No

2021-06-13 02:11:36 نرخ مشارکت در انتخابات الجزایر: ۳۰ درصد

نرخ مشارکت در انتخابات پارلمانی الجزایر که با تحریم گسترده مردم مواجه شد تا ساعت ۱۶ عصر حدود ۱۵ درصد بود اما ساعت ۸ شب که رای گیری به پایان رسید نرخ مشارکت در سطح ملی ۳۰ درصد اعلام شده است که مورد تردید معترضان است که چطور در ۴ ساعت آخر یکباره مشارکت دو برابر شده است. با این حال تحریم انتخابات الجزایر آنها بعد از بیش از ۲ سال جنبش اعتراضی و تحریم انتخابات تعجب آور بود. چرا که بسیاری فکر می کردند این جنبش افت کرده است با این حال نتیجه انتخابات نشان داد که جنبش تحریم انتخابات همچنان موفق عمل می کند و این سومین انتخابات تحریم شده در الجزایر بود.
#الجزایر
#تحریم‌انتخابات
راه تماس با ما : goftandnooo@gmail.com
@GoftandNO باز کردن / نظر دهید

2021-06-12 14:55:17 انتخابات پارلمانی الجزایر؛ ادامه برگ
رای در سطل آشغال

صحنه انداختن رای در سطل آشغال در الجزایر ادامه دارد. امروز انتخابات پارلمانی این کشور است که با تحریم گسترده مواجه شده است. این سومین انتخابات در الجزایر است که مخالفان از سال ۲۰۱۹ تاکنون تحریم کرده‌اند.
#الجزایر
#تحریم‌انتخابات
راه تماس با ما : goftandnooo@gmail.com
@GoftandNO باز کردن / نظر دهید

2021-06-12 14:33:19 انتخابات پارلمانی الجزایر؛ برگ رای در
سطل آشغال

مردم الجزایر در انتخابات پارلمانی امروز که با تحریم گسترده مواجه شده کارهای جالبی کرده‌اند. در این ویدیو مربوط به شهر الجعافره برگه های رای را در سطل آشغال می ریزند .
#الجزایر
#تحریم‌انتخابات
راه تماس با ما : goftandnooo@gmail.com
@GoftandNO باز کردن / نظر دهید

2021-06-12 14:10:36 انتخابات پارلمانی الجزایر در وضعیت تحریم گسترده

این ویدیو از شهر القصر است که معترضان به انتخابات امروز، وارد یک حوزه انتخاباتی می شوند که از رای دهنده کاملا خالی است و پلیس با حضور معترضان این مکان را ترک می کند. تحریم فعال معنایش این است که در ماشین مشروعیت بخشی یک حاکمیت سرکوبگر مانع ایجاد شود نه اینکه حاکمیتی با حذف مردم با خیال راحت و در انفعال مطلق پروژه اش را پیش ببرد.
#الجزایر
#تحریم‌انتخابات
راه تماس با ما : goftandnooo@gmail.com
@GoftandNO باز کردن / نظر دهید

2021-06-12 14:03:30 انتخابات پارلمانی الجزایر در وضعیت تحریم گسترده

امروز انتخابات پارلمانی الجزایر است که با تحریم گسترده مردم در این کشور مواجه شده است. ویدیو بالا یکی از استان های این کشور را نشان می دهد که مردم مانع باز شدن مراکز رای گیری شده اند. گروههای سیاسی در ایران می توانستند از بحث های بی نتیجه درارتباط با این انتخابات فراتر بروند و گامی برای تشویق مردم برای ایجاد مانع بر سر برگزاری چنین سیرکی شوند. می بایست امکان آن نمی توانست وجود داشته باشد که حاکمیت با خیال راحت انتخابات برگزار کند.
#الجزایر
#تحریم‌انتخابات
راه تماس با ما : goftandnooo@gmail.com
@GoftandNO باز کردن / نظر دهید

2021-06-11 01:53:56 ضرورت تشکیل جبهه برابری خواهان

جلال آل احمد، بیش از ۵۰ سال پیش تشخیصی داد که همچنان صادق است. او گفته بود: «وضع جوری شده است که به جای ایجاد نوعی وحدت ملی، نوعی نقار ملی جانشین گشته که حکومت‌های ما برای استقرار نظم خالی از عدالت خود به آن، چه تکیه‌ها که نمی کنند.» (خدمت و خیانت روشنفکران، ص ۱۳۹) آل احمد تاکیدش بر جدایی میان ترک و فارس بود اما اکنون می توان تشخیص او را به همه اتنیک-ملیت‌ها در ایران تعمیم داد. واقعیت این است که سیاست اتنیکی دولت مرکزی و گفتمان مسلط هر دوران بر این بوده است که تا می توان جدایی میان مردمان افزایش یابد، چرا که با گسترش جدایی و لاجرم بی اعتمادی است که می توان بر مجموعه‌ای پاره پاره و تجزیه شده به سادگی حکومت کرد. این سیاست اتنیکی نیز ابزارهای مختلفی را برای ساختاری کردن این جدایی بکار گرفته است: از ساختن جک ها و کلیشه های نژادپرستانه، تغییر بافت جمعیتی سرزمینی اتنیک-ملیت‌ها و تاکید بر تفکر فاشیستی ایرانشهری و تقدس زبان فارسی و تجزیه طلب خطاب کردن برابری خواهان تا در فقر رها کردن پیرامون. در این فرایند، رسانه‌های خارج از کشور و ظاهرا اپوزیسیون هم با دنبال کردن روند مرکزگرایانه در خبر و تحلیل عملا به بازتولید این روند در میان عموم مردم مخالف کمک کرده‌اند. سیاست اتنیکی حاکمیت سیاسی، بویژه در زمان انتخابات پررنگ تر می شود، کاندیداهای یکباره یادشان می افتد که ترک و لر بوده‌اند و تلاش می کنند با چند جمله حرف زدن یا لباس آن اتنیک‌ها را پوشیدن رای این مردم را جمع کنند بدون آنکه اساسا درکی ساختاری از تبعیض های اتنیک-ملیتی داشته باشند یا حتی از آن سخن گفته باشند چه برسد که در مدت مسئولیت‌هایشان برای آن کاری کرده باشند. از این منظر این ترکی حرف زدن ها را باید در مسیر همان استراتژی کلی حاکمیت سیاسی تحلیل کرد که می گویند چگونه می توان یک فضای جمعی که تحریم انتخابات است را شکست؟ از هر چه می توانی استفاده کن، از زبان ترکی، از وعده فدرالیسم و مانند آن. چرا این وعده ها اهمیتی ندارد چون اساسا در یک سیاستگذاری شکستن حس جمعی مردم طراحی شده است و حاوی هیچ گونه حقیقتی در ارتباط با حقوق اتنیک-ملیت‌ها نیست.
در چنین وضعیتی سوال این است که چه می توان کرد؟ واضح است که نمی توان با فاشیست ها، با مرکز گرایان همراه شد، آنها اساسا مشروعیت بخش گفتمان ناسیونالیستی جدایی هستند. مهمترین تجزیه طلبان را باید در میان ایرانشهری ها، شیعه گرایان، آذری ها، خوزستان پاره تن ایران، کارگزاران سازندگی، بخش مهمی از ملی مذهبی ها، اکثریت اصلاح طلبان، اکثریت روزنامه نگاران و دانشگاهیان یافت. این آنهایند که در حال بازتولید افکار و ایده هایی همچون:‌زبان فارسی زبان ملی یا مقدس، اتنیک های تجزیه طلب، سنی های داعشی و مانند آنها هستند، ایده هایی که دشمن برابری است. این آنهایند که در اتاق های فکرشان بطور مداوم در حال بازتولید تضاد میان اتنیک هایند تا آنها را علیه هم بسیج کنند تا نقشه هایشان را به رخ یکدیگر بکشند. مسئله این است که حاصل این فرایند همواره به سود حاکمیت تمامیت خواه و سرکوبگر بوده است. اما می توان به جای رویاپردازی ها درباره بعد از جمهوری اسلامی، قدمی در راه انسجام و اتحاد تمامی برابری خواهان برداشت. برابری خواهی می تواند جبهه ای وسیع و شمول گرا باشد که تمامی کسانی که برابری حقوق فردی و جمعی انسان‌ها باور دارند را دربرابر فاشیست‌ها و تمامیت خواهان بسیج کند. برابری خواهی نمی گوید فردای بعد از جمهوری اسلامی فدرال باید باشد یا کنفدرال یا جدایی، برابری خواهی می گوید هیچ گاه اختلاف بر سر سیستم سیاسی فردای تخیلی در امروز حل نمی شود، چون نیروهای واقعی سیاسی هستند که در فردای تخیلی، نظم سیاسی جدیدی بر پا می کنند، اما رفتن به دنیال تخیل معنای بدی دارد و آن این است که پیش از تلاش برای برانداختن نظم کنونی و بدون بسیج نیروها برای تضعیف و نابودی نظم کنونی، این برنامه ‌های رویاپردازانه است که در حال گسترش است. در حالی که رفتن به سمت تشکیل جبهه برابری خواهان به معنای مبارزه با نظام سیاسی کنونی و گفتمان مسلط آن است که بر نابرابری بنا شده است و برای مواجه با چنین نظم سیاسی ایی ما نیازمند اتحاد نیروهای برابری خواه هستیم که فراتر از فدرال خواه یا جدایی خواه بایستند.
#جبهه‌برابری‌خواهان
راه تماس با ما : goftandnooo@gmail.com
@GoftandNO باز کردن / نظر دهید

2021-06-11 00:34:55 خالد درارینی، روزنامه نگار الجزایری که در چند سال اخیر بخوبی جنبش اعتراضی الجزایر را از راه توئیترش پوشش می داد و به فرانسه و عربی و انگلیسی اطلاع رسانی می کرد، ساعتی پیش و دو روز مانده به انتخابات پارلمانی الجزایر، ناپدید شده است که دوستانش احتمال دستگیری اش را می دهند. از ساعتی پیش دستگیری فعالان جنبش تحریم انتخابات پارلمانی توسط دولتی که تنها با ۳۰ درصد مشارکت مردم روی کار آمده افزایش یافته است. خالد فردی بود که در کنار مردم ایستاد و بطور منظم مقاومت و اعتراضات مردم الجزایر را پوشش داد. آخرین توییت او که ۳ ساعت پیش توییت کرده، خبر دستگیری یکی از فعالان جنبش اعتراض بود.
#الجزایر
راه تماس با ما : goftandnooo@gmail.com
@GoftandNO باز کردن / نظر دهید

2021-06-10 13:28:41 این نوشته کیوان صمیمی است درباره اعتصاب غذای ابوالفضل غسالی، کارگری که ۱۴ روز است در اعتصاب غذاست و حالش خراب است. او شکوه کرده که آیا فعالان سیاسی و حقوق بشری مشغول نمایشنامه کمدی تراژیک انتخابات هستند؟
#کارگران
راه تماس با ما : goftandnooo@gmail.com
@GoftandNO باز کردن / نظر دهید

2021-06-07 13:36:08 بخش دوم :

به سخن دیگر مقاله به شدت معیارهای عجیب و غریبی را با هم خلط کرده است، هیچ نگاهی به ساختار سیاسی جوامعی که انتخابات در آنها برگزار می شود نکرده. گویی ما در جهانی زندگی می کنیم که انتخابات در همه جا یک معنا دارد، چه در آمریکا باشد چه در ایران که اساسا فرضی است که محقق را به چنین نتایج خنده داری می کشد.
نویسنده در بخشی به سیستم های سیاسی اقتدارگرا اشاره کرده و به درستی می گوید که مشارکت مخالفین در انتخابات چنین رژیم هایی به احتمال زیاد به تغییر نمی انجامد اما مشارکت مخالفین باعث می شود که حزب حاکم به جهان خارج بگوید که مشروعیت دارد. حال نویسند می گوید که احزاب مخالف در چنین رژیم هایی دست به تحریم می زنند تا چنین مشروعیتی به این رژیم ها ندهند، اما بایکوت شان به نتیجه نمی رسد چون برای جهان اساسا مهم نیست. باز هم اینجا می بینیم که نتایج کوتاه مدت بایکوت مورد نظر نویسنده است و اساسا نگاهش تغییر کوتاه مدت انتخاباتی است. نویسنده اشاره می کند که مخالفان در این شرایط با وضعیت دشواری روبرویند، که درست می گوید، وضعیتی که تحریم انتخابات به خودی خود به تغییر رژیم نمی انجامد که این هم درست است و کشف جدیدی نیست.
اما بخش جالب مقاله آنجایی است که توضیح می دهد در همان ۴ درصد از ۱۷۱ موردی که بایکوت انتخابات به تغییر انجامیده ، چرا تغییر رخ داده است. (نکته ای که اصلاح طلبان از جمله جامعه شناسشان حمید رضا جلایی پور برای جامعه ایران سانسورش می کنند چون اساسا این جامعه که بالغ نیست که خودش بخواند و تحلیل کند، برایش بدآموزی دارد، فکر را باید برای این جامعه بهداشتی کرد(حجاریان) بنابراین این بخش اساسا گفته نمی شد)
او می گوید که در مواردی که تغییر رخ داده بایکوت انتخابات با استقبال وسیع مردم روبرو شده و کارزار بایکوت انتخابات به بسیج خیابانی گسترده معترضان، اعتصابات و دیگر اشکال مبارزه مدنی انجامیده است. (که باز هم رویکرد محافظه کارانه اش اجازه نداده که این اشکال دیگر مبارزه مدنی را بازگو کند چون اساسا می خواسته نشان دهد بایکوت انتخابات خوب نیست)او بنگلادش ۱۹۹۶، پرو ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ و تایلند ۲۰۰۶ و ۲۰۰۷ را مثال آورده است.
بله این نکته آخری است که اکنون ما به آن می اندیشیم و همانطور که قبلا نوشتیم جامعه الجزایر که بیش از ۲ سال است انتخابات گوناگون را تحریم کرده و جنبش اش از کار باز نمانده به آن می اندیشد و آن این است که تحریم انتخابات و افزایش خشم مردم ما را به راه جنبش های وسیع اعتراضی بکشد و این آن چیزی است که اصلاح طلب اساسا مخالف آن است و لاس زدن با حاکمیت را به همه چیز حتی تغییر برای مردمی که در حال له شدن در زیر یک سیستم وحشیانه است، ترجیح می دهند و حتی از ارجاع به تحقیقات غربی هم برای رسیدن به مقصودشان باز نمی ایستند.
#انتخابات۱۴۰۰
راه تماس با ما : goftandnooo@gmail.com
@GoftandNO باز کردن / نظر دهید

2021-06-07 13:36:07 اصلاح طلبان و مقاله «تهدید کن اما مشارکت کن»
بخش اول:

اصلاح طلبان چند تاکتیک برای تداوم انتخاب بین «بد و بدتر» پیش گرفته اند:‌اول: ترساندن مردم از رئیسی و انداختن مسئولیت گردن آنها که تحریم می کنند و دوم: ارجاع به مقالات غربی ها برای نشان دادن اینکه کارشان علمی هم هست.
اصلاح طلبان و از جمله جلایی پور در پیشبرد این تاکتیک، مقاله «تهدید کن اما مشارکت کن» نهاد بروکینگز را برای این مامویت انتخاب کرده اند. اینجا نگاهی می کنیم به این مقاله. مقاله سال ۲۰۱۰ منتشر شده و اساسا تمرکزش روی شرایط عراق بعد از اشغال است که آمریکا در باتلاقی از جنگ و مقاومت گیر کرده بود. مقاله به نظر می رسد در جهت پروپاگاندایی برای مشارکت گروههای معترض عراقی بویژه سنی ها در روند دولت سازی نوشته شده باشد. نکته دیگر اینکه بروکینگز یک نهاد محافظه کار-لیبرال در موضوع سیاست خارجی آمریکاست که اساسا نظم مستقر جهانی برایش اهمیت بیشتری دارد تا مبارزه برای برابری و آزادی. اما اینها فرع بر ماجرای مقاله است، نگاه کنیم به محتوای.
جمله صفحه اول مقاله به طرز خنده داری نویسنده را لو می دهد که چگونه گرفتار کلیشه های دموکراسی غربی است. به این جمله دقت کنید: « شما نمی توانید برنده شوید اگر مشارکت نکنید.» در حالی که متن مقاله اساسا نشان نمی دهد که اگر مشارکت کنیم برنده می شویم و این از مشکلات اساسی این مقاله است. نویسنده گزارش بعد می گوید که تهدید به بایکوت انتخابات بهتر از بایکوت انتخابات عمل کرده است. ( امری که اساسا در یک کیس خاص مثلا ایران هیچ گاه عمل نکرده است. چرا؟ چون سیستم سیاسی ایران هیچ ربطی به دموکراسی های لیبرال ندارد)
فرض دیگر مقاله این است که بایکوت انتخابات از سوی احزاب یا گروههای در کشور ها از سوی جامعه بین المللی حمایت کمی دریافت کرده است بنابراین بایکوت انتخابات به نتیجه نمی رسد چون باعث توجه جهانی و بنابراین فشار خارجی برای تغییر در روند انتخاباتی که ناعادلانه است نشده است.
اما نویسنده می گوید که در برخی موارد، بایکوت انتخابات باعث تغییر دینامیک انتخاباتی به شیوه غیر قابل پیش بینی شده است. که مثال لبنان را ذکر می کند.
اساسا باید گفت این مقاله از نظر روش شناسی بر این مبنا بنا شده است که آیا اگر انتخابات را بایکوت کنیم، این بایکوت در کوتاه مدت یعنی همان چند روز یا چند هفته بعد از انتخابات ناعادلانه، به تغییر سیاسی و تغییر مکانیسم انتخابات انجامیده؟ که جواب در اکثر موارد خیر بوده. یعنی نویسنده کشف بزرگی نکرده است و اساسا به همین دلیل تحقیق او حاوی نتایج پژوهشی کم ارزشی است، چرا که گویا فرض گرفته که بلافاصله بعد از تحریم انتخابات از سوی احزاب و گروهها، تغییر رخ می دهد. مشخص نیست نویسنده این فرض را از کجای تئورهای سیاسی تغییر در آورده. از این منظرمطالعه ای است کم ارزش که در پایان تحقیق چیز زیادی برای گفتن به ما ندارد. چرا که تئوری های سیاسی اساسا نگفته اند که تحریم کن، دو روز بعد نتیجه را ببین. اگر چنین تئوری ایی وجود داشت آنوقت مهم بود که تحقیق کنیم ببینیم مثل در دوره ای ۲۰ ساله در انتخاباتی که تحریم شده این اتفاق افتاده، بعد اگر به نتیجه می رسیدیم که مثلا در ۹۰ درصد موارد نیافتاده این نتیجه مهمی بود چون آن تئوری را با بحران جدی مواجه می کرد. اما این نوع تحقیق که مشخص است سیاست محافظه کارانه‌ای را دنبال می کند اساسا ارزشی ندارد.
نویسنده انتخابات مجلس ۲۰۰۴ ایران را هم مثال آورده و تحریم انتخابات را باعث روی کار آمدن محافظه کاران دانسته بدون اینکه متوجه باشد چگونه یک ساختار مستبد، امکان مشارکت را از بین برده بود.

ادامه:
#انتخابات۱۴۰۰
راه تماس با ما : goftandnooo@gmail.com
@GoftandNO باز کردن / نظر دهید