هنر زندگي و موفقيت🌹

2021-05-20 21:44:32 ‍ خانم آنا فاندر در کتاب سرزمین مامور های مخفی تعریف می‌کند بعد از فروریزی دیوار و فروپاشی جمهوری دموکراتیک آلمان، بقایای پناهگاه هیتلر از زیر خاک کنار کاخ جمهوری پیدا می‌شود. یک مدتی بلاتکلیف اند که با آن چه کنند؟ اگر تمیز، احیا و موزه اش کنند، ممکن است بشود معبد و پرستشگاه نئونازی ها. اگر تخریب کنند معنی فراموشی و کتمان و انکار تاریخ را می دهد که خط قرمز آلمان جدید است. بعد از چند روز شهردار برلین دستور می‌دهد پناهگاه را دوباره ببرند زیر خاک و اعلام می‌کند شاید ۵۰ سال دیگر آیندگان بدانند دقیقاً با آن باید چه کنند. این نوع پاکیزگی، متانت، درایت، صبوری، دور اندیشی و پرهیز از عمل انقلابی در رویکرد آقای شهردار آموختنی است.
این وسواس فکری آلمانی در رویکرد به گذشته های سیاه، سنگ بنای فرهنگ آلمان پس از جنگ است. این جدال با فراموشی و انکار گذشته به خودی خود یک مکتب است. یک درسی که گاهی بدجور برای آدم در همه حوزه‌ها لازم است.
آن طرف بامش هم می‌شود یک حس گناه، پشیمانی و شرمندگی دائمی.
در ساختمان موزه یهود برلین، ابر ساخته آقای دنیل لیبسکنید، فضاهای خالی هست که خیلی فیزیکی و ملموس جای خالی قربانیان هلوکاست را در جامعه آلمان نشان می‌دهد. معروف ترین شان صورتک های آهنی زمخت و ترسناک ساخته کادیشمن است که زیر پا فرش شده اند. تجربه وحشتناک به خاطر آوردن و داشتن عذاب وجدان و آگاهی.
نگاهی به ظلمی که رفته قبل از اینکه بدانی این صورت های زیر پا نماد‌ چیست. روی آنها قدم می گذاری و دیرتر تازه می فهمی اینها نماد چیست.
بعد وحشتت می گیرد از آنکه آنطور روی تاریخ قربانی‌ها قدم زده ای، حواست نبوده.
نکته ترسناک ماجرا اینجاست که باید از همان راهی که رفته ای، برگردی و روی همان صورتک‌های ترسیده و وحشت زده قدم بگذاری، روی همان تاریخ و برگردی به باقی فضای موزه... به زندگی عادی.
@honarzvm باز کردن / نظر دهید

2021-05-20 14:00:46 جهت حرکت شما، بسیار مهم‌ تر از سرعت حرکت است...خیلی‌ها با سرعت زیاد به سمت هیچ حرکت می‌کنند...
@honarzvm باز کردن / نظر دهید

2021-05-18 20:17:38 تفاوت عمده ما ایرانیان با ملل اسکاندیناوی، ژاپن و غرب اروپا (که علاقه داریم با آنها مقایسه شویم) نه در ذخایر طبیعی و تاریخ و نژاد بلکه در میزان زمانی است که برای مطالعه سپری می کنیم. در این کشورها متوسط مطالعه روزانه کتاب عموما بالاتر از دو سه ساعت است و شهروندان به طور متوسط سالیانه بالای سی کتاب مطالعه می کنند. در اغلب این کشورها کتاب کالایی بسیار ارزشمند محسوب می شود و هدیه دادن آن از بهترین علاقه مندی هایشان به شمار می رود.‌
مردم ملل توسعه یافته قرن هاست به این نتیجه رسیده اند که راه توسعه سیاسی و فرهنگی و اقتصادی و...صرفا از مسیر فحاشی و غر زدن و شورش و شکستن شیشه اتوبوس و آتش زدن سطل زباله ها نمی گذرد، چرا که شیشه و سطل زباله پس از مدتی جایگزین می شود و دوباره همان ملت می ماند و همان ساختار سیاسی و اقتصادی و همان فرهنگ و همان شیوه کنشگری سیاسی و اجتماعی...
آنها به خوبی آگاهند آنچه که بلژیک و هلند و بریتانیای چند ده هزار کیلومتر مربعی را به سرور و سالار آفریقا و آسیا و آمریکای لاتین تبدیل کرده بود نه چشم های رنگی و موی بور و نبوغ ذاتی بلکه علم و دانشی بود که تماما از مسیر مطالعه کتاب می گذشت.
@honarzvm باز کردن / نظر دهید

2021-05-18 20:15:17 ارزش یک درخت ...
@honarzvm باز کردن / نظر دهید

2021-05-18 20:13:04 آیا واقعا همیشه باید متواضع بود؟

پاسخ تامل برانگیز نویسنده سرشناس ژول ورن را ببینید:

هم متواضع باش هم متکبر
منتهی هر کدام را در جای خود به کار ببر!
@honarzvm باز کردن / نظر دهید

2021-05-18 09:57:24 می گوید سه نویسنده ایرانی نام ببر؟
در پاسخ مجری و مهمانها هر سه از خنده ریسه می روند و می گویند نویسنده ایرانی!!؟

البته حق دارند.
وقتی رسانه ملی با هزاران میلیارد تومان بودجه عمومی هفته ای ساعت ها برای آنها وقت دارد اما دریغ از یک دقیقه زمان برای اساتید و پژوهشگران و اندیشمندان و دغدغه مندان و.. باید هم ایران نویسنده و اصحاب فرهنگی نداشته باشد...
هر چه باشد عصر لودگی و میانمایگی و استندآپ کمدی و هرهرهای زورکی است.
@honarzvm باز کردن / نظر دهید

2021-05-18 06:14:07 حرف عاقلانه

یه شنونده عاقلی دیروز ( ۲۷ اردیبهشت۱۴۰۰) با رادیو صبا ساعت ۸:۳۰ تماس گرفته بود که تن صداش نشون‌ می داد از طبقه پایین ملت بود و سرد و گرم روزگارم چشیده بود.
پیشنهاد خوبی برای ریاست جمهوری داشت؛

ایشان می گفت بجای یک ماه زودتر ثبت نام کاندیداتورهای ریاست جمهوری، بهتره ۶ ماه قبل ثبت نام کنند، بعد هر کدام رو به نقاط دور دست کشور بفرستند و شغل هایی مثل چوپانی، بنایی، شاطر نانوایی، رفتگری، کارگری روزمزد سر خیابان، نخود کاری دیم، مقنی، معلمی و راننده خطی، تاکسی درون شهری، تعویض روغنی و جمع آوری ضایعات از سطل های زباله و دست فروشی بازارهای روز، وانتی کنار خیابان و... بگمارند.
البته با خانواده و در یک خانه ۶۰ متری اجاره ای....

بعد از ۶ ماه هرکه تونست کارش رو بی نقص انجام بده و با خانواده با همون حقوق ۶ ماه مسافرت هم بره و امرار معاش توپ داشته باشه و جلوی زن و بچه اش شرمنده نشه و بچه اش رو هم برای درس خوندن به روستای بقلی نفرسته ( آمریکا نه، دقت کنید همین روستای بقلی)

اون شخص رو تایید صلاحیت کنند برای ریاست جمهوری...
بنظرم پیشنهاد معقولی بود.
@honarzvm باز کردن / نظر دهید

2021-05-15 07:13:58 زبان را نگهدار باید بُدن
نباید روان رابه زهر آژدن
که بر انجمن مرد بسیار گوی
بکاهد به گفتار خود آبروی
حکیم فردوسی
@honarzv باز کردن / نظر دهید

2021-05-15 07:12:06 روایت متخصص ادبیات ترکیه در مورد فردوسی و شاهنامه
@honarzvm باز کردن / نظر دهید

2021-05-15 07:02:16 خودت، خودت را انتخاب کن

ست‌گادین

قدرت؟

آیا برای خلاقیت، برای این که مورد توجه واقع شوید و برای اینکه تفاوت بیافرینید، باید به یک منبع قدرت وصل شوید؟

آیا برای اینکه بلند شوید، حرف بزنید و حرکت کنید، مجوز می‌خواهید؟

متأسفم. از آن قدرت، چیزی باقی نمانده است.

شوی «اُپرا وینفری» تمام شده‌ است. او دیگر نمی‌تواند شما را برای شرکت در برنامه‌اش انتخاب کند. چون آن شو دیگر وجود ندارد. حالا یوتیوب از شما می‌خواهد که شوی خودتان را داشته باشید. ولی یوتیوب برای شما دعوت‌نامه نخواهد فرستاد.

شوی «Dick Clark» هم تمام شده است. خیلی وقت است که او دیگر قادر نیست در برنامه‌اش از شما ستاره‌ بسازد. امروز iTunes و هزاران چیز دیگر از شما می‌خواهند که برنامه‌ی خودتان را تولید کنید. ولی کسی برای شما دعوت‌نامه نخواهد فرستاد.

از طرف رئیس برنامه‌نویسی Netflix هم همین‌طور.

فرهنگ غریزی ما، مبتنی است بر انتظارکشیدن برای اینکه کسی ما را انتخاب کند، مجوزی به ما داده شود، احساس قدرت و امنیتی از جانب یک ناشر یا یک برنامه‌ی تلویزیونی یا حتی یک بلاگر به ما تقدیم شود که: «ما تو را انتخاب کردیم.»

به محض اینکه چنین محرک ذهنی را پس بزنید و بفهمید که قرار نیست کسی شما را انتخاب کند، در این صورت، شما واقعاً می‌توانید خودتان دست به کار شوید.

این افسانه که یک مدیر عامل، شما را کشف و برای موفقیت، یاری‌تان خواهد کرد، یا از شما برای ناهار دعوت خواهد کرد، یک افسانه‌ی هالیوودی است.

همین که بفهمید مسائلی منتظر حل‌شدن هستند و شما همه‌ی ابزارها و مجوزهای لازم را برای حل آنها دارید، فرصت‌های مشارکت فراوانی خودشان را نشان خواهند داد. منظورم جستجوی سوزن در انبار کاه برای پُرکردن رزومه‌تان نیست، بلکه فرصت‌هایی برای لیدرشدن است.

وقتی مسئولیتی را برعهده بگیریم و مشتاقانه در آن اعتبار کسب کنیم، درها به روی ما باز می‌شود. وقتی میکروفون به دست می‌گیریم و حرف می‌زنیم، یک قدم به انجام کاری که قادر به انجام‌دادنش هستیم، نزدیک‌تر می‌شویم.

بیشتر از همه، وقتی با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کنید و با ترس‌ها و احساسات‌تان روبرو می‌شوید و بهترین تلاش‌تان را انجام می‌دهید، به آن هنرمندی که می‌توانید، تبدیل می‌شوید.

قرار نیست کسی تو را انتخاب کند، خودت، خودت را انتخاب کن.

پی‌نوشت: من (ست گادین) این متن را ده سال پیش نوشته‌ بودم ولی امروز، بیشتر از آن زمان به حقیقت نزدیک‌تر است...

ترجمه از مصطفی منبری
@honarzvm باز کردن / نظر دهید