مطالعات راهبردی آمریکا

2021-02-23 11:30:04 تحریمهای آمریکا انحصارطلبان را قدرتمند، و طبقه متوسط را نابود می‌کند

پروفسور پینر بینارت
استاد دانشگاه نیویورک
نیویورک تایمز

جو بایدن سال گذشته متعهد شد که به جنگ‌های ابدی آمریکا پایان دهد، حق هم با اوست، اما در عین حال تعریف وی از جنگ بسیار محدود به نظر می‌رسد. برای دهه‌های متمادی، آمریکا از ابزاری مثل حملات موشکی و عملیات ویژه علیه دشمنانش استفاده می‌کرده است. واشنگتن در روشی دیگر معمولا دشمنان ضعیف‌تر را محاصره اقتصادی کرده و تجارت آن‌ها با دنیای خارج را محدود می‌کند، آمریکا در حقیقت از طریق این روش به دنبال تسلیم کردن طرف مقابل است. وونکس این سلاح را "تحریم‌های ثانویه" می‌نامد هرچند که اصطلاح دقیق‌تر آن "محاصره" است.

پس از حمله صدام حسین به کویت، آمریکا اولین محاصره خود را پس از جنگ سرد آغاز کرد. برای ۱۳ سال بعد از آن، عراق که قبل از جنگ تقریباً ۷۰ درصد مواد غذایی و دارویی خود را وارد می‌کرد برای واردات قانونی هر چیزی به تأیید سازمان ملل نیاز داشت. واشنگتن با ادعای اینکه همه چیز از تانکر‌های آب گرفته تا تجهیزات دندانپزشکی و آنتی بیوتیک‌ها ممکن است کاربرد نظامی داشته باشد، از ابزار خود در سازمان ملل متحد استفاده کرد تا تمامی خرید و فروش‌های بغداد را محدود کند. جوی گوردون، استاد دانشگاه در کتاب خود با عنوان "جنگ نامرئی" خاطرنشان کرد که بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۳، عراق به طور قانونی فقط ۲۰۴ دلار به ازای هر نفر کالا در سال وارد می‌کرد، رقمی که تنها نیمی از درآمد سرانه هائیتی است. دنیس هالیدی، هماهنگ کننده بشردوستانه سازمان ملل متحد در عراق پس از استعفا در اعتراض به تحریم‌ها در سال ۱۹۹۸، هشدار داد که با این منوال ما در حال نابودی کل جامعه عراق هستیم.
سازمان ملل متحد با حمله آمریکا در سال ۲۰۰۳ به عراق سرانجام به محاصره این کشور پایان داد. از آن زمان تاکنون واشنگتن اغلب ادعا کرده است که مجازات‌های هدفمند را تنها برای محدود کردن خرید و فروش اسلحه به کار می‌گیرد و تحریم‌هایش هم نه کل جامعه که تنها بخش محدودی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در برخی موارد، این تحریم‌ها واقعاً هدفمند است، اما در مورد چند دشمن منتخب واشنگتن از جمله ایران، ونزوئلا، کره شمالی، کوبا و سوریه، کاخ سفید محاصره‌هایی را آغاز یا آن‌ها را تشدید کرده که دقیقا مانند عراق باعث بدبختی همه مردم این کشور‌ها شده است.

اگرچه توجیهات مطرح شده از سوی آمریکا برای این محاصره‌ها متفاوت بوده و شامل مواردی، چون منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای، تروریسم و نقض حقوق بشر می‌شود، اما روش‌ها مشابه است. همه این کشور‌ها تحت تحریم‌های ثانویه آمریکا هستند. واشنگتن تنها افراد، مشاغل، نهاد‌های دولتی یا حتی کل بخش‌های اقتصادی یک دشمن را در لیست سیاه قرار نمی‌دهد، بلکه به بانک‌ها و شرکت‌های خارجی هم هشدار می‌دهد که در صورت تجارت یا نقل و انتقال پول با کشور تحریم شده از تجارت با آمریکا منع خواهند شد.

مجازات‌های نقض تحریم‌های ثانویه آمریکا می‌تواند بسیار شدید باشد. به عنوان مثال دستگاه قضایی آمریکا در سال ۲۰۱۴ پس از اقدام بانک فرانسوی بی ان پی (BNP Paribas) در نقض قوانین تحریمی آمریکا، این بانک را مجبور به پرداخت تقریباً ۹ میلیارد دلار جریمه کرد.

از نظر تئوری، این تحریم‌ها مانند تحریم علیه عراق در دهه ۱۹۹۰ شامل معافیت بشردوستانه می‌شود، اما، در عمل، همانطور که دیده بان حقوق بشر هم توضیح داده است، این معافیت‌ها اغلب مبهم و دست و پا گیر هستند. بسیاری از بانک‌ها و مشاغل خارجی برای جلوگیری از زیر پا گذاشتن قوانین آمریکا، تجارت خود را با کشور‌های محاصره شده به طور کامل متوقف می‌کنند.

در سال ۲۰۱۸، لس آنجلس تایمز گزارش داد که یکی از بزرگترین بیمارستان‌های دولتی سوریه در تلاش برای خرید قطعات یدکی برای دستگاه‌های ام آر آی و سی تی اسکن خود است چرا که همانطور که در گزارش سازمان ملل هم منتشر شده، شرکت‌های خصوصی مایل نیستند ریسک معامله با سوریه را بپذیرند. شرکت‌های خارجی در واقع نگران این هستند که به نقض سهوی تحریم‌های آمریکا متهم شوند. در بهار سال گذشته، با شیوع ویروس کرونا در ایران، سناتور کریس مورفی هشدار داد که تحریم‌ها رسیدن تجهیزات پزشکی به این کشور را اگر نگوییم غیر ممکن، اما بی نهایت سخت می‌کند. در سال ۲۰۱۹، یک موسسه خیریه مستقر در کالیفرنیا از اینکه نمی‌تواند صندلی‌های چرخدار یا عصا به کره شمالی بفرستد، شکایت کرد.

گروه‌های حقوق بشری مانند عفو بین الملل و سازمان‌های بشردوستانه مانند یونیسف بار‌ها و بارها، محاصره‌های کشور‌های دیگر توسط آمریکا را محکوم کرده‌اند. در سال ۲۰۱۹، مجمع عمومی سازمان ملل تحریم آمریکا علیه کوبا را با ۱۸۷ رای مثبت در مقابل تنها ۳ رای مخالف محکوم کرد. در واشنگتن، اما این محاصره‌ها باعث شرمندگی بسیاری...

لینک متن کامل مقاله
america.blog.ir/post/604 باز کردن / نظر دهید

2021-02-22 19:30:05 نقشه پایگاه های نظامی خارجی در خاک سوریه

در ژانویه ۲۰۲۱
تهیه شده در مرکز مطالعات جسور، مستقر در ترکیه

@AKasiri باز کردن / نظر دهید

2021-02-22 11:30:03 احیای چندجانبه‌گرایی آمریکایی

حسن بختیاری‌زاده

جو بایدن، رییس‌جمهور آمریکا، در سخنرانی مجازی خود در کنفرانس امنیتی مونیخ به تبیین سیاست خارجی ایالات متحده درباره موضوعات جهانی پرداخت. مهم‌ترین نکات سخنرانی او را می‌توان این‌گونه صورت‌بندی کرد:

۱. رییس‌جمهور آمریکا هنگام توضیح رویکرد حکومتش درباره موضوعات گوناگون، بر همکاری با متحدان اروپایی تأکید کرد. جالب است که او از میان رهبران اروپایی، درباره صدراعظم آلمان، با احترام و تمجید صحبت کرد تا با توجه به نگاه تحقیرآمیز ترامپ به خانم مرکل، تفاوت رویکرد آمریکا نسبت به دوره ترامپ، ملموس‌تر باشد. به‌هرروی، بایدن و همکارانش به شکلی قابل‌پیش‌بینی، چندجانبه‌گرایی و همکاری را به یک‌جانبه‌گرایی ترجیح می‌دهند.

۲. بایدن، هرچند بیان و لحنی آرام داشت؛ اما درباره روسیه صریح‌تر و گزنده‌تر سخن گفت. این موضوع بیانگر آن است که مدیریت و حل و رفع تهدیدات و مخاطرات برخاسته از اقدامات مسکو، در بالای فهرست دستور کار واشنگتن در دوره مسئولیت بایدن خواهد بود.

۳. آمریکا، در چند روز اخیر، اقدامات مثبتی را از جمله، اعلام انصراف از بازگشت تحریم‌های شورای امنیت و رفع محدودیت‌های دیپلمات‌های ایرانی در خاک آن کشور انجام داد. رییس‌جمهور آمریکا در همین راستا، درباره موضوع هسته‌ای ایران، به تمایل ایالات متحده برای مذاکره در چارچوب ۱+۵ اشاره کرد.

این واقعیت که بایدن، به کوتاهی درباره موضوع هسته‌ای صحبت و تنها به راهکاری دیپلماتیک اشاره و از لفاظی پرهیز کرد، نشان می‌دهد آمریکا مایل است مسیر احیای احتمالی برجام با مذاکره مشخص شود.

به علاوه، بازگشت آمریکا به چهارچوب ۱+۵ به معنی احیای "دو فکتو" و غیررسمی توافق هسته‌ای است که البته می‌تواند مقدمه احیای "دو ژوره" برجام باشد.

آمریکا درحالیکه ایران در چند روز آینده برای اجرای مصوبه مناقشه‌برانگیز مجلس، اجرای پروتکل و کد اصلاحی توافق پادمان را متوقف خواهد کرد، بازگشت خود را به مذاکرات ۱+۵ اعلام کرده است.

ایران نیز اکنون می‌تواند در کنار انجام فعالیت‌های هسته‌ای خود، در چارچوب مذاکرات جدید دستیابی به اهدافش را دنبال کند.

همان‌گونه که اشاره شد، رویکرد چندجانبه‌گرایی، مهم‌ترین تغییر سیاست خارجی آمریکا نسبت به دوره ترامپ است. ایران به این نکته آگاه است که هرچند طرف‌های اروپایی برجام در دوره ترامپ نتوانستند برای برخورداری تهران از مزایای توافق اقدام کنند، اما از همراهی با برخی تصمیمات یکجانبه آمریکا از جمله درباره بازگشت تحریم‌ها خودداری کردند.

اما همگرایی کنونی واشنگتن و متحدان اروپایی، علاوه بر ایجاد فرصت احیای برجام، در صورت اقدامات و تصمیمات غیرمنطقی تهران، می‌تواند برای منافع ایران زیان‌بار باشد. آشکار است که ایران با توجه به تجارب گذشته از توان تصمیم‌گیری سنجیده برخوردار است.
t.me/javadrooh باز کردن / نظر دهید

2021-02-21 11:30:03 چرا اروپا پشت آمریکا مخفی شده؟

اندیشکده کارنگی آمریکا

برای چهار سال، اتحادیه اروپا و کشورهای عضو آن قاطعیت قابل توجهی را برای حفظ توافق هسته‌ای برجام با ایران نشان دادند. تلاشی که گرچه برای سر پا نگه داشتن توافق به طور کامل، کافی نبود، اما خیلی بیشتر از آن چیزی بود که بسیاری –از جمله یک رئیس‌جمهور آمریکا (که حالا رئیس‌جمهور سابق شده) - از قاره پیر توقع داشت. بنابراین خیلی تعجب آورتر است که اروپایی‌ها اکنون برای کنار هم قرار دادن دو دشمن در ۴۰ سال گذشته یعنی آمریکا و ایران سرشار از انرژی نیستند.

امیدهای بزرگ مرتبط با انتخاب بایدن به انتظارات ناچیز تبدیل شده. بایدن و مشاورانش به وضوح گفته‌اند که واشنگتن به سادگی به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) بازنخواهد گشت، توافقی که سلف او در مه ۲۰۱۸ آن را ترک کرد. آن‌ها در عوض طبق خواسته جنگ‌طلبان آمریکایی که گفته‌اند واشنگتن نباید اهرم فشار تحریم را که دولت قبل ایجاد کرده از دست بدهد، از ایران انتظار دارند که ابتدا به تعهدات خود برگردد.

دولت ایران اما مسائل را به شکلی دیگر می‌بیند. به دلایل بسیار اصولی، بعید است تهران با توجه به بی‌اعتمادی عمیق ایجاد شده به دلیل خروج یکجانبه واشنگتن از توافق، امتیاز بدهد. بعد از سال‌ها فشار حداکثری از سوی آمریکا، سیاست‌گذاران در تهران حتی درباره دریافت غرامت به دلیل تحریم‌های آمریکا حرف می‌زنند. به علاوه این که دادن اجازه بازگشت آمریکا به برجام شامل دادن اختیار به آن برای بازگرداندن سریع (اسنپ بک) همه تحریم‌های بین‌المللی در آینده—احتمالاً در اولین فرصت در سال ۲۰۲۵ می‌شود، زمانی که شاید رئیس‌جمهور جدید دیگری در کاخ سفید باشد.

چیزی که بر فوریت رسیدگی به این بن‌بست می‌افزاید، پیشرفت‌های سریع هسته‌ای ایران است. زمان گریز هسته‌ای ایران- مدت زمان مورد نیاز یک کشور برای جمع‌آوری مواد شکافت‌پذیر کافی برای یک بمب اتمی- اکنون به طور جدی کاهش یافته. این زمان هنگامی که برجام در اوایل سال ۲۰۱۶ اجرایی شد، یک سال برآورد شده بود و بعد از پنج سال و گذشتن از دو رئیس‌جمهور آمریکا، تخمین زده می‌شود که به چهار ماه رسیده باشد. اوایل ماه جاری میلادی (فوریه) آژانس بین‌المللی انرژی اتمی گزارش داد ایران مقادیر کمی اورانیوم فلزی تولید کرده است. ماده‌ای که تحت برجام ممنوع است.

ضرب الاجل ایران طبق مصوبه مجلس برای تعلیق بخشی از اختیارات راستی‌آزمایی آژانس در صورت عدم اجرای تعهدات طرف‌های برجامی یک مورد نگران‌کننده دیگر است. با توجه به این زمینه‌ها و افزایش مشکلات، اروپایی‌ها باید سریعاً یک مسیر مشترک را با دولت بایدن، ترسیم کنند. با این حال بنظر می‌رسد آنها باز هم منتظر ایالات متحده برای ابتکار عمل هستند. البته که مجبور بودند قبل از آن که رسماً با «آنتونی بلینکن» وزیر خارجه آمریکا تماس بگیرند، اجازه دهند او کار خود را آغاز کند. اولین مکالمه میان وزرای خارجه انگلیس، فرانسه و آلمان با بلینکن پنجم فوریه (۱۷ بهمن) انجام شد.

با این حال با داشتن هفته‌ها زمان برای ارائه یک پیشنهاد ملموس، اروپایی‌ها می‌توانستند تلاش بیشتری برای قرار دادن اتحادیه اروپا در جایگاه هدایتگر داشته باشند. عجیب‌تر این که این «محمدجواد ظریف» وزیر خارجه ایران بود که از اتحادیه اروپا به عنوان رئیس کمیسیون مشترک برجام که بر اجرای این توافق نظارت دارد، خواست تا برای بازگشت آمریکا به توافق میانجیگری کند. در حالی که نه تنها این پیشنهاد می‌توانست از سوی خود بروکسل مطرح شود، بلکه فرد اشتباه هم به آن پاسخ داد و ماکرون رئیس‌جمهور فرانسه خود را میانجی صادق معرفی کرد.

در این شرایط، آسیبی در کار نیست و در واقع، یادآوری به واشنگتن که نیاز است گام اول را بردارد، نقش اتحادیه اروپا را به عنوان میانجی بی‌طرف تقویت می‌کند. این اقدام، ساده اما لغو بسیار نمادین دستور اجرایی مه ۲۰۱۸ است که به خروج واشنگتن از توافق منجر شد و می‌تواند از سوی بایدن زمانی که در ۱۹ فوریه (اول اسفند) در کنفرانس مجازی امنیتی مونیخ صحبت می‌کند، انجام شود.

این که برای اروپا کافی نیست که در پشت صحنه کار کند. اروپا باید در گفتمان عمومی پیروز شود، بخصوص با توجه به سخت شدن بحث‌ها در تهران و واشنگتن. بنابراین اروپایی‌ها باید همه شرکا را در خصوص تحویل کمک‌های بشردوستانه با تقویت کانال تجاری تقریباً از بین رفته «اینستکس» و چراغ سبز نشان دادن در ارتباط با وام کمکی مورد درخواست ایران برای مقابله با همه‌گیری از صندوق بین‌المللی پول، تحت فشار قرار دهند.

این کارها باید به این دلیل انجام شود که مشکل اصلی میان آمریکا و ایران است و اروپا نقش میانجی را دارد. اروپایی‌ها باید این کار را در مشورت نزدیک با واشنگتن انجام دهند اما نه به دستور آن. اروپا نمی‌تواند پنهان شود و زمان زیادی هم برای از دست دادن ندارد.
carnegieeurope.eu/strategiceurope/83879 باز کردن / نظر دهید

2021-02-21 08:14:18 عراقچی: اقدام ايران در پنجم اسفند به منزله خروج از برجام نیست

هیچ کس نمی تواند حسن نیت ایران در برجام را زیر سوال ببرد و ۱۵ گزارش آژانس پایبندی کامل جمهوری اسلامی ایران به برجام را تایید می کند که این شاهدی مستند و غیرقابل انکار این مدعا است.
برجام به خاطر سیاست های ایران در این ۴ سال زنده است.
اقدام ايران در پنجم اسفند به منزله خروج از برجام نيست. تعهدات ما كاهش یافته است.
بازرسى هاى آژانس كاهش خواهد يافت ولی متوقف نخواهد شد.
راه براى بازگشت طرف هاى مقابل باز است.
امتيازات راهبردى و سياسى برجام براى ايران در چهار سال گذشته وجود داشته و به همين دليل در برجام مانديم. باز کردن / نظر دهید

2021-02-20 11:30:03 بایدن در روابط با اسرائیل، بدنبال منافع ملی آمریکاست

مصاحبه با اسفندیار خدایی
@emtedadnet
امتداد-گروه بین‌الملل: با گذشت چندین هفته از روی کار آمدن دولت جوبایدن و دموکرات‌ها در کاخ سفید و به رغم تماس‌های دیپلماتیک متعدد با رهبران بسیاری از کشورها، همچنان هیچ تماسی بین تل‌آویو و واشنگتن در سطح روئسای آمریکا و اسرائیل برقرار نشد و همین مسئله، گمانه‌زنی‌هایی را در محافل رسانه‌ای جهان به دنبال داشته است. اخیراً بایدن با نتانیاهو تماس گرفت، اما این تاخیر در تماس با اسرائیل چه پیامی دارد.

اسفندیار خدایی، کارشناس بین‌الملل و تحلیلگر ارشد مسائل آمریکا در همین رابطه در گفتگویی با امتداد، اظهار داشت: خاطر داشته باشید، کاندیداهای دموکرات در اجلاس اپک(گردهمایی لابی‌های صهیونیست در آمریکا) شرکت نکرده و جوبایدن نیز به عنوان برجسته‌ترین کاندیدای این جناح سیاسی، تنها به ارسال یک پیام بسنده کرد. همچنین در نگاهی به زمان قبل‌تر از آن، اوباما نیز در آخرین روزهای دولتش از وتو کردن قطعنامه علیه اسرائیل امتناع کرد و همین مسئله، خشم نتانیاهو را از دموکرات‌ها به دنبال داشت.

دموکرات‌ها بر خلاف دولت ترامپ، در تلاشند که مناسبات خود با تل‌آویو را در راستای منافع ملی آمریکا دنبال کنند، و کمتر تحت تاثیر نفوذ لابی صهیونیسم و هزینه‌های گزاف مداخلات در خاورمیانه قرار گیرند.

با این پیش زمینه، باید توجه داشت که افکار عمومی دموکرات‌ها در آمریکا به این نتیجه رسیده‌اند که از نفوذ لابی صهیونیست کاسته و منافع‌ملی ایالات متحده را برخلاف دوره ترامپ در اولویت نخست قرار دهند. البته، این مسئله به این معنی نیست که دموکرات‌ها و مشخصا، دولت جوبایدن، مخالف اسرائیل بوده و یا بنا دارند که دست از حمایت از آن بکشند، بلکه در نظر دارند که مناسبات خود با تل‌آویو را در راستای منافع ملی آمریکا دنبال کنند و بازیچه نتانیاهو نشوند.

در دولت دوم باراک اوباما نیز، امضای توافق برجام، همین پیام را داشت که برای کاخ سفید، منافع آمریکا در اولویت قرار دارد. بر اساس این پیام، قرار نیست که آمریکا در خدمت متحدین خود از جمله اسرائیل قرار بگیرد. کما اینکه به باور بسیاری از صاحبنظران، این، نه منافع ملی آمریکا که اتفاقا، فشار و نفوذ لابی‌های صهیونیست و سعودی‌ها بود که منجر به خروج ترامپ از برجام شد.

با روی کار آمدن بایدن، بلندپروازی افراطی نتانیاهو رو به افول است

چهره‌های دیگری در درون اسرائیل و شخصیت‌های حامی این رژیم در داخل آمریکا هستند که از برجام نیز حمایت می‌کردند. برخی از گروه‌های سیاسی داخل اسرائیل هم، مخالفت جدی با سیاست‌های افراطی نتانیاهو در تل‌آویو دارند و ظاهرا با روی کار آمدن بایدن در آمریکا، قدرت در اسرائیل به سمت و سوی این جریان در حال دگرگونی است. جریانی که مثلا، حداقل حقوقی را برای فلسطینیان قائل بوده و نگاه مثبتی نیز به برجام دارد. آنچه در دوره نتانیاهو شاهد آن بودیم، یک بلندپروازی افراطی، توام با نگاه بالا به پائین و آمرانه به واشنگتن بود که ظاهرا در دولت بایدن رو به افول خواهد بود.

تاخیر تماس واشنگتن با تل‌آویو در دوره جدید، سیگنال کاخ سفید به مخالفان نتانیاهو در اسرائیل است

تاخیر تماس تلفنی با نتانیاهو از ابتدای حضور در کاخ سفید نیز، سیگنالی بوده که بایدن به تل‌آویو و جناح مخالف و رقیب حزب حاکم در آن ارسال می‌کند. به نظر می‌رسد که کاخ سفید، راغب است تا نتانیاهو که نگاه آمرانه و طلبکارانه به واشنگتن دارد، تغییر کرده و سیاستمداری متعادل از جناح متعادل‌تری به غیر از لیکود به قدرت برسد.

خروج آمریکا از برجام، از شورشها و نارضایتی در داخل کشورمان آغاز شد

اختلافاتات عمیق داخلی، نارضایتی مردم و تظاهرات‌های اعتراضی شدید موجب تضعیف جایگاه کشور می‌شود و قدرت چانه‌زنی را کاهش می‌دهد. در حقیقت خروج آمریکا از برجام نیز از همان حمله به دولت و پس از آن نیز، حوادث دیماه ۹۶ کلید خورد و این مسائل، سیگنالی بود که شکاف قدرت در ایران جدی بوده و خروج ترامپ به نوعی، کار تهران را یکسره خواهد کرد. اگر قدرت جمهوری اسلامی برآمده از آراء مردم تضعیف شود، برجام بعدی نیز بر فرض انعقاد، به راحتی نقض خواهد شد.

اگر مناسبات داخلی ایران بر مبنای اتحاد واقعی و نه ظاهری، استوار شده و دولت مستقر و منتخب واقعی مردم باشد و تقویت شود، آمریکا به شکل جدی‌تری به تعهدات خود عمل خواهد کرد. واقع‌گرایی در سیاست خارجی به ما نشان داده که اگر موضع داخلی کشورها تضعیف شود، آمریکا به تعهدات خود عمل نخواهد کرد. در سیاست بین‌الملل، نه لزوما اخلاق، بلکه قدرت است که حکمرانی می‌کند. اگر ما بهترین پیمان را با آمریکا بسته اما، ضعیف باشیم، طرف مقابل به آن عمل نخواهد کرد.

متن کامل گفت‎وگو در لینک زیر:
emtedad.news/?p=1196 باز کردن / نظر دهید

2021-02-19 11:30:03 منافع ملی ایران میان دو واقعیت طالبان و آمریکا

دکتر روح الله سوری
@mousavi2025
بعد از گذشت چهار دهه از انقلاب 57 یکی از مهمترین موضوعاتی که ضرورت دارد با صراحت بیشتری بحث و نقد شود برداشت خصم پندارانه ایران از رفتار آمریکا و بررسی تاثیر این خصم پنداری بر منافع ملی ایران می باشد. واقعیتی که در روابط میان کشورها نباید نادیده گرفته شود این است که روابط بین الملل عرصه تامین منافع واحدها می باشد، به عبارت روشن تر اگر بخواهیم به زبان واقع گرایی سخن بگوییم باید گفت که الگوهای دوستی و دشمنی، رقابت ها و همکاری های میان کشورها همگی می‌بایست در راستای تامین منافع کشورها ترجمه شوند.

نگاه واقع گرایانه به ما می گوید که دشمنی و حتی اقدام نظامی به عنوان بالاترین سطح خصومت در روابط میان کشورها نیز باید با خط کش تامین منافع کشورها مورد ارزیابی قرار گیرد. به همین خاطر سوالی که لازم است اکنون پرسیده شود نسبت میان دشمنی با آمریکا و تامین منافع کشور می باشد. منظور از منافع نیز البته منافع سیاسی و گروهی نیست اگرچه به نظر می رسد که ادامه این شکل از روابط در نهایت می تواند تهدیداتی را نیز برای منافع گروهی به دنبال داشته باشد.

واقعیت غیرقابل انکاری که راجع به ایران امروز وجود دارد وجود بحران در حوزه های مختلف اقتصادی سیاسی و اجتماعی می باشد که همزمانی این بحران ها قادر خواهد بود با تاثیر سینرژیستی بر یکدیگر، کشور را به سمت یک ابر بحران سوق دهد. لازم به ذکر است چنین بحران هایی را تماما نمی توان به نوع رابطه ایران با آمریکا گره زد اما تردیدی هم نمی توان داشت که بخش مهمی از ریشه مشکلات کنونی خصوصا در حوزه اقتصاد و سیاست خارجی را باید در شرایط حاکم بر روابط ایران با دنیای پیرامون (بویژه آمریکا) جستجو کرد و به هر حال اگر معتقد به ضرورت تغییر وضعیت و جایگاه کنونی ایران باشیم نمی توان انکار کرد که حل مشکلات اقتصادی و تغییر در سیاست خارجی دو پیشران و پیش شرط لازم و اگر نه کافی برای برون رفت از وضعیت کنونی می باشد که هردوی آنها نیز به نحوی در ارتباط با روابط ایران با آمریکا قرار دارد.

طی ماه های اخیر شاهد گفتگو و مذاکره مستقیم میان ایران با گروه طالبان و حضور رسمی این گروه در قامت هیئتی سیاسی در ایران می باشیم. اگرچه به نظر می رسد که هدف و انگیزه ای که ج.ا.ا را متمایل به مذاکره مستقیم با طالبان کرده است پیگیری سیاست خروج آمریکا از افغانستان باشد اما نکته قابل تاکیدی که در این رابطه می توان مورد اشاره قرار داد دلایل اقامه شده از سوی ج.ا.ا برای برقراری تماس با طالبان است و آن اینکه ج..ا.ا، طالبان را بخشی از واقعیت افغانستان دانسته و از نگاه ج.ا.ا، حضور و تسلط طالبان بر بخش های زیادی از قلمرو افغانستان، موضوعی است که نمی توان نسبت به آن بی تفاوت بود.

در حالی که ایران طالبان را بخشی از واقعیت افغانستان می داند و همین مساله را توجیهی برای مذاکره با گروهی با پیشینه تروریستی کرده است سوال این است که چرا تصمیم گیرندگان در ایران تاکنون نتوانسته اند راجع به آمریکا به چنین برداشتی برسند. اهمیت این موضوع زمانی بیشتر می شود که دریابیم که طالبان از لحاظ قدرت سیاسی، اقتصادی و نظامی و توان تاثیرگذاری بر موضوعات مرتبط با ایران، به هیچ عنوان قابل قیاس با آمریکا نمی باشد، بخصوص اینکه به نظر نمی رسد که مذاکره کنونی با طالبان که زمانی ایران را تا پای جنگ با خود کشانده بود در نگاه تصمیم گیرندگان ایرانی به معنای سازش یا پذیرش شکست در برابر طالبان تلقی شده باشد و اتفاقا این مذاکرات به خوبی دلیلی بر این است که در سیاست خارجی آنچه دایمی می تواند باشد منافع ملی است و نه دوست و دشمن.

اگر مطابق با استدلال مطرح شده از سوی ایران طالبان را بخشی از واقعیت افغانستان بدانیم بطور متقابل نیز تردیدی نمی توان داشت که عدم رابطه ایران با آمریکا بخشی از واقعیت امروزین ایران است و اگر درک واقعیت ها ایران را به پای میز مذاکره با یک گروهی تروریستی کشانده است ضرورت دارد به این مساله نیز توجه نشان داده شود که چگونه پس از گذشت چهل سال هنوز نتوانسته ایم به این درک راجع به آمریکا نائل شویم و طی چهار دهه گذشته، آمریکا ستیزی به اصلی اساسی در سیاست خارجی ایران تبدیل گردیده است.

ادامه در مشاهده فوری یا لینک زیر
bit.ly/3qmloR7 باز کردن / نظر دهید

2021-02-19 01:50:10 واشنگتن درخواست کلید زدن مکانیزم ماشه را پس گرفت

نماینده موقت آمریکا در سازمان ملل در نامه‌ای به شورای امنیت ادعای دولت پیشین آمریکا مبنی بر احیای همه تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران را پس گرفت.


آمریکا: دعوت اروپا برای مذاکره با ایران را می‌پذیریم

یک مقام ارشد آمریکایی گفت چنانچه اتحادیه اروپا از آمریکا برای گفت‌وگو با ایران دعوت کند می‌پذیریم. واشنگتن حاضر است در نشست کمیسیون برجام حضور یابد./انتخاب
@EsfandiarKhodaee باز کردن / نظر دهید

2021-02-19 01:13:18 بیانیه مشترک آمریکا و سه کشور اروپایی درباره برجام

ایالات متحده آمادگی خود را برای از سرگیری گفتگوها با ایران اعلام کرد

روز پنجشنبه آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده به متحدان اروپاییش گفت، ایالات متحده آماده است تا در مورد بازگشت هر دو کشور به توافق 2015 که هدف آن جلوگیری از تولید سلاح هسته‌ای توسط تهران است، با ایران صحبت کند.

بلینکن به همتایان فرانسوی، آلمانی و انگلیسی خود گفت که اگر ایران به توافق کامل عمل کند، دولت رئیس جمهور بایدن هم به توافق‌نامه معروف به برجام برخواهد گشت.

در بیانیه مشترک این چهار قدرت غربی آمده است:

وزیر بلینکن بار دیگر تأکید کرد، همانطور که رئیس جمهور بایدن گفت، اگر ایران به سرعت به تعهدات خود در برجام عمل کند، ایالات متحده نیز همین کار را انجام خواهد داد و آماده است تا در این زمینه با ایران گفتگو کند./ ایران‌تایمز
@EsfandiarKhodaee باز کردن / نظر دهید

2021-02-18 19:29:02 زنان ایران رکورددار بیکاری در جهان

زنان ایران، با اینکه تعدادشان در آموزش عالی بیشتر از مردان است، طبق اطلاعات بانک جهانی، بعنوان بیکارترین نیرو کار درمسئله اشتغال شناخته میشوند: تنها 17.3% زنان در ایران دارای شغل می‌باشند. به همین دلیل رتبه ایران درحوزه اشتغال زنان رتبه 177 از میان 182 کشور جهان است.

زنان قطر 56.7%
زنان امارات 52.4%
زنان کویت 49.3%
زنان بحرین 45%
زنان ترکیه 34%
زنان عمان 31%
زنان عربستان 22.3%
زنان ایران 17.7%
زنان عراق 11.8%

کم‌کم آن پیش فرضی که درباره زنان کشورهای عربی، و بهتر بون وضعیت زنان کشور خودمان داشتیم را باید عوض کنیم. فقط عراق و سه چهار کشور مانده‌اند که می‌شود آنها را سرزنش کنیم!
@EsfandiarKhodaee باز کردن / نظر دهید