مهران صولتی

2021-12-24 15:39:28 مرجعیت گروه های اجتماعی؛ معلمان هم چنان در صدر

@solati_mehran

مهران صولتی

جامعه از گروه های شغلی و حرفه ای متنوعی تشکیل شده که برخی از آن ها از مرجعیت اجتماعی برخوردار شده اند. به این معنا که قادرند تا ارزش های اجتماعی را بازتعریف نموده و بر نحوه پندار، گفتار و رفتار سایر شهروندان تاثیر بگذارند. برخی از این گروه های مرجع عبارت از پزشکان، معلمان، استادان دانشگاه، قضات و روحانیون هستند که توانسته اند بر فرآیندهای جامعه پذیری مخاطبان خود موثر باشند.

در این میانه اگر چه تنگناهای معیشتی معلمان و بی توجهی سیاست گذاران نسبت به اهمیت آموزش و پرورش بر حاشیه نشینی، ناامیدی و بی انگیزگی این قشر نسبت به نقش آفرینی در تحولات اجتماعی تاثیر منفی نهاده است ولی نتایج اخذ شده از طرح ملی سنجش سرمایه اجتماعی کشور در آبان ۹۴ همچنان غرور آفرین و امید بخش است. آن چنان که می توان انتظار داشت در سایه توجه ویژه حاکمیت به مطالبات فرهنگیان شاهد تاثیر گذاری بیش از پیش این گروه مرجع بر پرورش نسل های آینده باشیم.

در این طرح؛ اعتماد شهروندان، دگر خواهی، پرهیزکاری و وظیفه شناسی گروه های مرجع و همچنین میزان عام گرایی این گروه ها به عنوان برخی از مولفه های سنجش سرمایه اجتماعی در سطح میانی مورد ارزیابی قرار گرفته اند. برخی از نتایج به این شرح هستند:

در میان ۱۳ گروه شغلی مورد مطالعه از حیث اعتماد تعمیم یافته، به ترتیب معلمان، استادان دانشگاه، پزشکان، قضات و روحانیان دارای بالاترین میزان جلب اعتماد در جامعه شده اند.

بر اساس مولفه؛ دگر خواهی، وظیفه شناسی و پرهیزکاری به ترتیب معلمان، استادان دانشگاه، پزشکان، روحانیون و پلیس واجد بالاترین امتیاز مکتسبه از سوی شهروندان شده اند.

در میان ۱۳ گروه شغلی مورد مطالعه بر اساس مولفه عام گرایی( همه را به یک چشم دیدن و پرهیز از تبعیض و پارتی بازی) نیز بالاترین رتبه ها به ترتیب توسط روحانیون، معلمان، اساتید دانشگاه، قضات و پلیس کسب شده است.

نکته پایانی: این روزها که معلمان در اعتراض به سر هم بندی لایحه رتبه بندی اعتراضاتی را در مقابل ادارات آموزش و پرورش سامان داده و به رغم به کارگیری شیوه های فرهنگی با برخی تهاجمات سرهنگی مواجه شده اند، شایسته است که حکمرانان این سرزمین با بازاندیشی در مواجهه خود با معتبرترین گروه مرجع اجتماعی در ایران امروز از فرسایش هر چه بیشتر سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی جلوگیری نمایند!

@solati_mehran

#گروه_مرجع
#معلمان
#نظر_سنجی باز کردن / نظر دهید

2021-12-21 09:37:57 چرا در ایران با یک " گذشته نوستالژیک " مواجه هستیم؟!

@solati_mehran

مهران صولتی

امشب یلداست! آیینی تاریخی که بهانه ای می شود برای دورهمی های خانوادگی. بساط هم جور است: سماور ذغالی، چراغ گردسوز، کرسی قدیمی، شاهنامه، دیوان حافظ، و پذیرایی از جنس انار و انگور و آجیل. چند سالی است که برپایی یلدا به شمایل گذشته های نه چندان دور، به یک پدیده اجتماعی در ایران تبدیل شده و هر سال هم رونق بیشتری می یابد. با پررنگ شدن شبکه های اجتماعی هم اینک شاهد احیای هر چه بیشتر سنت های دورهمی فامیلی در قالب تصاویر و ویدئو های کوتاه هستیم. همه جا سخن از آرزوی بازگشت به گذشته ای است که درآن همه اعضای دور و نزدیک خانواده در منزل بزرگ خاندان جمع شده و شبی ماندگار و خاطره ساز را رقم می زدند. شاید بتوان گفت ما اکنون با یک نوستالژی مواجه شده ایم. اما چرا؟ هر چند که ملت ها همواره خاطره های جمعی تاریخی و دلنشینی داشته اند که از آن برای یادآوری گذشته افتخارآمیز خود بهره می برده اند ولی پررنگ شدن بیش از پیش این نوستالژی در ایران می تواند نشانی از برخی مسائل اجتماعی داشته باشد که ما امروزه با شدت بیشتری با آنها مواجه شده ایم؛ به نظر می رسد بخش مهمی از این نوستالژی در واکنش به نارسایی های موجود در ایران به دلیل انباشت بحران ها و مدرنیته بدقواره ای است که به آن دچار شده ایم. شاهد ما زیستن دروضعیتی که نه تنها بسیاری از مشکلات ناشی از توسعه برون زای قبل از انقلاب حل نشده باقی مانده، بلکه معضلات بسیار بیشتری هم بر آنها افزوده شده است. اگر در گذشته دین پناهگاهی تلقی می شد که مردم از سر استیصال می توانستند به آن پناه ببرند و آرامش یابند، امروزه به دلیل دستمالی شدن سیاسی، بخش عمده ای از این ماوای امن فروریخته و کم اثر شده است. اگر در روزگار گذشته شب نشینی ها در شکل طبیعی و متناسب با شرایط اجتماعی و خانوادگی خود انجام می گرفت، امروزه با رشد فردگرایی منفی و حاکمیت منفعت طلبی ها، شاهد احساس حسرت عمیق برای گذشته جمعی خود هستیم. آرزومندی برای روزگاری که دیگران هم برایمان مهم بودند، به یکدیگر اعتماد داشتیم، و اگر چه در ابراز محبت کاستی داشتیم ولی برق" مهم انگاشتن دیگران" همواره در دیدگان مان می درخشید. خلاصه بگویم مشکل امروز ما این است که زمان و زمانه مان دگرگون شده است ولی ما از آفرینش منظومه فکری، عملی، اخلاقی و اجرایی لازم برای نوسازی نوعی تفکر انتقادی، همبستگی اجتماعی، اخلاق مدنی و جامعه ای پویا و توانمند در حل و فصل بحران های خود بازمانده ایم. این عوامل موجبات شکل گیری و رونق بیش از پیش یک نوستالژی را برای جامعه ایران فراهم آورده اند. گذشته ای که اگر چه بی ایراد نبوده است ولی در مقایسه با امروز پر ایراد ما، می تواند دست کم برای لحظاتی کوتاه هم که شده اوضاع نابسامان کنونی را از خاطرمان محو سازد!

#یلدا
#نوستالژی
#بازنشر

@solati_mehran باز کردن / نظر دهید

2021-12-18 10:18:17 جامعه شناسی تفاوت معلمان و پرستاران در دستیابی به مطالبات صنفی!

@solati_mehran

مهران صولتی

داستان مطالبات معوقه معلمان که به یک قصه پر غصه تبدیل شده بود در آخرین ایستگاه خود سرهم بندی شد و تحت عنوان لایحه رتبه بندی به تصویب مجلس رسید! تمام نمایندگان تشکل های صنفی معلمان هم معتقدند که آن چه نهایی شد فاصله زیادی با آن چیزی دارد که حتی خود کمیسیون آموزش مجلس هم در ابتدا تصویب کرده بود. در سوی دیگر اما به نظر می رسد که پرستاران فداکار کشور در تلاش های خود کامیاب تر بوده اند. پاندمی کرونا هم البته در افزایش حساسیت ها نسبت به وضعیت این قشر بسیار موثر بود. در هر صورت هرچه هست معلمان به رغم پرداخت هزینه های بسیار از جمله اخراج یا زندانی شدن برخی از همکاران خود هنوز هم نتوانسته اند مسئولین بلندپایه کشور را نسبت به تغییر نگاه خود نسبت به حساسیت امر تعلیم و تربیت و به تبع آن توجه به مطالبات خود متقاعد سازند!

اگر بخواهیم در چارچوب پارادایم جامعه شناسی خالص سخن بگوییم که دونالد بلیک واضع آن محسوب می شود و معتقد است که توانسته پیرایه های ایدئولوژی زدگی، غایت شناسی، فرد گرایی و گرایش به روان شناسی را از آن بزداید و پدیده های اجتماعی را صرفا به وسیله قضایای جامعه شناختی تبیین نماید در این یادداشت بنا داریم تا علل ناکامی معلمان و کامیابی پرستاران را از حیث نسبت و فاصله آن ها با حکومت مورد تحلیل جامعه شناختی قرار دهیم. در این روایت که می توان آن را به تعبیر بلیک، نوعی جامعه شناسی خالص نامید، از ذهن خوانی، هدف گذاری،غایت شناسی و اتکای بر فرد پرهیز شده و سعی می شود تا از منظری ساختاری و در قالب برخی قضایا به روابط و فاصله میان معلمان و پرستاران با حکومت پرداخته شود!


قضیه اول: در ایران هر چه گروه های اجتماعی متشکل تر، منسجم تر و پرتعداد تر باشند برای نظم سیاسی خطرناک تر هستند!

قضیه دوم: هر چه گروه های اجتماعی بیشتر از ابزارهای فشار مانند تجمع، تحصن و رسانه های عمومی بهره گیرند مورد بی مهری بیشتر از سوی نظم سیاسی قرار می گیرند!

قضیه سوم: سیاست حکومت در مواجهه با اعتراض گروه های اجتماعی، عبارت از وعده دادن، فرسایشی کردن اعتراضات و به فراموشی سپردن مطالبات است!

قضیه چهارم: هر گروه اجتماعی که از ظرفیت بیشتری برای مرجعیت، مقاومت و آگاهی بخشی برخوردار باشد تهدید جدی تری تلقی می شود!

قضیه پنجم: تسلیم در مقابل خواست های یک گروه اجتماعی می تواند مجوزی برای اعتراض سایر گروه های اجتماعی باشد و این دومینو ادامه پیدا خواهد کرد!


نکته نهایی: جامعه فرهنگیان با برخورداری از بالاترین مرجعیت اجتماعی و جلب اعتماد عمومی در میان همه گروه های مرجع( نظرسنجی ملی ۱۳۹۴)، از مرفه ترین اقشار و پیشاهنگان گروه های انقلابی در پاییز ۵۷ بوده اند. بنابراین انصاف نیست که عملکرد گذشته فرهنگیان در عمل به یک عبرت تاریخی تبدیل شده و امروزه به جای تقدیر، تادیب شوند. آموزش و پرورش محور توسعه در جهان امروز است و هیچ جامعه ای فراتر از اندیشه معلمان اش رشد نخواهد کرد!

@solati_mehran

#معلمان
#پرستاران
#رتبه_بندی باز کردن / نظر دهید

2021-12-15 00:12:04 نشانه‌هایی هشداردهنده از در اولویت نبودن آموزش عمومی برای حکمرانان و نیروهای سیاسی

محمدرضا جلائی‌پور

انعکاس ضعیف رسانه‌ایِ تجمع اعتراضی و کم‌سابقهٔ معلمان در روز دوشنبه ۲۲ آذر ۱۴۰۰ در بیش از ۸۰ شهر کشور (یکی از وسیع‌ترین تجمع‌های همزمان خشونت‌پرهیز در دهه‌های اخیر در ایران)،

برخورد امنیتی با تجمع مسالمت‌آمیز و اعتراضی معلمان دربارهٔ رتبه‌بندی و همسان‌سازی برابر مجلس، و

دستگیریِ خشونت‌آمیزِ رسول بداقی (بازرس کانون صنفی معلمان)،

نشانه‌های نگران‌کننده‌ای از جدی نگرفتن مطالبات و اعتراض معلمان است.

در سطحی ریشه‌ای‌تر نیز این‌که:

سهم آموزش عمومی از بودجهٔ عمومی به کمتر از نصفِ هشت سال پیش در ایران رسیده است،

سهم آموزش و پرورش از تولید ناخالص داخلی به کمتر از نصف میانگین جهانی رسیده است،

حقوق معلمان کمتر از هشتاد درصدِ سایر کارمندانِ هم‌تحصیلات در دولت است،

نابرابری آموزشی به سطح بسیار حادی رسیده است و دهک دهم بیش از ۴۰ برابر دهک اول برای آموزش فرزندان هزینه می‌کند و نابرابری منطقه‌ای در آموزش حادتر از همیشه شده است،

محتوای آموزشی هنوز از دستاوردهای روزآمد علم آموزش و تجربه‌های کامیاب جهانی بسیار عقب ‌افتاده است و تناسبی با اقتضائات تربیت شهروندان خلاق، توانا، مدنی و ماهر در زندگی و رابطه و ارتباطات و کار، و حساس به حقوق دیگر شهروندان و محیط زیست ندارد،

هنوز سازوکارهای آزمون‌شدهٔ ارتقای کیفیت آموزش عمومی در جهان موضوع گفتگوی عمومی و سیاستی و عملیاتی‌سازی در ایران قرار نگرفته است،

هنوز تشکیل و تقویت و فعالیت‌ آزادانهٔ سازمان‌های معلمان و سندیکاهای معلمان و تشکل‌های والدینِ دانش‌آموزان توسط حاکمیت تحمل نمی‌شود،

برای تحصیل کودکان بازمانده‌از‌تحصیل در سراسر کشور و مداخلهٔ موثر (از جمله با بورسیه‌های تحصیلی) برای از سرگیری تحصیلاتشان برنامهٔ روشنی در دستور نیست،

برای کاهش تعداد میانگین دانش‌آموز در هر کلاس در مناطق محروم (به ویژه در مقطع دبستان) برنامهٔ موثری در دستور نیست،

اغلب مدارس دولتی هم پولی شده‌اند،

در شرایط کسری بودجه، به جای کاهش هزینه‌های بنیادهای ناکارآمد و حوزه‌های غیر مرتبط با آموزش و سلامت و تلاش بیشتر برای رفع سریع‌تر تحریم‌ها و تمهید اصلاحات ساختاری اقتصادی و توسعه‌گرا، از سبد حقوق منصفانه به معلمان کم می‌شود،

توفیق در کنکور و ورود به دانشگاه‌های برتر برای دانش‌آموزان مدارس دولتی، به ویژه در مناطق و استان‌های محروم، تقریبا دست‌نیافتنی شده است، و

روند پولی‌سازی و طبقاتی‌سازی آموزش پیشادانشگاهی و کاهش کیفیت آموزش عمومی در چند دههٔ گذشته به نحو مستمر ادامه داشته است،

همه نشانه‌هایی تلخ و هشداردهنده است از این‌که برآیند نیروهای سیاسی و نهادهای حکمرانی هنوز متوجه نشده‌اند که افزایش کیفیت آموزش عمومی بهترین سرمایه‌گذاری روی توسعهٔ فراگیر و پایدار، کاهش انواع نابرابری و افزایش همبستگی اجتماعی است. افزایش حساسیت عمومی شهروندان، خانواده‌ها و طیف گسترده‌ای از نیروهای سیاسی و مدنی به ضرورت اولولیت افزایش پوشش و کیفیت آموزش عمومی و کاهش نابرابری آموزشی و تقویت تلاش‌های نهادینه برای تحقق عملی اهدافی که زندگی و رضایت معلمان و کیفیت آموزش عمومی را ارتقا می‌دهد از اولویت‌های سیاست‌ورزی دآدخواه و خادم خیر همگانی در ایران امروز است. احزاب چرا در دفاع از این اولویت لکنت زبان دارند؟

@jalaeipour باز کردن / نظر دهید

2021-12-08 10:10:37 ارزیابی جامعه شناسان از مهمترین مسئله اجتماعی ایران!

@solati_mehran

مهران صولتی

شامگاه سیزدهم آذرماه ۱۴۰۰ همزمان با گرامی داشت روز ملی علوم اجتماعی و یادمان دکتر صدیقی، سمپوزیوم ملی "مسئله اجتماعی ایران" با حضور تعدادی از جامعه شناسان و به صورت مجازی برگزار شد. البته به دلیل کثرت سخنرانان و تنگنای زمان حاضران تنها فرصت داشتند که طرحی کلی از ایده خود را ارائه نموده و بسط تفصیلی آن را به فرصت مناسب تری موکول نمایند!

جامعه شناسان در این نشست اگر چه به دلیل پیچیدگی های اجتماعی و وسعت بحران ها، هر کدام با احتیاط مسئله ای را به عنوان مهمترین موضوع معرفی کرده و بر مسائلی همچون؛ اقتصاد نفتی، فقدان دموکراسی، دیکتاتوری فرهنگی، پوپولیسم فراگیر، توسعه نیافتگی، قدرت متراکم، افول اعتماد عمومی، فرسایش سرمایه اجتماعی و ... تاکید ورزیدند ولی واقعیت این بود که پراکندگی مباحث طرح شده آشکارا بر تشویش اذهان مخاطبان می افزود!

اگر چه بخشی از این پراکندگی آراء کاملا طبیعی و به تنگنای زمان ارائه ها و عنوان بسیار کلی سمپوزیوم باز می گشت ولی روشن بود که اجتماع علمی جامعه شناسان نیز نتوانسته به نزدیکی دیدگاه های اعضای خود بینجامد. بنابراین به نظر می رسد تنها تداوم گفت و گوهای نقادانه میان جامعه شناسان بر سر بحران هایی که ایران امروز با آن ها مواجه شده است می تواند از پراکندگی نظری کنونی کاسته و نوعی انسجام حداقلی را برای آن ها به ارمغان آورد!

حق هم این است که اگر چه برای تخفیف وضعیت ناگوار کنونی هیچ گونه راهکار ساده و فوری وجود ندارد ولی نباید با القای پیچیدگی فوق العاده زمانه کنونی، شهروندان را از فهم موقعیتی که در آن به سر می برند ناامید کرد. از سوی دیگر احساس درماندگی در میان ایرانیان به دلیل انسداد سیاسی موجود و بن بست؛ " چه باید کرد؟ " از آن چنان غلظتی برخوردار شده است که هر گونه توصیه به شکیبایی برای حل مسائل جاری می تواند بی دردی و آسودگی خاطر پیشنهاد دهنده را به ذهن مخاطب متبادر سازد!

از سوی دیگر اگر جامعه شناسان بتوانند ذیل پارادایم های موجود هویت یافته و به نمایندگی از سرمشقی که ذیل آن می اندیشند در چنین نشست هایی حضور یابند می توان به چشم انداز سازنده چنین سمپوزیوم هایی بیشتر امید داشت. تا زمانی که جامعه شناسان صرفا با هویت شخصی خود پای در عرصه مناقشات بگذارند افزایش پراکندگی و تشتت آراء امری اجتناب ناپذیر به نظر می رسد!

بنابراین در میانه اختلاف نظر در تلقی جامعه شناسان از مهمترین مسئله اجتماعی زمانه با تعجیل جامعه برای جستجوی راهی جهت برون رفت از بحران های کنونی باید مسیری برای تلفیق این دو واقعیت را پیگیری نمود. شاید یکی از این راه ها وحدت جامعه شناسان بر سر چند ابر مسئله موجود که علت العلل شکل گیری سایر مسائل هستند، باشد!

به موازات کوشش برای معرفی مهمترین مسائل اجتماعی ایران امروز، جامعه شناسان همچنین باید به ضرورت شکل گیری گفتمان هایی بیندیشند که قادر باشد به‌ طور همزمان دولت و جامعه را متاثر ساخته و امکانی برای هم افزایی این دو نیرو جهت کاهش مصائب جامعه ایرانی در زمانه هم آیندی بحران های اجتماعی فراهم آورد!

@solati_mehran

#سمپوزیوم
#مسئله_اجتماعی
#جامعه_شناسی باز کردن / نظر دهید

2021-12-07 09:05:44 در دانشگاه های ایران چه می گذرد؟

@solati_mehran

مهران صولتی

چند سالی است که پرسش از ماهیت حرکت های دانشجویی به سکه رایج بحث های منتهی به ۱۶ آذر تبدیل شده است. جنبش دانشجویی داریم یا خیر؟! مراسمی هم به مناسبت این روز در دوران پیشاکرونا و در دانشگاه های مختلف برگزار می شد. آیین هایی که به دلیل بیم از خالی ماندن سالن ها به دنبال بی اشتیاقی دانشجویان نسبت به شنیدن مباحث سیاسی به جشنواره ای شاد و سرگرم کننده تبدیل شده اند! اما در کنار این فراز و فرود ها می توان پرسید که در دانشگاه ها و فضای دانشجویی امروز ایران چه می گذرد. به نظر می رسد امروزه با ویژگی هایی از جمله آن چه در زیر می آید مواجه هستیم:

پویش به جای جنبش: درست بر خلاف دهه هفتاد خورشیدی که با حضور جنبش اجتماعی قدرتمندی مواجه بودیم که بر نقش دانشجوی سیاسی در تحقق جامعه مدنی، توسعه سیاسی و پاسخگو کردن حکومت پای می فشرد، امروزه مجموعه ای از پویش های دانشجویی بر مسائلی همچون محیط زیست، تجاری شدن دانشگاه، کالایی شدن آموزش، حقوق شهروندی و آزادی اکادمیک دانشگاه تمرکز یافته و می کوشند تا با برانگیختن حساسیت های عمومی نوعی تغییر همزمان در جامعه و حکومت را پیگیری نمایند!

صنف به جای سیاست: با افزایش هزینه های فعالیت های سیاسی دانشجویی هم اکنون بخش قابل توجهی از دانشجویان حمایت از فعالیت های صنفی را به عنوان روشی کم خطر تر و فراگیرتر برگزیده اند. اینکه بتوانند با پرداخت هزینه کمتر در بهبود زندگی ملموس دانشگاهی موثر باشند. اعتراض به پولی شدن آموزش عالی، سنوات آموزشی، کیفیت نازل غذا و خوابگاه ها، آیین نامه های پوشش و لغو برخی از مراسم دانشجویی از محور فعالیت های جدید صنفی در دانشگاه های ایران محسوب می شود!

آکادمی به جای دانشگاه: در حالی که در دهه های پیشین دانشگاه به عنوان کانون فعالیت های سیاسی معرفی می شد کمرنگ شدن جذابیت های سیاست در ایران امروز دانشجویان را به سمت و سوی تقلیل دانشگاه به آکادمی سوق داده است. رونق گرفتن فعالیت انجمن های علمی، کم رنگ شدن جلسات سیاسی، تلاش برای ارتقای رتبه علمی دانشگاه ها، برگزاری نشست های علمی مختلف در کنار تاکید بر اصل ضرورت استقلال آکادمی از قدرت و سیاست موجب بزرگنمایی مقوله علم پژوهی در دانشگاه های امروز شده است. هر چند که دوری از سیاست موجبات اسارت آموزش عالی در کمند بازار و مناسبات آن را نیز فراهم آورده است!

فضای مجازی به جای فضای حقیقی: در حالی که جنبش های اجتماعی دهه هفتاد بیشتر به دنبال حضور در میدان های اجتماعی همچون اعتراضات خیابانی، تحصن های سیاسی، جلسات سخنرانی و اجتماعات حقیقی بودند، گسترش اینترنت و ظهور شبکه های اجتماعی امکان متفاوتی را برای شکل گیری نوعی فضای دانشجویی مجازی فراهم آورده است. فرصت نوینی که اگر چه از گرمای روابط چهره به چهره کنش گران تهی است ولی به دلیل فراگیری و آزادی نسبی توانسته به کانونی برای شکل گیری کمپین ها، دعوت از روشنفکران و رونق گفت و گوهای مجازی تبدیل شود!

جامعه به جای دولت: برخلاف دوره ای که سیاست ورزی محور دانشگاه تلقی می شد و حتی لیست های انتخاباتی از آن بیرون می آمد، امروزه شاهد فاصله گرفتن دانشگاه از جناح های سیاسی و نزدیک شدن به جامعه مدنی هستیم. حمایت از اعتراضات صنفی کامیون داران و معلمان، ایستادن در کنار دغدغه های زنان و فرودستان، خطاب قراردادن روشنفکران و نگاه انتقادی به اصلاح طلبی دولت محور از مهمترین شاخصه های دورانی محسوب می شود که می توان آن را عصر گذار از دولت به جامعه نامید!

نکته پایانی: سیر تحولات دانشگاه در دو دهه اخیر نشان می دهد که گذار از سیاست به بازار(دهه هشتاد) و عبور از بازار به جامعه(دهه نود) نتوانسته به سرگردانی و بلاتکلیفی دانشگاه در ایران خاتمه دهد. در روزگاری که تنها یک نهاد آوانگارد با تلفیق دو ساحت روشنفکری- آکادمیک می تواند افقی جهت برون رفت از بحران های موجود پیش روی جامعه بگشاید متاسفانه دانشگاه ایرانی همچنان روزهایی سرشار از سرگردانی و بلاتکلیفی را تجربه می کند!

@solati_mehran

#جنبش_دانشجویی
#دانشگاه
#بازنشر باز کردن / نظر دهید

2021-12-06 11:14:36 اهداف کانال
ارائه بیش از ۱۰۰۰۰ مقاله رایگان مسائل روز جامعه ایران
بررسی مسائل اجتماعی ایران


از طریق آیدی زیر به کانال بررسی مسائل اجتماعی بپیوندید

@v_social_problems_of_iran باز کردن / نظر دهید

2021-12-06 06:33:22 میگن دلار از ۳۰ تومن رد شده، چون مذاکرات وین به بن‌بست خورده. قضیه چیه؟

۱۵ دقیقه - ۶ مگ
@Economics_and_Finance باز کردن / نظر دهید

2021-12-05 20:38:09 سمپوزیوم ملی مساله اجتماعی ایران
نسخه کامل صوتی

گرامیداشت روز ملی علوم اجتماعی و دکتر غلامحسین صدیقی

پاسخ به پرسش مشترک:
مهمترین مسأله اجتماعی‌‌ ایران چیست؟

سخنرانان به ترتیب ارایه:

سعید مدنی
شیرین ولی پوری
محمدرضا کلاهی
محمدحسین بادامچی
احمد بخارایی
امین رضا نوشین
محمدرضا پویافر
حسن محدثی
محمد حسن علایی
بیتا مدنی
آیدین ابراهیمی
مهران صولتی
امیر هاشمی مقدم
مسعود زمانی مقدم
لیلا اردبیلی
سید جواد میری
عباس نعیمی جورشری


سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران با همکاری مدیریت سازمان اسناد منطقه شمال | پخش زنده اینستاگرام اندیشگاه
۱۳ آذر ۱۴۰۰

دبیر سمپوزیوم:
عباس نعیمی جورشری

@abbasnaeemi باز کردن / نظر دهید

2021-12-04 22:36:21 مهمترین مسئله اجتماعی در ایران امروز چیست؟

مهران صولتی در سخنرانی کوتاه خود در سمپوزیوم ملی "مساله اجتماعی ایران" به نکات زیر اشاره کرد:

توسعه نیافتگی مهمترین مسئله اجتماعی ایران است!

فقدان توازن قدرت میان دولت( state) و جامعه مهمترین عامل توسعه نیافتگی است!

در ایران ما با یک جامعه ضعیف و یک دولت مداخله گر مواجه هستیم!

در ایران امروز این دولت با مداخله در عرصه های خانواده، اقتصاد و فرهنگ موجب اختلال کارکردی در کل سیستم شده است!

طرح جوانی و جمعیت، کنترل دستوری قیمت کالاها و طرح صیانت جلوه های روشنی از مداخلات دولت در ایران امروز محسوب می شوند!

راه برون رفت از وضعیت کنونی تقویت جامعه مدنی، مهار مداخلات افسار گسیخته دولت و شکل گیری دولت قوی و مدرن در ایران است!

۱۳ آذر ماه ۱۴۰۰

@solati_mehran

#مسئله_اجتماعی
#سمپوزیوم
#توسعه
#دکتر_صدیقی باز کردن / نظر دهید