پاکدینی ـ احمد کسروی

2021-04-26 08:29:11 خراباتیان که بودند و چه می‌گفتند؟

یک رشته زشتیهایی نیز با شعرسرایی توأم است

تکه‌ی چهارم

همه‌ی تکه‌ها یکجا در یک فایل پی‌دی‌اف باز کردن / نظر دهید

2021-04-26 08:28:32 یک «میان‌پرده»

مولوی سروده :
خوش‌تر آن باشد که سرّ دلبران گفته آید در حدیث دیگران!

من می‌گویم :

خوش‌تر آن ناید که سرّ دلبران
گفته آید در حدیث دیگران!
خوش‌تر آن باشد که سرّ مردمان
در دل ایشان بود ، نِی دیگران!

یک چیز شگفتی که من درمیان هم‌میهنان‌مان فراوان دیده‌ام ، ستایش‌های ایشان ، بایدم گفت ستایش‌های بس گزاف‌آمیز ایشان ، از نوشته‌ها و اشعار شاعران است. بویژه آن شاعرانی که «مفاخر ملی» خوانده می‌شوند. بدبختانه ، بسیارند درمیان ایشان کسانی که از بیخ معنای آن نوشته یا شعر را نفهمیده‌اند ، یا که فهمیده‌اند اما درباره‌اش هیچ نیندیشیده‌اند و البته، آواز «به به! احسنت! آفرین!» ایشان بسا از دیگران بلندتر است!

باز ، در میان همان هم‌میهنان شاعرپرست ، انبوهی هستند که ـ بدرستی ـ می‌گویند : «دستورهای قرآن برای ۱۴ قرن پیش بوده و ابداً در روزگار کنونی نشاید و نباید از آنها پیروی کرد یا بدانها دل سپرد»!

من نمی‌دانم خرد ایشان را چه افتاده که همین استدلال ـ استدلال درست ـ را هرآینه درباره‌ی فلان سخن یا بهمان شعرِ سعدی یا حافظ یا مولوی یا جامی یا… بکار بری ، بیدرنگ ناهماوایی و ناخشنودی نشان داده ، رفته رفته خشمگین شده ، می‌کوشند زمین و آسمان را بهم بدوزند تا مگر «درستی» آن سخن یا شعر را به کرسی بنشانند. تو گفتی به مقدسات ایشان گستاخی (توهین) شده!

به همان بیت از مولوی که من در بالا درجیده‌ام ، نیک و ژرف بیندیشید و خودتان داور (قاضی) باشید!

دکتر شاهی
. باز کردن / نظر دهید

2021-04-26 05:29:11 دفاع در دیوان کیفر

متن دفاع آقای کسروی در دیوان کیفر ـ تکه‌ی 27


یک نکته‌ی دیگری را که باید روشن گردانم آنست که این حس انضجاری (1) که امروز از کارهای زمان دیکتاتوری می‌شود طبیعی نیست و یک جریان مصنوعیست و این جریان یک تاریخچه‌ای دارد و آن اینکه در زمان رضاشاه چند روزنامه‌ای خود را باو بسته بودند و هر روز ستایشهای بی‌اندازه ازو می‌نمودند ، و در مقابل نیز فایده‌ی بسیار می‌بردند زیرا با دستور او بنمایندگی پارلمان رسیدند ، دارای پارک و اتومبیل گردیدند ، دارای چاپخانه و دستگاه شدند. برخی از اینها از ستایش گذشته ، چاپلوسی هم می‌نمودند و هیچگاه باندیشه‌شان نمی‌رسید که روزی بیاید و رضاشاه نباشد. ولی قضا را چنان روزی رسید. اینبود آنان نخست بمقتضای طبیعت استفاده‌جویی و دوم از ترس ملامت مردم ، صلاح خود را در آن دیدند که پیش بیفتند و بیکبار زبان بنکوهش از رضاشاه باز نمایند و بداد و فریاد پردازند تا بمردم چنین نمایند که دیروز در فشار بوده‌اند و هرچه نوشته‌اند با زور فشار بوده. بدگویی از زمان رضاشاه از همینجا آغاز یافته است و البته علتهای دیگری در کار است و راستی آنست که در زمان دیکتاتوری کارهای قابل نکوهش نیز کم نبوده.

هرچه هست این اظهار نفرت از زمان دیکتاتوری که شکل غوغا و فریاد بخود گرفته یک امر طبیعی نیست و چندان دوامی نخواهد داشت. ولی من تفاوتی بآنها نگزاشته می‌گویم دیکتاتوری چه بد بوده چه نیک ، شما یا باید آن را تصویب کنید و ایرادی نگیرید ، و یا اگر ایراد می‌گیرید راهش آنست که یک دادگاه بزرگی بنیاد کنید و همه‌ی مسببین دیکتاتوری را از رضاشاه و سرلشکران او و از نمایندگان آن زمان و از وزیران و روزنامه‌نویسان و رؤسای ادارات بمحاکمه دعوت کنید و مرده و زنده و حاضر و غایب همه را بداوری کشیده محکوم گردانید. من خودم هوادار این شق دوم هستم و مخصوصاً با آقای مجیدی و چند تن دیگری یک لایحه‌ای تنظیم کرده‌ایم که بمجلس بدهیم و همه‌ی وزیران دوره‌ی دیکتاتوری را بمحاکمه بخواهیم. از شما نیز هر کسی مایلست با ما همراه باشد.

پابرگی از ویراینده :
1ـ این واژه امروز بیشتر برویه‌ی «انزجار» رواج دارد.


. باز کردن / نظر دهید

2021-04-25 23:47:03 اینجا مسجدی در پاکستانست.

حال مسلمانان جهان در این کلیپ به نیکی نشان داده شده ..
آفتاب آمد دلیل آفتاب! باز کردن / نظر دهید

2021-04-25 23:27:37 باز کردن / نظر دهید

2021-04-25 18:29:11 در پیرامون اسلام
گفتار دوم : بهانه‌هایی که مسلمانان می‌آورند - تکه‌ی چهارم


می‌دانیم کسانی خواهند گفت : خواست ما آن دستورهاییست که دین درباره‌ی راستگویی و درستکاری و نیکوکرداری داده. آن دستورهاست که آرزومندیم مردم بکار بندند و از آنهاست که نتیجه می‌طلبیم.
می‌گویم : مگر دین تنها این دستورهاست؟!. کیشهای گوناگونی که شما می‌دارید و اسلام می‌نامید بنیاد آنها چیزهای دیگر است. چنانکه بازنمودیم چند رشته نادانیهای بزرگی در بنیاد اسلام کنونی خوابیده ، گذشته از نادانیهای دیگری که هر کیشی جداگانه می‌دارد. شما که می‌خواهید مردم دین را بکار بندند پیداست که پیش از همه این نادانیها را بکار خواهند بست (و اکنون می‌بندند).
آنگاه مگر زندگانی تنها با راستگویی و درستکاری و نیکوکرداری راه افتد؟!. مگر بدستورها یا داناکهای دیگری نیاز نمی‌باشد؟!. مردمی که مردگان را دست دارنده در کارهای جهان می‌شناسند ، و خدا را همچون پادشاه خودکامه‌ی زودرنجی در بالای آسمان می‌پندارند ، و آیین خدا را نشناخته گذشته‌ی جهان را بهتر از آینده‌اش می‌شمارند ، برای نیکی جهان چشم براه فرود آمدن عیسا یا پیدا شدن مهدی می‌دوزند ، مردمی که آلوده‌ی چنین نادانیهای پست می‌باشند از راستگویی و درستکاری و نیکوکرداری به چه نتیجه‌ای توانند رسید؟!. مسلمانان اگرهم راستگویی و درستکاری نمایند داستانشان داستان آن بردگان زیر دست و زبون خواهد بود که درمیان خود راستگو و نیکوکار باشند و بیش از این نتیجه در دستشان نخواهد بود.

پس از همه‌ی اینها ، من می‌پرسم : چرا مسلمانان راستگویی و درستکاری و نیکوکرداری را بکار نمی‌بندند؟!. چرا پابستگی باینها نمی‌نمایند؟!. اگر شما راز این را نمی‌دانید ، ما می‌دانیم. در این دستگاه اسلام نام براستگویی و درستکاری و مانند آنها ارج گزارده نشده و نمی‌شود ، و امروز درمیان مسلمانان سخن بسیار کم از آنها بمیان می‌آید. بلکه در این اسلام ، در هر کیشی از آن ، چیزهایی هست که راستگویی و مانند آن را از کار انداخته است.

در جایی که دین برای رفتن به بهشت است و این کار هم با خواندن نماز و گرفتن روزه و رفتن به مکه یا کربلا و مانند اینها انجام تواند گرفت ، چه نیازی براستگویی و درستکاری می‌ماند؟!.

روشنتر گویم : امروز مسلمانان دین را برای نیکی زندگانی و سرفرازی درمیان توده‌ها نمی‌خواهند تا براستگویی و مانند آن ارج گزارند بلکه در اندیشه‌ی آنان دین خود دستگاهیست که باید مسلمانان به هر پستی و سرافکندگی گردن گزارده آن را نگه دارند. چنانکه گفته‌ایم : آنان دین را برای مردم نمی‌خواهند. مردم را برای دین می‌خواهند.

شنیدنیست که روزی با ملایی در گفتگو می‌بودیم و من نادانیها و گمراهیهای مسلمانان را می‌شماردم و می‌گفتم اینهاست که مایه‌ی بدبختی توده‌ها گردیده. ملا همین بهانه را آورده پاسخ داد : «با اینها نیست. مردم عمل نمی‌کنند!». گفتم چگونه عمل کنند؟! دینی که چند راه پیدا کرده کدام یکی را گیرند و کدام یکی را بکار بندند؟!. گفت : «هر کس در هر عقیده‌ای که هست عمل کند». گفتم : همین کار را می‌کنند و هر کسی به هرچه باور می‌دارد بکار می‌بندد. ولی این دین نتواند بود ، دین برای آنست که مردمان را از پراکندگی بازرهاند و به یک راه آورد. اگر کار اینست که هرچه پنداشت و بدلخواه خود سازگار یافت بکار بندد پس به دین چه نیاز می‌بوده؟!. آنگاه با این حال شما را به بت‌پرستان دُژفهم[1] آفریکا چه ایرادیست؟!. چرا آنان را بیدین می‌خوانید؟!. مگر نه آنان هر گروهی هرچه می‌پندارند بکار می‌بندند؟!.


[1ـ دُژ پیشوندیست بمعنی بدی‌ای که با نتراشیدگی توأم باشد. ـ و]


. باز کردن / نظر دهید

2021-04-25 15:29:11 دفتر «خراباتیان که بودند و چه می‌گفتند؟»
خراباتیان که بودند و چه می‌گفتند؟.. (تکه‌ی 1)


چون در شماره‌های اخیر پرچم بارها نام «خراباتیان» و «خراباتیگری» برده شده ، می‌خواهیم روشن گردانیم که خراباتیان که بودند و چه می‌گفتند ، بیشتر مردم اینها را نمی‌دانند.

نخست معنی «خرابات» را روشن گردانم : باید دانست خرابات بمعنی میخانه و قمارخانه است و در فرهنگها نیز آن را بهمین معنی نوشته‌اند. همانا در زمانهای پیش در شهرهای اسلامی میفروشی و قماربازی ممنوع بوده و کسی نمی‌توانسته در درون شهر میخانه یا قمارخانه برپا کند. اینست کسانی از زردشتیان و مسیحیان و جهودان می‌رفته‌اند و در بیرون شهر و درمیان خرابه‌های آخر شهر جایی را برمی‌گزیده‌اند و در آنجا نهانی میفروشی می‌کرده‌اند. همچنین کسانی در آنجا قمارخانه برپا می‌نموده‌اند. اینست «خرابات» نام میخانه و قمارخانه گردیده.

اما خراباتیان ، اینان کسانی بودند که جهان را یک دستگاه هیچ و پوچ بیهوده‌ای می‌شماردند و بآفرینش و آفریدگار ایرادهای بسیار می‌گرفتند :

ای بیخبر این شکل مجسم هیچست
این طارم و نُه سپهر ارقم هیچست

خوش باش کزین نشیمن کون و فساد
وابسته‌ی یک دمیم و آن دم هیچست

جهان و کار جهان جمله هیچ در هیچ است
هزار بار من این نکته کرده‌ام تحقیق

می‌گفتند : کسی از جستجو راه بجایی نمی‌برد و راز اینجهان بدست نمی‌آورد و خِرد گرهی از کار نمی‌گشاید :

در پرده‌ی اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جانِ هیچ کس آگه نیست

می‌گفتند : هرچه در این باره گفته شده جز دروغ و افسانه نیست :

آنان که محیط فضل و آداب شدند
در کشف دقیقه شمع اصحاب شدند

ره زین شب تاریک نبردند هرگز
گفتند فسانه‌ای و در خواب شدند

می‌گفتند : زندگی جز یک خوابی و خیالی نیست که می‌آید و می‌گذرد :

احوال جهان و اصل این عمر که هست
خوابی و خیالی و فریبی و دمیست

بآفریدگار ایراد گرفته می‌گفتند : برای چه اینهمه مردم را می‌آفریند و پس از زمانی نابود می‌کند؟!.. می‌گفتند : یک کاسه‌گری این نمی‌کند که پیاپی کاسه سازد و آن را بشکند :

اجزای پیاله که درهم پیوست
بشکستن او روا نمی‌دارد مست

چندین سر و پای نازنین از سر دست
با مهر که پیوست و بکین که شکست؟!..

می‌گفتند : اینجهان نه آغازش پیداست و نه انجامش دانسته می‌باشد. ما هیچ نمی‌دانیم از کجا آمده‌ایم و بکجا می‌رویم ، و چرا آمده‌ایم و چرا می‌رویم؟!..

دوری که دَرو آمدن و رفتن ماست
آن را نه بدایت و نهایت پیداست

کس می‌نزند دمی در این معنی راست
کین آمدن از کجا و رفتن بکجاست


. باز کردن / نظر دهید

2021-04-25 09:23:50 نویسنده برای این سخن خود دلیلی یاد نکرده و دانسته نیست از روی آگاهیست که نویسنده بدانها دسترسی دارد یا گمان و پندار نویسنده میباشد. چنین جمله هایی این گمان را در خواننده پدید می‌آورد که نویسنده آن گفتار یک کارمند اطلاعاتی جمهوری اسلامی است که گویی برای روسای خود گزارش یا گردش‌کار اطلاعاتی می‌نویسد یا اینکه یک «تبلیغات‌چی رسانه‌ای» نظام است که می‌خواهد همه رویدادهای ایران و ناخرسندی‌های مردم و گرفتاریهای درونی کشور را به توطئه دشمنان مربوط سازد.

منابع :
1- https://www.icana.ir/Fa/News/431745/%D8%A7%D9%85%D8%B6%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%86%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%B3%DB%8C%D9%88%D9%86-%D8%AD%D9%82%D9%88%D9%82%DB%8C-%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D8%B2%D8%B1-%D8%A8%D8%A7-%D8%AA%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D8%AF-%D8%B4%D9%88%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D8%B9%D8%A7%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D9%85%D9%86%DB%8C%D8%AA-%D9%85%D9%84%DB%8C-%D9%88-%D8%B1%D9%87%D8%A8%D8%B1%DB%8C باز کردن / نظر دهید

2021-04-25 09:23:50 نکته‌هایی در پیرامون گفتار «کنوانسیون خزر یا خودکشی استراتژیک»

کوشاد تلگرام : در این روزها گفتاری را که زیر عنوان «کنوانسیون خزر یا خودکشی استراتژیک» در اینترنت نشر یافته در این کانال می‌آوریم. باید دانست این گفتار از ما نیست و گویای اندیشه‌ی ما در این زمینه نمی‌باشد.

آنچه ما را برآن داشت که این گفتار را بازنشر نماییم این بود که از زمان امضاء آن کنوانسیون تاکنون همه خبرگزاریهای حکومتی بستایش این کنوانسیون و نفی حقوق ایران در این دریا می‌پرداختند که گمان می‌رود چنین رفتاری از روی دستور دستگاه اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی (مانند شورای عالی امنیت ملی) بوده.

اینکه چنین گفتاری نوشته شود و در آن آشکارا بنکوهش و خرده گیری از زیانهای این کنوانسیون پرداخته شود و در برخی سایتها یا کانالهای «مجوزدار» نیز پراکنده گردد، تازگی داشت و چون این گفتار دربردارنده نکته‌های سودمندی پیرامون زیان‌ها و آسیب‌های این کنوانسیون و جنگ اخیر باکو و ارمنستان بود، آن را بازنشر نمودیم. ولی در این گفتار برخی سخنان نادرست و بیپا نیز آمده که در اینجا برای جلوگیری از بدفهمی بآنها می‌پردازیم.

1- نویسنده گفتار «کنوانسیون خزر یا خودکشی استراتژیک» می‌نویسد: « تصور نگارنده بر این است که عجله دولت در امضا کنوانسیون خزر نتیجه اجماع حاکمیت در جمهوری اسلامی نیست بلکه نتیجه ساده‌انگاری دستگاه دیپلماسی دولت است.»

گمان می‌رود این سخن بیپای نویسنده از روی «تعارف» و بانگیزه نرنجاندن دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی می‌باشد، چه هرکسی که اندک آشنایی با شیوه کار حکومت ملایان دارد، می‌داند که در این زمینه دولت بتنهایی تصمیم نتواند گرفت. چنانکه جواد ظریف وزیر امور خارجه نیز در نشست هفتم مردادماه 1398 مجلس شورای اسلامی گفته بود: «ما با اجازه شورای عالی امنیت ملی کنوانسیون را امضاء کردیم و تمامی مراحل به تأیید مقام معظم رهبری رسیده است.»1

نتیجه اینکه امضاء کنوانسیون را اشتباه وزارت خارجه شمردن و دل بستن به رد کنوانسیون در مجلس شورای اسلامی، جز از روی «تعارف» یا پندار خامی نمی‌باشد. آنچه جلوی تصویب این کنوانسیون را تواند گرفت، یادآوری زیان‌های آن از سوی آگاهان و برجستگان توده و نشان دادن جوش و خروش و ناخرسندی از سوی مردم خواهد بود.

2- نویسنده آن گفتار می‌نویسد: «البته نکته مهم آنجاست که نباید اسیر تحریفات رسانه‌ای بیگانگان شد. در زمان مطرح‌شدن بحث کنوانسیون خزر پایگاه خبر بی‌بی‌سی و رسانه‌های فارسی‌زبان عمداً موضوع را به سمت سهم 50 درصدی و غیرواقعی ایران منحرف کردند درحالی‌که بحث اصلی از میان رفتن ظرفیت ژئوپلیتیک ایران بود. در نتیجه باید تمام تلاش کارشناسان، ایران‌دوستان و دلسوزان بر این باشد که کنوانسیون خزر در مجلس شورای اسلامی رد شود. عدم تصویب این کنوانسیون باید پیگیری شود و ایران همچون گذشته با حضور عملی در دریای خزر مانع انتقال لوله‌های انرژی از کف خزر شود.»

این سخن نیز سست و بیپا می‌باشد. هرگاه ایران رژیم حقوقی دوگانه (مشاع بودن سطح و تقسیم بستر) برای دریای کاسپین را بپذیرد و از اصل مشاع بودن منابع بستر دریا یا وضع حقوقی ناشی از کنوانسیون‌های 1921 و 1940 با شوروی چشم‌پوشی نماید، چگونه خواهد توانست از کشیدن خط لوله از بستر دریا در جاییکه حصه اختصاصی ترکمنستان و باکو خواهد بود، جلوگیری نماید؟!.
اگر بستر دریا چنانکه خواست چهار همسایه دیگر است، تقسیم گردد و ترکمنستان و باکو از منطقه اختصاصی خود خط لوله کشیده و رضایت روسیه را نیز جلب نمایند، ایران چه اعتراضی به خط لوله‌ای که از منطقه اختصاصی دیگران می‌گذرد، تواند داشت؟! مقصود اینکه جلوگیری از کشیدن خط لوله در بستر دریا با پافشاری بر اعتبار کنوانسیون‌های 1921 و 1940 و برسمیت نشناختن تقسیم بستر میان چهار دولت دیگر، بهم بسته می‌باشد.

نویسنده با این شیوه نگرش که سهم ایران در دریای کاسپین را که بر پایه دو قرارداد معتبر و اندیشه های حقوقی و همچنین مواضع رسمی روسیه تا سال 1998 استوار می‌باشد، «غیرواقعی» و «تحریفات رسانه‌ای بیگانگان» می‌شمارد؛ دانسته نیست چگونه مخالفت با بریده شدن مرز ایران و ارمنستان و اشغال جنوب ارمنستان را توجیه تواند کرد؟!. اگر در آنجا نیز «ارباب روسی» یا «کدخدای آمریکایی» یا ستایندگان «انور پاشا» و نوچه هایشان، بگویند : «اشغال خاک ارمنستان بشما در ایران مربوط نیست.» چه پاسخی تواند داد؟!

3- نویسنده گفتار یادشده می‌نویسد : «آتش‌سوزی در اسلام قلعه و حوادث سیستان و بلوچستان در سال 1399 نشان‌دهنده تحرکات شوم دشمنان و محور فوق برای سرگرم کردن ایران ...» باز کردن / نظر دهید

2021-04-25 09:22:33 کنوانسیون خزر یا خودکشی استراتژیک؟!

شقاوت جهانی علیه ژئوپلیتیک ایران
April 15, 2021
(بخش 6 از 6)

نتیجه‌گیری :

کنوانسیون خزر دقیقا مطابق با نقشه محور انگلیس-آمریکا-باکو-ترکیه-روس علیه موقعیت ژئوپلیتیک ایران است که همسو با جنگ قره باغ و در آینده نزدیک اشغال جنوب ارمنستان، منافع ملی، موقعیت ژئوپلیتیک، ظرفیت های انرژی، اقتصاد و ترانزیت ایران را از میان خواهد برد. به همین دلیل از سویی باید از تصویب آن در مجلس که حاصل دیپلماسی اشتباه دولت کنونی است جلوگیری کرد و از سوی دیگر مهیای حوادث آتی بود. با توجه به انتخابات ریاست جمهوری در ایران ممکن است همان‌طور که جنگ قره‌باغ ۲۰۲۰ هم‌زمان با انتخابات آمریکا آغاز شد برای غافلگیر کردن ایران، تصرف جنوب ارمنستان هم‌زمان با انتخابات ایران رخ دهد. در نتیجه آمادگی کافی به لحاظ جنگ روانی، تبلیغات و حضور نظامی و فعالیت دیپلماتیک باید مهیا شود.

نبض زندگی ایرانیان روزهای آتی در خزر و مرز ایران-ارمنستان تندتر خواهد زد، حرکتی که آینده‌ی ژئوپلیتیکِ ایران در قرن جدید را تعیین می‌کند و نشان خواهد که تلاش‌های انگلیس (به‌عنوان دشمن ثابت ایران) برای اتصال پان‌ترکیسم در دو سوی خزر و تغییر هویت مردمان ناحیه شرق خزر موفق خواهد شد یا نه؟ حوادثی که آینده ظرفیت‌های ژئوپلیتیک از انرژی و حمل و نقل تا فرهنگ و هویت تاریخی ایران در منطقه را تعیین و آینده مرزهای شمال غرب کشور و راه تنفس ایران به اروپا و حضور در بازار گاز منطقه را مشخص خواهد کرد. اکنون برای تمامی کارشناسان، سیاستمداران و نظامیان روشن است که نقشه شوم کنوانسیون خزر، جنگ قره‌‌باغ و تصرف آتی جنوب ارمنستان تنها در جهت نابودی و تهی کردن ایران از ظرفیت‌های ژئوپلیتیک است. این سه اتفاق ادامه معاهداتی همچون عهدنامه گلستان (۱۸۱۳)، عهدنامه ترکمانچای (۱۸۲۸)، عهدنامه پاریس (۱۸۵۷)، حکمیت گلداسمیت (۱۸۷۱)، عهدنامه ارزروم دوم (۱۸۷۴)، عهدنامه آخال (۱۸۸۱) هستند اما آیا در 1400 و در آستانه قرن جدید ایران متحمل کنوانسیون خسارت‌بار خزر و عزادار موقعیت ژئوپلیتیکی و منافع ملی‌اش خواهد شد؟ باز کردن / نظر دهید