کانال بازنگری

2022-10-18 09:44:29 گیسوی مبهم. بسیاری از قدما بر این نظر بودند که گیسوان و موی سر اساساً جزو پیکر و اندام نیست! تا پوشاندنش واجب آید
(بر این اساس مو خودش پوشش و لباس است و سر را می‌پوشاند).

«بقي الکلام فی الشعر، و هو خارج عن مسمّی الجسد، فلا‏یعمّه قولهم: "إنّه یجب علی المرأة ستر جمیع جسدها عدا ما استثنی" و لذا صرّح بعض بخلّو کلام أکثر الأصحاب عن التعرّض له، بل فی الحدائق: قلّ من تعرّض للکلام فیه من أصحابنا. و فی المدارک قال فی هذا المقام: و اعلم أنّه لیس فی العبارة کغیرها من عبارات الأصحاب تعرّض لوجوب ستر الشعر، بل ربما ظهر منها أنّه غیر واجب؛ لعدم دخوله فی مسمّی الجسد... ».

کانال بازنگری (ترکاشوند) ۱۴۰۱/۰۷/۲۶

https://t.me/baznegari/896
. باز کردن / نظر دهید

2022-10-16 21:04:08 باز کردن / نظر دهید

2022-10-10 13:54:16 ادامۀ پُستِ بالایی (: تأملی کوتاه در بازنگری‌های آقای ترکاشوند، نوشتۀ فاروق نجم‌الدین)

موضوع "حجاب اختیاری" اما پدیده‌ای جدید و حاصل عصر مدرنیته است که ربطی به آن "خرده‌هنجار"ها و یا مستثنیات عصر پیامبر ندارد.
به اعتقاد من اصرار در این‌که "حجاب اختیاری" از تاریخ و سنت و احادیث و قران قابل استخراج است، سخن دقیقی نیست. فقه سنتی ظرفیت آن را ندارد که با استناد به مستثنیات و "خرده‌فرهنگ‌"‌های عهد رسول، پذیرای "حجاب اختیاری" شود.
گفتگو در باب "حجاب اختیاری" نیازمند بازنگری در شیوۀ کلی استخراج احکام شرعی است و نه یافتن موارد استثنایی و یا عام تاریخی. درست همان‌گونه که نمی‌توانیم با استناد به برخی آیات و شواهد محدود، شیوه حکومت مدرن (اعم از دموکراتیک و غیر دموکراتیک؛ سلطنتی و جمهوری) را استخراج کنیم، استناد به مستثیات و یا حتی شواهد عام‌تر، نمی‌تواند شالودۀ مناسبی برای تئوریزه‌کردنِ موضوع "حجاب اختیاری" تلقی شود. 
تمام‌پژوهشگران اسلامی چه سنتی و چه نواندیش قبول دارند که ۹۰ درصد از احکام اسلام امضایی است. امضایی بودن به آن معنا است که اسلام فرهنگ جاریِ پیش از خود را به رسمیت شناخته و همان را (گاه با تغییرات کوچک)  به عنوان حکم اسلامی و الهی تجویز کرده است. حجاب و مقرراتِ آن نیز یکی از آن‌ها است ...
حال اگر قران در آن روزگار فرهنگ جاری پیشااسلامی را در اکثر موارد و از جمله حجاب پذیرفته، پس نیاز فعلی اقتضا می‌کند که اندیشه‌ورزان اسلامی نیز به تبعیت از قرآن به اقتضائات زمانه توجه نشان دهند و دستِ‌کم از اصرار بر هنجار یگانۀ سنتی که هیچ ربطی به اصل اسلام ندارد دست بردارند. تنوع در پوشش موردِ پسند جامعه نیازی است که اندیشه‌ورزان اسلامی ناگزیرند به آن توجه نشان دهند.


بازگشت به ابتدای یادداشت:
https://t.me/baznegari/886

. باز کردن / نظر دهید

2022-10-10 13:53:58 تاملی کوتاه در بازنگری‌های آقای ترکاشوند

فاروق نجم‌الدین، ۱۷ مهرماه ۱۴۰۱

T.me/baznegari/886

پژوهش جناب آقای ترکاشوند را بی‌تردید می‌توان کنکاشی روشمند و علمی در خصوص حجاب ارزیابی کرد. او به جای استنتاجات کلامی مستقیما به سراغ نشانه‌های ملموس تاریخی رفته که نشان می‌دهد بسیاری از نکات مربوط به نوع پوشش و حجاب جامعه در دوران نخست اسلامی، همچنان بر ما مکتوم است. او خصوصا با آشکار کردن موارد و داده‌های متعدد که همگی از منابع معتبر شیعی و سنی گرفته شده نشان داد که شناخت ما از نوع پوشش و حجاب رایج در آن زمان، نیاز به بازنگری دارد.

عرض من در این خصوص اما این است که نمی‌توان از این شواهد نتیجه گرفت که "حجاب اسلامی، حجاب اختیاری است". حجاب نه در جامعۀ پیشااسلامی و نه در دوران پیامبر، اختیاری نبود. به عبارت دقیقتر هنجار غالب در جامعۀ پیشااسلامی هنجار حجاب کامل بود و همان هنجار در جامعۀ معاصر پیامبر تداوم یافت اما در همان جامعه "خرده‌هنجارهایی" وجود داشت که با ان "هنجار غالب و مطلوب" تفاوت داشت. عمده‌ترینش مربوط به اقشار فرودست‌تر بود که لباس انها خصوصا در هنگام کار و حرکت، پوشیدگی کامل نداشت. همچنین کنیزها که به دلایل دیگری مشمول آن هنجار مطلوب نبوده‌اند. حالتهای ویژه‌ای نیز در جامعه ظهور و بروز داشت که آن هنجارها موقتا کنار گذاشته می‌شد نمونۀ آشکار ان این بود که بانوان هنگام بروز مصیبتی بزرگ مثلا فقدان همسر یا فرزند جوان، موهای خود را به نشانۀ عزا بیافشانند. وجود این "خرده‌فرهنگ"‌ها اما نافی آن "هنجار غالب حجاب" نبود که در همان جامعۀ پیشااسلامی به قوت و با تعصب هرچه‌تمام‌تر جاری بود. به قول آن گزارۀ معروف، وجود استثناها اثبات‌‌کنندۀ قاعده است نه نافی آن ...

قدر مسلم آن‌که پیامبر به قول آقای ترکاشوند اصراری در تغییر آن "خرده‌هنجارها"‌یی که با آن "هنجار غالب" تفاوت داشت، از خود نشان نمی‌داد. آیات قرآن نشان از وضع مقررات جدید برای حجاب ندارد بلکه تنها به آن اکتفا نمود که مردم را به پوشیدگی و احتشام بیشتر و در یک کلام به عفاف دعوت کند. اساسا نیازی به وضع مقررات جدید هم نبود چرا که هنجار رایج جامعۀ پیشااسلامی، مورد قبول اسلام بود. بنابراین اساسا در شکل و شمایل حجاب در جامعه پیشااسلامی و پسااسلامی تفاوتی جدی دیده نمی‌شود.
در عین حال "خرده هنجارها" هم به وفور در جامعه وجود داشت که با آن "هنجار غالب" تفاوت داشت (اقشار فقیر که لباس‌شان پارچۀ ندوخته بود، برخی ساکنان مناطق غیر شهری، برده‌ها و کنیزها و ...)

تغییرات اساسی در دیدگاه‌ها و رویکردها در زمان خلفا و سده‌های بعدی پدید آمد. ضرورت‌های اجتماعی خصوصا گسترش شهرها و رفاه ناشی از فتوحات، آشنایی با تمدن‌های فارس و روم در سایۀ فتوحات، منسوخ شدن ارزشهای باقیمانده از دوران مادرسالاری و غلبۀ کامل دیدگاه مردسالارانه و .... همه و همه موجب شد که "خرده‌هنجارها" به تدریج و به صورت اجباری حذف شوند. فقیهان سده‌های بعدی نیز چه شیعه و چه سنی فقط آن هنجار غالب را ملاک فقهی خود قرار داده‌اند. به قول دکتر علی الوردی، جامعه‌شناس نامدار عراقی، 《گسترش و سفت و سختی حجاب در هر جامعه‌ای تناسب مستقیمی با گسترش شهرها دارد. جوامع روستایی و همچنین جوامع کوچ‌رو در صحرا، جوامع بسته‌ای هستند که غریبه در آنها راهی ندارد. خانه‌ها در این جوامع فاقد در ورودی هستند. افراد با گفتن یک "یا الله" به ساکنان خانه اعلام ورود می‌کنند. در جامعۀ شهری اما وضع فرق می‌کند. در اینجا اقوام و تیره‌های متعدد و متنوعی در کنار هم سکونت دارند که نسبت به یکدیگر غریبه هستند. بخشی از ساکنان شهرها را مهاجرانی تشکیل می‌دهند که به قبیلۀ معینی تعلق ندارند. در حاشیه شهرها، گروه‌های راهزن اطراق می‌کنند. دزدها و خلافکارها به راحتی می‌توانند خود را در جامعه شهری پنهان کنند. لذا مرد به عنوان رئیس خانواده این نیاز را حس می‌کند که در درجه اول در و دیوار خانه را محکم کند تا امنیت خانواده را تامین کند. او اطمینان ندارد که همسر یا دختر و یا حتی پسران خردسالش به تنهایی به کوچه و بازار بروند. نگرش پدرسالارانه به او القا می‌کند که همسران، دختران و پسرانش ملک او هستند؛ درست مانند خانه که در ملکیت او قرار دارد. لذا او ضروری می‌بیند که همسران و دخترانش را از دید دیگران پنهان دارد تا از ملکیتش محافظت کرده باشد》 (نقل به مضمون از دکتر علی الوردی: طبیعة المجتمع العراقي)

بنابراین می‌توان گفت که دیدگاه فقیهان، چه شیعه و چه سنی، تحت تاثیر عوامل فوق که طی سده‌ها در جامعه اسلامی شکل گرفت، به سمت سختگیری بیشتر  رفت و "خرده‌هنجارها" به تدریج جزو موارد ممنوعه در حجاب تلقی شد. جالب آن‌که حتی معافیت زنان سالمند از حجاب که قران بدان تصریح کرده، در مباحث فقهی نادیده گرفته شد ...
ادامه در پُست بعدی "این‌جا"

. باز کردن / نظر دهید

2022-10-08 21:10:59 هشدار نسبت به رویش اوباش همدانی!
@baznegari
شگفتا از حکومت دینی!! و نیروهای آتش به اختیارش در سرکوب اعتراضات که با پراکندن رکیک‌ترین فحش‌ها به زنان و مردان معترض، آدم را یاد لات‌های هرزه‌زبانِ پیش از انقلاب می‌اندازد؛ گرچه آن موقع‌ها برخلاف امروزِ این نوبرانه‌های دینی نبود که فحش مثل نقل و نبات از زبان نجس‌شان تراوش شود
آیا اینان رویش‌های بکارگیری اراذل و اوباش همدانی‌اند!؟
اگر همدستی با اوباش چنین فرجامی دارد، ترسم همکاری و مماشات با زناکارِ متجاوز به نوامیسِ بلوچ، آرام آرام نهادینه شده و گسترده گردد و متولیان همچنان دم از دینی و اخلاقی بودن حکومت زنند. آیا خون‌های ریخته بر خیابان‌های منتهی به کلانتری زاهدان، از سوی متجاوزانِ فاسد آغاز همکاری حکومت با آنان تفسیر نمی‌شود؟
نمایندگی‌های رهبری در نیروهای مسلح (که حافظ سلامت دینی و اخلاقیِ مجموعه‌های خودند) در قبال این حجم از الفاظ فوق‌العاده رکیک و آن استمرار زناکاری و تجاوز چه کرده‌اند؟
آیا نباید پیگیری کرد که پس از سیزده سال آیا اوباش سربراه شدند یا سربراهان اوباشی‌گری می‌کنند؟
امیر ترکاشوند ۱۴۰۱/۰۷/۱۶
https://t.me/baznegari/885
. باز کردن / نظر دهید

2022-10-08 15:46:49 برکات بی‌حجابی!

امیر ترکاشوند ۱۴۰۱/۰۷/۱۶

ابتدا به این سخنان علم‌الهدی که  دیروز در نماز جمعه مشهد گفته دقت کنید:

《۱- اگر بی‌حجابی رایج شد ... جوانی که باید مجاهد، ایثارگر و در مسیر اسلام باشد تبدیل به یک انسان بی‌بندوبار شود ۲- در عرصه عملیاتی حکمرانی دین، مهمترین موضوع، مساله حجاب است و در واقع حجاب، نشانه و پرچم حکمرانی دین است》

حال برای این‌که پی ببریم مراد وی از حجاب چیست، این سخنان سابق وی را بخوانید:

«علم‌الهدی: حجاب اسلامی این است که حتی صورت نیز پوشیده باشد»

یعنی همان حجاب طالبانی و عصر قجریِ معروف که هیچ چیزی از جسم زن نباید آفتابی شود و پیدا باشد.

نیز از دید وی باید زن و مرد را در دانشگاه (و طبیعتا مراکز اشتغال) جدا از هم نگه داشت؛ خوب دقت کنید:
《وقتی بنا شد در کلاس درس پسری کنار دختری بنشیند که این دختر آرایش کرده و موهایش پریشان است و بوی عطر آن در بینی این پسر پیچیده است اين معلم چگونه می تواند از این ۲ جوان ۲ انسان بسازد》

  او قاعدتا طرفدار پرده‌نشینی هم باید باشد چه، نظر تمام پیشینیان وی در فقه سنتی چنین است.


و اما برکات بی‌حجابی:
زنان شهری تا پیش از دوران معاصر تقریبا پوشش مطلوب علم الهدی را داشتند. کاش وی در آن زمان می‌زیست چه، به ندرت زنی را در سطح شهر می‌دید و اگر هم در کوی و برزن از این خانه به آن خانه می‌شدند همه را با چادر و روبنده می‌دید. زنان راهی به مدرسه و دانشگاه و مراکز اداری نداشتند که نگرانی وی را به بار آورد و طرح تفکیک جنسیتی بدهد.
تقریبا تمام دستاوردهای زنان در تاریخ ایران، به همین دوران معاصر برمی‌گردد که زنان خود را از حجاب آزاد کردند یعنی از پرده‌نشینی (: حجابِ خانه) درآمدند و پوشیه و نقاب از چهره برداشتند و وارد جامعه شدند و به تحصیل در مدرسه و سپس دانشگاه پرداختند و پرستار و معلم شدند و از میان‌شان ادیب و دانشمند و هنرمند و طراح و... برخاست حال آن‌که تا پیش از آن خبری از ترقی‌شان نبود. پیشتر در یادداشتِ "گاهی به گذشته‌ات نگاه کن" وضعیت زنان در دوران معاصر و ماقبل آن را مقایسه‌ای کردم که بخشی از آن را مرور می‌کنیم:

《پرسید نام شماری از مردانِ "بزرگ، فرهیخته و دانشمند" در دوران قدیم (ماقبل دوران معاصر) را بگو؛ پاسخ داد: فلان و فلان و فلان و فلان .... و بسیاری فلان‌های دیگر.
پرسید نام شماری از مردانِ "بزرگ، فرهیخته و دانشمند" در دوران معاصر (یکی دو قرن اخیر) را بگو؛ پاسخ داد: فلان و فلان و فلان و فلان .... و بسیاری فلان‌های دیگر.
پرسید نام شماری از زنانِ "بزرگ، فرهیخته و دانشمند" در دوران قدیم (ماقبل دوران معاصر) را بگو؛ در پاسخ به مِنّ و مِن کردن افتاد زیرا صفحۀ ذهنش خالی از وجود چنین زنان بزرگ و والا مرتبه‌ای بود.
پرسید نام شماری از زنانِ "بزرگ، فرهیخته و دانشمند" در دوران معاصر (یکی دو قرن اخیر) را بگو؛ قفل ذهنش دوباره باز شد و خوشحال پاسخ داد: فلان و فلان و فلان و فلان .... و بسیاری دیگر که در حال ظهور و سر برآوردن‌اند

می‌دانید چرا نتوانست زنان دانشمند و بزرگ در ماقبل دوران معاصرِ کشورمان را نام ببرد؟ پاسخ روشن است زیرا زنان مطابق آموزه‌های رسمیِ منسوب به دین (که حاصل اجماع فقها در ادوار تاریخ است)؛
نباید از خانه بیرون می‌رفتند
نباید درس می‌خواندند و تحصیل می‌کردند
نباید با مردان مواجه می‌شدند و با آن‌ها مکالمه می‌کردند
نباید بدون روبند/پوشیه بیرون می‌رفتند
نباید صدای‌شان شنیده می‌شد
نباید آفتاب و مهتاب می‌دیدند
نباید و نباید و نباید ...

آیا در چنین قفس و فضای نَفَس‌گیر، جایی برای ظهورِ چنان زنانی خواهد بود!؟...》
کاش جا بود و شعر پروین در این باره را می‌آوردم

اگر قرار بود حجاب طالبانی قجریِ مورد نظر علم‌الهدی پیاده می‌شد؛
دخترِ مشهورش (همسر رئیسی) نباید مدرسه و دانشگاه می‌رفت (و حداکثر به شکلی کانالیزه مورد تعلیم سوره نور و احکام قرار می‌گرفت) نباید در انظار ظاهر می‌شد و نباید با نامحرم بیش از سه کلمه سخن می‌گفت نه این‌که در آمفی‌تئاتر دانشکده با صورتی پیدا در برابر ده‌ها مرد و چشم، پشت میکروفن رود و به دفاع از تز دکتری بپردازد و جملاتی انگلیسی نیز چاشنی دفاع نماید و همان دفاع را در قالب برنامه تبلیغاتی به چهل میلیون مرد نامحرم نشان دهند

حجاب (: پرده‌نشینی، بستن پوشیه) جز عقب‌ماندگی سودی نداشته و پیشرفت زنان در پرتو کنار نهادن دو حجاب یادشده به دست آمده است. در ادامه این روند، به نظر می‌رسد زنان طی یک نسل آینده با پوششِ دست‌وپاگیرِ چادر نیز خداحافظی کنند تا با اعتماد به نفسی جدید به نقش‌آفرینی بیشتر و بهتر بپردازند. زنان ایران از آن پس یا باروسری خواهند بود یا بی‌روسری.
حذف حجاب (: پرده‌نشینی و پوشیه) و نیم‌حجاب (: چادر) هیچ ربطی به پوشش موقر و رعایت عفاف ندارد و پوشش و پوشیدگی همچنان پایدار خواهد ماند

حجاب سود که نداشته مانع توسعه هم بوده

T.me/baznegari/884 باز کردن / نظر دهید

2022-10-08 12:57:55 دینداری به قدر وسع و انگیزه و نه تحمیل
@baznegari
اگر فردی فقط تحملِ عمل به یک‌هفتمِ دین را دارد نباید عمل به دوهفتمِ دین (یعنی چیزی بیش از یک‌هفتم) را بر وی تحمیل کرد
اگر می‌تواند فقط دوهفتم، مسلمان باشد نباید سه‌هفتمِ مسلمانی را از وی مطالبه کرد
اگر انگیزه‌اش در پای‌بندی به دین به اندازه سه‌هفتمِ کل دین است نباید از او توقع عمل به چهارهفتمِ دین را داشت
اگر چهارهفتم انگیزه دارد تحمیل پنج‌هفتم نباید کرد
اگر پنج‌هفتمِ دین را می‌تواند عمل کند نباید از او خواست چرا به شش‌هفتمِ دین عمل نمی‌کنی
اگر شش‌هفتم متدین است نباید هفت‌هفتم یعنی همه تدین را از او انتظار داشت.
(بریده‌ای از کلام امام صادق)

به همین خاطر بود که همان امام زنان روستایی و بادیه‌نشین و اهل تهامه که تحمل روسری سر کردن را نداشتند از شمول نهی خارج دانست ولی حکومتِ "دینی" در ۴۴ سال گذشته (در کنار چشم‌پوشی بر بسیاری فسادهای ریز و درشت و عجیب و غریب و نجومی و مافوق سرعت صوت) تنها مصداق امر و نهی را در تحمیل روسری به زنان ناراضی و بی‌انگیزه جستجو کرد، حال آن‌که در همین تک‌مورد نیز به خطا رفت چه اولا همان زنان به شش‌هفتمِ پوشش اندام (یعنی خیلی بیش از حضرت آدم و حضرت حوا، و نیز بیش از میانگین زنان مؤمن عصر پیامبر) عمل می‌کنند و فقط برای یک‌هفتم (سر و گردن) انگیزه ندارند و ثانیاً معلوم نیست که اساسا روسری دارای کاربرد و کارکردی شرعی بوده و یا ناشی از رسم و رسومات اجتماعی.

تا ذهن و روان حکمرانان درگیر نگاهِ سراپاجنسی نسبت به زن است امید برطرف ساختن فسادهای واقعیِ یادشده نمی‌رود. شرط لازم (و نه کافی) برای برطرف‌سازی فسادهای واقعی، پاک کردن ذهن از آن تلقی جنسی و تصورِ ذاتاً فسادآلود بودنِ جنس زن است که در ذوب‌شدگان در فقه سنتی موج می‌زند

امیر ترکاشوند ۱۴۰۱/۰۷/۱۶
https://t.me/baznegari/883

. باز کردن / نظر دهید

2022-10-06 15:45:08 زنان عصر پیامبر کجا وضو می‌گرفتند؟

       (پیدا بودن اعضای وضو)

امیر ترکاشوند ۱۴۰۱/۰۷/۱۴

زنان مؤمن عصر پیامبر (صحابی‌هایِ زن) به مسجد می‌رفتند تا نماز جماعت را در کنار رسول‌خدا بخوانند.

طبق قرآن برای برپایی نماز، ابتدا باید وضو (شستشوی دست و صورت، و مسح سر و پا) گرفته می‌شد

درون خانه‌ها شیر آب، چاهِ‌آب‌ودلو، منبع آبِ فلکه‌دار و این چیزها وجود نداشت (و اساسا خانه‌ها از یک اتاق تشکیل می‌شد و عملاً امکان شستشو و وضو گرفتن در داخل خانه‌ها نبود)

برای انجام وضو محل و جایگاهی نزدیک ورودی مسجد یا اطراف آن در نظر گرفته بودند تا با آبِ موجود در آن محل‌ها که عمدتا داخل ظرف بود و مسجدی‌ها باید با دست از درون آن آب برمی‌داشتند (و یا اگر امکان داشت کسی داوطلب می‌شد و روی دست دیگران آب می‌ریخت) وضو می‌گرفتند و آماده ورود به داخل مسجد و برپایی نماز می‌شدند

مکان‌های یادشده برای وضو، مشترک میان زنان و مردان بود (و فرضا اگر محلی جداگانه برای وضوی زنان وجود داشت آن محل فرضی نیز آشکار و در مرئی و منظر دیگران بود و پوشیده نبود)

برای وضو لازم بود که:
۱- کفین (دست‌ها تا مچ) نمایان باشد تا هم خودش را ابتدا شست و هم به وسیله آن، بتوان مواضع وضو را شست و مسح کرد.
۲- صورت نمایان باشد تا اولین موضع وضو که همین وجه/صورت است شسته شود (فاغسلوا وجوهکم)
۳- ساعد (از کمی بالاتر از آرنج) به همراه دست‌وپنجه نمایان باشد تا هر یک را بتوان به کمک دست مخالف شست (و أیدیکم الی المرافق)
۴- سر و موی سر نمایان باشد تا بتوان دستِ تر بر آن کشید (و امسحوا برؤوسکم)
۵- قدمین (از نوک انگشتان پا تا قوزک و کمی بالاتر) نمایان باشد تا بتوان این ناحیه را نیز با دستِ تر مسح کرد (و أرجلکم الی الکعبین)

بنابراین وضو گرفتن زنان در محیطِ باز بود و خواه ناخواه مواضع وضوی‌شان (حتی اگر پیش از آن پوشیده بود که نبود) دست‌ِکم در هنگام وضو گرفتن آشکار بود؛ و این به روشنی گواهِ این است که پیدا بودنِ وجه و کفین و قدمین و ساعد و موی سرِ زنان مؤمنِ نمازخوان و مسجدی حتی اگر جزو یاران شخص پیامبر باشند گناه ندارد و امری طبیعی و غیر حساسیت‌زا بوده است

دنباله داستان درون مسجد و هنگام نماز:
زنان و مردان ابتدا کنار هم و بدون جداسازی صفوف نماز می‌خواندند ولی پارچه بودن لباس آنان و کوتاه بودن دامن‌ها، پیغمبر را ناچار کرد برای رؤیت نشدن شرمگاه نمازخوان‌ها هنگام مراسمی عبادی و معنوی، صفوف زنان و مردان را به شرح تدابیر سه گانه زیر و به علل مشخص از یکدیگر جدا کند:
یک- مردان در صفوف جلو بایستند و زنان صفوف خود را پشت صفوف مردان تشکیل دهند (بنابراین جداسازی مکانی و اینور پرده و اونور پرده یا طبقه پایین و طبقه بالا در کار نبود بلکه صرفا جداسازی صفوف و البته به دلایل معقول بعدی. دو- وقتی مردان به سجده می‌روند زنان به آن‌ها ننگرند (تا نکند به خاطر کوتاه بودنِ إزار/دامنِ مردان، شرمگاه‌شان در معرض رؤیت زنان واقع شود. سه- زنان صبر کنند ابتدا مردان سر از سجده و رکوع بردارند و سپس خودشان سر بردارند تا هم چشم‌شان ناخواسته به شرمگاه مردان نیفتد و هم مردانِ حاضر در سجده، چشم‌شان از چاک پایینی دامن زنان به فرج و شرمگاه آنان نیفتد



برخی اسناد

«عبدالرزاق عن ابن‏جریج قال: سألت عطاء عن الوضوء الذی بباب المسجد، فقال: لا بأس به کان علی عهد ابن‏عباس و هو جعله، و قد علم أنه یتوضأ منه الرجال و النساء، الأسود و الأحمر، و کان لایری به بأسا، ولو کان به بأس لنهی عنه، قال: أکنت متوضئا منه؟ قال: نعم»

«عبدالرزاق عن ابن‏جریج قال: لا بأس أن‏یتوضّأ الرجال و النساء معاً، انما هن شقائقکم و أخواتکم و بناتکم و أمهاتکم».

«عن ابن‏عمر قال: کان الرجال و النساء یتوضّؤون فی زمان رسول‌الله جمیعاً»

«عن نافع عن ابن‏عمر قال: کنّا نتوضّأ نحن و النساء معاً»

«سئل أبوالحسن موسی‏بن‏جعفر ... قال ... و إذا توضأت المرأة ألقت قناعها عن موضع مسح رأسها فی صلاة الغداة و المغرب و تمسح علیه، و یجزیها فی سائر الصلوات أن‏تدخل إصبعها فتمسح علی رأسها من غیر أن‏تلقی [عنها] قناعها»

شیخ‏مفید در این باره گوید: عادت زنان در هنگام صبح و مغرب بر این بوده که از روسری استفاده نمی‏کردند! به همین خاطر قائل به کشف روسری در هنگام مسح سر در نماز صبح و مغرب است ولی در مورد ظهر و عصر و عشاء که عادتاً از روسری استفاده می‏کردند صرفاً قائل به افضلیّت کشف روسری بوده ولی برنداشتنش را هم جایز می‏داند: و إنما رخص لهن فی الصلوات تیسیرا علیهن، و رفعا للمشقة عنهن ... لأن من عادة النساء أن‏یضعن ثیابهن فی هذین الوقتین

«عن جابر قال، قال رسول‏الله:  ... یا معشر النساء اذا سجد الرجال فاغضضن أبصارکن لاترین عورات الرجال من ضیق الازر»

«فی حدیث علی: کان النساء یصلین مع النبی فکن‏یؤمرن ان لایرفعن رؤوسهن قبل الرجال لضیق الازر»

Baznegari.t.me/882

T.me/baznegari/882


یادداشت نخست اینجا باز کردن / نظر دهید

2022-10-04 22:04:38 لزوم حذف کامل چادر از لباس سازمانی زنان پلیس
          (آسان‌سازیِ پوشش پلیس)
امیر ترکاشوند، ۱۴۰۱/۰۷/۱۲
به دنبال اقدام خودجوش زنانِ ناراضی از روسری در کنار نهادن آن (که واکنش منفی حکومت را در پی نداشت و می‌رود تا آرام آرام عادی شود) این روزها در راستای همین تحول و موجِ مردمی، در سطح شهر تهران شماری پلیس‌های زن با لباس‌هایی جدید و مناسب وظایف پلیسی (شلوار و مانتوهای کوتاه اما کاملا پوشیده) مشاهده گردید که نویدبخش کنار نهادنِ چادر که شدیداً دست‌وپاگیر در امر انتظامات و شهربانی و امور پلیس است می‌باشد. چادر به هیچ وجه با وظایف یک پلیس سازگار نیست و بلکه در این مقام حتی مشمئزکننده به نظر می‌رسد. لباس فرم موجود در عکس، پوششی نسبتاً مناسب را نشان می‌دهد.
Baznegari.t.me/881 باز کردن / نظر دهید

2022-10-04 17:07:21 فلسفه روسری و علت معافیتِ پیرزنان    (راز نمادبودنِ روسری بخش۲) امیر ترکاشوند ۱۴۰۱/۰۷/۱۱ آیا اسلام با نمادسازی از روسری، در حق کنیزان ستم کرده و دچار تبعیض شده؟ آیا اسلام پوشاکی به نام روسری را ابداع و تشریع کرده؟ آیا آن‌چه در آیه جلباب (با هدف نمادیابی… باز کردن / نظر دهید