نیکی فیروزکوهی

2023-04-13 21:29:53 دستهایمان می‌‌گریست
چشم‌ها در چشم خانه می‌‌تپید
و قلب ...
در قلب هامان، مردی خسته خفته بود
که در رگ‌های پیراهنش
زندگی‌ از دکمه‌ای به دکمه ی دیگر منجمد می‌‌شد

در این دخمه‌های بی‌ نور و بی‌ دریچه
چگونه به صبح باید گفت "سلام" ؟
به لحظه‌های خوبِ خوشبختی‌
به رهایی
به چشم‌هایی‌ که میخندند
چگونه باید گفت "سلام" ؟

نيكى فيروزكوهي
@nikifiroozkoohi باز کردن / نظر دهید

2023-04-12 20:03:17 @nikifiroozkoohi باز کردن / نظر دهید

2023-04-12 20:03:09 نهنگ ها ی تنها جنون بودن را
فریاد می زنند
و عصیان را
نهنگ های عاشق می خوانند
جفتشان را
مادرشان را
یا همسفری که بیاید
و بفهمد
و برقصد
و نترسد
اقیانوس اما همه چیز را می بلعد
نهنگ ها را
و جفت ها را
وفریاد ها را
و آوازها را
اقیانوس خودش را مالک قطره ها می داند
قطره های آب
قطره های خون
و اشک نهنگ ها

نیکی فیروزکوهی

@nikifiroozkoohi باز کردن / نظر دهید

2023-04-11 19:57:05 @nikifiroozkoohi باز کردن / نظر دهید

2023-04-11 19:56:50 مادرم
پلنگی که می‌‌غرید
از اسارتِ زنانگی
از وحشِ خرافات
از دردِ سنت ها
پلنگی که غرید ومرا روانه ی این سرزمین کرد
من
بچه پلنگی
که اهلی این آب وخاک نمیشود
می‌ غرّد
و مادرش را می‌‌خواهد

نيكى فيروزكوهي
@nikifiroozkoohi باز کردن / نظر دهید

2023-04-06 16:14:29 ‎یکبار پشت تردید‌های یک مرد چشم بگذار
‌‎خواهی‌ دید
‌‎چقدر اشک را در این بازی قایم کرده است

‌‎نیکی‌ فیروزکوهی
#کیومرث_پوراحمد
کاش دردهای بی شمار این هنرمند را تنها به ناامیدی تقلیل ندهیم. رنجهایی چنین عمیق که هر روز و هر ساعت مثل ابری سیاه بر روح حساس یک هنرمند سایه می اندازند و مثل تیغی روانش را می خراشند، چیزی بیش از تنها ناامیدی ست … چه کسی اشک‌های بی صدای یک هنرمند را دیده است؟

@nikifiroozkoohi باز کردن / نظر دهید

2023-03-20 15:49:14 هر سفره ی هفت سینی که پهن می شود، در عین حال که نوید بهار و سال نو می دهد و در کمال لطافت و زیبایی، با خودش باری از دلتنگی دارد. دلتنگی آنهایی که دیگر با ما و در کنار ما نیستند. امسال اما احساس می کنم جایی برای دلتنگی نیست. دلم نمی خواهد سفره ام را پهن کنم و قلبم سرشار از عشق و امید نباشد. عشقی که فرزندان عزیز وطنم در دلم کاشته اند، جان گرانقدرشان را از دست دادند، چشمهایشان را به روی خوبی ها و بدی های این جهان بستند، تا در سینه های ما عشق و امید بتپد و در نگاه هایمان عطوفت و در کلاممان راستی و درستی و در دستهایمان بخشش.
آه فرزندم ... تو دیگر نمی خندی، تو دیگر نمی رقصی، تو دیگر روسری ات را بالای سرت نمی چرخانی، تو دیگر پشت فرمان ماشینت بوق نمی زنی، تو دیگر گیسوانت را آشفته نمی کنی، تو دیگر برای بچه هایی که می خندند و نمی خواهی که بخندند، آواز نمی خوانی، تو دیگر با آن ناخن های نصفه نیمه لاک زده ی قشنگت و با آن خنده ی محجوبت از ابتدایی ترین نیازهای همسن و سال هایت چیزی نمی گویی، تو دیگر با انگشتان ظریف و جوانت علامت پیروزی نشان هیچ دوربینی نمی دهی، آه خدای من ... تو دیگر به خانه بر نمی گردی ... اما ما به جای تو بهار را جشن خواهیم گرفت، دست در دست هم، خواهیم رقصید، زن و مرد، کوچک و بزرگ با گیسوانی رها در باد از آبادی و آبادانی می خوانیم و از ته دل ترین خنده ی دنیا را سر خواهیم داد. و یک روز می رسد، یک روز خوش، که کار بچه ها شادی و شیطنت و بازی باشد، نه غم حق و حقوق ...
سفره چیدن با دلی که خوش نیست، با اینهمه نیست ها و نبود ها کار آسانی نیست، اما امید داشتن، سال نو و ادامه ی زندگی های نکرده را قوی تر، زیباتر و پر معناتر می کند. عشق، امید، آن چشمهای عمیق و بیگناه و آن صدای گرم و معصومی که یکسره در گوشم می پیچد ... یک دل می گه برو برو .... یک دلم می گه .....

براتون تندرستی و آرامش آرزو
می کنم.

نیکی فیروزکوهی

@nikifiroozkoohi باز کردن / نظر دهید

2023-02-28 10:38:24 چقدر امیدوار بودم حال این بچه خوب بشه. هر روز براش آرزوی بهبودی می کردم. آرزو می کردم قوی و سرحال بشه. تو این روزای پر از خبرهای بد دلم به سلامتی پیروز خوش بود. هر روز چک می کردم ببینم حالش چطوره. امروز هم یک بار دیگه دلم شکست. یک بار دیگه دل همه مون شکست. حالم خرابه. حال همه مون خرابه. چند هفته است از خبر استیصال خانواده های محترم برای خرید نان تا خود صبح بیدارم، خوابم نمی بره.چند هفته است از فکر این که هموطنم در خوی در سرما تو چادر زندگی می کنه و بچه اش تا صبح می لرزه، دلم آشوب می شه.چند هفته است از خبر مسمومیت دخترامون و نقشه ی کثیفی که برای مدرسه نرفتن دخترا کشیدن فشار خونم بالا رفته و دایم عصبی هستم. از روز اعدام محمد حسینی، از روز بسته شدن اون چشمهای معصوم، چشمهای خودم هم داره الکی دودو می زنه. غم هامون یکی دو تا نیست. دلم نمی خواد ناله کنم. نگید عوض نوشتن اینا فلان کارو بکن. اینا درد دله. دلم مثل دل خودتون خونه. رییسم اومده می گه چرا نمیای تو جلسه صبح؟ گفتم اگه می شه امروز نیام، حالم باز خوب نیست، می پرسه باز هم چیزی شده؟ چی بگم؟ بگم همش یک چیزی هست؟ که ما یک روز خوش نداریم؟ که هر دم از این باغ بری می رسد؟من عادت به نفرین ندارم، مادربزرگم می گفتن نفرین کار بدیه، ولی امروز نتونستم نفرین نکنم.یک آقایی بود که از پیروز مراقبت می کرد، اسمشون رو به خاطر نمیارم، الان ایشون چه حالی ان؟ حتما مرگ پیروز براش خیلی خیلی سخته. مرگ پیروز، مرگ محیط زیست، مرگ آدمای خوب، مرگ عدالت….
صبح زود از خونه زدم بیرون،هوای آزاد و تمیز رو کشیدم تو ریه هام و برای مردم نیک روزگار، برای هموطنان از گل بهترم آرزوی هوایی تازه برای نفس کشیدن، دلی خوش و آرامشی بی حد آرزو کردم. این تنها کاری بود که امروز از دستم بر می اومد و نوشتن چند خط درد دل. باز کردن / نظر دهید

2023-02-28 10:37:56 باز کردن / نظر دهید

2023-02-18 17:24:38 بگذار قضاوتمان کنند
آلوده به ترس نباش.
بهتر است که سایه‌ای از خودمان باشیم تا حضوری بی‌ وجود شبیهِ افکارِ دیگران


نيكى فيروزكوهي

@nikifiroozkoohi باز کردن / نظر دهید