Attic

2022-02-26 19:58:25 فردا شب اولین قسمت فصل ششم⁶ ساعت ١ بامداد منتشر میشه
- شما میتونید با زیرنویس چسبیده فارسی از کانالمون دانلود کنید

- اسم قسمت 1 : روز سیاه - Black Day
مابقی قسمت ها هر هفته یکشنبه ها پخش میشه

#Season6
@Peakyblinders_city باز کردن / نظر دهید

2022-02-26 16:28:25 مرزی هست بین جوش و خروش، تپش قلب و هیجان ِشدید برای یک نفر یا یک اتفاق یا یک دستاورد و بی حسی. گاهی آدم‌هایی را می‌بینم که لب این مرز ایستاده‌اند و سعی می‌کنند روی هیچ طرفی فرود نیایند. به آنها غبطه می‌خورم.
نمی‌دانم کدام واقعی‌تر است. سرد و خنثی‌شدن یا جِز و وِلِز کردن. تا بوده به من یاد داده‌اند، در مغزم فروکرده‌اند، با من طوری رفتار کرده‌اند که به دومین گزینه تمایل پیدا کنم. خنثی، با لبخندی کوچکْ به نظاره‌ی کسی یا چیزی می‌نشینم که درست چند روز پیش بابت‌ش از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجیدم.
حقیقتش را بگویم، از اینکه نسبت به هرچیزی آرام آرام خنثی می‌شوم حس خوبی دارم. اینکه بالاخره می‌دانم شمشیر و سپرم را می‌اندازم زمین، می‌نشینم، زانوها را در بغل می‌گیرم و به خودم می‌گویم: خوب است که آرام شدی. برگشتی به اصل خودت. داشتی بیچاره‌م می‌کردی.
‌در بچگی از ما می‌پرسیدند: دوست داری در آینده چه کاره شوی؟ در حال حاضر پاسخم این است: می‌خواهم در هر لحظه فراموش نکنم که همه چیز رنگ عادت به خود می‌گیرد. می‌خواهم روز به روز آرام‌تر شوم. شغل نیست؟ هست. فقط بابت‌ش حقوق نمی‌دهند. وگرنه قطعا سختی ِکار به آن تعلق می‌گیرد. باز کردن / نظر دهید

2022-02-25 20:30:15 انگار کسی را در جایی از جهان نجات داده‌ام که نه می‌شناسم‌ش و نه می‌دانم چطور او را از دامی که برایش پهن شده بود، رهانیده‌ام. تنها فکر می‌کنم که چنگال‌های بسیاری وجود دارد که می‌تواند برای ما دامی باشد، اما تا قبل از سقوط در آن، خودمان خبر نداریم که چقدر در برابرش آسیب پذیر هستیم. همیشه «فهمیدن» وقتی رخ می‌دهد که کار از کار گذشته است. حالا که نجاتش داده‌ام، حالا که چشم هایم را می‌بندم و سعی می‌کنم کاری که کرده‌ام را تصور کنم، به تصویری مبهم می‌رسم. چگونه می‌توان برای کسی خاطره‌ای را تعریف کرد که تا به حال تجربه‌اش نکرده‌ای؟
گویا ابتدا دو نفر بوده‌ام. یکی وظیفه‌ی مراقبت از خودم را بر عهده داشته. دیگری، با علم به حضور اولی به زندگی ادامه می‌داده است.
حالا اما یک نفر هستم. آن اولی، آن محافظه‌کار. بخش دوم خودم را جایی از دست دادم. فقط گاهی ناخودآگاه و غیرارادی به وظیفه‌ام عمل می‌کنم. اما نه برای خودم.
فکر می‌کنم وجه دوم آدمی‌زاد زود از دست می‌رود. آن وجهی که ماهیت‌ش، زندگی کردن است.
‌ باز کردن / نظر دهید

2022-02-24 23:48:55 پست جدید اینستاگرامم رو دیدین؟ در مورد کتاب همسایه‌ها نوشتم:

https://www.instagram.com/p/CaXvAvCtRYx/?utm_medium=copy_link باز کردن / نظر دهید

2022-02-24 17:52:59 من عاشق آلبوم موسیقی فیلم ‌The Villageم. هرچند وقت یکبار می‌رم سراغش. این هم یکی از قطعه‌هاش. پیشنهاد می‌کنم اگه فیلم‌ش رو هم ندیدید، از دست‌ش ندید.

@atticc باز کردن / نظر دهید

2022-02-24 14:20:20 @Ehtelamat باز کردن / نظر دهید

2022-02-24 00:00:53 یه تست آنلاین دادم (صرفا جهت سرگرمی) با این عنوان که بقیه به چه علت دوستت دارن، و جواب گرفتم: چون میدونی به موقع چه حرفی رو بزنی.
امیدوارم واقعا همینطور باشه.

لینک تسته: https://uquiz.com/quiz/1pR1BU?p=1976175 باز کردن / نظر دهید

2022-02-23 23:58:31 چون فقط دلم برای صدای سیا تنگ شده بود.
@atticc باز کردن / نظر دهید

2022-02-23 13:22:06 گیرم که تنهایی من از هرچی مرزه رد بشه،
جمع ِ گلوله خورده رو چجور می‌شه ول کنم؟

@atticc باز کردن / نظر دهید

2022-02-23 00:57:07 احساس نارضایتی کُلی نسبت به جهان که ریشه‌ی همه‌ی نوشتن‌هاست می‌تواند نویسنده را پایین بکشد، از انگیزه تهی کند و به صرافت بیفتد که آیا اصلا ارزشش را دارد یا نه.
این، هم برای نویسنده‌هایی که مثل فرفره سری دوزی می‌کنند صادق است و هم برای آن‌ها که مثل بارتلبی خلاف‌ش را ترجیح می‌دهند. لِم ِکار این است که آدم این تهدید را به فرصت تبدیل کند. رابرت برتون ِپرتلاش نوشت: " من از اندوه می‌نویسم که مشغول باشم و از اندوه حذر کنم."

• فقط روزهایی که می‌نویسم | آرتور کریستال باز کردن / نظر دهید