یخ زدگی

2021-08-18 15:30:22 بی‌اعتمادی (به انگلیسی: Distrust) پدیده‌ای است روان‌شناختی؛ که فرد اطمینان به خود را از دست می‌دهد و به ناتوانی خود اذعان می‌کند. در چنین فرایندی توان حرکت و خلاقیت از فرد سلب می‌گردد و او به موجودی بی تحرک، خنثی و فاقد معیار تبدیل می‌گردد. باز کردن / نظر دهید

2021-08-18 14:59:01 من اونی که تو فکر میکنی نیستم . من میتونم خیلی عوضی تر و آشغال تر از هرکسی که دیدی بشم عزیزم ! اگه الان آرومم بترس :) باز کردن / نظر دهید

2021-08-18 13:24:54 چه ساده ما همو پیدا کردیم چه سخته بخواییم گم کنیم... باز کردن / نظر دهید

2021-08-18 13:00:11 آخه دکتر
یه آدم چقدر میتونه نفهم باشه ؟
چقدر میتونه گیج باشه
اصلا مگه داریم مگه میشه
من هر کاری کردم
هر چی گفتم
هی نخ دادم هی نخ دادم
دیگه دکتر کم مونده بود برم رو پیشونیم مهر کنم
د لعنتی عاشقتم بفهم
نفهمید
رفت
دکتر رفتا رفت‌.
شایدم فهمیده بود
شاید اصلا خودشو میزد به نفهمی
شاید از اول اومده بود که بره
اگه میخواست بره چرا دل منو برد ؟
این همه چیز عهد باید دست میزاشت رو دل بی صاحاب من؟
دکتر داغ بودم
گفتم به جهنم که رفت
یهو داغیم که افتاد
انگار یه کاسه آب یخ ریختن روم
یخ زدم‌. تازه انگار فهمیدم چی شد !
حالا خودمونیم دکتر
شاید باید نگهش میداشتم
نمیزاشتم بره
حالا اون که رفت
دکتر
این لاشه بهمنای روی هم آوار شده رو چی کار کنم؟
این دل بی صاحابی که برده رو جاشو با چی پرکنم ؟ باز کردن / نظر دهید

2021-08-18 02:07:47 مثل صدای جاروی رفتگر :) تو دم دمای صبح همونجور قشنگی باز کردن / نظر دهید

2021-08-17 01:18:12 دقیقا بعد از رفتنت . تجربه های رویارویی با مقوله سوگواریه :) اینکه شخصیت های قصه من چطوری سوگواریو تجربه میکنن .. باز کردن / نظر دهید

2021-08-17 01:17:25 نمیدونم دقیقا چه مقدار از رفتنت میگذره . کم کم داره یادم میره اصلا یه روزی بودی . انگار همیشه با نبودنت زندگی کردم . با اینکه نباشی .با اینکه نبینمت .
شاید الان ۱۲۷ روز شده که نیستی . اما نگهت داشتم کنارم . با نبودنت نه که کنار اومده باشم . نه
کنار نیومدم
فقط یاد گرفته نداشتنتو زندگی کنم .
هنوز هر روز صبح صدات میزنم . هر روز صبح انگار هنوز هستی . هنوز نفس میکشی هنوز میخونی . هنوز سر به سرم میزاری .
صدات میکنم که بیدار بشی
بعد که نبودنت مثل سیلی میخوره به صورتم
انگار چشمام کدر میشه ‌.
از در اتاقت میام کنار . میشینم رو همون صندلی که همیشه می نشستی .قهوه میخورم .
۱۲۷ روز شد که ندارمت .
صدات توی گوشم نمی پیچه . دستات دستامو لمس نمیکنه .
خب
نیستی دیگه همه میرن ‌
اصلا مگه آدمیزاد برای موندنه؟ برای بودن؟
خودمو گول میزنم ‌ .
راستی
پیانوت ۱۲۷ روزه گوشه ی اتاق بغ کرده .
انگار گریه میکنه ‌
شبا که میشینم کتاب بخونم .
انگار جیغ میزنه
بعد آروم آروم کشیده میشم سمت اتاقت .
دستمو میبرم سمت کلاویه ها ..
۱۲۷ روز میگذره از آخرین باری که سر انگشتات کلاویه ها رو به آغوش کشیدن .
یادم میفته
یادم داده بودی .
دو
ر
می
فا
سو
لا
سی
جون ندارن . کلاویه ها رو میگم ‌. ناکوکن . تو که نیستی انگار گرد غم پاشیدن تو خونه . تو اتاقت . تو وجودم ‌. ‌..
#دقیقابعدازرفتنت2 باز کردن / نظر دهید

2021-08-17 01:06:57 میدونی . تو خالی ام ‌. پوچ ‌ . دقیقا همون لحظه بعد از کلی قهقهه . همونجا که یهو ضربان قلبت بعد از قهقهه هات کند میشه . لبخندت سرد میشه . خالی میشی ‌ . یهو یه هجوم پر از ابهام غم رو حس میکنی . اونجام . پوچ . تو خالی . منفرد :) باز کردن / نظر دهید