اکوتوپیا(پوریا بختیاری)

2022-04-11 12:32:48 هزینه زندگی در تهران چقدر است؟

۱.مسکن
خرید مسکن در تهران به یک رویا تبدیل شده
‏میانگین قیمت هر متر مربع در تهران ۱۱۰۰ دلار هست، با فرض اینکه ۳۰ درصد خالص درآمد رو پس‌انداز کنید، برای خرید یک خانه ۷۵ متری باید ۷۴سال منتظر بمانید.
‏(با فرض اینکه ارزش پس اندازتان افت پیدا نکند)
‏یعنی در ۹۰ سالگی میتوانید خانه‌دار می‌شوید!

۲.اجاره‌بها
به طور میانگین در تهران رهن کامل هر متر مربع ملک مسکونی ۱۸۰ دلار است که اگر به اجاره تبدیل کنیم اجاره کامل هر متر مربع ۵.۵ دلار می‌شود، یعنی برای اجاره یک ملک ۷۵ متری در جای متوسط رو به پایین شهر باید ماهیانه حدود ۴۰۰ دلار بپردازید.

۳.حمل و نقل
نرخ بلیط تک سفره مترو در تهران ۲۰۰۰ تومان و هر بلیط brt برابر ۱۵۰۰ تومان است.
‏با فرض اینکه شما روزانه برای رفتن به سر کار یک بار مترو و یک بار brt سوار بشید باید ماهانه حدودا ۱۰ دلار هزینه کنید
‏میانگین هزینه اسنپ هم برای هر سفر ۱.۳ دلار است، با اسنپ رفتن ماهی ۷۰ دلار هزینه دارد.

۴.خودرو
خودرو هم در تهران گران است
‏تویوتا و هیوندای ۲۰۱۶ در تهران از مدل صفر ۲۰۲۲ در سایر کشورها گران‌تر است.
‏کیفیت خودرو داخلی که نیازی به بحث ندارد هنوز سمند ۲۰ سال پیش با همان شکل و کیفیت تولید می‌شود.
‏واردات خودرو هم در انحصار چین است
‏(آریزو۶ در تهران از کمری ۲۰۲۲ ترکیه گرانتر است)

۵.زمان
حجم ترافیک در تهران بیش از حد بالاست
‏کافیست بخواهید از غرب به مرکز تهران بیایید با دید خوشبینانه ۴۰ دقیقه و با دید منطقی بیش از یک ساعت در ترافیک خواهید بود.
‏بعضی مکان‌ها در هر ساعت از شبانه روز ترافیک دارند: پارک وی تا تجریش، جردن تا میرداماد ، همت، جلال، امام علی و…

۶.تفریح
قیمت رستوران در تهران با سایر شهرها قابل قیاس نیست، برای دو نفر یک وعده غذا معمولی حدود ۱۰ دلار و یک کافه رفتن حداقل ۵ دلار هزینه خواهد داشت.
‏تله کابین توچال برای هر نفر دو دلار و بازدید از برج میلاد ۱.۵ دلار هزینه دارد
‏یک فنجان چایی هم در درکه برایتان حدود دو دلار هزینه دارد.



درنظر داشته باشید ما با مقادیر متوسط حساب کردیم، اگر بخواهید در منطقه نسبتا خوب تهران خانه‌ای کرایه کنید یا مثلا بخواهید برای تفریح باشگاه انقلاب برید و اخر هفته در لواسان یا کردان ویلا کرایه کنید یا برای رستوران به فودکورت‌های معروف برید باید این هزینه‌ها را چندین برابر کنید.

اما یک سوال چرا با وجود این همه آلودگی و ترافیک و گرانی بازهم حدود ۲۰ درصد ایران در تهران ساکنند؟
‏جواب ساده است
‏چون بهترین‌ها در تهران هستند(بهترین دانشگاه، مراکز خرید، بیمارستان، متخصصین و…)
‏از طرفی تمام ارگانهای دولتی در تهران است این عدم تخصیص منابع تهران را با بحران دچار کرد

حقوق ۵۰۰ دلار در تهران حقوق بالا محسوب می‌شود، ولی این ۵۰۰ دلار برای مخارج حداقلی است. این دستمزد را در مقابل هزینه‌ها قراردهید و آن‌را با سایر کشورها مقایسه کنید.
‏جایی‌که آلودگی کمتر است مک دونالد و آدیداس و... حضور دارند و بجای دنا و شاهین میشود رنو و هیوندای و تویوتا سوار شد!

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-04-09 16:04:19 ما که هیچ چرا پرنده‌ها از تهران نمی‌رن؟!

از شدت آلودگی هوا، گلوتون می‌سوزه، اشک از چشمتون جاری می‌شه. صدای بوق ماشین‌ها رو اعصابه. پیش خودتون می‌گید کاش می‌شد برم یه جای خوش آب‌وهوا. اما مجبورید تهران بمونید. کار، تفریح، امکانات و... ماها مجبوریم تی بمونیم. اما چرا پرنده‌ها تهران رو ترک نمی‌کنن و نمی‌رن یه جای بهتر؟
تهران برای پرنده‌ها بهشته. تهران گرمه. لب پنجره‌ ساختمون‌های بلند، شبیه کوه‌های صخره‌ایه و برای لانه‌سازی ایده‌آله. سطل‌زباله‌ها پره از غذای مجانی. توی شهر خبری از عقاب نیست و تنها شکارچی شهری، گربه، اون‌قدرها هم ماهر نیست. مردم هم با این پرنده‌های به ظاهر بی‌آزار، مهربونن.
چرا به ظاهر؟
هر کبوتر سالانه 11 کیلوگرم مدفوع اسیدی تولید می‌کنه و به ساختمون‌ها و ماشین‌ها آسیب می‌زنه. برای آمریکا برآورد شده که میزان آسیب تمام پرنده‌ها، در حدود سالانه 1.1 میلیارد دلار باشه.
پرنده‌ها، مثل موش‌ها، می‌تونن باعث نشر بیماری بشن، یا به انبار غلات آسیب بزنن.
چرا این موش‌های پرنده، شهر کثیف ما رو دوست دارن؟
برای پرنده‌ها، انگیزه‌های کوتاه‌مدت مثل غذا خیلی مهم‌تره تا هوای پاکیزه.
برای ما هم انگیزه‌های کوتاه مدت مثل کار مهم‌تره تا احتمال ابتلا به سرطان. دلیل ما و پرنده‌های برای زندگی توی تهران، یکیه.
اما این تمام ماجرا نیست.
پرنده‌هایی که در تهران به‌دنیا اومدن، هیچ وقت زندگی توی یه منطقه خوش آب‌وهوا رو تجربه نکردن. اون‌ها اصلا نمی‌دونن که زمین سبز و آسمون آبی یعنی چی. اون‌ها به اولین گزینه‌ای که تا امروز باهاش مواجه شدن، عادت کردن.
درست مثل خیلی از ماها که هیچ وقت زنگ موبایل یا بکگراند لپ‌تاپمون رو تغییر نمی‌دیم و به تنظیمات کارخونه (یا اولین زنگی که همون روزهای اول انتخاب کردیم) وفادار می‌مونیم. (قانون دیفالت آپشن)
برای مایی که دشت‌های سرسبز رو دیدیم، عجیبه که چرا کبوترها از تهران نمی‌رن.
اما خودمون هم دچار همین سوگیری‌ها می‌شیم.
به خصوص زمانی که حاضر نمی‌شیم برای داشتن یک زندگی بهتر، وضعیت فعلی‌مون رو ترک کنیم و از منافع کوتاه‌مدت بگذریم.
شما اگر می‌خواستید توی یک شهر تمیزتر، امن‌تر، ارزون‌تر و خلوت‌تر زندگی کنید، اولین انتخابتون کدوم شهر بود؟

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-04-08 14:49:57 @pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-04-08 13:26:32 چرا واردات خودرو آزاد نمی‌شود؟!

شاید فکر کنیم که خودروسازی، اشتغال‌زایی دارد. اما اگر به صورت‌های مالی خودروسازان نگاه کنیم، می‌بینیم که فقط با زیان انباشته آن‌ها، می‌شود شغل‌های بیشتری ایجاد کرد. موضوع اشتغال نیست! پس مشکل کجا است؟
قاعدتا باید وضعیت سیاسی کشورها به این شکل باشد:
مردم به کسانی رای دهند که قوانین خوب تصویب کنند.
نماینده‌های مردم قوانین خوب و مسئولین شایسته انتخاب کنند.
مسئولین شایسته، قوانین خوب را اجرا کنند.
اما فرض کنید قانونی تصویب شود که از هر فرد باید ۱۰ هزار تومان بگیریم و این پول را بین یک درصد جامعه تقسیم کنیم. طبیعتاً باید ۹۹ درصد مردم کشور با این قانون مخالف باشند.
حالا چه می‌شود اگر بگویند هر کس برای نظر دادن در مورد این قانون باید ۲۰ هزار تومان بدهد. طبیعی است که جمعیت کثیری، پرداخت ۱۰ هزار تومان را کم‌هزینه‌تر می‌دانند.
گروه اقلیت، معمولا برای مخالفت اکثریت «هزینه می‌تراشد».
این هزینه می‌تواند هر چیزی باشد. صف طولانی انتخابات، حذف برخی نامزدهای انتخاباتی، جرم‌سازی از مخالفت‌های سیاسی و... به شکلی که در نهایت هزینه مخالفت، بیشتر از رفاه از دست رفته در وضعیت فعلی باشد.
اعتراض‌های مدنی هم کارساز نیستند. مثلا اگر مردم بخواهند با نخریدن خودرو اعتراض خود را به خودروسازها نشان بدهند، در نهایت بدون ماشین، رنج بیشتری متحمل می‌شوند تا این که بخواهند یک ماشین بی‌کیفیت را چندبرابر قیمت واقعی بخرند.
در واقع مشکل اصلی اینجا است که سود حاصل از وضعیت فعلی بازار خودرو، برای یک گروه کوچک، بسیار بزرگ‌تر است از زیانی که عموم مردم متحمل می‌شوند. پس منطقی است که این گروه کوچک برای حفظ وضعیت موجود خیلی بیشتر تلاش کنند.
سوال اینجا است که از ابتدا، چرا این گروه کوچک توانست صنعت خودروسازی را گروگان بگیرد؟ جواب در انحصار است. در مورد انحصار در پست‌های بعدی بیشتر حرف خواهیم زد.

(نسیم طالب در کتاب پوست در بازی، یک فصل کامل در مورد حکمرانی گروه اقلیت صحبت می‌کند. او توضیح می‌دهد که اگر در یک جمع ده نفره، یک نفر مسلمان باشد، احتمالا تمام گروه برای شام، گوشت حلال می‌خرند. چرا که گوشت حلال برای نه نفر دیگر رنجی در پی ندارد، اما برای یک مسلمان، گوشت حرام قابل استفاده نیست. در بسیاری از موارد، منفعت اقلیت از یک قانون، قابل مقایسه با نفع اکثریت از لغو آن قانون نیست. برای همین قوانینی که به یک گروه کوچک سود می‌رسانند، معمولا به این سادگی‌ها لغو نمی‌شوند. اگر می‌خواهید در این مورد بیشتر بدانید، کتاب پوست در بازی نسیم طالب را بخوانید.)
@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-04-07 00:03:16 فرض کنید قراره گوشی جدید اپل رو قیمت‌گذاری کنید.
‏اگه قیمت هزار دلار باشه، ۹۰۰ هزار گوشی میفروشید اگه قیمت ۹۰۰ دلار باشه یک میلیون میفروشید، در هر دو صورت عایدی شرکت ۹۰۰ هزاردلار میشه
‏شما بین دو قیمت ۱۰۰۰ و ۹۰۰ چه عددی رو توصیه می‌کنید؟ چرا؟

این نظرسنجی در جاهای مختلف انجام شد
‏۷۰ درصد افراد قیمت هزار دلاری رو انتخاب کردن. چون معتقد بودن گوشی ۱۰۰۰ دلاری حس لاکچری بودن به افراد میده و این ۱۰۰۰ دلار در ذهن افراد لنگر میندازه و کف قیمت برای مدل بعدی ۱۰۰۰ دلار خواهد بود
‏ازطرفی تولید تعداد کمتر استهلاک دستگاه رو کاهش میده

۳۰ درصد افراد قیمت ۹۰۰ دلار رو توصیه کردن
‏چون در این قیمت تعداد بیشتری فروخته میشه و شرکت می‌تونه لوازم جانبی بیشتری بفروشه (حاشیه سود لوازم جانبی بسیار بالاست)
‏از طرفی وقتی تعداد بیشتری میفروشید سهم بازارمان افزایش پیدا میکنه و تعداد بیشتر تبلیغات دهان به دهان رو هم همراه داره

اما شرکت‌ها گزینه سوم رو انتخاب میکنن
‏میان اول کار قیمت رو ۱۰۰۰ دلار میذارن و بعد از فروختن ۹۰۰ هزار دستگاه و کسب ۹۰۰ میلیون دلار، محصول رو با ۱۰٪ تخفیف می‌فروشن!
‏یعنی بعد از فروش ۹۰۰ میلیون دلار، ۹۰ میلیون دلار دیگه هم می‌فروشن!
‏به این پدیده در اقتصاد میگن:
‏ ⁧ #تبعیض_قیمت

⁩ تبعیض قیمت یعنی کالاهای کاملا مشابه رو با قیمت‌های متفاوت بفروشیم.
‏فلسفه ⁧ #تبعیض_قیمت⁩ اینه که از کسانی که حاضرن پول بیشتر بدهند، پول بیشتر بگیریم
‏به همین علت قیمت محصولات با گذشت زمان به صورت پلکانی ارزان میشه.
‏اول مشتری مشتاق خرید می‌کنه، و بعد دیگر مشتریان (تنبیه مشتری مشتاق)

تبعیض قیمت، چند مدل هست
‏حالت اول اینه که هر کالا رو به هر مشتری با یک قیمت متفاوت بفروشیم
‏در مورد تاکسی دربست تا حد زیادی وضعیت اینطوره. راننده ازتون می‌پرسه چقدر حاضرید برای کرایه پرداخت کنید؟
‏طبیعتا هر پیشنهادی رو هم قبول نمیکنه.
‏در دنیای واقعی تبعیض نوع اول کم‌تر رخ می‌دهد

حالت دوم اینه که بیایم تعداد فروش رو تغییر بدیم مثلا خرید یک مایع ظرفشویی ۴ لیتری از ۴ مایع ظرفشویی یک لیتری به صرفه‌تره
‏در این حالت کسی از تبعیض ناراحت نمیشه مردم طالب کالای گران‌تر در بسته‌بندی کوچک‌تر هستند. چون پولی که برای خرید می‌پردازند کم‌تر است.

حالت سوم تبعیض قیمت اینه که ادما رو گروه بندی کنیم، و بیایم قیمت رو برای گروه‌های مختلف متفاوت ارایه کنیم. مثلا قیمت میوه در بالا و پایین شهر متفاوته
‏(اگر این گروه‌ها به سادگی بتوانند با هم مبادله کنند، آربیتراژ رخ میدهد و تبعیض قیمت از بین می‌رود)

به عنوان حرف آخر
‏با آگاهی از تبعیض قیمت می‌فهمیم که هر کالای گران‌تر الزاما بهتر نیست
‏باید بدونید چرا دارید قیمت متفاوتی میدید و آیا ارزشش رو داره؟
‏در موارد زیادی برای داشتن کالای ارزان‌تر باید مبلغ بیشتری پرداخت کرد (خرید ۴لیتر بجای ۱ لیتر)
‏علت تبعیض کالا حداکثر کردن سود بنگاهه

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-04-04 16:29:13 چی بودیم و چی شدیم؟!

چی‌شد که یه روز تخت جمشید می‌ساختیم و الان این مجسمه موتوری رو می‌سازیم؟

یک لحظه به این مجسمه بدترکیب نگاه کنید. آن را در کنار سرستون‌های شکوهمند تخت جمشید بگذارید. عجیب نیست که پس از ۲۵۰۰ سال، با وجود پیشرفت در علم و هنر و فناوری، توان هنری یک ملت اینچنین پایین آمده باشد؟

این افول، تنها محدود به ایران نیست. چرا اتریش که زمانی با بتهوون و موتزارت دنیا را تسخیر کرده بود، حالا تقریبا هیچ سهمی از موسیقی قرن بیست‌ویکم ندارد؟ چرا آمریکا و انگلستان، که روزگاری پینک فلوید، جیمی هندریکس، کویین و لدزپلین را روی صحنه می‌دیدند، حالا باید به جاستین بیبر قناعت کنند؟ آیا جهان امروز دارد هنر را له می‌کند؟ آیا هنر مرده است؟

خطای اول: مقایسه بیشترین و کمترین
خطای اول این است که ما در ذهن، بهترین آثار هنری گذشته را با بدترین نمونه‌های امروز مقایسه می‌کنیم. در اتریش قرن هجدهم نیز آهنگسازانی بسیار بد بوده‌اند و کسی امروز از آن‌ها یاد نمی‌کند. امروز هم شخصی مثل هانس زیمر می‌تواند نماینده موسیقی باشد، نه الزاما جاستین بیبر.

خطای دوم: سوگیری نجات یافته
سرستون تخت جمشید، سمفونی نهم بتهوون و غزلیات سعدی بعد از قرن‌ها، هنوز باقی مانده‌اند، چون شاهکار بودند. آیندگان نیز جاستین بیبر و مجسمه موتورسوار خیابان بهار را فراموش خواهند کرد و تنها از شاهکارهای دوران ما یاد می‌کنند. اما برای ما، دیدن این شاهکارها در میان انبوه آثار مبتذل دشوار است. مثل دیدن یک آهو در میان جنگلی انبوه. اما شاهکارهای گذشته را راحت‌تر می‌بینیم چون آثار کم‌ارزش، از بین رفته‌اند و دور شاهکارها را خلوت‌ کرده‌اند.

خطای سوم: تقاضا مقدم بر تولید
چرا کسی روی جاده‌ای بیابانی پل عابر نمی‌سازد؟ چون کسی حاضر نیست پول این جاده را بپردازد.
در گذشته، شاهان قادر بودند مبالغ هنگفتی را برای ساخت یک سرستون سنگی هزینه کنند. اما امروز، رئیس‌جمهور آمریکا به سختی می‌تواند چندین میلیون دلار را به ساخت یک مجسمه مرمر تخصیص بدهد. اگر هنرمند بخواهد این چند میلیون دلار را از عامه مردم بگیرد، چاره‌ای جز عامه‌پسند شدن ندارد. در واقع، این ما هستیم که انتخاب می‌کنیم که بجای بتهوون، جاستین بیبر روی صحنه برود، نه دست بی‌رحم روزگار.

خطای چهارم: برون‌یابی ذهنی
اگر بورس چندماه بد شود، مغز ما تمایل دارد که فکر کند دیگر امیدی به این بازار نیست و هرگز دیگر نمی‌شود به بورس برگشت.
اگر دنیا چندسالی بدون جنگ و بیماری باشد، مغز ما فکر می‌کند که دیگر دوران لشکرکشی‌ها و همه‌گیری‌هایی مثل طاعون گذشته است.
همین طور اگر چندسالی در دنیا شاهد شاهکارهای هنری نباشیم، خیال می‌کنیم که دیگر قرار نیست شاهکاری متولد شود.
ذهن ما، بازه‌های زمانی کوتاه را به «همیشه» تعمیم می‌دهد.

خطای پنجم: خطای تعریف
ما امروز از ون‌گوگ و بتهوون به عنوان سرآمدان هنر در تاریخ باد می‌کنیم. اما این هنرمندان در زمان حیات خودشان درک نشدند. نمی‌خواهم بگویم که شاید مجسمه موتورسوار خیابان بهار، در آینده به موزه لوور برود. نه. اما بعید است که امروز بتوانیم ارزش کار هنرمندان معاصر خود را به طور کامل درک کنیم. منتقدان همعصر بتهوون هم فکر می‌کردند که بعد از موتزارت دیگر کسی نمی‌تواند یک شاهکار خلق کند.

بی‌سلیقگی مدیران و مسئولان، پدیده جدیدی نیست. در نهایت، زمان، با دقتی بسیار بالا قادر است آثار هنری فاخر را از هنر مبتذل جدا کند. همانطور که بالاخره ارزش کارهای ون‌گوگ را به ما نشان داد، هنرمندی که در زمان حیاتش هرگز نتوانست به جایگاهی که شایسته آن بود دست پیدا کند‌.
به پرسش نخست باز گردیم. آیا هنر مرده است؟
خیر! هنر، هرگز نمی‌میرد!

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-04-04 16:28:56 باز کردن / نظر دهید

2022-04-03 16:51:05 فردا ساعت ۱۱ با نیما آزادی عزیز لایو جذابی در اینستاگرام داریم
توصیه جدی اینکه این لایو رو از دست ندید
به شدت کاربردی خواهد بود باز کردن / نظر دهید

2022-04-03 16:49:35 چه کسی چرچیل را به استعفا واداشت؟!

چرچیل تا ۸۰ سالگی‌اش نخست‌وزیر ماند. در زمانی که حتی به سختی راه می‌رفت، به سختی می‌نشست، حاضر به استعفا نبود. او آنقدر بزرگ بود که انگلیسی‌های محافظه‌کار ترجیح می‌دادند از مقابله با او کنار بکشند. در واقعیت اما چرچیل پیر شده بود. با این حال، چه کسی بود که توانست چرچیل پیر و بزرگ را به استعفا بکشاند؟‌

برای تولد ۸۰ سالگی چرچیل، نمایندگان مجالس اعیان و عوام تصمیم به برگزاری یک جشن ملی می‌گیرند و این تولد از تلویزیون هم قرار است مستقیم پخش شود. اما هدیه‌ی تولد آقای چرچیل چیست؟ نقاشی پرتره‌اش. این نقاشی پرتره سفارش داده می‌شود به نقاش معروف «گراهام ساترلند» هنرمند نوگرای انگلیسی آن زمان.

روز تولد در محل مجلس از نقاشی رونمایی و چرچیل از دیدن خویش در آن آئینه برآشفته می شود. او درصدد باز پس فرستادن نقاشی است؛ اما ساترلند هنرمندی نیست که بشود به سادگی از آن گذشت و بازاندیشی در آنچه هست، می‌افتد به جان چرچیل!

ساترلند به دیدن چرچیل می‌رود. او به صراحت به چرچیل می‌گوید که هم او را دوست دارد و هم او را قابل ستایش می‌داند؛ اما «پیر شده‌ای آقای چرچیل!» ساترلند هنر را آئینه‌ای می‌داند که باید به چرچیل یادآوری کند که به جنگ سن و سال نمی‌تواند، برود.

تابلو نقاشی ساترلند به دستور همسر چرچیل به آتش کشیده می‌شود. اما آتش اصلی تصویری بود که به جان چرچیل بزرگ افتاد و تا او استعفای خود را اعلام نکرد، رهایش ننمود! چرچیل از دیدن خویش در آئینه‌ هنر به این واقعیت پی‌برد که برای حفظ احترام خودش و کشورش باید کنار بکشد!

امروزه نقاشی ساترلند شاهکاری از دست رفته است؛ شاهکاری که توانست غایت هر هنری باشد. همین نقاشی بود که انگلستان آن روز را از اشتباهات مردان بزرگش رهانید. فرد پیر ناخودآگاه دل‌بسته‌ افکار کهنه است! این طبیعت آدمی است و نمی‌شود با طبیعت چنین به جنگ برخاست...

منبع گاهنامه مدیر

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید

2022-03-31 11:06:21 تحریک نقطه ترس

اگر میخواهید مردم رو به چیزی ترغیب کنید نقطه ترسشون رو تحریک کنید

سیاستمدارها موقع انتخابات بیشتر از اینکه از برنامه‌های خودشون بگن، سعی میکنن مردم رو بترسونن که اگه رقیبشون رای بیاره اوضاع بدتر میشه
مثلا میگن ببینید اگه فلانی رای بیاره تورم بیشتر میشه، گرونی میاد، زندگیتون سخت میشه، احتمال جنگ بالا میره و…
به عبارتی برای اینکه رای بیارن دست روی نقطه ترس مردم میذارن

خیلی از فروشنده‌های بیمه وقتی میبینن نمیتونن به مشتری بیمه بفروشن،شروع میکنن به داستان سرایی تا بتونن به نقطه ترس مردم برسن
مثلا میگن فلانی توی این تصادف اخیر مجبور شد ۸۰ میلیون از جیبش هزینه کنه اگه ۱۰ میلیون هزینه بیمه بدنه پرداخت می‌کرد الان اینطور نبود


احتمالا این جملات رو زیاد شنیدید
اگه فلان دوره رو شرکت نکنی پس فردا در روابط با همسرت دچار مشکل میشی
این وسیله رو برای بچه نخری بزرگ بشه عقده‌ای میشه
آقا الان این خونه رو نخری فردا فروش رفته‌ها
درس نخونی فردا بدبخت میشی جایی استخدامت نمیکنن
میری وسیله بخری میگن گارانتی نکنی بعدا مشکلی پیش بیاد باید کللللی پول بدی(در صورتیکه عموما وسایل چند سال اول استفاده خراب نمیشن)


شما موقعی میتونید کالا، خدمات، ایده یا… رو بفروشید و برای خودتون مخاطب جمع کنید که برای مردم ترس ایجاد کنید، اکثر مشاغل اینکار رو میکنن، حتی در مذاهب مختلف هم روی نقطه ترس مردم دست میذارن
اگر این گناه رو بکنی میری جهنم
اینکار رو بکنی برکت از زندگیت میره

یا مثلا دقت کنید برای محدودیت اینترنت و اجرای طرح صیانت دقیقا سعی کردن روی نقطه ترس مردم دست بذارن و این مدل روایت‌ها رو تعریف کردن
دختری با دو گیگ اینترنت هدیه باعث شد روابط نامشروع پیدا کنه و باردار بشه
در اینترنت فضا برای فرزندانمان اصلا مناسب نیست باید فیلتر کنیم

یا مثلا هر وقت میخواستن محدودیت برای خانم‌ها در ایران بذارن دست روی نقطه ترس گذاشتند
قدیم‌ترها نمیذاشتن دخترا سواد یاد بگیرن، چون مردم رو ترسونده بودن که وقتی دختر سواد یاد بگیره میره برای پسرها نامه مینویسه
یا نمیذارن برن ورزشگاه چون میگن ممکنه عفت خانم‌ها لکه دار بشه

به عنوان حرف پایانی
دست گذاشتن روی نقطه ترس اگر با نیت دلسوزی باشه اصلا چیز بدی نیست، خودش یک سیاست انگیزشیه ولی باید در جای درست استفاده بشه
مثلا اینکه بترسونی مردم رو محافظ برای تلویزیون و یخچال بخرن یا اینکه مردم رو بترسونی قبل اینکه میخوای کاری انجام بدی حتما با اهل فن مشورت کن خیلی خوبه

و مورد دیگر اینکه
وقتی حس کردید شخصی(سیاستمدار، بقال سرکوچه، خانواده یا…) داره نقطه ترس شما رو تحریک میکنه کمی فکر کنید ببینید خودش از ترس شما ذینفعه یا نه
از طرفی حتما قبل از اینکه کاری بکنید با یک شخص مشابه مشورت کنید(مثلا اگه برای خرید ملک فروشنده‌ای شما رو ترسوند از افزایش قیمت حتما قبل خرید با یک فروشنده دیگه مشورت کنید)

@pouriabakhtiari باز کردن / نظر دهید