ترجمان افغانستان

2022-08-31 14:02:51 بررسی اوضاع افغانستان از سوی آمریکا و ازبکستان

عصمت‌الله ایرگاش‌یف، نماینده ویژه رئیس جمهور ازبکستان در امور افغانستان و دانیل روزنبلوم، سفیر آمریکا در ازبکستان که ماموریت خود را در این کشور به پایان رسانده ، در دیداربا یکدیگر در تاشکندُ چگونگی و چشم انداز روابط بین دو کشور در مسیر افغانستان را بررسی کردند .

ازبکستان در روزهای 25 و 26 جولای سال 2022 میزبان نشست بین المللی درمورد افغانستان بوده است .

هم اکنون گروه طالبان قدرت را در افغانستان بدست دارد و پهپادهای آمریکا همواره با نقض حریم هویی این کشور اهدافی را در افغانستان هدف قرار می دهند.
Join @tarjomanaf باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 13:53:01 چکیده:
"احزاب سیاسی در افغانستان؛ فعالیت ها و زیان ها"
(۸صبح)
۲۰۲۲/۳۱/۰۸
احزاب و جریان‌های سیاسی در افغانستان، پیشینه و تاریخ کمتری نسبت به کشورهای اروپایی دارند. در افغانستان به نسبت ساختار ‌سنتی، رژیم‌های استبدادی، محیط جغرافیایی‌ خشونت‌خیز و نوع بدویتی که در تاریخ اجتماعی ـ سیاسی این کشور وجود داشته، از یک‌ سو پیشینه حضور احزاب سیاسی به‌عنوان سازمان‌هایی که رابطه توده‌ها و ساختار قدرت را به‌گونه عینی و ساختاری معنا می‌بخشند اندک بوده و از سوی دیگر احزاب سیاسی مقتدر، همه‌شمول و فراقومی در این کشور شکل نگرفته است.

برای ریشه‌یابی رگه‌های احزاب سیاسی در افغانستان، ناگزیریم وارد قرن بیستم شویم. هرچند در اوایل این قرن جنبش مشروطیت در افغانستان شکل گرفت، اما این جریان نتوانست به یک جریان فعال سیاسی تبدیل شود. بعد از حبیب‌الله خان، وقتی امان‌الله خان، شاه توسعه‌پسند، روی کار آمد، هرچند فضای سیاسی باز شد، اما روند زایش احزاب باز هم بعید به نظر می‌رسد و ظرفیت آن‌چنانی شکل نگرفت که در این دوران احزاب سیاسی شکل بگیرند. در واقع زایش احزاب سیاسی در محیط خاص شکل می‌گیرد که در زمان امان‌الله خان زمینه‌ها و زمانه‌های آن هنوز در واقعیت آن روز وجود نداشت.

احزاب و جریان‌های نخستین افغانستان، ناسیونالیست و ملی‌گرا بودند، احزاب دوره کمونیست‌ها بیشتر وابسته به ایدیولوژی مارکسیسم و قومیت بودند و احزاب جهادی‌ای که در جریان درگیری‌های درون‌گروهی مجاهدین تشکیل شدند، وابسته به مذهب و قومیت بودند. با توجه به هر سه نوع حزب، نقش قومیت و ناسیونالیسم قومی برجسته بوده و این جریان‌ها هیچ وقت نتوانسته‌اند از دایره‌ قوم فراتر رفته و دست به تشکیل ساختار فراقومی و قدرت‌مند بزنند.

نقش احزاب سیاسی در توسعه سیاسی، غیر‌قابل انکار است. احزاب در فرایند توسعه سیاسی و توسعه ملی، نقش اساسی دارند. سامویل هانتنگتون باور داشت که هر کشوری اگر بخواهد در راه توسعه و پیشرفت گام بردارد، ناگزیر از پذیرش احزاب سیاسی خواهد بود. به همین شکل، دیود اپتر نیز خاطر‌نشان می‌کند که احزاب سیاسی در جریان نوسازی همه جوامع معاصر، چنان نیروی مهمی را تشکیل می‌دهند که الگوی ویژه نوسازی هر کشور را کاملاً تشکیل می‌دهند.

احزاب سیاسی با پنج کارکرد اساسی‌شان می‌توانند به‌عنوان یک متغیر اساسی در تامین ثبات سیاسی نقش اساسی داشته باشند که عبارت از مشارکت سیاسی، مشروعیت نظام‌های سیاسی، یک‌پارچه‌گی و انسجام ملی، مدیریت منازعات و آخرین مورد نیز جامعه‌پذیری سیاسی است. احزاب از این پنج رهگذر می‌توانند به‌عنوان متغیر ظاهر شوند که در ثبات یا بی‌ثباتی سیاسی نقش داشته باشند.

در بیست سال گذشته احزاب سیاسی نه‌تنها نتوانستند منازعات و شکاف‌های سیاسی ـ اجتماعی را مدیریت کنند، بلکه خود نیز بخشی از منازعه شده و به سر و کله هم کوبیدند. آن‌ها برنامه مدون، پلان دراز‌مدت و نگاه استراتژیک به مسایل نداشتند و خود بخشی از مشکل شده بودند که سرانجام آن مشکل افغانستان را به گردباد توفان دیگر سوق داد و همه داشته‌ها و تلاش‌ها برای یک افغانستان نوین و با‌ثبات از میان رفت.

با وجود این، ساختار احزاب، رویکرد احزاب، رهبری و توانایی تیم کاری احزاب، از مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار در فرایند مدیریت بحران‌ها، شکاف‌ها و منازعات در کشور است. میزان انطباق‌پذیری احزاب نیز در تاثیرگذاری بر مدیریت منازعه مهم است. اما در عین حال همین احزاب، با نفوذ در سطوح مختلف محلی و منطقه‌‌ای و پذیرش اقلیت‌های قومی و نخبه‌گان مخالف، امکان ایجاد رضایت‌مندی برای گروه‌های مختلف و همچنین ایجاد فرصت برای حل مبادلات در پایین‌ترین سطح سیستم را فراهم می‌کنند.

احزاب سیاسی در افغانستان از یک ‌سو بنا بر نا‌کارایی، میراثی بودن رهبری و نداشتن تشکیلات و ساختار قدرت‌مند سیاسی، توانایی باید و شاید هیچ‌یک از این مولفه‌های بالا را ندارند. این احزاب به‌صورت باید و شاید نمی‌توانند مشارکت سیاسی شهروندان را بالا برده و نظام‌ها را با‌ثبات کنند. همان‌طور که در بالا از آن یاد شد، باورها این است که هنوز در افغانستان احزاب سیاسی متقدر، تاثیرگذار و توسعه‌یافته شکل نگرفته‌اند و نظام متمرکز سیاسی در بیست سال گذشته نیز مانع رشد احزاب سیاسی قدرت‌مند شده است.

بناءً، این احزاب توانایی به میان آوردن یک‌پارچه‌گی سیاسی و مدیریت منازعه‌های بی‌پایانی که در افغانستان وجود دارند و جامعه‌پذیری سیاسی و روند آموزش سیاسی شهروندان را ندارند. به‌صورت کلی، می‌توان چنین ادعا کرد که احزاب سیاسی در افغانستان بیشتر از آن‌که مشروعیت‌دهند باشند، مشروعیت‌ستیز و دولت‌ستیز بوده‌اند و این یکی از بزرگ‌ترین آسیب‌هایی است که ثبات و امنیت و وحدت با آن گرفتارند.

cutt.ly/MCw93BX

www.tarjomanaf.af

Join @tarjomanaf باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 13:24:02 "زنان افغانستان، تنها هستند"
(فارن پالیسی)

شهرزاد اکبر رئیس پیشین کمیسیون مستقل حقوق بشر در نشریه فارن پالیسی در نوشته ای تحت عنوان "زنان افغانستان، تنها هستند" می نویسد که:

انچه که به طرز فجیعی روشن شده است که این است که فعالان حقوق زن نباید تصور کنند که رهبران جهان دموکراتیک در کنار آنها خواهند ایستاد!

چنین رهبران و نهادهایی که آنها نمایندگی می کنند دیگر نه توانایی زیادی برای محافظت از زنان افغان دارند و نه علاقه زیادی به این کار دارند.
فعالان حقوق زنان افغان همچنین نباید تصور کنند که رهبران کشورهای دارای اکثریت مسلمان طالبان را تحت فشار قرار خواهند داد تا از ابتدایی ترین حقوق مانند دسترسی دختران به تحصیل حمایت کنند.

یک سال از بازگشت طالبان به قدرت می گذرد و حتی یک رهبر دولتی از جهان اسلام ظلم طالبان بر زنان را محکوم نکرده است، چه رسد به اعمال فشار سیاسی معنی دار

به عنوان مثال، رهبران پاکستانی به تعامل با طالبان ادامه داده‌اند، در حالی که زنان در افغانستان به دلیل سیاست‌های زن‌ستیزانه طالبان در خانه‌های خود زندانی هستند.

واکنش ضعیف بین المللی به وضعیت اسفبار زنان افغانستان نیز نشان دهنده ناکارآمدی سیستم جهانی حقوق بشر است.

افغانستان بسیاری از معاهدات، از جمله کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان را امضا کرده است، اما هیچ یک از این تعهدات پاسخگوی نیازهای زنان و دختران افغان تحت رژیم طالبان نیست.

موافقت نامه های بین المللی در مورد حقوق بشر اغلب بر نامگذاری و شرمساری افراد خاطی متکی است. اما وضعیت کنونی در افغانستان محدودیت‌های این رویکرد را آشکار می‌کند، زیرا خود طالبان به نقض گسترده حقوق زنان اعتراف می‌کنند. شرم ندارند.

مقابله با تعهد محدود جامعه جهانی به حقوق بشر نباید فعالان حقوق زنان را از ادامه مبارزاتشان باز دارد. آنها باید به تقاضای توجه جهان ادامه دهند، به دنبال افزایش کمک های بشردوستانه باشند و بر احساس فوریت در واکنش به بحران اقتصادی فشار بیاورند.

آنها همچنین باید به خاطر داشته باشند که این تنها نیمی از نبرد است و بدون افزایش فشارهای منطقه ای و داخلی بر طالبان می توان به چیزی دست یافت.

زنان افغان در خارج از کشور باید در این تلاش با جامعه مدنی در افغانستان همسو شوند و از آن حمایت کنند.

ستم و ظلم سیستماتیک طالبان بر زنان پیامدهای ویرانگری برای نسل های آینده خواهد داشت.

اگر جامعه جهانی به رویکرد توهین آمیز خود نسبت به حقوق زنان در افغانستان ادامه دهد، اعتبار خود را در این زمینه در سراسر جهان از دست خواهد داد.
cutt.ly/RCweF4V

www.tarjomanaf.af

Join @tarjomanaf باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 12:53:01 چکیده:
"چرا می دانستم که طالبان پیروز خواهند شد و چرا امید داشتن به افغانستان سخت است!"
(سی بی اس نیوز)
۲۰۲۲/۳۰/۸
(گزارشی از سمیع یوسفزی ژورنالیست ارشد خبرگزاری سی بی اس نیوز)

هنوز نمی توانم باور کنم که یک سال از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان می گذرد. وقتی 12 ماه گذشته تحت حاکمیت این گروه را به یاد می‌آورم، 20 سال قبل مانند یک رویا به نظر می‌رسد.

ما یک دولت منتخب! داشتیم - نه یک دولت کامل. ازادی رسانه در کشور وجود داشت، این طیف از جامعه آزادی بیشتری برای کار داشتند. زنان و دختران برای رفتن به مکتب و کار آزاد بودند.

اما پس از دو دهه پیشرفت دردناک برای تبدیل شدن به ایالت قرن بیست و یکمی، هرچند با حمایت شدید آمریکا، ما در زمان سفر کرده و به عصر حجر بازگشته ایم.

کشور ما در سال 2001 توسط آمریکایی ها از طالبان گرفته شد و سپس با توافق 2020 که توسط دولت ترامپ در دوحه قطر امضا شد، توسط آمریکایی ها به طالبان تحویل داده شد.
زمانی را به یاد می آورم که در سال 2006 به ما، از جنگجویان ارشد طالبان اجازه جمع اوری اطلاعات و ملاقات با اعضا در یکی از پایگاه های خود در مرکز افغانستان داده شد. ما توسط حدود 150 جنگجو به شدت مسلح اسکورت شدیم تا جایی که در فاصله 5 مایلی نزدیکترین پایگاه نظامی ائتلاف قرار داشت. از آن روز می دانستم که طالبان در نهایت برنده جنگ خواهند بود.

ما با یکی از فرماندهان آنها، ملا نجیب، که اکنون معاون سازمان استخبارات طالبان است، صحبت کردیم.

او با اشاره به نیروهای خارجی در کشورش به ما گفت: "آنها ساعت دارند و ما وقت داریم."
هیچ وقت نتوانستم حرف های او را از ذهنم بیرون کنم. حق با او بود. طالبان منتظر قدرتمندترین ارتش جهان بودند.

در اوایل ماه اگست سال گذشته، من در توییتی پیش بینی کردم که طالبان تا بیستمین سالگرد حملات تروریستی 11 سپتمبر 2001 به ایالات متحده دوباره به قدرت خواهند رسید. این توییت با واکنش شدید مقامات طرفدار دولت و دیگران مواجه شد. یکی برایم نوشت: «شما دارید روحیه ارتش ملی ما را که قبلاً هم دچار تضعیف شده‌اند، تضعیف می‌کنید». اما واقعیت می تواند دردناک باشد!

من می دانستم که اداره تحت حمایت ایالات متحده در کابل ضعیف است، سربازان حکومت اعتماد خود را به رهبری خود از دست داده بودند، و حمله مرگبار طالبان در سراسر کشور گسترش می یافت و ولسوالی به ولسوالی به دست آنها می افتاد.

گاهی اوقات خودم را سرزنش می‌کنم که به کشورم خوش‌بینی و امید دارم، این موضوع فقط باعث می‌شود، واقعیت های موجود آسیب بیشتری ببیند.
cutt.ly/0Cq2Gsj

www.tarjomamaf.af

Join @tarjomanaf باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 12:48:03 روسیه: فاجعه انسانی در افغانستان می‌تواند مرگبارتر از درگیری‌های مسلحانه ۲۰ سال گذشته باشد!

سفارت روسیه در واشنگتن اعلام کرد که ایالات متحده باید شکست نظامی در افغانستان را بپذیرد، شکستی که جز دردسر برای مردم افغانستان چیز دیگری نداشت. در بیانیه سفارت روسیه آمده است که فاجعه انسانی در افغانستان می‌تواند مرگبارتر از ۲۰ سال درگیری‌های مسلحانه در این کشور باشد.
Join @tarjomanaf باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 12:24:01 طالبان باید به درخواست های جهانی برای تشکیل دولت فراگیر پاسخ دهند!

زهرا ارشادی در نشست شورای امنیت با موضوع "وضعیت افغانستان" اظهار داشت که افغانستان یک سال پس از خروج غیرمسئولانه نیروهای خارجی و تسلط طالبان بر کشور، اکنون با چندین بحران دست و پنجه نرم می کند.

بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، در حال حاضر حدود 25 میلیون نفر در فقر به سر می برند. ارشادی گفت که هنوز حقوق بشر به ویژه برای زنان و دخترانی که هنوز از دسترسی به آموزش محروم هستند، نقض می شود و طالبان هنوز به تعهدات بین المللی خود عمل نکرده است.

وی در ادامه گفت که جامعه جهانی باید به حمایت از افغانستان به ویژه در زمینه کمک های بشردوستانه که برای زنده نگه داشتن مردم افغانستان و تقویت اقتصاد این کشور حیاتی است، ادامه دهد.

او گفت که طالبان باید به خواسته‌های مکرر جامعه بین‌المللی برای تشکیل یک دولت فراگیر که جامعه چند قومیتی افغانستان را به درستی نمایندگی کند، پاسخ دهند.

وی تاکید کرد که حکومت فراگیر تنها راه تضمین و حفاظت از حقوق همه مردم افغانستان است.
cutt.ly/BCq0rQB

www.tarjomanaf.af

Join @tarjomamaf باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 11:52:01 چکیده:
"افغانستان و آمریکا؛ آینده روابط"
(دیلی شهاده)
۲۰۲۲/۳۱/۰۸
در آغاز قرن بیستم، برای اولین بار، ایالات متحده عملاً در زمان تئودور روزولت وارد سیاست جهانی شد. آمریکا پس از استقلال خود در نیمکره غربی و دور از اقیانوس اطلس شمالی با آرامش زندگی می کرد. او چندان با سیاست جهانی کاری نداشت. این زمانی بود که انگلیسی ها دنیا را رهبری می کردند، قبل از جنگ جهانی اول، آمریکا از درگیری های کشورهای اروپایی بسیار دور بود و این تفکر در آمریکا حاکم بود که آنها الگوی انسانیت هستند که در هیچ کجا وجود ندارد. دیگر آنها خود را متفاوت از دنیا می دانستند و خود را بهتر از مردم دنیا می دانستند و بعدها نام استثناگرایی آمریکا را بر این استثناگرایی بی مورد آمریکا گذاشتند. این استثناگرایی آمریکایی هنوز در سیاست و جامعه آمریکا مشهود است.

روزولت آمریکا را در قرن بیستم از نیمکره غربی بیرون کرد و به جنگ جهانی اول وارد کرد. پس از جنگ جهانی اول، زمانی که مردم ضد اشغالگر و علمای دینی افغانستان به رهبری امان الله خان از سومین اشغال بریتانیا آزاد شدند، ایالات متحده ابتدا حکومت افغانستان را در سال 1921 و سپس در سال 1935 میلادی به رسمیت شناخت. روابط آغاز شد و آمریکا سفیر خود را به افغانستان فرستاد. اساس روابط آمریکا با افغانستان گذاشته شد. پس از جنگ جهانی دوم، رئیس جمهور ایالات متحده یک بار به افغانستان سفر کرد و با ظاهر شاه در کابل ملاقات کرد. رئیس جمهور آمریکا نیز در این سفر به افغانستان قول ساخت کانال، آبرسانی و بندهای آب در هلمند و برخی همکاری های دیگر را داد.

در سال 2001، استراتژی بلندمدت آمریکا این بود که حضور نظامی خود را در کشوری در بالکان اروپا-آسیا، یعنی آسیای مرکزی یا جنوب آسیا داشته باشد. کشورهای آسیای مرکزی تحت نفوذ شوروی بودند، پاکستان سلاح هسته ای داشت، ایران کشوری قدرتمند در دست انقلابیون بود. فقط افغانستان کشوری بود که در سطح بین المللی حکومت ضعیف و وضعیتی منزوی داشت. افغانستان هدف شد، آمریکا آمد، 20 سال وقت گذاشت، استراتژی نظامی اش شکست خورد، در عرصه نظامی، فرهنگی و فکری پیروز نشد، آمریکا در سطح بین المللی با مشکلات بزرگی مواجه شد و از افغانستان فرار کرد.

تعامل آمریکا با دولت قبلی، تعامل با یک کشور اشغالی بود که سیاست خارجی و سیاست های داخلی ما در واشنگتن یا در سفارت آمریکا یا کابل انجام می شد، دولت فقط مسئولیت اجرایی داشت. تا آن زمان جلسات نهادهای امنیتی بدون حضور بیگانگان برگزار نمی شد. پس از خروج آمریکا، افغانستان دیگر در این وضعیت نیست. بعد از این رابطه افغانستان و آمریکا رابطه دو کشور آزاد است که هیچ کدام اجازه ندارند حاکمیت ملی و تمامیت ارضی دیگری را به چالش بکشند. در زیر سه سناریو وجود برای روابط دو کشور وجود دارد.

این که روابط ایالات متحده و افغانستان مانند روابط 20 سال گذشته بین طالبان و ایالات متحده تبدیل به روابط خصمانه می شود. این سناریوها بر اساس این واقعیت که آمریکا به دولت جدید افغانستان و دولت جدید به روابط آمریکا نیاز دارد، چندان ممکن نیست. بر این اساس، این گزینه ممکن است در ذهن سیاست گذاران خارجی افغانستان و آمریکا جای چندانی نداشته باشد

دولت جدید افغانستان یا هر کشور منطقه باید پایگاه های نظامی به آمریکا بدهد. من فکر می کنم در مذاکرات چندی پیش آمریکا و طالبان در قطر، آمریکا به طور غیرمستقیم این درخواست ها را از طالبان مطرح کرد و طالبان آن را رد کرد پس آمریکا باید در کشور دیگری در منطقه پیدا کند. آسیای مرکزی با سیگنال سرخ روسیه آمریکا را جواب کرد، پس تنها گزینه پاکستان که البته با این کار با مخالفت جدی اسلامگرا ها رو به رو خواهد شد و تحریک طالبان نیز مشروعیت بیشتری برای مبارزه پیدا کرده و حمایت چین نیز از بین میرود.

اگر این سناریو موفق شود، با دولت جدید افغانستان روابط خود را حفظ خواهد کرد، اما به گونه ای که هیچ اعتمادی وجود نداشته باشد. زیرا پایگاه نظامی آمریکا در منطقه، کمین آمریکایی ها علیه دولت افغانستان خواهد بود و همواره ترس از نقض حریم هوایی افغانستان و عملیات نظامی در داخل افغانستان وجود خواهد داشت. آمریکا در حال حاضر سخت برای این سناریوها کار می کند و در تلاش است تا جایی برای خود در یکی از کشورهای منطقه پیدا کند.

اگر آمریکا جایی در منطقه پیدا نکند، تنها راه برای آنها حضور دیپلماتیک در افغانستان است. آنها سفارت خود را دوباره فعال خواهند کرد و روابط دپلماتیک خود را با دولت جدید آغاز خواهند کرد. در این صورت، آمریکا تنها تحریم های اقتصادی و اعلامیه های رسمی برای فشار بر دولت جدید خواهد داشت. طالبان از آمریکا می خواهند که با سناریوی سوم روابط برقرار کند، اما ایالات متحده تلاش برای سناریوی دوم را آغاز کرده است.

cutt.ly/eCwMsbg

www.tarjomanaf.af

Join @tarjomanaf باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 11:23:01 چکیده:
"خشونت طالبان همچنان ادامه دارد، فروش کالا به زنان بی حجاب ممنوع!"
(دودی اسکورس)
۲۰۲۲/۳۰/۸
در اقدامی ظالمانه دیگر، مقامات طالبان از دکانداران ولایت بلخ افغانستان خواسته اند که به زنان بی حجاب کالایی نفروشند و نسبت به عواقب آن در صورت عدم اطاعت از این دستور هشدار داده اند.

دکانداران ولایت بلخ اعلام کردند که در صورت فروش محصولات به زنان بی حجاب بر اساس مصوبه جدید با آنها برخورد جدی خواهد شد. قابل ذکر است، وزارت امر به معروف و نهی از منکر طالبان قبلاً اعلام کرده بود که همه زنان افغان باید حجاب داشته باشند.

جنایات طالبان علیه زنان افغان از زمانی که این گروه در ماه اگست سال گذشته قدرت را در افغانستان به دست گرفت و دختران و زنان جوان از حقوق بشردوستانه را ممنوع کرد، بی وقفه افزایش یافته است. طالبان محدودیت های شدیدی را بر حقوق آزادی بیان، تشکل ها، تجمع ها و رفت و امد زنان و دختران اعمال کرده است.

تظاهرات ده ها زن افغان در اعتراض به دستور طالبان در مورد زنان با حجاب ادامه دارد. در نتیجه، زنان و دختران در افغانستان با بحران حقوق بشر، محروم از حقوق اساسی عدم تبعیض، تحصیل، کار، مشارکت عمومی و صحت روبرو هستند. محدودیت های اعمال شده توسط طالبان بر جنبه های زندگی آنها در طی 10 ماه پس از تصرف افغانستان حاکم است.

زنان دیگر مجاز به سفر نیستند مگر اینکه با خود محرمی داشته باشند و از آرایش کردن و همچنین حقوق باروری خود محروم شوند. دولت تحت رهبری طالبان که توسط اکثر جامعه جهانی به رسمیت شناخته نشده است، متعهد به بی احترامی به حقوق بشر و حقوق زنان شده است.

نمایندگی سازمان ملل متحد در افغانستان از این اعلامیه ابراز نگرانی کرده و گفته است که این تصمیم با تضمین های متعدد در مورد احترام و حمایت از تمام حقوق بشر افغان ها از جمله حقوق زنان و دختران در تضاد است. طالبان هشدار داده بود که در صورت سرپیچی از این دستور، والدین آنها مجازات و زندانی خواهند شد.
cutt.ly/2Cq1KUq

www.tarjomanaf.af

Join @tarjomamaf باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 10:55:05 چکیده:
"کار پروژه های انکشافی در افغانستان باید از سرگرفته شود"
(باختر)
۲۰۲۲/۳۰/۰۸
دیپلماتان در سازمان ملل در نشست شورای امنیت آن سازمان٬ خواستار دسترسی افغانان به ذخایر ارزی کشور شان شده و بر از سرگیری کار پروژه های انکشافی در افغانستان تاکید کردند. شورای امنیت سازمان ملل شب گذشته٬ نشستی را درمورد افغانستان برگزار کرد که در آن وضعیت سیاسی٬ امنیتی٬ اقتصادی٬ اجتماعی٬ روند آموزش و پرورش و پارۀ از مسایل دیگر مورد بررسی قرار گرفت.

با آن که در این نشست٬ انتقادات هم در برابر امارت اسلامی مطرح شد٬ مگر شرکت کنندگان بیشتر بر اوضاع اقتصادی افغانستان که در جریان یکسال گذشته به وخامت تمرکز داشتند و شماری از دیپلماتان٬ خواستار دسترسی افغانان به ذخایر پولی کشور شان شدند و بر از سرگیری کار پروژه های انکشافی در افغانستان تاکید کردند.

سرپرست یوناما یا دفتر معاونت سیاسی سازمان ملل٬ از کارایی امارت اسلامی در تامین امنیت و عدم مداخله در روند کمک رسانی به مردم افغانستان یاد کرد٬ و آزاد سازی دارایی های پولی افغانستان را یک راه حل مناسب برای بحران موجود اقتصادی در افغانستان دانست٬ از دید او «امارت اسلامی کنترول اراضی خود را تضمین کرده ‌اند، درخواست به رسمیت شناختن می‌کنند تلاش برای تسهیل دسترسی به دارایی های متعلق به بانک مرکزی افغانستان به نفع مردم افغانستان است و ما خوشحالیم که مداخلات در ارائه کمک های بشردوستانه صفر است.»

باید گفت که در نشست شورای امنیت سازمان ملل٬ شماری از نمایندگان چون گذشته از رشد هراس افگنی و افراط گرایی در افغانستان هشدار دادند و تقریبا گپ های گذشته شان را بار دیگر تکرار کردند٬ در حالی که امارت اسلامی در این خصوص بیان واضح دارد که افغانستان تهدیدی برای دیگران نیست و اجازه داده نخواهد شد که دیگران افغانستان را ابزاری در برابر همسایگان آن و یا کشوری دیگری به کار برند٬ در اصل این افغانستان است که از سوی دیگران تهدید میشود٬ مسئله رفت و آمد طیاره های امریکایی واضح میسازد که افغانستان از جانب کشور های دور و نزدیک مورد تهدید قرار دارد٬ کاش شورای امنیت به این معضل هم رسیدگی میکرد.

به هر ترتیب در نشست اخیر شورای امنیت سازمان ملل بیشتر روی ادامه روند کمک رسانی با مردم افغانستان بحث شد٬ مردم افغانستان از چنین مباحثات استقبال میکنند٬ مگر تاکید بر این دارند که این گونه همکاری ها نباید سیاسی٬ مقطعی و یا هم برای تظاهر باشد . از طرف دیگر لازم است که نهاد های جهانی به فکر حمایت و تقویت زیربنا در افغانستان باشند و گفته های مارتین گریفیتس، رئیس کمک‌های سازمان ملل متحد میتواند در این مورد قابل تقدیر است.

این گفته ها این پیام را میدهد که نباید کار عمرانی٬ زیر بنایی و عام المنفعه را رنگ و بوی سیاسی داد و با در نظر داشت کار ضعیف و پر از سوال که شماری از انجوها در افغانستان داشته اند باید این کمک ها از مجرای نهاد های رسمی امارت اسلامی عملی شود٬ نهاد های که خود را مسئول و جواب دهی در برابر نظام میدانند٬ ادامه کمک های هدفمند که توام با حمایت از پروژه های زیر بنایی باشد ثبات وآینده افغانستان را تضمین میکند و نیازهای مردم را تامین میکند.

افغانستان به دلیل چهل و چند سال جنگ که بیشترعامل آن٬ مداخله و تجاوز بیرونی است همچنان یک کشور متکی به کمک های جهانی باقی مانده است٬ با آنکه در سقفِ کمک های جامعۀ جهانی نسبت به گذشته کاهش قابل ملاحظۀ به وجود آمده است با این هم٬ تداوم حمایت جهانی یک نیاز است.

cutt.ly/fCwJhvU

www.tarjomanaf.af

Join @tarjomanaf باز کردن / نظر دهید

2022-08-31 10:23:02 چکیده:
"سیاست!"
(دعوت میدیا)
۲۰۲۲/۳۰/۰۸
خداوند متعال جهان را به گونه ای آفریده که هیچ کار و هیچ عملی بدون هدف نباشد. اگر علم مردم به خوبی توسعه پیدا کند میتواند انسان ها را به اهداف شان نزدیک کند. سیاست را به همین ترتیب در نظر بگیرید، زیرا ملت های زنده برای حفظ منافع ملی خود و رسیدن به اهداف خود، سیاست می کنند. سیاست یعنی رسیده به هدف از راه های متفاوت، سیاست یعنی کم بدهید و زیاد بگیرید.

معنای دیگر سیاست این است که ملت و کشور خود را زنده نگه دارید. به همین دلیل است که می گویند در سیاست دوست و دشمن دائمی و همیشگی نیست. اگر فایده وجود داشت عاشقت هستند و اگر فایده وجود نداشت به اندازه جو نیز ارزش ندارید. در سیاست فردی موفق هست که بسیار چابک و آمادگی هر نوع بازی را داشته باشد.

«پاکستان» در همسایگی ما می تواند بهترین نمونه باشد. آنها اسامه، الظواهری و بسیاری از عرب ها و افغان ها را قربانی منافع ملی خود کردند. زیرا پاکستان حاضر است به خاطر ملت و مردمش دست به هر کاری بزند. آمریکایی ها نیز برای منافع ملی خود و آمدن به آسیای مرکزی برج های بسیار گرانبها و تاریخی خود را تخریب کردند و بدین ترتیب داخل بازی بزرگ شدند.

درست است که آمریکایی ها در افغانستان بسیار ضرر کردند، اما به آنچه می خواستند نیز رسیدند. آنقدر مراکز اطلاعاتی در کشورهای این منطقه ایجاد کردن که حتی امکان نابودی آنها مشکل به نظر میرسد. متأسفانه ما افغان ها همیشه سیاست کلاسیک و مکتوب انجام داده ایم. ما سیاست را با افغانستان و سنت های خود ترکیب کرده ایم. مهمان نوازی در سیاست و وفاداری به عهد وقتی مهم است که منافع ملی در آن حفظ شود.

در سیاست تا تامین منافع ملی گفت وگو می شود و در سیاست یکی میدهید یکی میگیرید. نتیجه این که «کار هر مرد نیست خرمن کوفتن». یادگیری سیاست، درک سیاست و بازی در سیاست لازم است. ورود به عرصه سیاست برای نجات افغانستان از این شرارت ها و خروج آنها از چنگال استخبارات ضروری است.

cutt.ly/mCwLjjd

www.tarjomanaf.af

Join @tarjomanaf باز کردن / نظر دهید