2024-03-21 23:06:37
از نادیده گرفتن حق مردم تا تحریف شریعت
سهند ایرانمهر
آقای پناهیان در مصاحبه تلویزیونی خود می‌گویند که از زیادی قانونمند بودن در کشور راضی نیست: «اگر امکان پرده پوشی به افراد ندهیم رشد نمی کنند… ما زیادی داریم به افراد سخت می‌گیریم»
و از همه شگفت‌آورتر اینکه از «تغافل» (نادیده گرفتن) در روش مدیریتی امام‌علی(ع) سخن می‌گوید که دروغ یا دست‌کم برداشتی اشتباه است.
البته جناب پناهیان می‌تواند دست از خجالتی بودن بردارد و به صراحت بگوید که چرا این روزها تشخیص داده که اینطور وانمود کند که امام‌علی خطاها را نادیده می‌گرفت اما این ادعاها نمی‌تواند تاریخ را دستخوش تغییر کند.
امام‌علی نه تنها خطاها را نادیده نمی‌گرفت که در داستان «حديده محماة»؛ (آهن داغ) نشان داد که نه تنها با این تخلف‌ها و دست‌درازی‌ها به بیت‌المال به سختی برخورد می‌کند که حتی در مواردی پیشگیری می‌کند. آنجا که برادرش عقیل از او کمک خواست و امام‌علی گفت که اگر صبر کند از اموال اندک خود به او کمک می‌کند. عقیل نپذیرفت و گفت که وقتی بیت‌المال در اختیار علی است چرا حواله به اموال اندک خود می‌دهد؟ که علی(ع) حرارت آهن داغ را به دست برادر نزدیک کرد و گفت:
اين آهنى است كه با آتش دنيا داغ شده، پس چه خواهد بود براى من و تو در فرداى قيامت اگر در زنجيرهاى جهنم بسته شويم. سپس اين آيه را تلاوت كرد: «إِذِ الاَْغْلاَلُ فِى أَعْنَاقِهِمْ وَ السَّلاَسِلُ يُسْحَبُونَ».
او حتی زمانی که به اجبار مردم بر مسند خلافت نشست در همان آغاز اعلام کرد که آن اموال غارت شده بیت‌المال را که مهر زنان شده را نیز بازخواهد گرداند( خطبه ۱۵نهج‌البلاغه)
وَ اللَّهِ لَوْ وَجَدْتُهُ قَدْ تُزُوِّجَ بِهِ النِّسَاءُ وَ مُلِكَ بِهِ الْإِمَاءُ لَرَدَدْتُهُ فَإِنَّ فِي الْعَدْلِ سَعَةً وَ مَنْ ضَاقَ عَلَيْهِ الْعَدْلُ فَالْجَوْرُ عَلَيْهِ أَضْيَقُ
معنی این عبارت این است که عدل همان رعایت قانون است. اگر ما از رعایت قانون احساس سختی کردیم، نخواستیم به قانون تن بدهیم، آنچه که بر سر ما (از بی‌قانونی خواهد آمد)بمراتب از این تلخیِ تحمل قانون، سخت‌تر است.
بنابراین شاید بهتر باشد که امثال آقای پناهیان مثلا بگویند بخاطر اینکه طشت رسوایی فلان‌کس از بام افتاده رغبتی به بازخوانی سیره امام علی ندارند اما تحریف آن شیوه با واژه «تغافل» نسبت به خطاها، ظلمی عظیم است و از آن جهت که مردم تا پیش از این بر سر منابر چیز دیگری از روش بزرگان دین خود می‌شنیدند و حالا چیز دیگر، خسرانی عظیم‌تر و مصداق نگرش به شریعت‌و‌مذهب به مثابه جویدن «مستکی!»
در قدیم کودکان مَستکی می جویدند که تا دقایقی لذیذ بود، وقتی به صورت تفاله در می آمد، دور می انداختند؛. این مَستکی سابق و آدامس عصر کنونی را (لَعِق)، (لَعوق) می گویند.
امام حسین فرمود؛ (النّاس عبید الدنیا و الدّین لعق علی السنتهم یحوطون ما درّت معایشهم فاذا محّصوا بالبلاء قلّ الدّیانون).فرمود: تا در دهان اینها هست و مزه دارد، داعیه اسلام دارند؛ همین که به صورت تفاله در آمد، تُف می کنند دور!
@sahandiranmehr
15.6K viewsedited 20:06
س
