انکار

2022-03-16 18:01:10 پوپولیسم همچون الاهیات سیاسی

ویلیام مازارلا | ترجمه تهمورث امیران، نشریه انکار

@enkarmag باز کردن / نظر دهید

2022-03-16 17:59:55 پوپولیسم همچون الاهیات سیاسی

ویلیام مازارلا | ترجمه تهمورث امیران، نشریه انکار

تردیدی نیست که یکی از جدی‌ترین تحولات چندسال اخیر، شکاف‌خوردنِ هژمونی اصلاح‌طلبان در فضای سیاسی ایران بوده است. پیامد این شکاف نیز نوعی دل‌زدگی از فضاهای رسمی سیاست در ایران، یعنی نهادها، گفتارها، کردارها و رویه‌های معمول و رسمی، شامل احزاب، انتخابات، جریانات و... بوده است. با‌ این‌وجود به‌نظر می‌رسد که هنوز به‌جز ایده‌های گنگ و مبهمی نظیر «خیابان» و «جنبش»، گروه‌های مختلف چیزی به‌عنوان بدیل در چنته ندارند. به‌واقع از یک‌سو هنوز طنین قدرتمند آن انذار شکاکانه را می‌شنویم که هر شکل از سیاستِ مردمیِ غیردولتی را به‌نام پوپولیسم نفی می‌کند، و از سوی دیگر آن تقدیس واکنشی خیابان و مردم را داریم که هر شکل از تفکر انتقادی را، به‌همراه مکث و درنگ و طمانینه‌ای که لازمه‌ی آن است، این بار به‌نام مردم نفی می‌کند؛ یک سو ترس از فقدانِ میانجی‌های لازم، و سوی دیگر تمنای تخریب تمام میانجی‌ها.

آن‌چه در ادامه می‌آید ترجمه‌ی سخنرانی ویلیام مازارلا، انسان‌شناس سیاسی در دانشگاه کلمبیا است که در بهار ۲۰۱۹ انجام شده است. این سخنرانی با عنوان کمابیش تحریک‌آمیز «پوپولیسم همچون الاهیات سیاسی؛ منظر انسان‌شناسانه»، در حول‌وحوش همان دغدغه‌ای ایراد شده است که به آن اشاره شد. مازارلا پای متفکرین بسیاری را به‌میان می‌کشد و تلاش می‌کند که پوپولیسم را در نسبت با مفاهیم دیگری نظیر بازنمایی، نمایندگی، مشارکت، الاهیات سیاسی، افسون‌زدایی، سکولارشدن و... توضیح دهد. از این جهت، این سخنرانی، همان‌طور که خود مازارلا می‌گوید، به‌رغم آن‌که کنشی در پاسخ به اضطرار موجود در وضعیت است، اما می‌خواهد که فاصله‌ی خود را از سروصداها و دادوفریادهای موجود حفظ کرده و به بخشی از همهمه‌ی همگانی تبدیل نشود. به‌واقع همین ویژگی‌ست که این سخنرانی را به انتخاب مناسبی برای ترجمه تبدیل کرده است. بیش از هر چیز، اهمیت این سخنرانی به همین تلاش برای درنگ انتقادی، توجه به پرسش‌های اساسی و جدی‌گرفتن ابهاماتِ وضعیت به‌کمکِ تفکر مفهومی و نظری بازمی‌گردد.

در ترجمه‌ی این سخنرانی، تلاش شده که تا جای ممکن، لحن گفتاری آن، که مطمئنا دینامیسم درونی متفاوتی از لحن نوشتاری دارد، حفظ شود. درعین‌حال به‌دلیل آن‌که بعضی از مصطلحاتی که مازارلا به‌کار می‌برد، بار سنتی را به‌دوش می‌کشند که او نیز نسبت به آن‌ها بی‌علاقه نیست، در چندجا ارائه‌ی توضیحاتی در قالب پانویس ضروری به‌نظر می‌رسید. تمام پانویس‌های متن از مترجم است.

ادامه مطلب را اینجا بخوانید

#سیاست #الاهیات_سیاسی #انسان_شناسی

@enkarmag باز کردن / نظر دهید

2022-03-14 18:36:05 منع دانشجو بودن برای یک دانشجو

«#هستی_امیری دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی به یک سال حبس تعزیری و دو سال منع اقامت در گردهمایی‌های دانشجویی (به غیر از کلاس‌های موظفی درسی) توسط شعبه‌ی ۲۶ دادگاه انقلاب به دلیل فعالیت‌های مرتبط با #۸_مارس و حق حیات محکوم شده.»

#زندان در متن خبر، دیگر کسی را شوکه نمی‌کند. تکرار، هر امر غیر طبیعی را درون خود حل کرده و طبیعی جلوه می‌دهد به طوری که امر دیده شدنی دیگر موجود نیست. بدل می‌شود‌ به بخشی از آنچه که انتظار می‌رود. این مسیر انقدر امتداد می‌یابد که گاهی تصور می‌کنی نمی‌شود زندگی و زندان را دیگر از هم جدا کرد. همان قدر انتظار برای بهتر شدن زندگی بیهوده به نظر می‌رسد که انتظار برای پایان زندان. به تعبیر آگامبن، توانایی انسان در سازش با وضعیت حاد، به گونه‌ای است که این وضعیت دیگر نمی‌تواند به عنوان معیار تمایزگذاری عمل کند.

اما این حکم معنای دیگری را برایمان آشکار می‌کند، مجازات زندان بیش از پیش نمی‌تواند ردش را بر روی بدن زندانی جا بگذارد، پس زندگی با مجازاتی مثل «منع اقامت» خود تبدیل به زندان می‌شود. عاملیت زندانی در زندگی باید گرفته شود. زندانی‌ای که در زندان هم می‌خواهد «خود» را حفظ کند، اکنون «موظف» می‌شود که اراده‌ی خودش را نادیده بگیرد و زندگی را با دستان خودش مبدل به زندان کند.

نهاد #دانشگاه با گزاره «غیر از کلاس‌های موظفی درسی» تبدیل به اردوگاه درس اجباری می‌شود. تحمیل اراده‌ای از درون زندگی برای سرکوب خود زندگی. این اردوگاه، دانشجوی «تسلیم شده» می‌خواهد، دانشجویی که شرم از زندگی را درون خود نهادینه کند و مناسبات حاکم را که به مرگ تنه می‌زد، بازتولید کند. اردوگاهی که تجربه‌ی انسان بودن را درون خود حذف کرده و دانشجو را تبدیل کند به انسانی طردشده، منفرد و جدا افتاده که هراس را زندگی می‌کند.

#زن بودن هم در این منطق، همانند گناهی نابخشودنی، پدیدار می‌شود اگر تن به آنچه که باید داده شود، ندهد. «زن» باید تصویرش را با زندگی‌ای که به صورت مردانه فراخوان می‌شود تنظیم کند و حق تخیل را هم از خود بگیرد.

درست است که هر آن کس که تصمیم بگیرد این منطق اردوگاهی را بشکند، محکوم به حضور در آن می‌شود، اما تاریخ زندگی انسان، با منطق سرپیچی گره خورده و این همان چیزی است که مسئولان اردوگاه را خسته می‌کند. چرا که اراده‌ها، خارج از منطق زندانبانان عمل می‌کنند.

https://t.me/enkarmag/261

@enkarmag باز کردن / نظر دهید

2022-03-14 18:35:33 منع دانشجو بودن برای یک دانشجو
@enkarmag باز کردن / نظر دهید

2022-01-23 17:19:36 انکار pinned « هرآن‌کس که ریگی به کفش ندارد باید قاطعانه و بی‌چون‌وچرا بر خواست دموکراسی پافشاری کند. فارغ از تمام بحث‌های مربوط به فرم و محتوای دموکراسی در جامعه‌ی بورژوایی، تمایز خاستگاه آن با لیبرالیسم و فروکاست‌ناپذیری‌اش به یک رژیم سیاسی، در ساده‌ترین شکل بیان می‌توان…» باز کردن / نظر دهید

2022-01-23 17:18:33 مصاحبه با وندی براون:
نئولیبرالیسم، دموکراسی و اقتدارگرایی | بخش اول

نسخه کم حجم

#نئولیبرالیسم #دموکراسی #وندی_براون
@enkarmag باز کردن / نظر دهید

2022-01-23 17:17:44 هرآن‌کس که ریگی به کفش ندارد باید قاطعانه و بی‌چون‌وچرا بر خواست دموکراسی پافشاری کند. فارغ از تمام بحث‌های مربوط به فرم و محتوای دموکراسی در جامعه‌ی بورژوایی، تمایز خاستگاه آن با لیبرالیسم و فروکاست‌ناپذیری‌اش به یک رژیم سیاسی، در ساده‌ترین شکل بیان می‌توان دموکراسی را به‌عنوان نام دیگر سیاست مردمی، برپایه‌ی این اعتقاد صورت‌بندی کرد که مردم به‌صورت همگانی از توانایی فکرکردن بهره‌مند-اند، و آدمی می‌تواند با تکیه بر خرد خویش امر عادلانه را از امر ناعادلانه تشخیص دهد.

بدین‌سان هر نوع دلبستگی به دموکراسی عمیقا با این اعتقاد همبستگی دارد که آدمی خود می‌تواند هر آن‌چه را که در وضعیت داده‌شده‌‌اش به‌نحوی ناعادلانه تلقی می‌کند، زیرسوال ببرد. چه آن هنگام که به جنگ با «سنت‌»هایی می‌رود که با انواع‌واقسام تبعیض‌های مذهبی، ایدئولوژیک، جنسیتی و قومی گره خورده‌اند؛ چه آن هنگام که آن قوانینی را به پرسش می‌کشد که در وضعیت کنونی یگانه شکل اداره‌ی درست جامعه تلقی می‌شوند، یعنی آن قوانین خلل‌ناپذیر نظم بازار به‌عنوان الگوی نظم طبیعی چیزها در تمامی ساحت‌های زندگی اجتماعی.

وندی براون در این مصاحبه که به مناسبت کتاب آخرش {۱} انجام شده، نسبت به کتاب قبلی‌ {۲} گامی به پیش گذاشته و پیوندهای تاریخی دو حمله‌ی همزمان به دموکراسی را به بحث می‌گذارد: یکی آن اعتقاداتی که اخلاقیات سنتی را به‌عنوان نظمی طبیعی تلقی می‌کند که هیچ نوع مداخله‌ای در آن مشروع نیست؛ و دیگری آن اعتقاد به نظم بسط‌یافته‌ی بازار به‌منزله‌ی نظمی برتر و چون‌وچراناپذیر.
بدین‌ترتیب براون دست بر قسمی اتحاد استراتژیک می‌گذارد که می‌تواند برای تمامی جوامعی نیز درس‌آموز باشد که با نوعی حاکمیت اقتدارگرا درعین ادغام در وضعیت نئولیبرال جهانی دست‌به‌گریبان‌اند.

از این منظر می‌توان بازنشر بخش‌هایی از این مصاحبه را به‌صورت ترجمه‌شده در «انکار»، به‌عنوان گامی کوچک در طول مبارزات تاریخی مردمی برای دموکراسی تلقی کرد، چراکه پیکار بر سر مفهوم دموکراسی خود بخشی از پیکار برای دموکراسی‌ست.

{1}: Brown, Wendy. 2019. “In the ruins of neoliberalism: the rise of antidemocratic politics in the West”, Columbia University Press.
{2}: Brown, Wendy. 2015. “Undoing the Demos: neoliberalism’s stealth revolution”, MIT Press, Zone Books.

https://t.me/enkarmag/255

#نئولیبرالیسم #دموکراسی #وندی_براون

@enkarmag باز کردن / نظر دهید

2022-01-23 17:16:12 مصاحبه با وندی براون:
نئولیبرالیسم، دموکراسی و اقتدارگرایی | بخش اول

نسخه با کیفیت بالا

#نئولیبرالیسم #دموکراسی #وندی_براون
@enkarmag باز کردن / نظر دهید

2022-01-08 21:42:10
گودال ها چه زود پر شد
از ما که از طناب ها و آمبولانس ها یکدیگر را پایین
می آوردیم
حتی صدای گریه ی هیچ کس را انگار نشنیدم
تا آمدی و ایستادی روزی بر سینه ی بیابانی
و از تشنج خونت آوایی برخاست
که یک روز در تنم
پیچیده بود و تاول را
ترکانده بود
آن شب که شهر را از تابوت بیرون کشیدند
گودال دسته جمعی ما را ستاره ها نشان کردند
از زیر دب اکبر یک شب پایین آمدند و رد پایشان
بر خاک ماند.
تا خانه ها نشانی مان را پیدا کردند،
به راه افتادند
آمدند
تا رویایشان را پیدا کنند
و بولدوزرها، تانک ها، از برابر سر رسیدند.
آن گاه آمدی و ایستادی و از تشنج خونت
خاک از صدای گمشده ی خویش
آگاه شد

برای #بکتاش_آبتین

قطعه ای از شعر جست و جو، از مجموعه‌ی آرایش درونی، از محمد مختاری
@enkarmag باز کردن / نظر دهید

2021-12-14 19:31:12 ما، با نوعی فقدان تشکل‌یابی در کنشگری روبه‌رو شده‌ایم. فقدان تشکل‌یابی، یک خودویرانگری جمعی هم با خود به همراه می‌آورد. وضعیتی که شاید اکنون، بیش از پیش فهم شده است. توده‌ای شدن هر چه بیشتر جامعه، یک تقلیل‌گرایی درون هر گونه مواجهه با امرسیاسی را با خود به همراه دارد. چرا که اجتماع توده‌ای، نمی‌تواند بدیلی مترقی برای مقاومت خلق کند و چرخه‌ی تکرارپذیر انقیاد جمعی، ما را درون خود گرفتار می‌کند.

معلمان اما سال‌هاست که در این میانه برای تحقق حقوق فردی و جمعی خود در حال نهاد‌سازی و اعتراضات مستمر هستند؛ در میانه‌ای که معنای فضیلت واژگون شده است و سلبریتی‌سازی و قربانی‌گری، جای آن را گرفته است. اما معلمان، سازگاری با مقتضیات این سیاست جدید و مجازی ندارند و وضعیت خاص خود را با همه‌ی امکان‌هایی که دارند، عرضه می‌کنند. وضعیتی که امر سیاسی و اجتماعی را در هم گره می‌زند.

آن‌ها با همه‌ی محدودیت‌هایی که وجود دارد و علی‌رغم هزینه‌هایی که می‌پردازند، در تمام این سال‌ها به شناخت عمیق‌تری از این رسیده‌اند که معنای آزاد بودن چیست و چگونه آزادی در کنار برابری و‌ رفع تبعیض و سلطه می‌تواند خلق شود.

همانقدر که نگرانی در خصوص سرکوب سخت اعتراضات‌‌ معلمان توسط دولت وجود دارد، نگرانی در خصوص تحریف یا سرکوب گفتمانی خواسته‌های معلمان توسط نیروهای سهمگینی هم وجود دارد که وجود سازوکارهای فرودست‌سازی از جمله خصوصی‌سازی و کالایی‌سازی آموزش را تبلیغ یا دستکم انکار می‌کنند. نیروهای که کنش و کنشگری جمعی معلمان را تنها در سطح مخالفت با دولت حاکم می‌بینند و مسأله‌ی آموزش رایگان را به غم نان، فرو می‌کاهند.

سازوکارهای یکسانی که همزمان کارگران، کشاورزان، دانشجویان و معلمان را به واکنش وادار کرده است؛ واکنش در برابر سیطره روزافزون سیاست‌های خصوصی‌سازی و کالایی‌سازی بر واحدهای تولیدی، دانشگاه‌ها، منابع طبیعی و مدارس‌.

معلمان اما در مواجهه با آنچه که فرودست‌سازی سازمان‌یافته می‌تواند نام گیرد، یک اجتماع را شکل داده و تلاش دارند که تغییر را به اراده‌ی خود هم در تاریخ ممکن کنند و تقدیر‌گرایی و توده‌گرایی را به عنوان دو عنصری که می‌توانند انفعال را نهادینه کنند، از میان بردارند.

https://t.me/enkarmag/250

#معلمان #تشکل_یابی #نشریه_انکار
@enkarmag باز کردن / نظر دهید