کافه روانشناسی

2023-06-17 19:31:29 قدر سلامتی خود را بدانید و برای بهبود آن به فکر باشید!
کانال تلگرام داروسازی دکتر عبیدی همواره به‌روزترین مطالب حوزه سلامت را در اختیار شما قرار داده و می‌توانید با مطالعه آنها به یک زندگی سالم نزدیک‌تر شوید.
@dr_abidipharma

کانال تلگرام داروسازی دکتر عبیدی را دنبال کنید. باز کردن / نظر دهید

2023-06-16 20:30:32 تفکر تداعی‌گونه به معنی پیوند یک فکر با فکری دیگر بدون داشتن هدفی خودآگاه است، این سبک فکری، در تضاد با، برای مثال، حل مسئله یا تعریف کردن داستان است. تداعی‌ها در بسیاری از موارد فرّار و غیرداوطلبانه هستند، و رشته‌های فکر، احساس، خاطره، فانتزی و معنا را در یکدیگر می‌تنند تا ساختار بزرگتری از تجربه ذهنی به وجود بیاورند.

با گوش دادن به تداعی‌ها قادر به دنبال کردن جریان تفکر (یعنی آنچه ذهن در حال انجام دادن است) می‌شویم. رویاهای روزانه، افکار مربوط به جریان سیال ذهن، نوشتن خودبه‌خودی، فانتزی‌های کمتر سازمان‌دهی شده و رویاها در زمان خواب اشکال برجسته‌ای از تفکر تداعی‌گونه‌اند. بسیاری از انواع دیگر تفکر وابسته به کاربرد نامحسوس‌تر و ناشناخته‌تر این روند فکری هستند.

ماهیت تفکر تداعی‌گونه در کار فروید دستخوش بازنگری تمام و کمال شد. یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای فروید گسترش جستجو برای پیوندهای تداعی‌گونه فراتر از ادراک خودآگاه و به درون حوزه ناخودآگاه بود. این بررسی با مطالعاتی در باب هیستریا (۱۸۹۳ - ۱۸۹۵) آغاز شد، که در آن برویر و فروید احساس می‌کردند پیگیری تداعی‌های بیمار آنها را به سمت اکتشافاتی درباره خاطرات و ایده‌ها هدایت خواهد کرد که، به علت سرکوبی و گسستگی از جزء عاطفی‌شان، بیماری‌زا شده بودند.

فکر بیماری‌زایی که در ظاهر فراموش شده است همواره نزدیک و «دم دست» بوده، می‌توان با تداعی‌هایی که به راحتی در دسترس هستند به آن رسید. تنها مسئله‌ی موردِ نیاز برداشتن موانع از سر راه است. این مانع‌ها نیز به نظر خواسته‌های فردی هستند به طوری که افراد مختلف با میزان‌های متفاوتِ سختی یا آسانی می‌توانند بیاموزند که چگونه خود را از تفکرات عمدی‌شان برهانند و به مشاهده در برابر فرایندهای روانی که در درونشان رخ می‌دهد نگرشی کاملا عینی داشته باشند… احتمال آنکه در جستجوی فکر ایدئال، فکری نمایان شود که پیوندی بین این تداعی و فکر بیماری‌زایی باشد که به دنبال آن هستیم بسیار بالاست.

دنیل جیکوبز و همکاران
از کتاب رویارویی در سوپرویژن
ترجمه فاطمه کشوری و فریبا نامنی باز کردن / نظر دهید

2023-06-11 20:30:07 درمان وجودی بیشتر یک شیوه تفکر یا نگرش نسبت به روان‌درمانی است تا سبک خاصی از اجرا کردن روان‌درمانی. درمان وجودی مکتب درمان مستقل و مجزایی نیست، و مدلی که به روشنی تعریف شده باشد و فنون خاصی داشته باشد نیز نیست.

درمان وجودی را به بهترین وجه می‌توان به صورت رویکردی فلسفی توصیف کرد که بر کاربست درمانی مشاور تاثیر می‌گذارد. یالوم و جوسلسون (۲۰۱۱) ماهیت این رویکرد را به صورت زیر توصیف می‌کنند:

روان‌درمانی وجودی نگرشی به رنج کشیدن انسان است که راهنمای کار ندارد. این رویکرد، در مورد ماهیت انسان و ماهیت، اضطراب، ناامیدی، اندوه، تنهایی، انزوا و بی‌هنجاری سوال‌های عمیقی را می‌پرسد. در ضمن این رویکرد به مسائل، معنی خلاقیت و عشق می‌پردازد.

درمان وجودی بر کاوش موضوعاتی چون فناپذیری، معنی، آزادی، مسئولیت، اضطراب، و تنهایی به صورتی که با کشمکش کنونی فرد ارتباط پیدا می‌کنند تمرکز می‌کند. هدف درمان وجودی این است که به درمانجویان در کاوش مقدرات زندگی وجودی آنها اینکه چگونه گاهی اینها نادیده گرفته شده یا انکار می‌شوند و چگونه رسیدگی کردن به آنها در نهایت به وجود با معنی‌تری منجر می‌شود، کمک شود. درمانجویان ترغیب می‌شوند که درباره زندگی فکر کنند، دامنه گزینه‌های خود را تشخیص دهند و در مورد آنها تصمیم بگیرند.

فرض بنیادی وجودی این است که ما قربانی شرایط نیستیم زیرا به مقدار زیاد، همان کسی هستیم که تصمیم گرفته‌ایم باشیم. وقتی درمانجویان تشخیص دهند که چگونه به صورت منفعل شرایط را پذیرفته‌اند و از کنترل دست کشیده‌اند، می‌توانند آگاهانه زندگی خود را شکل اولین گام در این سفر درمانی این است که درمانجویان مسئولیت را بپذیرند.

به قول یالوم (۲۰۰۳): «وقتی افراد از نقش خود در آفریدن وضعیت نامساعد زندگی خویش آگاه شوند، می‌فهمند که آنها و فقط آنها، قدرت تغییر دادن این شرایط را دارند». یکی از هدف‌های درمان وجودی این است که افراد را ترغیب کند از فریب دادن خودشان در مورد مسئول نبودن برای آنچه برایشان اتفاق افتاده است و توقع بیش از حد از زندگی، دست بکشند.

جرالد کُری
از کتاب مشاوره و روان‌درمانی
ترجمه یحیی سیدمحمدی باز کردن / نظر دهید

2023-06-11 16:10:01 اینستاگرام کافه روانشناسی دریابید

instagram.com/caferavanshenasis باز کردن / نظر دهید

2023-06-06 21:10:14 تجربه گردآوری شده توسط بسیاری از تحلیلگران به ما این درس عملی را آموخته است که از میان برداشتن سرکوب‌های منجر به روان‌نژندی برای حل کردن مناقشات کافی نیست چرا که تاثیر اولیه آنها در شکل‌گیری شخصیت، همچنان ادامه دارد.

فروید در تحلیل پایان‌پذیر و پایان‌ناپذیر به صورت تمثیلی یادآوری می‌کند که حذف چراغ نفتی موجب آتش‌سوزی، توسط آتش‌نشان‌ها، برای رسیدن به نتیجه قابل قبول کافی نیست. بوش می‌گوید که این جابه‌جایی فنی از روش «آنجا و آن زمان» به نگرش «اینجا و اکنون» که برای تحلیل موثر شخصیت لازم است به یمن حمایتی که از طرف تحلیلگران مکاتب مختلف دریافت کرد بسیار موفق و رایج شد.

ضرورت‌های نظری برای کار در «اینجا و اکنون» در سه اصل خلاصه می‌شود: وجود ایگویی (نفس) ناخودآگاه، اهمیت «اندیشیدن به اندیشه» (همتای «گوش کردن به گوش کردن» فیمبرگ (۱۹۹۶)) و نگاه به تفکر ناخودآگاه همچون مبحثی پیش‌مفهومی (بوش پژوهشگری طرفدار پیاژه است).

نبود اندیشه در باب اندیشه خود بیانگر باقی ماندن شخص در مرحله کودکی است. بوش برای فراهم کردن امکان پرداختن به فانتزی‌های اولیه قاطعانه از نگرش «اینجا و اکنون» دفاع می‌کند چرا که «واقعیتی در مقابل چشم» است: توجه به همان چیزی که دارد اتفاق می‌افتد و نه تخیل در باب چیزی که ظاهرا در زمان و جایی دیگر اتفاق افتاده است.

فرد بوش
از کتاب خلق یک ذهن روانکاوانه
ترجمه توفان گرکانی و سحر شهبازی باز کردن / نظر دهید

2023-06-02 11:30:12 مشخصه اختلال شخصیت خودشیفته نیاز به تحسین شدن زیاد، احساس خودستایی شدید و درک نکردن احساسات دیگران است. افراد خودشیفته خود را بسیار مهم می‌دانند، دستاوردهای خود را بزرگ جلوه می‌دهند و کارهای دیگران را کم‌ارزش می‌کنند. افراد خودشیفته درباره موفقیت، پیروزی، اعتبار و قدرت خود و مورد ستایش دیگران قرار گرفتن خیال‌پردازی‌هایی می‌کنند.

آنان همواره در انتظار تحسین شدن از سوی دیگران هستند، و معتقدند که به طور کلی دیگران هیچ‌گاه احترام لازم را برای آنان قائل نشده‌اند. آنان احساس استحقاق خود را به زبان می‌آورند و معتقدند که باید از امتیازها و احترام ویژه برخوردار شوند، حتی اگر کار خاصی برای آن انجام نداده باشند.

در شخصیت خودشیفته، همچنین احساس برتری شایع است. این افراد تصور می‌کنند که استثنایی هستند و فقط باید با کسانی معاشرت کنند که منحصر به فرد و استثنایی هستند. از آنجا که آنان با افراد خاصی معاشرت می‌کنند، دیدگاه‌هایی که درباره خودشان دارند پررنگ‌تر می‌شود. چنین فردی ممکن است اصرار داشته باشد که بهترین وکیل را دارد یا در بهترین دانشگاه درس می‌خواند و خود را منحصر به فرد، متمایز از دیگران و بهتر از هر فرد دیگر ببیند.

چنین اشخاصی انتظارات زیادی از اطرافیان خود دارند. دیگران باید همواره آنها را تحسین کنند و دوستان نیز باید آنان را خالصانه ستایش کنند. بسیاری از اشخاص خودشیفته با افرادی دوستی برقرار می‌کنند که از لحاظ اجتماعی ضعیف و فاقد محبوبیت‌اند‌ تا آنکه برای دریافت توجه مجبور به رقابت با افراد خودشیفته نباشند.

رندی لارسن و دیوید باس
از کتاب روانشناسی شخصیت
ترجمه فرهاد جُمهری و همکاران باز کردن / نظر دهید

2023-06-01 20:30:25 instagram.com/caferavanshenasis باز کردن / نظر دهید

2023-05-30 13:01:09 فروید معتقد بود که هیچ رویدادی تصادفی یا اتفاقی نیست و در پس هر رفتار، فکر یا احساسی یک دلیل وجود دارد. هر کاری که انجام می‌دهیم، هر فکری که می‌کنیم، هر چیزی که می‌گوییم و هر احساسی که داریم تجلی ذهن -ضمیر هشیار، نیمه‌هشیار یا ناهشیار- ماست.

فروید در کتاب «آسیب‌شناسی روانی زندگی روزمره» این اندیشه را مطرح می‌کند که «اتفاقات» کوچکی که در زندگی روزمره مردم رخ می‌دهد، مثلا اشتباه خطاب کردن یک نفر، فراموش کردن یک قرار ملاقات و از بین بردن چیزی که متعلق به فردی دیگر است، تجلی انگیزه‌های ناهشیار آنهاست.

مثلا یک بار، دیک آرمی نماینده جمهوری‌خواه ایالت تگزاس در کنگره آمریکا، از بارنی فرانک، نماینده ایالت ماساچوست که فردی همجنس‌گراست، با عنوان «Barney Fag» نام بُرد (Fag: به معنی کسی که با هم‌جنس خود ارتباط جنسی برقرار می‌کند)، یا یکی از اساتید روانشناسی، زیگموند فروید را «Sigmund Fraud» خطاب کرد (Fraud: به معنی حقه‌باز و متقلب).

این خطاها، با وجود اینکه اغلب باعث شرمندگی افراد می‌شوند، اما به گفته فروید، نمایانگر انگیزه‌های ناهشیارند. بدین ترتیب رویدادهایی نظیر لغزش‌های کلامی، تاخیرها، فراموش کردن نام دیگران و از بین بردن چیزهایی که متعلق به دیگران است، دلیل دارند و وقوع آنها تصادفی نیست و در صورتی که بتوان محتویات ضمیر ناهشیار افراد را بررسی کرد، علت این رویدادها مشخص می‌شود.

رندی لارسن و دیوید باس
از کتاب روانشناسی شخصیت
ترجمه فرهاد جُمهری و همکاران باز کردن / نظر دهید

2023-05-28 18:10:29 روش تداعی آزاد فروید، که در سال ۱۹۱۲ قاعده بنیادین روانکاوی نام گرفت و پیش از آن در ۱۸۹۲ به عنوان بخشی از تکنیک روانکاوی فروید مطرح شده بود؛ از همان زمانی که در تفسیر ر‌ویاها به آن پرداخته شد، به عنوان قاعده‌ای تکنیکی، بدون تغییر باقی ماند:

«بنابراین به بیمار می‌گوییم موفقیت روانکاوی وابسته به این است که به هر آن چیزی که به ذهنش می‌رسد، توجه کرده و آن را بیان کند، برای مثال، به دلیل آنکه ایده‌ای بی‌اهمیت، نامربوط یا بی‌معنا به نظر می‌رسد، آن را سرکوب نکند. بیمار باید راجع به آن چیزی که به ذهنش می‌رسد، نگرش کاملا بی‌طرفانه اتخاذ کند، زیرا دقیقا همین دیدگاه انتقادی است که باعث می‌شود بیمار نتواند در حالت معمول، معنای رویاها، ایده‌های وسواسی یا هر چیز دیگری را کشف کند.»

زمانی که به داده‌های بالینی همکاران گوش می‌دهم، به نظر نمی‌رسد از زمان توصیف اولیه فروید، تغییر مهمی در منظور یا لحن دستورالعملی که به بیماران داده می‌شود، رخ داده باشد. تعریف مور و فین (۱۹۹۰) از تداعی آزاد در هشتاد و پنج سال بعد با اینکه ممکن است با واژه‌های متفاوتی بیان شده باشد، نشان می‌دهد که انتظارات از بیمار، در واقع همان انتظارات پیشین است.

«در روانکاوی از بیمار خواسته می‌شود که تمامی اندیشه‌ها، احساسات، آرزوها، حواس جسمانی، تصاویر و خاطرات را آزادانه و همان‌طور که به صورت طبیعی رخ می‌دهند، در قالب کلمات به زبان آورد. این ضرورت، قاعده بنیادین در روانکاوی نامیده می‌شود. به دنبال این قاعده، بیمار باید بر احساسات آگاهانه معذب بودن، وحشت، شرم و گناه غلبه کند. همکاری بیمار تا اندازه‌ای حاصل این آگاهی است که چرا برای تحلیل مراجعه کرده است - روبرو شدن با مناقشات و غلبه بر مشکلات.»

فرد بوش
از کتاب ایگو
ترجمه سمانه غفوری و ابوالقاسم حسام باز کردن / نظر دهید

2023-05-28 17:30:15 قدر سلامتی خود را بدانید و برای بهبود آن به فکر باشید!
کانال تلگرام داروسازی دکتر عبیدی همواره به‌روزترین مطالب حوزه سلامت را در اختیار شما قرار داده و می‌توانید با مطالعه آنها به یک زندگی سالم نزدیک‌تر شوید.
@dr_abidipharma

کانال تلگرام داروسازی دکتر عبیدی را دنبال کنید. باز کردن / نظر دهید