Attic

2021-05-16 15:03:01 بین پیگیر بودن منظم و سیریش یا کنه بودن یه مرز باریکی هست که درود آسمان ها و زمین به اون کسی که فرق شون رو میفهمه. باز کردن / نظر دهید

2021-05-16 13:49:01 ای روحِ نادیده‌ی بی‌نقص، تو در تن هیچ‌یک از آدمهایی که میشناسم و نمی‌شناسم زندگی نمیکنی. تو ابدا وجود خارجی نداری. صرفا تصویری خیالی هستی که از باور های غلط و تصورات نادرست و مبهم از کودکی به خوردم داده‌اند. تو درست مانند نامت خیالی هستی و شاید در جهانی دیگر زندگی کنی، اما اینجا جایی برای تو نیست. روح گرسنه‌ی من نمی‌تواند دست هایت را بگیرد و با تو قدم بزند. روح من تا ابد می‌بايست گرسنه بماند، چرا که گرسنه ماندن روحم، من را به سیر شدن قانع نخواهد کرد. هیچ خط پایانی در این جهان وجود ندارد، چنان که هربار همه چیز را مرور میکنی به یک تکرار بیهوده می‌رسی. ای روح نادیده و ای فرشته‌ی عذاب، از ذهن من رخت ببند، پیشانی ام را ناامیدانه ببوس و برای همیشه ترکم کن. همواره آنهایی که ترکم کرده‌اند به من کمک کرده‌اند تا پشت این خط توقف نکنم. دیگر تو را درخواب های تعبیر نشدنی و پوچ ملاقات خواهم کرد.
‌ باز کردن / نظر دهید

2021-05-16 10:35:40 با گوش دادنش همیشه قلبم مچاله میشه و انگار زمان از حرکت می ایسته.
@atticc باز کردن / نظر دهید

2021-05-15 20:04:04 فکر کنم تلاش برای دل بریدن از کسی، درست شبیه تلاش برای دوست داشتنی به نظر رسیدن توسط کسی است. مثلا به همان اندازه که تلاش می‌کنی تا در دل کسی جا شوی، تلاش می‌کنی تا کسی را در نظر نگیری، نامش را که میبینی هُری دلت نریزد پایین و وقتی سیمایش را میبینی تمرکزت را به جای چشم ها و لب هایش، روی لکه ی لباسش معطوف کنی. زندگی خیلی سخت شده است دوست عزیز. باز کردن / نظر دهید

2021-05-15 17:09:45 باز کردن / نظر دهید

2021-05-15 16:55:50 صدای رعد و برق، باد، بارون و دزدگیر همسایه :") باز کردن / نظر دهید

2021-05-15 13:41:56 میدونی من کل عمرم همینکارو کردم‌. تووی مدرسه و دانشگاه به این امید زمان میگذروندم که برسم خونه اون کتاب، فیلم یا مجله‌ای که دلم رو اسیر کرده بود بخونم یا ببینم. به این امید از خواب بیدار میشدم که با تو حرف میزنم، بیرون میرم، یاد می‌گیرم. به این امید با آدمها دوست میشدم که از واقعیت فرار کنم، وسط گفتگو مثل قند داخل چایی محو و گم و گور بشم. از دویدن در دشت بی‌کران کنونی به چاله یا گودالی پناه ببرم که حکم سنگر رو برام داشتن و دارن. هربار گودال ها پُر و بلااستفاده شدن، من در پی حفر گودال جدید بودم و هستم! همیشه حس کردم در زمان جاری، یه غول بی شاخ و دم پشت سرم ایستاده. برنمی‌گشتم تا چشمم بهش نخوره. برای همین سنگر هایی برای خودم درست کردم در زندگی، که از حال حاضر به اون‌ها پناه ببرم. فکر کنم تا آخر عمر همین استراتژی رو پیش ببرم. من توان روبه‌رو شدن با اون غول نادیده رو ندارم.
‌ باز کردن / نظر دهید

2021-05-14 13:47:06 دارم شبیه چه کسی می شوم؟ آدمی که با اسلحه روی زمین نشست و سعی کرد پروانه های قلبش را نشانه بگیرد اما نمی دانست که برای کشتن پروانه لازم به آوردن اسلحه نبود. این پروانه ی آخری که دارد توی قلبم به ریشم می خندد شبیه چه کسی شده است؟ من با شمایل یک سرباز آمده ام و او بی توجه به چشم های خسته و خونینم روی شانه ام می نشیند و نصیحتم می کند، از سرزمین های نورانی و آسودگی ِ یک ثانیه ای درست بعد از بیدار شدن از خواب عمیق می گوید. من با شمایل سنگی سخت و سیاه نگاهش می کنم و او من را خمیری نرم می بیند که هنوز به اندازه کافی ورز داده نشده است. این پروانه هم که عمرش به سه روز نمی کشد، وقتی بمیرد، این اسلحه به چه درد می خورد؟ نمی خواهم این آخری را نشان کسی بدهم، نفس‌اش را بگیرم و با یک جمله نابودش کنم. می خواهم اجازه دهم هرچقدر قرار است زندگی کند، زنده بماند. شبیه چه شده ام؟ گویی آدمی که اسیر پروانه‌ای در یک دنیای شیشه ای شده است.
‌ باز کردن / نظر دهید

2021-05-14 00:51:08 The sense of an ending
Julian Barnes باز کردن / نظر دهید

2021-05-13 01:00:39 یوتیوبر محبوب: ارسال آخرین پارت بازی resident evil village.
من با افسردگی: دیگه دلیلی برای ادامه زندگی ندارم. باز کردن / نظر دهید