اشو

2022-05-24 15:30:00 وجود یکی است

آن کامل است و این اُم کامل.

زیر کامل از کامل زاده می شود؛ و آن هنگام که کامل از کامل بیرون می‌آید

ببین، باقی کامل ست

اُم. آرامش، آرامش، آرامش،


این قانون ابدی هستی است که آخر در اول پیدا می گردد. آخر جایی است که اول هست. در ارتباط با این قانون ابدی، ایشاباش پانیشاد و با سوترایی ختم می شود که آغازش بود چاره ای هم جز این نیست. تمام سفرها دور می باشند . اولین قدم، آخرین نیز می باشد.
کسانی که این قانون را درک می کنند که اولین قدم، آخرین نیز می باشد . از برخوردها و آشفتگی های احساسات ذهن در امان می مانند؛ از آن نگرانی ها و اضطرابهای بیهوده زندگی درامان اند. ما به جایی می رسیم که از آنجا شروع کردیم. اولین ایستگاه سفر ما، آخرین آن نیز خواهد بود. لذا می توانیم در این بین با شادی کنیم، زیرا راه دیگری وجود ندارد. هرگز به جائی که نبودیم نخواهیم رسید. مهم نیست که تلاشهایمان چقدر عظیم بوده اند، نمی توانیم به جایی که حضور نداشتیم، برسیم.
بگذارید به این طریق بفهمیم. ما فقط آنچه که بودیم می توانیم باشیم. چاره دیگری نیست. آنچه که در درون ما پنهان است، آشکار خواهد شد، و آنچه که آشکار شود دوباره پوشیده خواهد شد. هسته درون درخت رشد خواهد کرد، و درخت دوباره هسته ها خواهد شد. این قانون ابدی حیات است. اضطراب ها و نگرانی های کسانی که به این قانون متوصل می شوند، کاملا محو می گردند.
ناراحتی و رنجهای سه وجه روانی، آرام و ساکت می شوند. آنوقت دلیلی برای شادی باقی نمی ماند . دلیلی برای غم وجود ندارد و زمانی که، بطرف سرنوشت و مقصد خود سیر می کنیم، و دلیلی برای شادی هم نیست، اصلا چیزی را بدست نمی آوریم که از ابتدا با ما نبوده باشد. برای اشاره و تذكاری به این قانون عظیم است که ایشاباش با سوترائی که آغاز شده بود، تمام می شود.


ادامه دارد ...

اشو
ضربان قلب حقیقت مطلق
ص 387 و 388

کانال اشو
@Oshocenterr باز کردن / نظر دهید

2022-05-23 15:30:00 ادامه ...


بودا می گفت: "شهد می بارد، اما بعضی از مردم کوزه های خود را وارونه نگه می دارند. این به این معنی نیست که اگر روزی کوزه خود را می ایستد روبه بالا گرفتید، شهد ببارد. حتی زمانی که کوزه هاتان رویه پایین گرفته اید نیز، می بارد؛ حتی زمانی هم که کوزه در دست نداشتید باز هم می بارد.
رحمت خاص برای پرکردن کوزه شما که درست و رویه بالا گرفته اید، وجود نخواهد داشت. شهد پیوسته می بارد: ظاهر کردن فیض جز و ذات اوست. شهد و شیره وجود، طبيعت أوست. باران مداوم می بارد، اما سطلهای خود را وارونه نگه داشته ایم. انانیت، سطل خود را وارونه نگه می دارد و در عین حال می خواهد آن را پر کند. بالا نگه داشتن سطل به معنی قبول "من هیچ ام" می باشد. وقتی سطل رو به بالا است، خالی بودن آن آشکار می شود. جز این چه چیزی را می تواند ظاهر نماید؟ زمانی که وارونه است، تهی بودنش پنهان است.
سطل وارونه ایجاد و هم از پر بودن می کند، زیرا تهی دیده نمی شود، و سرپوش رویش قرار گرفته است. به این دلیل است که آن را وارونه نگه میداریم. سطلی که رو به بالاست می فهمد که چیزی جز خالی بودن نیست. وقتی منفذي وجود دارد می توان آن را با چیزی پر نمود.
شخصی که می فهمد هیچ است، سطل خود را به طریق درست به سوی بالا می گیرد، و زمانی که به بالا بگیرد، وارد دعا می شود. رحمت خداوند می بارد و سطل او را پر می نماید، و زمانی که پر می شود، آن شخص خواهد گفت: "آن لطف و رحمت تو است"
اگر شما سطل خود را بسوی بالا نگیرید، خداوند نمی تواند لطف خودش را نشان دهد. نگه داشتن آن سطل به بالا از برکت شما است. همانا دعا نشان دادن فیض به خویشتن است. دعا داشتن لطف و رحمت نسبت به خویش است. دشمن خویشتن نیز انانیت است. انانیت رنج و ناراحتی عليه خویش است. انانیت ارتکاب گناه از خویش است.


اشو
ضربان قلب حقیقت مطلق
ص 383 و 384

کانال اشو
@Oshocenterr باز کردن / نظر دهید

2022-05-22 15:30:00 ادامه ...


شخصی به معبد می رود، و زنگ دعا را به صدا در می آورد: "پرورگارا تو پاک کننده گناهان هستی، تو بزرگی." با این اندیشه که خداوند شاد خواهد شد و آرزوهایش را بر آورده خواهد ساخت. این درست مانند انسانی می ماند که آنچه را که می خواهد از پادشاه طلب می کند و او را شاد می نماید.
به این دلیل است که چرا تمام دعاهایمان به زبان درباری گفته می شود. چنین دعای درباری تمام چاپلوسی است. واژه دیگر برای تملق در زبان سانسکریت "استوتی " می باشد به معنی دعا!
نه شما نباید بگوئيد "خداوند بزرگ است. این یک واژه کاملا تملق آمیز است. "من هیچ ام" - این جمله کافی است. نه: "تو بزرگی چگونه من میتوانم - با افتادگی ام - این را در مقابلت ابراز کنم؟ در واژه بزرگ که بر زبانم می رانم، چقدر عظمت نهفته است؟ چگونه می توانم تو را ارزیابی کنم؟ چطور می توانم بزرگی تو را به حساب درآورم؟ نه مقياسی برای اندازه گیری عظمت تو ندارم. برایم فقط کافی است که افتادگی ام را اندازه بگیرم. اگر بتوانم در دعایم بگویم که: "من هیچ ام مرا بس است.
باز هم به شما می گویم که بواسطه برکت او چیزی حاصل نمی شود، بلکه وقتی کسی چیزی را می گیرد، او می داند که آن چیز از فیض خداست. هرزمان که شخصی به مقصود می رسد، او می رقصد و در حالت وجد و صمیمانه مقابل دنیا می ایستد و می گوید که از فیض و برکت خدا بدست آورده است.
درحالی که هیچ کس چیزی را از طریق برکت خودش بدست نمی آورد، زیرا شما فقط توان نشان دادن برکت و رحمت را دارید، هم چنانکه می توانید مغضوبیت را نیز نشان دهید. اما رحمت او دائمی است و مانند بادام بطور مداوم می بارد.


ادامه دارد ...

اشو
ضربان قلب حقیقت مطلق
ص 382 و 383

کانال اشو
@Oshocenterr باز کردن / نظر دهید

2022-05-21 15:30:00 ادامه ...


ویژگی اصلی دعا، دل کندن و مرگ انانیت است. یک شخص مذهبی واقعی حتی نمی تواند بگوید: "من یک مذهبی هستم." او به خوبی از بی تقوایی خویش آگاه است و بهتر است بگوید: "چه کسی بی تقواتر از من وجود دارد؟" او توان این که به خود بگوید فردی متقی است را ندارد زیرا در تقوایش، باریکه ای از گناه را می بیند. در گفتن چنین جمله ای، او انانیت را خواهد دید. از این رو، حکیم میگوید: "من نمی دانم که چقدر گناه مرتکب شده ام که سر راه پیشرفتم را گرفته است. من کلا ناشایستم، نمی توانم ادعای راه راست را برای رسیدن به هدف داشته باشم. قادرم فقط به سادگی دعا کنم.
پس این سوترا را نیز به خاطر بسپارید، آن دعا صرف یک ادعا نیست. ادعایی بر روشن بینی نیست بلکه قبول ناشایستگی است. اگر کمی حس کنید که: "من واقعا محق هستم"، آن وقت دعای شما سمی و آلوده می شود. کسی که دعایی را می کند و می گوید "خداوندا، این فیض تو است، من شایسته آن نیستم"، چیزی را بدست می آورد. و واژه فیض خدا را مردم ابداع کرده اند. وگرنه فیض ملكوت باید باشد. مردم می گویند: "چه موقع شایسته بودیم؟ مشکل می توان افرادی را ناشایسته تر از خودمان پیدا کرد."
و باز هم من تکرار میکنم، بواسطه شایستگی تان می گیرید - ونه به لحاظ عدم شایستگی. اما آگاهی از ناشایستگی تان، دعایی شایسته است. آگاهی از هیچ بودن، یعنی دعاء جوهر دعا، ادعای بر هیچی تشکیل می دهد. دعا، ثمره را می فرستد، اما اگر نیاید، خواهیم گفت: "ما شایسته دریافت آن نبودیم." اگر بیاید خواهیم گفت: "فیض و رحمت او بود." با این وجود، دریافت آن به سبب فیضش نیست، زیرا او نسبت به همه فیاض است! اگر به سبب رحمتش حاصل شود، به این معنی است که اینجا هم رابطه بازی هست.


ادامه دارد ...

اشو
ضربان قلب حقیقت مطلق
ص 381 و 382

کانال اشو
@Oshocenterr باز کردن / نظر دهید

2022-05-20 15:30:42 ادامه ...


یک روز حضرت محمد (ص) از جوانی خواست تا برای نماز با او همراه شود. مرد جوان نمی توانست رد کند، زیرا حضرت محمد از او خواسته بود - درست مانند اینکه اگر من چیزی از شما بخواهم نمی توانید آن را رد کنید! صبح هنگام با حضرت روانه شد. حضرت به خواندن نماز ایستاد، و مرد جوان نیز ایستاد و شروع کرد به زمزمه کردن. فقط می توانست زمزمه کند.
حضرت بسیار ناراحت شد و اندیشید: "در آوردن این مرد به اینجا اشتباه کردم." اما چاره ای نبود. پس از خواندن نماز صبح بود و مردم هنوز در رختخوابشان قرار داشتند.
مرد جوان به حضرت گفت: "یا حضرت چه بر سر این مردم خواهد آمد؟ اگر چه اکنون وقت نماز است اما هنوز در رختخوابهایشان هستند. نظرتان درباره آنان چیست؟ آیا به جهنم می روند؟"
حضرت محمد (ص) جواب داد: "نمی دانم به کجا می روند، اما باید دوباره به مسجد باز گردم
مرد پرسید: "چه اتفاقی برایتان افتاده است؟
حضرت محمد (ص) جواب داد: "نماز اولم بی فایده شده است . تو را اذیت کرده ام. امروز صبح قبل از خواندن نمازها از تواضع برخوردار بودی؛ و مردم را گناهکار نمی دانستی. این هم اذیت دیگر. خواهش میکنم مرا ببخش، و دوباره به مسجد نیا. حال باید برای خواندن نماز بازگردم، زیرا نماز اولم نادرست بود.
من با آوردن تو به مسجد، سبب آزارت شدم، زیرا هم اکنون بیشتر از قبل خودخواه و مغرور شده ای. باید انانیت با دعاها از بین بروند، اما در تو قوی تر شده است؟" آیا راه رفتن مردی که علامت خمیر صندل زعفرانی بر پیشانی دارد را دیده اید؟ طوری راه می رود که انگار خداوند به او جواز مخصوص داده است.
چنین مردی فکر می کند که از بستگان خداوند می باشد، خانواده خدا، برگزیدگان خدا. حالا تا وقتی که همه مردم دنیا را متهم به جهنم نکنند، آرام و قرار نمی گیرند. وقتی انسان می تواند در طول دعا سرشار از انانیت شود باید او را حیوان بسیار عجیبی قلمداد کرد. زیرا مکرو حیله اش حدی ندارد.


ادامه دارد ...

اشو
ضربان قلب حقیقت مطلق
ص 380 و 381

کانال اشو
@Oshocenterr باز کردن / نظر دهید

2022-05-19 15:30:08 ادامه ...


در یک دعای واقعی، تصدیقی از بی پناهی و جهل و نادانی خویش است. و کسی که ادعا می کند: "من بی یاورم" درمان و راه چاره را پیدا می کند. راه چاره همان اعلام بر بی پناهی است. فقط در قبول کامل بر بی پناهی است که بزرگترین کمک و یاری وجود دارد.
کسی که خود را تسلیم می کند، به ملاقات خدا نایل می شود. کسی که می گوید: "از حالا به بعد اگر تو مرا وادار کنی، قدم بر می دارم، اگر تو مرا بلند کنی، برمی خیزم، هر کجا که تو بروی، تو را دنبال خواهم کرد." این مرد می بیند که درهای درونش باز می شود، زیرا او با لايتناهی چنان با خلوص صافی و بی قید و شرط ارتباط یافته است که خود را مقابل خداوند می یابد.
این دعاها کلیدهایی برای باز کردن در می باشند. این دعاهای کوتاه، دارای معانی ژرفی هستند و ما را با خود به دوردست می کشانند. این دعا را به هنگام اجرای برنامه روزانه خود به خاطر داشته باشید، و هر زمان که فرصتی پیدا کردید، به خود یادآور شوید: "من هیچ چیز نمی دانم. بی پناهم. خداوندا، هدایتم کن."
بازهم تأکید می کنم که هیچ کس دیگری برای هدایت شما نخواهد آمد. خود این دعا شما را هدایت خواهد نمود. لذا در دعاست که می توانید خود را هدایت کنید. دعا و نماز یک قدرت است یک نیروی بسیار عظیم.
در یک اتم، انرژی عظیمی نهفته است، اما انرژی نهفته در این دعاهای کوچک در بسیاری اوقات قدرتمندتر از انرژی درون بی شمار اتم هاست. دعا کنید و بعد ببینید؛ امتحانش کنید! نتیجه اش فی الفور است. در کمتر از لحظه، سبک خواهید شد و با بالهای باز شده آماده پرواز به سوی بالا.
همانطور که بار سنگین انانیت فرو می ریزد، سنگینی وزن ما نیز محو می گردد. اما آنقدر با هوش هستیم که دعا را از انانیت خود پر می کنیم. به شخصی که بعد از خواندن دعا از معبد خارج می شود نگاه کنید. او با غرور به اطراف می نگرد، انگار که به تمام گناهکاران دور خود از تقوای حاصل از عبارتهایش در معبد سخن می گوید.


ادامه دارد ...

اشو
ضربان قلب حقیقت مطلق
ص 379 و 380

کانال اشو
@Oshocenterr باز کردن / نظر دهید

2022-05-18 15:30:40 ادامه ...


اگر کسی چهل سال و برای همه زندگی اش قربانی های مذهبی انجام دهد و تغییر و تحولی در او نباشد، پس هیچ قربانی انجام نداده است. اگر کسی هر روز، به معبد یا مسجد برود و باز هم تغییری در او ایجاد نشود همانجایی که قبلا بود قرار دارد . پس هرگز وارد معبد یا مسجد نشده است. شاید معبد با حضور بازدیدکنندگان به مخاطره بیافتد، اما هیچ مخاطره ای در او بوجود نمی آید، هیچ تحولی در او صورت نگرفته است.
و همانجایی است که قبلا هم بود. شاید مسجد از او بترسد و فکر کند: این مرد در این چهل سال گذشته مزاحم من شده است اما خودش اصلا دچار زحمت نمی شود. نه اصلا دعا نیست. رفتن به معبد فقط حفظ ظاهر است.
من دعای حکیم را سرشار از معنی می بینم. بسیار متواضعانه، صادقانه و طبیعی است: "ای آتش، مرا به راست راست هدایت کن، زیرا من چیزی از آن نمیدانم، من جاهلم." اگر شما با تمام صمیمیت بتوانید بگوئید: "ای آسمان، مرا به بی شکلی هدایت نما، زیرا هیچ چیز نمی دانم." در یک طرفه العینی می بیند که راه برایتان باز است.
راه معرفت برای هر کسی که بگوید "من نمی دانم " باز می شود. چنین شخصی قدم اول را بسوی دانش و معرفت برداشته است. و کسی که می گوید: "من می دانم، من انسانی دانا هستم"، برچند سوراخی هم که ممکن بود به او امکان ورود به معبد را بدهند، مهر می زند.
دعا، نه تنها قبول جهل بلکه بی پناهی است. هیچ ساحلی، هیچ قایقی دیده نمی شود، فقط اقیانوس نامتناهی قابل مشاهده است، و عمقش نیز بی انتها است. شهامتمان رفته. چشمانمان را می بندیم و تصور می کنیم که ما در یک قایق هستیم، اما حقیقتأ تمام قایقها، قایق کاغذی می باشند. وضع ما نیز چنین است - کاملا بی پناه.


ادامه دارد ...

اشو
ضربان قلب حقیقت مطلق
ص 378 و 379

کانال اشو
@Oshocenterr باز کردن / نظر دهید

2022-05-17 15:30:13 ادامه ...


آیا تاکنون حادثه عجیبی که در رودخانه اتفاق می افتد را مشاهده کرده اید؟... مشاهده نمی کنیم، زیرا کور هستیم. زنده ها غرق می شوند ولی مرده ها رمز شنا کردن را می دانند، از شناور بودن در آب، این که غرق نشوند، چیزی که زنده ها نمی دانند. هیچ رودخانه ای، حتی اقیانوس های بزرگ، نمی توانند یک مرده را غرق کنند به ناگهان به سطح آب می آید و رازش چیست؟
مرده هیچ چیز نمی داند، فقط یک بدن مرده است، و این رازش است. اگر زنده ای مانند مرده رفتار کند، در آن صورت غرق شدن غیر ممکن است به شناور می شوید. هیچ خدایی به شما در شناور شدن کمک نمی کند، خیلی راحت بی وزن می شوید. به محض اینکه سنگ انانیت شما برداشته شود، سبک می شوید.
سپس، حتی اگر کسی قصد غرق کردن شما را داشته باشد، چگونه می تواند این کار را بکند؟ ما توسط خودمان غرق می شویم. اعتماد درونمان سبب غرق ما می شود. چسبیدن به انانیت ما را غرق می کند. این فکر که "من هر کاری را خواهم کرد"، ما را به سفر جهنم می اندازد.
به این دلیل است که این دعاها و نمازها این قدر عجیب اند. در نظر داشته باشید، هنگامی که می گویم دعای حکیم عجیب است، و قصد خودم را دارم، منظورم آن دعاهایی نیست که شما در خانه های خود می خوانید و یا حتی آن دعاهایی که بعد از خواندن ایشاباش تلاوت می کنید. آنها کاملا جعلی است. نشستن در کنار آتش قربانی، ریختن هدایا در آتش و خواندن سرودهای مذهبی - اگر در شما ایجاد تحول نکند، همه بی فایده است.


ادامه دارد ...

اشو
ضربان قلب حقیقت مطلق
ص 377 و 378

کانال اشو
@Oshocenterr باز کردن / نظر دهید

2022-05-16 15:30:08 ادامه ...


ما به خود ایمان زیادی داریم. بیشتر ما می اندیشیم که خود ساخته ایم. مانند این است که باور کنیم پدراڼ خودمان هستیم. هر کسی همین طور می اندیشد. همه رفتارهای ما در این جهت صورت می گیرند تا ثابت کنند ما خود پدران خویش هستیم. کسی که فکر می کند پدر خودش می باشد سعی دارد تا با بند کفش خود را بالا کشد. رفتار همه ما به همین روش است، و با این کار فقط خودمان را خسته می کنیم، با پاره شدن بند کفش، به خودمان صدمه می زنیم.
هیچ کس توان بالا بردن خودش را ندارد، در بالا بردن با اتکاء به خود بستگی به دعا دارد. پس این عقیده باطل که "من خودم را بالا می کشم" را رها کنید. این اعتماد را که "من راهم را خودم اصلاح می کنم و خودم به انتهای سفر می رسم." را رها کنید. تکرار میکنم، باید سفر را انجام دهید، کس دیگری نمی تواند این کار را برایتان بکند.
اما سفر فقط زمانی شروع می شود که دست از این اعتماد بشویید. این به اصطلاح اعتماد به خود یک مانع است. طولی نمیکشد که انرژی شما آزاد شده و از جانب خدا مقدس گشته و خودتان خدای گونه می شوید. آتش دیگری که شما را هدایت کند وجود ندارد، فقط آتش درون شما قادر به چنین کاری است.
برای شروع سفر، بقدر کافی از الوهیت درونی برخوردار هستید، اما آن الوهیت تا به اندازه ای که از انانیتی برخوردارید، باریک می گردد. انانیت ناتوان از یافتن راه خویش است، زیرا درها را بسته می بیند.
علی رغم تلاش های فراوان الوهیت قادر به صعود نخواهد بود، زیرا انانیت بسان سنگی بدور گردن شما است و شما را به ته رودخانه خواهد کشید. اما با آزاد کردن این اعتماد نابجا در خودتان، خواهید توانست تا از رودخانه رد شوید.


ادامه دارد ...

اشو
ضربان قلب حقیقت مطلق
ص 376 و 377

کانال اشو
@Oshocenterr باز کردن / نظر دهید

2022-05-15 15:30:33 ادامه ...


مانند آتش، دعا پدیده ای به شدت زنده است. دعا سه وجه دارد که برایتان شرح خواهیم داد تا بتوانید بدرستی اهمیت آن را دریابید. اول اینکه، هنگامی که دعا میکنید به انانیت خود بدرود می گوئید: اگر انانیتی باقی باشد، نمی تواند دعا صورت پذیرد. وقتی حکیم می گوید: "ای آتش، ای خداوند، راه راست را به من نشان بده، من هیچ نمیدانم، او به انانیت خود بدرود گفته است. نماز و دعا پذیرش کاملی از تواضع ما است. بی پناهی کامل ما."
من اعلام می کنم که قادر به هیچ کاری نیستم. قبول دارم آنچه که انجام دادم مرا به سوی پائین سوق داد، آنچه که کردم فقط مرا بیشتر گرفتار و درهم ساخت. اعمال من برایم جهنمی شده اند. گرفتاری کارهایم برایم باری شده که بر روی دوشهایم سنگینی میکند. دیگر نمی توانم کاری کنم. حالا از تو می خواهم "أى پروردگار، حال تو عاملی، ما را هدایت کن." بگذار تکرار کنم: این به این معنی نیست که خداوند شما را راهنمایی کند. خود این دعا شما را هدایت می کند. اگر با تمام قلب انجام گیرد، با خلوص تمام، و اگر عدم انانیت تمام باشد، آنوقت به یقین شما را هدایت خواهد کرد.
پس اولین سوترا هست: عدم انانیت
دومین سوترا: ما بسیار به خود متکی هستیم.
شخصی نزد قدیس اکهارت رفت و گفت: "من مردی خود ساخته ام!" اکهارت شنید، به آسمان با دستان گره نگریست. نگریست و گفت: "خداوندا فارغ از اینهمه مسئولیت هستی. چه خوب است که انسانی خود ساخته است، زیرا متعجب بودم چگونه دنبال کار همه نوع آدمهایی که خلق میکنی هستی." سپس دوباره به مرد نگزیست، گفت: از آنجا که خود ساخته ای، منت زیادی به خداداری، حداقل خدا را از تقصیر مسئول بودن در قبال تو نجات می دهی."


ادامه دارد ...

اشو
ضربان قلب حقیقت مطلق
ص 375 و 376


کانال اشو
@Oshocenterr باز کردن / نظر دهید