جیدو کریشنامورتی

2022-06-14 19:30:12 ادامه ...


"من تا به حال موضوع را از این بعد نگاه نکرده ام؛ ولی حالا باید آنرا مورد توجه و بررسی قرار بدهم"

اگر شما درون خودتان روشن و آزاد بودید آیا از این می ترسیدید که مسائل بیشتری به بار آوريد؟ ما میل داریم به هر طريق ممکن از مسائل خود بگریزیم؛ ولی با این کار فقط به تشدید آنها کمک میکنیم. رودررو شدن با مسائلمان ممکن است آشفته کننده و هراسناک به نظر رسد؛ ولی ظرفیت و استعداد ما برای اینکه با آن مسائل رودررو بمانیم بستگی دارد به اینکه با چه مقدار روشنایی درونی به طرف آنها می رویم و با آنها برخورد می کنیم. اگر شما از درون روشن بودید آیا اعمالتان منجر به آشفتگی میشد!؟

"من روشن نیستم. نمی دانم می خواهم چه کنم. به یکی از "ism" های چپ یا راست می پیوندم؛ ولی این کار عبث است و منجر به روشن شدن اعمال من نمی گردد. انسان ممکن است چشمش را به بیهودگی کارهای فلان ism ببندد و برای آن کار کند، ولی این واقعیت را نمی توان نادیده گرفت که اساسا آسيب و زيان همه ایسم ها بیش از نفعشان است. اگر من از درون روشن بودم بی آنکه لازم باشد به هیچگونه ism متوسل بشوم، مستقیما با مسائل مواجه میگشتم، و سعی می کردم آنها را حل کنم. ولی روشن نیستم. هر نوع سائق و محرک را برای عمل از دست داده ام"

چرا محرک را از دست داده اید؟ آیا در جریان مصرف بیش از حد انرژی آنرا از دست داده اید؟ آخر انرژی محدود است. آیا در طریق انجام کارهایی که مورد علاقه عمیق شما نیست، خود را خسته و فرسوده کرده اید؟ یا شاید مسئله این است که هنوز نتوانسته اید کشف کنید که به چه چیز علاقه اصیل و واقعی دارید.


ادامه دارد ...

کریشنامورتی
شادمانی خلاق
ص 69 و 70

کانال کریشنامورتی
@JidduKrishnamurtii باز کردن / نظر دهید

2022-06-13 19:31:06 ادامه ...


مرد مدیر مدرسه بود، و چند مدرک دانشگاهی داشت. به تعليم و تربيت علاقه ای وافر داشته است. و نیز با جدیت در انواع فعالیت هایی که هدف آنها اصلاحات اجتماعی بوده است شرکت داشته. میگفت نمیدانم چه شده است که با وجودی که هنوز کاملا جوان هستم شوق زندگی را از دست داده ام. وظایف خود را تقريبا بطور مکانیکی و بدون علاقه انجام می دهم؛ کارهای روتین روزانه را با خستگی و ملالت انجام می دهم و دیگر شوق ورشوری در کارهائی که انجام می دهم ندارم. میگفت شور و کششی که قبلا در خود احساس می کرده بکلی از بین رفته است. تمایلات مذهبی داشته، و زمانی می کوشیده است تا در مذهب خود اصلاحات خاصی ایجاد کند. اما حالا این میل هم در او خشک شده. در هیچ فعالیت خاصی ارزشی نمی بیند. چرا؟

"همه فعالیت ها به آشفتگی و پریشانی می انجامند و مشکلات و بدبختی های بیشتری به بار می آورند. من سعی کرده ام کارهایم از روی فکر، هوشمندی و فراست باشد؛ ولی این کار هم وقت گذرانی بیهوده و احمقانه بوده است. فعالیت های اجتماعی ای که در آنها شرکت داشته ام در من احساس افسردگی، یأس، نگرانی، کسالت و بیزاری ایجاد کرده است. حالا می ترسم دست به هیچ کاری بزنم. از ترس اینکه مبادا صدمه و زیان کارهایم بیش از نفعشان باشد، از انجام هر کاری خودداری میکنم - مگر به ندرت، و از ناچاری"

علت این ترس چیست؟ آیا ترس از صدمه زدن و آزار است؟ آیا از زندگی کناره گرفته اید زیرا می ترسید آشفتگی بیشتری به بار آورید؟ آیا از آشفتگی ای که ممکن است به بار آورید میترسید، با از آشفتگی درون خودتان؟ اگر شما درون خودتان روشن، بی گره و آزاد بودید و از موضع آن روشنائی عمل می کردید آیا باز هم از آشفتگی برونی ای که ممکن بود عمل شما به بار آورد می ترسیدید؟ شما از آشفتگی درونی می ترسید یا از آشفتگی برونسی؟ کدام یک مسئله شما است؟


ادامه دارد ...

کریشنامورتی
شادمانی خلاق
ص 68 و 69

کانال کریشنامورتی
@JidduKrishnamurtii باز کردن / نظر دهید

2022-06-12 19:30:55 علاقه


مادری بچه اش را کتک می زد و بچه جیغ های دردناکی میکشید. زن خیلی عصبانی بود، و در حالی که بچه را میزد با خشونت چیزهایی هم به او میگفت. طولی نکشید که ما برگشتیم و مادر داشت بچه را نوازش میکرد. چنان سخت بچه را در بغل فشرده بود که انگار می خواست جان از بدنش خارج شود. اشک در چشمان مادر جمع شده بود. بچه کاملا متحیر بود، و به مادر لبخند می زد.
عشق چیز عجیبی است؛ و ما چه ساده شعله گرم آنرا از دست میدهیم! شعله خاموش می گردد و دود آن می ماند. دود قلب و ذهن ما را پر می کند و روزهای ما در اندوه و تلخی می گذرده سرود فراموش شده است؛ كلمات معنای خود را از دست داده اند؛ رایحه خوش زندگی از بین رفته است و دست ما تهی است.
ما هرگز نمی دانیم چگونه شعله را پاک از دود نگه داریم؛ دود همیشه شعله را خفه می کند. اما عشق در قلمرو ذهن نیست، به دام فکر درنمی آید؛ چیزی نیست که جستجو شود با قابل پروردن و پردازش باشد. هنگامی که ذهن ساکت و آرام است، و قلب از چیزهای ذهن خالی است، عشق هست. اطاق مشرف به رودخانه است؛ و خورشید به روی آب ها می تابد.


ادامه دارد ...

کریشنامورتی
شادمانی خلاق
ص 67 و 68

کانال کریشنامورتی
@JidduKrishnamurtii باز کردن / نظر دهید

2022-06-11 19:30:20 ادامه ...


چیزهایی که حاصل می کنیم وسیله ایست که سرپوش میگذارد بر خلاء و پوچی درونمان. ذهن ما مثل یک طبل تهی است که هر رهگذری دستی بر آن می زند و طبل مقدار زیادی سر و صدا به راه می اندازد. این است زندگی ما. زندگی ما عبارت است از تضاد حاصل از فرار به شکل های مختلف - فرارهایی که هرگز رضایت عميق به ما نمی دهد و فقط به تشدید بدبختی مان کمک می کند. چیز عجیبی است که ما هرگز تنها قرار نمی گیریم، هرگز مطلقا تنها نیستیم. همیشه با یک چیز هستیم؛ با یک مسئله، با یک کتاب، با یک شخص، و هنگامی هم که تنها می مانیم، فکرهایمان با ما است. تنها بودن، ساده و بی حفاظ بودن بسیار لازم است. همه شکل های فرار، همه انباشته گری ها، همه تلاش ها برای بودن یا نبودن باید متوقف گردد. در آن صورت تنهائی ای وجود دارد که خالص است، نیالوده است، یگانه است. و این یگانه است که می تواند حقيقت يگانه و سنجش ناپذیر را دریابد.

"ما چگونه میتوانیم جریان فرار را متوقف کنیم؟"

از طریق درک این حقیقت که تمام فرارها منجر به فریب و بدبختی می گردد. تنها حقیقت است که رهایی بخش است. نفس تلاش برای متوقف کردن فرار، خود شکل دیگری است از فرار، والاترین کیفیت بی عملی عمل حقيقت است.



کریشنامورتی
شادمانی خلاق
ص 66 و 67

کانال کریشنامورتی
@JidduKrishnamurtii باز کردن / نظر دهید

2022-06-10 19:30:38 ادامه ...


هدف تلاش، حصول لذت یا Sensation است. شما لذت و خشنودی را در زمینه خاصی حاصل کرده اید و اکنون آنرا در بعد و زمینه ای دیگر جستجو می کنید. آنرا هم که حاصل کردید به موضوع و زمینه دیگر روی می آورید؛ و این جریان بلاانقطاع ادامه دارد. این تمایل دائمی برای حصول لذتها و خشنودی های ظریف و زیرکانه چیزی است که "پیشرفت" نامیده می شود؛ ولی واقعیت نهفته در آن، حرکت در یک فضای بی وقفه است. برای جستجوی لذت های هر چه بیشتر پایانی نیست و در اینصورت برای تضاد خصومت و مخالفت نیز پایانی نیست. و در چنین وضعیتی خوشبختی و شادمانی عمیق هرگز وجود نخواهد داشت.

"منظور شما را درک میکنم. شما می گوئید جستجوی لذت بهر شکل که باشد در واقع جستجوی بدبختی و ادبار است. جستجوی لذت یعنی در رنج بی پایان زیستن. ولی انسان باید چه کند؟ دست از جستجوی لذت بردارد و در خشکی و بی روحی به سر برد؟"

اگر انسان لذت را جستجو نکند ضرورتا در بی روحی پوسیدگی و خشکی به سر خواهد برد؟ آیا حالتی که در آن انسان خشم ندارد حالت بی روحی است؟ بدون تردید لذت در هر زمینه ای که باشد یک sensation است. و اصلاح و تهذيب sensation فقط اصلاح و تهذيب کلمه است. کلمه، سمبل، علامت و تصویر در زندگی ما نقشی فوق العاده بر عهده دارد. ما ممکن است دیگر در جستجوی لذت بعنوان تجربه یک کیفیت فیزیکی نباشیم، ولی معذلک باز هم کلمه، تصویر و سمبل في نفسه برایمان اهمیت دارد. انباشتن کلمات برای ما همان خاصیت لذت بخشی را دارد که انباشتن چیزها. چرا اصولا ما انباشته گریم؟

"اوه، من فکر می کنم به این دلیل است که ما از هستی خود بسیار ناراضی ایم؛ درونمان پر از ملالت است؛ و به هر چیز پناه می بریم تا بلکه از فقر و کساد درون خویش فرار کنیم؛ از آن دور بمانیم. واقعا اینطور است. و هم اکنون من متوجه شدم که دقیقا در چنین وضعیتی به سر می برم! این برای من یک درک فوق العاده است"


ادامه دارد ...

کریشنامورتی
شادمانی خلاق
ص 65 و 66

کانال کریشنامورتی
@JidduKrishnamurtii باز کردن / نظر دهید

2022-06-09 19:30:33 ادامه ...


یک نفر پول حاصل می کند بعنوان وسیله قدرت، یا بخاطر پرستیژ اجتماعی، احساس غرور و لذت روانی، یا برای اینکه بوسيله آن بتواند هر کاری دلش می خواهد بکند. یک نفر تلاش می کند برای اینکه ثروت و مقام و منصب بدست آورد تا بطرق مختلف و در زمینه های مختلف اعمال قدرت کند. و وقتی در مورد چیزهای برونی موفقیت حاصل کرد می خواهد در زمینه چیزهای درونی نیز موفق باشد.
حال ببینیم منظور ما از قدرت چیست؟ کسی که قدرت دارد تحكم می کند، سلطه گر است، احساس برتری می کند، سرکوب می کند، احساس شایستگی و کفایت می کند. مرتاضی هم که ریاضت میکشد، مانند شخص دنیا دوست، چنین قدرتی را دوست دارد و آگاهانه یا ناآگاهانه در تلاش حصول آن است. قدرت کامل ترین تجلی "خود" یا "نفس" است - خواه قدرت ناشی از دانش باشد، قدرت تسلط بر خویش باشد، قدرت ناشی از چیزهای دنیوی باشد، یا قدرت امساک و ریاضت. احساس قدرت، احساس تسلط تحكم، فوق العاده رضایت بخش است و محظوظ كننده.
شما ممکن است لذت و رضایت خاطر را در قدرت جستجو کنید، شخص دیگری در مشروب، دیگری در ستایش یک بت دیگری در دانش وسيع داشتن، دیگری در یک فضیلت ساختگی. هر یک از اینها ممکن است اثرات اجتماعی و روانی متفاوت و مخصوص به خود را داشته باشند، ولی هر نوع حصول و موفقیت بطور کلی به انسان احساس لذت و رضایت خاطر می دهد. و لذت در هر زمینه و ناشی از هر چه که باشد یک Sensation است. ما مدام در تلاش حصول لذت بیشتر - و اغلب شکل های غیر صریح آن هستیم. گاهی آنرا تجربه مینامیم، گاهی عشق، گاهی جستجوی حقیقت و غیره. بعضی ها خود را طرفدار و نماینده صالح و شایسته یک ایده ئولوژی فرض می کنند، و از حق بجانب بودن خود احساس لذت و رضایت می کنند.


ادامه دارد ...

کریشنامورتی
شادمانی خلاق
ص 64 و 65

کانال کریشنامورتی
@JidduKrishnamurtii باز کردن / نظر دهید

2022-06-08 19:30:05 ادامه ...


تلاش عبارت است از میل حصول، در اینصورت آن چیست که ما می خواهیم حاصل کنيم؟ ما از یک طرف مایحتاج و نیازهای فیزیکی را حاصل می کنیم؛ از طرف دیگر همان ها را وسيله بزرگنمایی خویش قرار می دهیم. وقتی هم در بعد فیزیکی به نیازهای محدود راضی هستیم و به آن قناعت میکنیم، به جستجوی قدرت، منصب و موقعیت یا شهرت می پردازیم. حاکمان و نمایندگان دولت ممکن است از نظر فیزیکی و مادی زندگی ای ظاهرا ساده داشته باشند، با تملكات محدود و مختصر بسازند، ولی قدرت حاصل کرده اند. و با آن قدرت اعمال سلطه می کنند.

"شما فکر می کنید هر نوع حصولی مضر است؟"

اجازه بدهید ببینیم: احساس ایمنی در بعد فیزیکی -- که با تأمین نیازهای اولیه حاصل می شود - یک چیز است، و اینکه انسان بطور کلی کیفیت و میل حاصل کنندگی داشته باشد، چیز دیگر است.
وقتی چنین تمایل کلی ای وجود داشته باشد انسان به نام نژاد و مملکت، به نام دفاع از فلان ایده ئولوژی، یا حتی به نام شخص خودش مدام در حال تلاش بمنظور حصول است. و این بعد است که به تخریب و ضایع کردن تشکیلاتی که وظیفه آنها تأمين منطقی و شایسته نیازهای فیزیکی انسان است می انجامد. همه ما باید غذای کافی و مناسب داشته باشیم، باید لباس و سرپناه مناسب داشته باشیم. این یک واقعیت ساده و روشن است. حالا سوای این چیزها، آنچه ما در جستجو و تلاش برای حصول آن هستیم چیست؟


ادامه دارد ...

کریشنامورتی
شادمانی خلاق
ص 63 و 64

کانال کریشنامورتی
@JidduKrishnamurtii باز کردن / نظر دهید

2022-06-07 19:30:11 ادامه ...


"معيار من نتایجی است که از تلاش حاصل می شود. نتیجه است که مهم است. و بدون کششی که یک هدف در انسان برمی انگیزد هیچ تلاشی صورت نخواهد گرفت"

اگر نتيجه معیار شما است در آنصورت توجه و علاقه ای به وسيله ندارید.

"من وسیله را بر اساس هدف و متناسب با آن انتخاب میکنم. اگر هدف "خوشبختی" است، وسیله ای که باید برای آن پیدا کرد "خوشبختی است"

آیا وسیله خوشبختی عین هدف خوشبختی نیست؟ هدف در بطن وسیله است؛ نه؟ بنابراین تنها وسیله وجود دارد. وسيله خودش هدف است، نتيجه است.

"من تابحال موضوع را به این صورت نگاه نکرده بودم. ولی حالا می بینم همینطور است"

ما می خواهیم به بررسی این موضوع بپردازیم که ببینیم وسيله خوشبختی چیست. اگر تلاش منجر به تضاد، تناقض و ستيز گردد تضاد و ستیز درونی یا برونی - آیا تلاش هرگز میتواند به خوشبختی بینجامد؟ اگر هدف در بطن وسیله است، چگونه از بطن تضاد، ستیز و خصومت، خوشبختی می تواند زاده شود!؟
اگر تلاش مسائل و تضادهای بیشتری برای فرد و جامعه به بار آورد مسلما یک جریان مخرب و تجزیه کننده است.
اصولا چرا ما تلاش می کنیم؟ آیا هدف ما از تلاش حصول بیشتر، پیشرفت و ترقی بیشتر نیست؟ تلاش همیشه برای بیشتر در یک جهت، و کمتر در جهت دیگر است. تمام تلاش های ها مبتنی بر بیشتر و کمتر است. در تلاش، حصول یک چیز برای شخص خود یا برای گروه وابسته به خود نهفته است.

"بله، همینطور است. حصول دولت و کلیسائیان ماهيت حصول فرد را برای خودش دارد"


ادامه دارد ...

کریشنامورتی
شادمانی خلاق
ص 62 و 63

کانال کریشنامورتی
@JidduKrishnamurtii باز کردن / نظر دهید

2022-06-06 19:30:12 ادامه ...


"لازم برای چه منظوری؟"

اجازه بدهید ببینیم. تلاش در بعد فیزیکی ممکن است لازم باشد؛ تلاش برای ساختن یک پل، تولید نفت، ذغال سنگ و نظير اين چیزها مفید است - یا می تواند مفید باشد. اما اینکه کار به چه نحو انجام می شود، اینکه چیزها چگونه تولید و توزیع می شوند، اینکه سود حاصله چگونه تقسیم می شود، موضوع دیگری است. اگر انسان در بعد فیزیکی فقط برای تحقق یک هدف و نتیجه بایک ایده آل استفاده قرار بگیرد - خواه بوسيله دولت یا بخش خصوصی - تلاش منجر به ایجاد آشفتگی و بدبختی بیشتر خواهد شد. بدون شناخت هدف و كيفيت تلاش، هرگونه کوشش و تلاش در ابعاد فیزیکی قطعا تأثیری مخرب و فاجعه آمیز بر جامعه دارد.
ولی بهر حال آیا در ابعاد روانی تلاش - برای بودن، برای حاصل کردن، و برای موفقیت یک امر ضروری و مفید است؟

"اگر ما چنین تلاش هایی نداشته باشیم آیا نمی پرسیم؛ به قهقرا نمی رویم؛ هستی مان از هم فرو نمی پاشد؟"

آیا اینطور می شویم؟ تا بحال ما در ابعاد روانی چه چیز ایجاد کرده ایم؟

"باید اعتراف کنم که چیز زیادی حاصل نکرده ایم. شاید تلاش در یک جهت اشتباه بوده است. جهت مهم است. یک تلاش صحيح و جهت یافته واجد اهميت فوق العاده است. بخاطر فقدان کوشش صحيح بوده است که ما به چنین وضع آشفته، نابسامان و درهم و برهمی گرفتار شده ایم"

پس در این زمینه شما قائل به کوشش محیح و کوشش غلط هستید؛ نه؟ سعی نکنیم برای طفره رفتن با کلمات بازی کنیم. ولی شما چگونه می توانید کوشش صحیح را از کوشش غير صحيح تشخیص بدهيد؟ با چه معیاری این موضوع را می سنجيد؟ مبنای تشخیص و قضاوت شما چیست؟ آیا معیار شما عرف و سنت است، آیا ایده آل های آتی مبتنی بر "باید باشد" است؟


ادامه دارد ...

کریشنامورتی
شادمانی خلاق
ص 61 و 62

کانال کریشنامورتی
@JidduKrishnamurtii باز کردن / نظر دهید

2022-06-05 19:30:31 ادامه ...


منظور شما از "تلاش" چیست؟

"سخت کوشیدن برای چیزی. من برای پول و منصب سخت کوشیده ام و هر دو را به دست آورده ام. برای یک زندگی خانوادگی شادمانه نیز کوشیده ام ولی در این طريق چندان موفق نبوده ام. بنابراین حالا می خواهم برای یک چیز عمیق تر و با معناتر تلاش کنم"

ما همیشه با در نظر داشتن یک نتیجه و هدفي به تلاش و کوشش می پردازیم؛ برای حصول تلاش می کنیم؛ مدام سعی میکنیم چیزی بشویم. هدف تلاش هميشه حصول ایمنی به یک شکل یا شکل دیگر است؛ همیشه در جهت یک چیز یا دور شدن از است. تلاش واقعا یک نبرد و ستیز بی وقفه است به منظور حاصل کردن.

آیا حاصل کردن اشکالی دارد؟ اشتباه است؟

بعدا به این موضوع می پردازیم. ولی آنچه ما تلاش و کوشش می نامیم جریان بلاوقفه سیر و سفر است برای رسیدن، برای حاصل کردن در جهات مختلف، از یک نوع چیزی که حاصل کرده ایم خسته و دلزده می شویم و به دیگری روی می کنیم؛ وقتی آنرا هم حاصل کردیم باز هم به چیز دیگری رو می آوریم، تلاش عبارت است از جریان حصول دانش، تجربه، شایستگی، فضيلت، دارایی، قدرت و غيره؛ عبارت است از اندیشه پایان ناپذیر شدن رشد و ترقی کردن. تلاش به سوی یک هدف - خواه هدف در خور تلاش باشد یا نه . همیشه منجر به تضاد می گردد. و تضاد بعنی خصومت و عناد، يعني ضدیت و مقابله، یعنی مقاومت و ایستادگی آیا اینها لازم است؟


ادامه دارد ...

کریشنامورتی
شادمانی خلاق
ص 60 و 61

کانال کریشنامورتی
@JidduKrishnamurtii باز کردن / نظر دهید