کامل
https://telegra.ph/بهاره-هدایت-به-اپوزیسیون-تاریخ-ما-را-نخواهد-بخشید-06-13-2
@MostafaTajzadeh باز کردن / نظر دهید

2023-06-14 14:50:02 انتقاد شدید خاتمی از اصلاح برخی مواد قانون انتخابات توسط مجلس: تشدید حرکت به سمت خودبراندازی است

به گزارش جماران؛ سيد محمد خاتمى در ميان جمعى از اصلاح طلبان و مشاوران خود در خصوص حذف جمهوريت نظام در پى اصلاح موادى از قانون انتخابات توسط مجلس هشدار داد و اين اقدام را تشديد حركت به سوى خودبراندازى تعبير كرد:

سيدمحمد خاتمى یادآور شد: بارها گفته شده مشکل بزرگی که منشأ بحرانها است و آینده ایران و سرنوشت ملت را به خطر افکنده است اینکه روز بروز در عمل از جمهوریت نظام دورتر شده ایم و در نظر نیز بر بینش و برداشتی از اسلام تکیه شده است که رأی و نظر مردم و نقش بی همتای آنها در استقرار نظام اجتماعی و راه بردن جامعه به سوی توسعه همه جانبه را قبول ندارد.

از جمله عواملی که انتخابات به عنوان مهمترین راه استقرار دموکراسی و نيز مردم سالاری سازگار با دین را از کارآيى انداخته، نظارت استصوابی و رویه های غلط در فرآیند انتخابات است كه به جاى نظارت از موضع دفاع از حق و رأی مردم و ايجاد مانع براى پاگیری و پایداری دیکتاتوری، قیمومیت بر مردم و رأی آنان را تشديد كرده است.

با طرحی که میان مجلس و شورای نگهبان در موضوع انتخابات در رفت و آمد است، کوشیده می شود آن رویه های نادرست و بحران آفرین تثبیت و به رسمیت شناخته شود و نهاد انتخابات از معنی تهی و به یک معنی از میان برداشته شود.

بر خلاف انتظاری که می رفت برای نجات کشور و تأمین زندگی بهتر مردم، به لحاظ ساختار، رویکرد و رفتار، خوداصلاحی صورت گیرد، ظاهراً حرکت به سوی خودبراندازی تشدید می شود.

سيدمحمد خاتمى از همه کنشگران سیاسی، همه اندیشمندان و خیرخواهان وطن و وفاداران به آرمانهای (نوعاً به فراموشی سپرده شده) انقلاب به خصوص احزاب و جریانهای خیراندیش با هر گرایشی که دارند، به ويژه از جبهه اصلاحات خواست که:

اولاً، از هشدار به مسئولان و دست اندرکاران، ثانیاً، از روشنگری افکار عمومی و تنبّه آن نسبت به خطری که بر خطرهای گذشته افزوده می شود و ثالثاً، از هر اقدام قانونی و مدنی که احیاناً بتواند به حل مشکل به نفع مردم بینجامد، دریغ نکنند./ جماران

jamaran.news
@jamaarannews @MostafaTajzadeh باز کردن / نظر دهید

2023-06-14 13:50:02 گر تو قرآن بدین نمط خوانی

سهند ایرانمهر

به تازگی در شبکه های اجتماعی ویدیویی از مهرداد #ویس_کرمی، نماینده خرم‌آباد منتشر شده است که ایشان در مورد دفاع از عدم شفافیت با مردم صحبت و ادعا می‌کند که خدا نیز در قرآن با مردم شفاف نیست. ویس کرمی برای اثبات ادعای خود تاکید میکند که معارف (الهیات) خوانده است تا به زعم خود مرجعیتی نیز برای ادعای خود دست و پا کند.

این ادعای نماینده مجلس به روشنی یک سفسطه آشکار لفظی و استنباطی است. سفسطه لفظی به این معنا که وی شفافیت که امری متعلق به دولت مدرن را که به مثابه نمایندگی مردم است با مسائل خفیه و اسرار الهی در حوزه الهیات و عرفان یکی انگاشته است.

در عالم الهیات رابطه خداوند و مردم رابطه ای عمودی و از بالا به پایین است. جایگاه خداوند در عالم الهیات منوط و منبعث از خواست و اراده مردم نیست با این همه حتی پیامبران که در جهان معنایی دینی فرستاده خداوندند وقتی در امور انسانی و زمینی که با مردم مواجهه می شوند اجازه ندارند همه چیز را به اسرار خفیه الهی احاله دهند و حتی خداوند نیز در همه امور همه چیز را احاله به مسایل خفیه و اسرار نمی دهد.

چنانکه بر اساس نص، وقتی ابراهیم نبی از خداوند درباره رستاخیز بدن جسمانی پرسید و نشانه ای خواست که دلش به ممکن بودن این امر، آرام شود خداوند شرایط تحقق آنرا فراهم کرد(سوره بقره آیه 260):

سر ببر این چهار مرغ زنده را
سرمدی کن خُلق ناپاینده را
بط و طاووس است و زاغ است و خروس
این مثال چهار خُلق اندر نفوس
مولوی

متن کامل :

https://telegra.ph/گر-تو-قرآن-بدین-نمط-خوانی-06-13

لینک فیلم سخنرانی مهرداد ویس کرمی:

https://t.me/sahandiranmehr/33225 باز کردن / نظر دهید

2023-06-14 12:50:02 تعرفه اتومبیل وارداتی

محمد طبیبیان

خبری که منتشر شده این است که تعرفه مصوب در دولت برای واردات خودرو تا ۱۷۱ درصد است.

به زبان ساده اگر اجازه دهند وارداتی انجام شود و سهم حق و حقوق صاحبان منافع تامین شود و غیره و غیره و مجوز های صحیح و برای ذی نفعان ذی حق صادر گردد یک اتومبیل که پشت مرز قیمتی حدود ۱۰۰۰۰ دلار دارد این طرف مرز به فاصله چند متری از قیمت حدود ۲۷۰۰۰ دلار برخور دار خواهد بود.

آیا این خبر دقیق است؟ آیا یک وزیر صنعت چنین پیشنهادی را به دولت برده است با وجدان پاک و یک دولت چنین پیشنهادی را تصویب کرده با وجدان آسوده؟

این حمایت از صنعت است یا غارت ملت؟ واقعاً کمی انصاف هم می تواند مفید باشد لازم نیست تا سر حد ممکن به مردم تحمیل گردد.

همیشه یک توجیه که ارائه می شود این که کره جنوبی هم بر واردات خودرو تعرفه تعیین کرد تا صنعت خود رو توسعه پیدا کند! اما متوسط تعرفه در کره جنوبی در اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوائل دهه ۱۹۶۰ معادل ۴۰ درصد بود که تا دهه ۱۹۹۰ به حدود ۱۱ درصد تنزل یافت و اکنون در حد ۵ درصد است. این تارعنکبوت موسوم به صنعت خودرو داخلی پنجاه سال است که پشت تعرفه های خردکننده و اجحاف به مصرف کننده نشسته و هیچ بهبودی نیافته است، و نخواهد یافت.

روزی که عقلانیت و انصاف اقتصادی حاکم شود باید این صنعت دفن شود و نسل های آینده بر گور آن پای بکوبند.
@MostafaTajzadeh باز کردن / نظر دهید

2023-06-14 11:50:00 اعتراض به لغو مجوز كنسرت‌ها بالا گرفت/ وزارت ارشاد حق هنرمندان را بگيرد! - مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار شنیداری بیانیه داد

مجمع صنفی تولیدکنندگان آثار شنیداری در ایران، در بیانیه‌ای تند خطاب به وزير ارشاد، نسبت به لغو پی در پی کنسرت‌ها در كشور واکنش نشان داد.

در این بیانیه خطاب به وزیر ارشاد آمده: تاسف ما نخست برای تخفیف و تحقیر وزارتخانه است که نام فرهنگ بر تارک آن میدرخشد و بعد برای هنرمندان و تهیه کنندگان و نهایتا مردم و مخاطبان فرهیخته‌ای است که به تک تک آن‌ها ظلم و بی احترامی روا داشته میشود.

اين كدام نهاد و دستگاهی است كه علي رغم طي مراحل پيچيده و مطول اخذ مجوز و انجام تمامي هماهنگي‌های مختلف در دقيقه نود راسا بر تمامی مجوزها خط بطلان كشيده و در جايگاه فراقانونی می‌نشيند.

گفتنی است که دیروز به دلایلی عجیب کنسرت رضا بهرام در سالن وزارت کشور لغو شد و به نظر می‌رسد حواشی مربوط به سالن‌های کنسرت، موضوع حجاب و برخی رفتار‌های دیگر باعث لغو سریالی کنسرت‌ها در سالن‌های کنسرت شده است./ اطلاعات آنلاین
@MostafaTajzadeh
@emtedadnet باز کردن / نظر دهید

2023-06-14 10:50:00 مقاله زیر درباره کلک تازه ای است به اسم «ترک فعل» برای توجیه حقوقی روسری اجباری

ترک فعل یا اصل مجرمیت همگانی؟

عمادالدین_باقی

رقم مغلطه بر دفتر دانش نزنیم
سِرّ حق بر ورق شعبده ملحق نکنیم
(حافظ)

اگر کسی همت می ورزید و مجموعه مغلطه هایی که در این سالیان برای توجیه قدرت و کارهای خلاف صورت گرفته را گردآوری می کرد، کتابی حجیم و آموزنده برای شناخت سفسطه گری سیاسی می شد.

مدتی است اصطلاح حقوقی «ترک فعل» وارد ادبیات سیاستمداران شده و یا به رغم دانستن اینکه معنای آن چیست و یا از سر نادانی و بدون توجه به فهم حقوقی این اصطلاح، آن را برای توجیه اعمال خلاف شرع و قانون به کار می برند و منظورشان این است که چون در حقوق، ترک فعل هم می تواند مصداق عمل مجرمانه باشد برخی کارها که ارباب قدرت نمی پسندند از این باب، مجرمانه است‌ برای مثال یک مسئول قضایی می گوید:«لایحه‌ای در ارتباط با ترک فعل (در حوزه عفاف و حجاب) تدوین شده و به زودی تقدیم دولت می‌شود. دستگاه‌ها هر جا که نسبت به تکالیف قانونی و وظایف شان کاری صورت نداده‌اند تذکر قانونی به دستگاه‌ها داده شده است. امید داریم با تصویب قانون و سیر مراحل لایحه تقدیمی، نسبت به ترک فعل‌ها قوی‌تر و منسجم‌تر عمل شود».

ترک فعل چیست و از کجا آمده و مقصود از آن چیست؟ آیا می توان نداشتن روسری را هم مصداق آن دانست؟

ماده ۲۹۵ قانون مجازات اسلامی می گوید: «هرگاه کسی فعلی که انجام آن را برعهده گرفته یا وظیفه خاصی را که قانون بر عهده او گذاشته است، ترک کند و به سبب آن، جنایتی واقع شود، چنانچه توانایی انجام آن فعل را داشته باشد جنایت حاصل به او مستند می شود و حسب مورد عمدی، شبه عمدی، یا خطای محض است».

در دنیا این قانون وجود دارد که ترک فعلی که قانون آن را تعریف کرده و سبب وقوع ضرر یا جنایت شود، جرم است.

در فقه نیز در مواضع مختلفی از جمله «تسبیب» و«قاعده لاضرر» مورد بحث قرار گرفته است.
بنابراین مقصود از ترک فعل، در درجه اول متوجه مسئولان است اما جرمی که متوجه مدیران است را متوجه شهروندان عادی کرده اند و این خود مصداق جرم دیگری است. یعنی ترک انجام وظیفه ای که سبب خسارت جانی و مالی برای دیگران می شود مثلا وزارت مسکن و نظام مهندسی و مسئولان آن اگر نسبت به ساخت پروژه ای که موظفند استاندارهای ایمنی آن را رعایت کرده سپس مجوز بدهند و اگر چنین نکنند ضامن هستند که صدها نمونه آن مانند حادثه متروپل آبادان گرفته تا چاله ها و دست اندازهای خیابانی که موجب خسارت به وسایل نقلیه و در مواردی بروز حادثه منجر به جرح یا فوت می شود یا کوتاهی در واکسیناسیون کرونا و دیگر موارد ازسوی مسئولان یا اجازه تردد وسایل فرسوده که سبب آلودگی هوا می‌شود یا ساخت ارابه های مرگ به اسم ماشین های داخلی فاقد استاندارد جهانی و یا استفاده از هواپیماهای آز رَده خارج و صدها مثال دیگر.

در واقع ملاک اصلی عبارتست از:
۱- تکلیف بودن برای فرد یا سازمان ( نه تکلیف عبادی فردی بلکه تکلیف عمومی‌)
۲- به حکم قاعده قبح عقاب بلا بیان، این تکلیف از نظر قانونی تعریف شده باشد نه اینکه صرفا یک وظیفه اخلاقی باشد.
۳- ترک آن فعل موجب خسارت مالی و جانی به دیگران شود.
۴- میان ترک فعل و خسارتی که رخ داده است رابطه سببیت وجود داشته باشد
۵- تارک فعل توانایی جلوگیری از وقوع حادثه را داشته اما عمدا کوتاهی کرده است(بندهای۲-۵ در ماده ۲۹۵ ق.م.ا هم کم و بیش آمده است)
۶- یا چنانکه در ماده ۹۵۲ قانون مدنی هم اشاره شده است قرارداد مرضی الطرفینی بین دو نفر برای حفظ مال یا غیر مال منعقد شده باشد و یکطرف کوتاهی کرده یا خلاف آن عمل کند.
با این ملاک ها چگونه می توانند حجاب را مصداق ترک فعل بگیرند و با طرح آن از سوی قوای سه گانه نمادی از جهل حقوقی و شرعی و فقر علمی را در تاریخ ثبت نموده و ازاله حیثیت کنند؟

در حالی که اصل برائت یک اصل مهم حقوقی در تاریخ بشر، یک اصل اساسی حقوق بشری( مندرج در ماده۱۱ اعلامیه جهانی حقوق بشر) و اصل۳۷ قانون اساسی و یک اصل مهم شرعی است اما با تلقی پیش گفته در مورد ترک فعل، همگان مجرمند مگر آنکه خلافش ثابت شود.

در واقع اگر بتوان قاعده ترک فعل را به این موضوع حجاب ربط داد درست برعکس است و بیشتر در مورد اجبار دیگران به آنچه که ذاتا امری اختیاری و فردی است صدق می کند زیرا مصداق سلب آزادی های شخصی و اضرار به غیر است. بهتر است مدافعان روسری اجباری برای قانونی کردن آن دلیل دیگری پیدا کنند و دست از سر «ترک فعل» بردارند.

https://t.me/emadbaghi
@MostafaTajzadeh باز کردن / نظر دهید

2023-06-14 09:50:02 ‍ در نقد خط کثیف

مجتبی نجفی

به نظر می رسد آنچه که در ایذه رخ داده در راستای خط کثیفی علیه خانواده های دادخواه است. هنوز نمیدانم چه اتفاقی رخ داده و مامور نیروی انتظامی و متعاقب آن پویا مولایی راد جوان چگونه کشته شده اند اما دستپاچگی سایت نورنیوز وابسته به شورای امنیت ملی در هجمه علیه"ماه منیر مولایی"مادر کیان پیرفلک را کنار هجمه های سازمان یافته ارتش سایبری جمهوری اسلامی علیه این مادر دادخواه قرار دهیم، اگر به تهدیدها و هجمه ها علیه آتش شاکرمی خاله نیکا توجه کنیم، اگر بازداشت خانواده های دادخواه در کردستان و مزاحمتها را لحاظ کنیم، اگر به فشارهای پنهانی به خانواده های دیگر قربانیان توجه کنیم،متوجه خواهیم شد جمهوری اسلامی از روایتگری خانواده های دادخواه هراس دارد چرا که به قدرت این تصاویر و کلماتی که خلق می شوند واقف است.هدف جمهوری اسلامی مشخص است: پایان روایت ظلم.

جمهوری اسلامی از هویت خانواده های دادخواه ترس دارد. چون رویت پذیری این رنج، از جنس آرمان است نه از جنس فاند. برآمده از سرشت آزادیخواهانه است نه بازی در معادله قدرت. و چقدر ما برای تحقق ایران آزاد به آرمانهای اصیلی که هنوز کالایی برای مبادله نشده اند، نیاز داریم. در سالهای گذشته، کمر گفتمان حقوق بشر را فاند محوری و جایزه های نمایشی شکست، اما هراس اصلی جمهوری اسلامی از همین مادران دادخواه است، انگشت های پیروزی نشان که بر قدرت رنج سوار شده و نظام ستم را نشانه رفته اند.

جمهوری اسلامی مشتاق جنگ داخلی است. اما در طول جنبش زن، زندگی و آزادی هر چه کرد نتوانست. چرا که اصل این جنبش بر مقاومت مدنی و بر همبستگی شهروندی بود؛بر نشانهای همین شهروندان عادی. پس جمهوری اسلامی اگر دانشگاه و دانشجویان را تحت شدیدترین فشارها قرار داده، اگر اجتماع صنفی و مدنی را تحمل نمیکند، اگر از یک نشست مجازی مخالفین داخل هراس دارد، چرا به قلب خانواده های دادخواه نزند که حامل اصیل ترین آرمان انسانی اند.

جمهوری اسلامی، هراسناک، بر هر آنچه که "اجتماع"، "تداوم" و از جنس "آرمان" در داخل کشور باشد،حمله میکند. جمهوری اسلامی از خط و نشان های دولتهای غربی هراس ندارد، چرا که خوب میداند سرکاری است، اما از همبستگی شهروندی به شدت میترسد؛از هر کلمه ای و تصویری که بوی آزادی دهد. طبیعی است بر خانواده های دادخواه عرصه را تنگ تا این پیام را بدهد روایتگری ممنوع. روایت شهروندان، خواب جمهوری اسلامی را آشفته میکند. حالا که کشته بر کشته افزوده شده آن مطلب انتقادی چند روز پیش را یادآوری کنم وقتی شما زیر ضربید گفتن اینکه"میبخشم و فراموش نمیکنم" بی معنی ترین است.

@MostafaTajzadeh باز کردن / نظر دهید