کافه روانشناسی

2023-09-09 12:30:35 ما تمایل داریم که دردها و رنج‌های دوران کودکی را کماکان زنده نگه داریم. این مسئله یکی از بینش‌های عمیق در روان‌درمانی‌های مبتنی بر روان‌تحلیل‌گری است. فروید به این پدیده، «اجبار به تکرار» (repetition compulsion) می‌گفت.

برای مثال فرزند یک فرد میگسار با کسی ازدواج می‌کند که میگسار است. کودکی که دوران کودکی‌اش با بدرفتاری اطرافیان روبرو شده است با فردی بددهن، گستاخ و پرخاشگر ازدواج می‌کند یا اینکه خودش از دیگران سواستفاده می‌کند.

فردی که دوران کودکی‌اش آزار جنسی را تجربه کرده است، در بزرگسالی ممکن است در دام روابط آشفته و بی‌هدف بیفتد‌. کودکی که تحت سلطه‌ی دیگران بوده است، ممکن است در دوران بزرگسالی به شدت دیگران را کنترل کند.

این پدیده در نگاه اول گیج‌کننده است. چرا ما دست به این کار می‌زنیم؟ چرا دوباره رنج‌ها و دردهایمان را زنده می‌کنیم و هر دم هیزمی بر این آتش می‌گذاریم؟

چرا نمی‌توانیم دست از این الگوها برداریم و زندگی بهتری برای خودمان تدارک ببینیم؟ در واقع هرکسی با متوسل شدن به روش‌های محکوم به شکست، به تداوم این الگوهای منفی دامن می‌زند.

این واقعیت تعجب‌برانگیز را درمانگران نیز قبول دارند. در دوران بزرگسالی، شرایط و موقعیت‌هایی ایجاد می‌کنیم که شبیه به شرایط و موقعیت‌های دوران کودکی‌مان است.

جفری یانگ، ژانت کلوسکو
از کتاب زندگی خود را دوباره بیافرینید
ترجمه حسن حمیدپور و همکاران باز کردن / نظر دهید

2023-08-25 19:30:03 استرس در درازمدت می‌تواند اثرات نامطلوبی بر سلامتی فرد داشته باشد و حتی ممکن است به آسیب مغزی منجر شود. علاوه بر این، استرس می‌تواند در کارکردهای سیستم ایمنی نیز اختلال ایجاد کند...

رویدادهای استرس‌زا می‌توانند موجب افزایش احتمال ابتلا به بیماری‌ها گردند. ظاهرا این رویدادها از طریق بازداری فعالیت سیستم ایمنی بر احتمال خطر و وخامت بیماری‌ها می‌افزایند.

مطالعات مختلف نشان داده‌اند که در هنگام استرس بیماری‌های عفونی افزایش می‌یابند. برای مثال گلسر و همکارانش (۱۹۸۷) دریافتند که دانشجویان پزشکی در هنگام امتحانات نهایی بیشتر مستعد ابتلا به عفونت‌های حاد - و بازداری سیستم ایمنی - هستند. علاوه بر این اختلال‌های ناشی از خود سیستم ایمنی، همچون ورم مفاصل، در زمانی که فرد تحت استرس قرار می‌گیرد غالبا رو به وخامت می‌گذارند.

در مطالعات مختلف اظهار داشته‌اند که ممکن است سرطان با استرس رابطه داشته باشد. برخی از پژوهشگران حتی ادعا کرده‌اند که موفق به شناسایی «شخصیت مستعد سرطان» شده‌اند. با این همه، غده‌های بدخیم می‌توانند اثرات فیزیولوژیکی‌ای داشته باشند که حتی پیش از آنکه متوجه وجود سرطان شویم، هیجانات و شخصیت فرد را تغییر دهند.

بنابراین آنچه که ظاهرا علت این بیماری تلقی می‌شود، در اصل خود معلول بیماری است. علاوه بر این، در بسیاری از این دست مطالعات به غیر از عامل استرس یا افسردگی، عوامل دیگری همچون تغذیه، مصرف مشروبات الکلی و سیگار در نظر گرفته نشده‌اند.

نیل کارلسون
از کتاب مبانی روانشناسی فیزیولوژیک
ترجمه مهرداد پژهان باز کردن / نظر دهید

2023-08-05 13:31:04 من از اعماق وجود خود تنها به یک چیز می‌توانم اطمینان کنم. عمیقا بر این باورم که تمامی شالوده نیاز انسان به دین، بر درماندگی خردسالانه او قرار دارد. درماندگی که وجود آن در انسان محرزتر از حیوانات است. نوع بشر پس از تولد، دنیای بدون پدر و مادر را نمی‌تواند تحمل کند و برای خود، خدای عادل و طبیعت دلپذیر، این دو بدترین دروغ انسانی را که می‌توانست تصور کند، بنا می‌نهد و... (نامه فروید به یونگ، ۲ ژانویه ۱۹۱۰)

آنچه فروید به ما ارائه می‌کند، یک تاریخچه تحولی از دیدگاه بشر نسبت به جهان است و در واقع، او سه مرحله را مشخص می‌کند: مرحله جاندارپنداری، دینی، و علمی. او سپس این سه مرحله را بر حسب همه‌توانی فکر توضیح می‌دهد.

در اولی، بشر همه‌توانی را به خود نسبت می‌دهد و این امر در پرداختن به جادوگری به منظور کنترل طبیعت و دنیای ارواح قابل ملاحظه است؛ در دومی، بشر همه‌توانی را به خدایان انتقال می‌دهد، اما هنوز تا حدودی قدرت را برای خود حفظ می‌کند و قادر می‌شود بر اساس خواسته‌هایش خدایان را تحت تاثیر قرار دهد؛ اما در سومی، بشر همه‌توانی خود را رها می‌کند چرا که «دیدگاه علمی نسبت به جهان، دیگر هیچ جایی را برای همه‌توانی بشر باقی نمی‌گذارد؛ در این مرحله انسان‌ها کوچکی خود را می‌پذیرند و فروتنانه تسلیم مرگ و سایر مقتضیات طبیعت می‌شوند».

توصیف فروید از این سه مرحله وضوح بیشتری دارد: مرحله جاندارپنداری به مرحله خودشهوانی اوایل کودکی مرتبط است؛ مرحله دینی دال بر مرحله نسبتا بالاتر در تحول جنسی کودک است که در آن غرایز جنسی، موضوع خارجی را در والدین می‌یابند؛ مرحله علمی «مرحله‌ای است که در آن فرد به بالیدگی می‌رسد، از اصل لذت صرف نظر می‌کند، با واقعیت سازش می‌یابد و برای موضوع تمایلاتش، به جهان خارج روی می‌آورد.»

بنابراین، این عقاید بیانگر آنند که کاهش در عقاید دینی با رشد انسان به سوی بزرگسالی مطابقت دارد. به عبارت دیگر، دین یک وسواس خردسالانه است که امید می‌رود بالیدگی، آن را برطرف سازد.

مایکل پالمر
از کتاب فروید، یونگ و دین
ترجمه محمد دهگانپور و غلامرضا محمودی باز کردن / نظر دهید

2023-07-21 12:30:47 باز کردن / نظر دهید

2023-07-04 17:30:47 ظاهرا مسلم است که ما در تمدن امروزی‌مان احساس خشنودی نمی‌کنیم. اما حکم دادن در این خصوص بسیار دشوار است که انسان‌ها در اعصار گذشته سعادتمندتر از امروز بوده‌اند یا نه و اگر بوده‌اند به چه میزان سعادتمند بوده‌اند و شرایط فرهنگی در سعادت آنان چه مایه موثر بوده است.

گرایش ما همیشه این است که بدبختی [دیگران] را به طور عینی درک کنیم، یعنی خود را با خواسته‌ها و حساسیت‌هامان در شرایطی تصور کنیم و بسنجیم که در آن شرایط چه مناسبت‌هایی موجب احساس خوشبختی یا بدبختی ما می‌شود.

این شیوه نگرش که به علت نادیده گرفتن تنوع حساسیت‌های ذهنی به ظاهر عینی است البته ذهنی‌ترین شیوه نگرش است زیرا به این وسیله وضعیت روانی خود را به جای همه وضعیت‌های روانی ناشناخته دیگر می‌نشانیم. اما خوشبختی امری کاملا ذهنی است.

موقعیت یک برده پاروزن در کشتی‌های جنگی عهد باستان یا یک دهقان در جنگ‌های سی‌ساله یا یک قربانی تفتیش عقاید مقدس یا یک یهودی تحت تعقیب هرچند برای ما وحشتناک باشد باز هم ممکن نیست بتوانیم خود را به جای آنان بگذاریم و تغییراتی را به حدس دریابیم که کم‌حسی اولیه آنان، بی‌حس شدن تدریجی آنان، دیدگاه‌ها و توقعاتشان و انواع شدید و خفیف تخدیر حواس در ادراک لذت و رنج چه حالی در آنان ایجاد کرده است. در شرایط رنج شدید، مکانیسم‌های روانی معینی فعال می‌شوند که از آدمی حفاظت می‌کنند.

زیگموند فرويد
از کتاب تمدن و ملالت‌های آن
ترجمه محمد مبشری باز کردن / نظر دهید

2023-07-01 19:10:09 آزادی دلواپسی‌ای غایی است که کمتر قابل درک است. معمولا آزادی را مفهومی کاملا مثبت و خالی از ابهام تصور می‌کنیم. آیا انسان در سراسر تاریخ ثبت‌شده‌اش در حسرت آزادی و ستیز برای آن نبوده است؟ با وجود این، وقتی آزادی را از منظر انگیزه‌ غایی می‌نگریم، چشم‌ها با هراس خیره می‌ماند.

«آزادی» در مفهوم اگزیستانسیالش، فقدان ساختار خارجی‌ست. به این ترتیب فرد بر خلاف تجربیات روزمره، دیگر به جهانی موزون و ساختاریافته که پردازشی سرشتی دارد وارد نمی‌شود و حتی آن را ترک می‌کند. در عوض، فرد به‌طور کامل مسئول ـ یا به عبارتی مولف ـ دنیا، الگوی زندگی، انتخاب‌ها و اعمال خویش است.

«آزادی» از این دید، مفهومی مرعوب‌کننده دارد: به این معناست که زیرِ پایمان زمینی نیست، هیچ نیست جز حفره‌ای تهی و گودالی ژرف. پس پویایی کلیدی اگزیستانسیال، همان برخورد میان رویارویی‌مان با بی‌پایگیِ همه‌چیز و آرزویمان برای جای پایی محکم و ساختاریافته است.

اروین یالوم
از کتاب روان‌درمانی اگزیستانسیال
ترجمه سپیده حبیب باز کردن / نظر دهید

2023-07-01 18:30:23 قدر سلامتی خود را بدانید و برای بهبود آن به فکر باشید!
کانال تلگرام داروسازی دکتر عبیدی همواره به‌روزترین مطالب حوزه سلامت را در اختیار شما قرار داده و می‌توانید با مطالعه آنها به یک زندگی سالم نزدیک‌تر شوید.
@dr_abidipharma
@dr_abidipharma
@dr_abidipharma

کانال تلگرام داروسازی دکتر عبیدی را دنبال کنید. باز کردن / نظر دهید

2023-06-28 19:10:11 لوسی آر. وقتی از نشانه‌ی هیستری‌اش (توهمِ بوی دائمی پودینگ سوخته) خلاصی یافت که تکانه‌ی واپس‌زده‌ای را به یاد آورد که آن بو جای‌اش را گرفته بود ــ عشق یک‌طرفه و بی‌فرجام او به کارفرمایش. لوسی آر. خیلی تصادفی به این عشق اقرار کرد یعنی زمانی که فروید با تعجب از او پرسید «اگر می‌دانستید که عاشق کارفرمایتان هستید، چرا به او نگفتید؟»

پاسخ مفید و مختصر لوسی، با همه‌ سادگی و گویایی‌اش، متنی کانونی و مرجع در تاریخ روانکاوی به‌شمار می‌آید: «من نمی‌دانستم ــ یا راستش نمی‌خواستم بدانم». نشانه‌های هیستری و فی‌الواقع همه‌ روان‌رنجوری‌ها دقیقا ریشه در همین حالت دوگانگی دارند. در مورد هیستری، تکانه‌ای که بیمار نمی‌خواهد آن را بشناسد به ناچار از طریق تغییر چهره‌ ظاهری یا، بنا به مصطلحات فروید، تبدیل و تبدل جسمانی [یا به تعبیری، در جامه‌ مبدل] شناخته می‌شود و به جا می‌آید.

جاش کوهن
از کتاب چگونه فروید بخوانیم
ترجمه‌ صالح نجفی باز کردن / نظر دهید

2023-06-28 18:30:16 سرطان دهانه رحم یکی از شایع ترین انواع #سرطان در خانم‌ها است.

#سرطان_دهانه_رحم

داروسازی دکتر عبیدی
@dr_abidipharma

اینستاگرام داروسازی دکتر عبیدی را دنبال کنید. باز کردن / نظر دهید

2023-06-28 16:30:42 ارنست همینگوی همه‌ عمر به ناچار در جستجوی خطر و غلبه بر آن بود و این شیوه‌ای عجیب‌ بود برای اثبات اینکه خطری در کار نیست. مادر همینگوی گفته است یکی از نخستین جملاتی که ارنست به زبان آورد، این بود: «از هیچ‌چی نمی‌ترسم.» طنز ماجرا در این است که او دقیقا از چیزی نمی‌ترسید، زیرا مانند همه‌ ما، از هیچی و نیستی می‌ترسید.

بنابراین قهرمان همینگوی، مظهر لگام‌گسیختگیِ راه حل فردی و مستقلی‌ست برای کنار آمدن با موقعیت انسانی. این قهرمان انتخاب نمی‌کند؛ اعمالش سائق‌وار و وسواس‌گونه است؛ از تجربیات جدیدش چیزی نمی‌آموزد. حتی نزدیک شدن مرگ نگاهش را به درون برنمی‌گردانَد یا بر درایتش نمی‌افزاید.

در راه و رسم همینگوی جایی برای پیری و نقصان نیست، چون این‌ها رنگ و بوی روزمَرِگی دارند. در پیرمرد و دریا، سانتیاگو با مرگ قریب‌الوقوعش به شیوه‌ای کلیشه‌ای و قالبی روبه‌رو می‌شود ـ شیوه‌ای که در رویارویی با سایر خطرات اساسی زندگی‌اش هم در پیش گرفته است ـ در جستجوی ماهی بزرگ ‌تنها به دریا می‌زند.

خود همینگوی نتوانست از فروپاشی اسطوره‌ گزندناپذیری شخصی‌اش جان سالم به‌در بَرَد. وقتی سلامتی و چالاکی جسمانی‌اش رو به افول نهاد، وقتی «روزمرگی»اش (به این معنا که او هم مانند دیگران باید با موقعیت بشری رودررو شود) به طرز دردناکی آشکار شد، به تدریج ماتم گرفت و بالاخره به افسردگی عمیقی مبتلا شد.

بیماری واپسینَش، روان‌پریشی پارانوئید با هذیان‌های گزند و آسیب و افکار انتساب، موقتا اسطوره‌ استثنا بودنش را تقویت کرد. در نهایت، راه حل پارانوئید شکست خورد؛ و همینگویِ بی‌دفاع در برابر ترس از مرگ، دست به خودکشی زد. با اینکه اقدام به خودکشی به دلیل ترس از مرگ، یک پارادوکس است، چندان ناشایع نیست. خیلی‌ها گفته‌ای با این مضمون داشته‌اند: «آن‌قدر از مرگ می‌ترسم که به‌سمت خودکشی رانده می‌شوم.»

اروین یالوم
از کتاب روان‌درمانی اگزیستانسیال
ترجمه سپیده حبیب باز کردن / نظر دهید