دانش تفسیر سیاسی

2021-12-16 00:49:52 #استراتژی_سیاسی

احیای برجام چگونه می‌تواند منجر به یک نظم جدید منطقه‌ای شود؟

فارن افرز

تمایل واشنگتن برای انجام کارهای کمتر در خاورمیانه در شرایطی است که چین و روسیه به منطقه متمایل شده‌اند، یک دولت اصولگرا در ایران روی کار است و کشورهای عربی سنی کمتر از همیشه نسبت به تضمین‌های امنیتی آمریکا اطمینان دارند. اگر ایالات متحده راه را برای دستیابی به نظم منطقه ای باثبات تر هموار نکند، واشنگتن ممکن است علیرغم تمام تلاش هایش برای کناره گیری از خاورمیانه، به درگیری های متعدد در این مطنقه کشیده شود. رسیدن به نظم منطقه ای می تواند با دستیابی به توافقی بر سر برنامه هسته ای ایران آغاز شود.

ردپای منطقه ای ایران همزمان با برنامه هسته ای آن گسترش یافته است. اگرچه ایالات متحده در سال ۲۰۱۵ فعالیت های هسته‌ای ایران را از طریق یک توافق بین‌المللی کنترل کرد، اما مهار آنهامبهم بوده است. اصرار واشنگتن بر اینکه مسائل منطقه ای در مذاکرات هسته ای گنجانده نشود، متحدان عرب این کشور را که در آن زمان درگیر جنگ های نیابتی فرقه ای در عراق، سوریه و یمن بودند، خشمگین کرد. باراک اوباما، رئیس‌جمهور ایالات متحده، هنگامی که توصیه کرد ایرانی‌ها و سعودی‌ها باید راهی مؤثر برای حل و فصل مسائل خودشان بیابند، ترس آنها را در مورد تعهد واشنگتن برای کمک به آنها در این مبارزات تقویت کرد. علیرغم همه پیروزی های اخیر ایران، درگیری های فرقه ای که خاورمیانه را درگیر کرده، هنوز پایان نیافته است

دولت ترامپ در ضربه زدن به اقتصاد ایران، افزایش فلاکت اجتماعی و نارضایتی سیاسی موفق عمل کرد. اما تلاش آن برای وادار کردن ایران به عقب‌نشینی گسترده‌تر از جهان عرب کاملاً شکست خورد. برعکس، ایران با تشدید تنش‌های منطقه‌ای به سیاست های ترامپ پاسخ داد. تهران به نفت‌کش‌ها در خلیج فارس حمله کرد، تأسیسات نفتی در عربستان سعودی را هدف قرار داد و یک حمله موشکی جسورانه به پایگاه‌های هوایی عراق که نیروهای آمریکایی در آن مستقر بودند، انجام داد و ایران و ایالات متحده را نسبت به قبل به جنگ نزدیک‌تر کرد. ایران طی سال های ریاست جمهوری ترامپ تهاجمی تر ظاهر شد. از زمانی که ایالات متحده از توافق هسته ای خارج شد، ایران ذخایر اورانیوم غنی شده خود را افزایش داده، زیرساخت های هسته ای اش را گسترش داده و دانش هسته ای حیاتی خود را به دست آورده است. اکنون تهران به طرز خطرناکی به داشتن مواد شکافت پذیر کافی برای بمب هسته ای نزدیک شده است.

ترک خاورمیانه با شرایط خوب توسط ایالات متحده نمی تواند تمام خطرات موجود در منطقه را کاهش دهد. اما باید از بدتر کردن اوضاع جلوگیری کرد. نقش کوچکتر آمریکا در منطقه ممکن است اجتناب ناپذیر باشد، اما روشی که واشنگتن از طریق آن سهم خود را در منطقه افزایش می دهد، مهم خواهد بود. برای بسیاری در خاورمیانه، عقب‌نشینی آمریکا از منطقه به منزله ی قصور واشنگتن در مقابل این منطقه است. جایی که واشنگتن قبلاً از آن در برابر تهدیدات اتحاد جماهیر شوروی، عراق و اخیراً داعش دفاع کرده است. حتی اگر ایالات متحده به حضور نظامی گسترده خود در منطقه ادامه دهد، تعهد آن به استفاده از نیروی نظامی به طور فزاینده ای مورد سوال قرار می گیرد. این سردرگمی راهبردی گشایشی برای برخی کشورها در منطقه است تا به ایجاد بی ثباتی در آن دامن بزنند. همچنین کشورهای جدیدی مانند روسیه و ترکیه نیز به گردونه ی رقابت ها دعوت خواهند شد. هیچ جایگزین آماده ای برای استراتژی مهار ایالات متحده وجود ندارد.

تفسیر خبر

با احیای برجام مسئله امنیتی سازی ایران کنار گذاشته می شود و می توان بیان داشت که وقتی قدرت های بزرگ با ایران به توافق برسند قدرتهای کوچک ومیانه نیز به سمت کاهش تنش با ایران پیش خواهند رفت. بهبود روابط ایران با کشورهای عربی نظم منطقه ای را ایجاد خواهد کرد.

از سوی دیگر با احیای برجام خاطر آمریکا از چند جانب راحت است: اولاً در کاخ سفید این انگاره شکل گرفته است که اسرائیل به تنهایی قادر به دفاع از خود است علاو بر آن روابط اسرائیل با اعراب خطر ها را کاهش میدهد. نگرانی ها از حضور ایران در سوریه و عقب گرد دادن یا حداقل کنترل او با اهرم های دیگر قابل رفع است و خطری از جانب اقدامات منطقه ای ایران نیست. بعلاوه خرده حساب ها در توافق برجام ممکن است حاصل شود.

مسئله سوم این است که برجام می تواند ایران را از نظر داشتن سلاح هسته ای کنترل کند و نگران وجود یک قدرت رقیب و تحریک آمیز هسته ای در منطقه نخواهد شد. در صورتی که برجام به پیروزی نرسد سه خطر است: خطر اول دستیابی ایران به سلاح هسته ای؛ خطر دوم عدم انحصار سلاح هسته ای در دست اسرائیل؛ خطر سوم رقابت کشورها با ایران برای دست یابی به سلاح هسته ای است. پس نظم مطلوب با برجام از نظر امنیتی برقرار می شود.

──═ঊঈ @irdiplomat ঊঈ═── باز کردن / نظر دهید

2021-12-11 08:56:19 ‍ ‍ ‍ #استراتژی_سیاسی

نقشه مسابقه امریکا و روسیه برای فروش تسلیحات به دیگر کشورها

راهنما:
آبی: تسلیحات امریکا
قرمز: تسلیحات روسیه
آبی - قرمز: ترکیب امریکایی - روسی
──═ঊঈ @irdiplomat ঊঈ═──

Telegram
attach باز کردن / نظر دهید

2021-12-10 00:19:14 #استراتژی_سیاسی
ارفته رفته چین و روسیه هم به این نتیجه خواهند رسید که مواضع ایران قابل دفاع نیست و احتمالاً به آمریکا و اروپا خواهند پیوست

وال استریت جورنال

پس از اعمال محدودیت‌های تحریمی امریکا در سال ۲۰۱۸ میلادی، چین به ایران کمک کرد تا اقتصاد خود را ثبات بخشد. چین در ماه‌های اخیر روزانه ۷۰۰ هزار بشکه نفت از ایران وارد کرده است. هم‌چنین، چین از طریق شبکه‌های طراحی‌شده توسط ایران برای دور زدن تحریم‌ها به‌منظور انجام سایر امور تجاری از قطعات خودرو تا ساخت راه‌آهن استفاده کرده است.

تحولات ژئوپلیتیک اخیر ممکن است چین و روسیه را وادار کند که محکم‌تر از گذشته در کنار ایران بایستند به‌ویژه اگر به این نتیجه برسند که مانع‌تراشی در اهداف امریکا و اروپا بر جلوگیری از منازعات منطقه‌ای یا اشاعه تسلیحات هسته‌ای اولویت دارد. برای دیپلمات‌های چینی معامله با ایران مجموعه فوق‌العاده پیچیده‌ای از منافع ملی ازجمله امنیت انرژی، عدم اشاعه تسلیحات هسته‌ای، روابط پکن با امریکا و روابط با دیگر قدرت‌های رقیب در خلیج‌فارس را در برمی‌گیرد.

چین در ماه مارس پیمان امنیتی و اقتصادی ۲۵ساله را با ایران امضا کرد، اما کماکان روابط خود را با دشمنان منطقه‌ای ایران ازجمله عربستان سعودی و امارات متحده عربی که صادرکنندگان بزرگ نفت هستند حفظ کرده است.

دیپلمات‌ها می‌گویند چین به‌جای عقب‌نشینی از موضع خود در مذاکرات وین قاطع‌تر شده است و روابط اقتصادی چین با تهران به آن کشور اهرم فشاری بخشیده است. جان آلترمن مدیر برنامه خاورمیانه مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی می‌گوید: «این لحظه‌ای است که در آن چینی‌ها صرفاً از دعوت شدن به یک مهمانی خوشحال نیستند بلکه در حال محاسبه هستند که چگونه برای پیشبرد منافع خودکار کنند. آنان به دنبال کسب منافع بلندمدت هستند. برای مثال، هر چه از حضور امریکا در خاورمیانه کاسته شود آن کشور کم‌تر می‌تواند بر ایجاد اتحاد برای مقابله بانفوذ چین در سراسر آسیا تمرکز کند. به نظر می‌رسد از زمان روی کار آمدن بایدن و تعهد او به احیای توافق هسته‌ای منافع چین عملی شده است.»

درحالی‌که ممکن است متقاعد کردن چین برای توقف واردات نفت از ایران در دوران بحران انرژی هدفی قابل‌دستیابی نباشد برخی از دیپلمات‌های سابق نزدیک به مذاکرات می‌گویند اگر ایران رویکرد خود را در مذاکرات تغییر ندهد دولت بایدن ممکن است سخت‌گیری بیش‌تری در قبال واردات نفت چین از ایران از طریق محدود کردن حساب‌های بانکی متعلق به چین انجام دهد.

هنری روم کارشناس گروه اوراسیا می‌گوید: «من فکر می‌کنم ناامیدی روسیه از ایران در حال افزایش است. پکن بسیار مایل به سرپیچی از تحریم‌های ایالات‌متحده و ارائه پوشش دیپلماتیک به ایران است. بااین‌وجود، در مقطعی، چین صبر خود را در برابر ناسازگاری‌های ایران از دست خواهد داد البته ما هنوز به آن مرحله نرسیده‌ایم.»


تفسیر خبر

اشتباه مذاکره‌کنندگان فعلی ایران برخلاف اسلاف خود این است که اجماع سازی ندارند. گروه ظریف قدرت اجماع سازی علیه آمریکا را داشت اما تیم فعلی تلاش دارد با همه درگیر باشد!

مهم‌ترین اقدامی که ایران می‌توانست در اجماع سازی کند تدوین یک سیاست جمعی علیه آمریکا بود. اروپا به دنبال عرض‌اندام خود درصحنه جهانی است و می‌خواهد آمریکا را مقید سازد؛ چین دنبال مهار آمریکا افسارگسیخته است و روسیه نیز بدش نمی‌آید بتواند سازوکار محدودیت عمل آمریکا را بسازد. برجام فرصت مناسبی برای تنبیه جمعی علیه آمریکا است.

پیشنهاد‌های ایران ناملموس و به‌احتمال‌زیاد نشدنی است. در کل به نظر می‌رسد سه پیشنهاد می‌تواند برای ایران مناسب باشد:
مورد نخست این است که ایران بقبولاند در صورت نقض تعهد از سوی یکی از طرفین ایران حق غنی‌سازی بالای 60 درصد و بیشتر را به‌صورت قانونی کسب می‌کند! این گزینه یعنی علناً ایران می‌تواند صاحب بمب هسته‌ای بشود!

پیشنهاد دوم جنبه بین‌المللی کردن شکایت از طرف شاکی دارد. برای مثال وقتی کلمه توافق‌نامه به میان آمد دیگر دادگاه جهانی نقشی ندارد. طبق کنگره توافق نامه نیاز به تصویب ندارد اما کنوانسیون یا معاهده دارد. در داخل ایران نیز بحث هایی شد که توافق اگر است نیازی به تصویب مجلس مثل آمریکا نیست اما در نهایت ایران آن را به مجلس برد ولی کشورهای دیگر نبردند.

ایران باید بتواند کشورهای جهان را علیه همدیگر مهار کند. این سیستم هنرنمایی بیسمارک زمانه باید باشد که بتواند چنان از برجام سازوکاری بسازد که کشورها یکدیگر را مهار کنند. نقطه شرع میتواند تدابیری علیه آمریکا با اجماع و همفکری دیگران باشد و در گام بعدی تسری دادن آن به همه!!! بازیگر بد بعدی معلوم نیست کیست!

توافق بد توافقی است که یک نفر (ایران، آمریکا یا سایرین) حس کنند سودی خاصی نسبت به سایرین ندارند. تعادل تسهیم سود مهم است.
──═ঊঈ @irdiplomat ঊঈ═── باز کردن / نظر دهید

2021-11-28 03:52:51 #استراتژی_سیاسی

جاذبه هند و سیاست ذوب نشدنی اش در اسرائیل

هاآرتص

هند، یک قدرت جهانی در حال رشد، از روابط خوبی با اسرائیل و ایران برخوردار است. واقعیتی که مورد توجه تهران و تل آویو قرار گرفته و تبدیل به صحنه جدیدی برای رقابت بین رقبای خاورمیانه شده است.

اوشپیز، سفیر سابق هند در توئیتر درباره انفجاری در سال 2012 در خارج از سفارت اسرائیل در دهلی نو، زمانی که یک عامل بداندیش ایرانی قصد ترور یکی از دیپلمات های اسرائیل را داشت، نوشت. ایرانی‌ها در پاسخ، تهران را «قهرمان بزرگ مبارزه با تروریسم بین‌المللی» خواندند و از گیلون خواستند، به استفاده از تاکتیک‌های کودکانه یادشده پایان دهد.

دهلی نو به عنوان میدان جنگ برای درگیری ایران و اسرائیل عمل می کند. ژانویه گذشته، یک انفجار کوچک در نزدیکی سفارت اسرائیل در پایتخت هند به ایران نسبت داده شد. انفجار سال 2012 که اوشپیز به آن اشاره کرد در همان منطقه رخ داد و چهار نفر از جمله یک دیپلمات اسرائیلی زخمی شدند.

"کبیر تانجا"، یکی از اعضای بنیاد تحقیقات آبزرور، می‌گوید: با این حال، هند بخش بزرگی از تلاش‌های دیپلماتیک خود را در خاورمیانه صرف عدم جانبداری کرده است. دهلی نو پیام نسبتاً محکمی را به تهران و تل آویو پس از انفجار در سال 2012 ارسال کرد، مبنی بر اینکه این نوع فعالیت در خاک هند به نوعی برای روابط آن با هر دو کشور مضر خواهد بود. دهلی نو در وقایع ژانویه  ی گذشته نیز همین رویکرد را در پیش گرفت.

هند از زمان برقراری روابط دیپلماتیک کامل با اسرائیل در سال 1992، با موفقیت روابط بسیار مشهود و سطح بالای خود را با اسرائیل و ایران متعادل کرده است. روابط هند با این دو کشور از سال 1950، بلافاصله پس از استقلال هند، رسمیت یافت.

اسرائیل همیشه هند را برای فاصله گرفتن از ایران تحت فشار قرار داده است. تل آویو نه فقط دهلی نو را به فاصله گرفتن از تهران دعوت می کند، بلکه از هند می خواهد که ایران را به خاطر حمایت از تروریسم در خاورمیانه هدف قرار دهد. اما فکر می کنم این اولین بار است که این نوع فراخوان عمومی که از سوی گیلون مطرح شد، اتفاق افتاده است. من کمی متحیر هستم که چرا هند به این موضوع کشیده می‌شود. هیچ کشوری مانند هند نمی‌خواهد این اتفاق در خاک خودش رخ دهد، زیرا در این صورت شما به سمت چیزی کشیده می شوید که در آن دخالتی ندارید.

بر اساس گزارش موسسه تحقیقات صلح بین المللی استکهلم در سال 2020، هند 13 درصد تسلیحات خود را از اسرائیل، سومین تامین کننده بزرگ خود پس از روسیه و فرانسه وارد می کند. هند همچنین بزرگترین مشتری تسلیحاتی اسرائیل است و طبق گزارش این موسسه، 43 درصد از صادرات این کشور از سال 2015 تا 2020 را به خود اختصاص داده است. تجارت سالانه دوجانبه دو کشور به جز در حوزه ی دفاعی در سال گذشته 4.14 میلیارد دلار بود که از 200 میلیون دلار سال 1992 بیشتر بود و مقامات تل آویو و دهلی نو امیدوارند تا ژوئن آینده توافقنامه تجارت آزاد را نهایی کنند.

تفسیر خبر

هند یک کشور منفعت طلب هشیار است! از زمان استقلال خود این رویه را دارد مثلا زمانی که جنبش عدم تعهد با غلیان شدید دنبال تحریم غرب و شرق بود هند هم عضو جنبش عدم تعهد بود هم با شرق و غرب تجارت سلاح میکرد!

رابطه هند با غرب و شرق یک خط,مشی است و آن حرکت بر خژ استقلال است ایجاد این توازن بسیار کار ظریفی است و بعبارتی این کشور دنبال حرکت بر لبه ی تیغ است.

هند کشور اهل معامله است زمانی که از امریکا جنگده اف۱۵ گرفت خط لوله صلح ایران را رها کرد و زمانی که اکنون قرارداد نظامی با اسراییل میبندد ایران را باز رها میکند. در واقع این کشور دنبال منفعت خالص خود با تغییر جهت فوری است؛ غرب سعی دارد روابط خود را فرامادی نیز کند و به بهانه اینکه هند بزرگترین دمکراسی جهان است این کشور را مدام میستاید، ظرفیت جمعیت دویست میلیونی مسلمانان، حساسیت به فلسطین نیز علایق غرب و اسراییل(دکترین بن گورین) به گسترش روابط با این کشور برای مشروعیت اسراییل است. اما هند مراقب است در روابط شرق و غرب تابع غرب نباشد! بعبارتی هند را باید جاذبه تصاحب نشدنی غرب نامید.

──═ঊঈ @irdiplomat ঊঈ═── باز کردن / نظر دهید

2021-11-22 22:51:32 #استراتژی_سیاسی

پایان هژمونی آمریکا

اکونومیست / فرانسیس فوکویاما نظریه پرداز روابط بین الملل

به نظر می رسید که تصاویر وحشتناک افغان های ناامید برای خروج از کابل پس از فروپاشی دولت مورد حمایت غرب در ماه آگوست، نشان دهنده یک مقطع بزرگ در تاریخ جهان است، زیرا آمریکا از جهان رویگردان شده است. با این حال در حقیقت، پایان دوران آمریکا خیلی زودتر از موعد رسیده بود. سرچشمه های قدیمی ضعف و افول آمریکا بیشتر داخلی است تا بین المللی... اینکه آمریکا چقدر در جهانۀ تأثیرگذار خواهد بود، به توانایی آن در حل مشکلات داخلی بستگی دارد تا سیاست خارجی این کشور.

فوکویاما در تحلیل خود در وبگاه جهانِ پیشرو توضیح داد: دوره اوج هژمونی آمریکا کمتر از 20 سال طول کشید، از فروپاشی دیوار برلین در سال 1989 تا بحران مالی 2009 – 2007 این کشور در بسیاری از حوزه های قدرت - نظامی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی - مسلط بود. اوج غرور آمریکا حمله به عراق در سال 2003 بود، زمانی که امیدوار بود نه تنها عراق و افغانستان (که دو سال قبل به آن حمله کرد)، بلکه کل خاورمیانه را تغییر شکل دهد. آمریکا کارآیی قدرت نظامی را برای ایجاد تغییرات عمیق سیاسی بیش از حد تصور می کرد، حتی اگر تأثیر مدل اقتصادی بازار آزاد خود را بر امور مالی جهانی دست کم می گرفت. این دهه با گرفتار شدن سربازانش در دو جنگ ضد شورش و بحران مالی که بر نابرابری هایی که جهانی سازی به رهبری آمریکا ایجاد کرده بود، به پایان رسید.

وی مشکلات داخلی آمریکا را مانند موریانه هایی که تخته زیرین هژمونی جهانی این کشور را از درون نابود کردند، توصیف کرد و اظهار داشت: میزان تک قطبی در این دوره از تاریخ نادر بوده است و جهان از آن زمان با قدرت گرفتن چین، روسیه، هند، اروپا و سایر مراکز نسبت به آمریکا به حالت عادی تر از چند قطبی بازگشته است.

تأثیر نهایی افغانستان بر ژئوپلتیک احتمالاً اندک خواهد بود: آمریکا با خروج از ویتنام در سال 1975 از یک شکست تحقیرآمیز قبلی جان سالم به در برد، اما در کمتر از یک دهه سلطه خود را دوباره به دست آورد. چالش بسیار بزرگتر برای جایگاه جهانی آمریکا، چالش داخلی است.

این تحلیلگر آینده نگر آمریکایی ادامه داد: جامعه آمریکا عمیقاً دو قطبی شده است و دستیابی به اجماع در مورد هر چیزی را مشکل یافته است.

این دوقطبی شدن بر سر مسائل مربوط به سیاست های مرسوم مانند مالیات و سقط جنین آغاز شد، اما از آن زمان به یک مبارزه تلخ بر سر هویت فرهنگی تبدیل شده است. به طور معمول یک تهدید خارجی بزرگ مانند یک بیماری همه گیر جهانی باید فرصتی برای شهروندان باشد تا حول یک واکنش مشترک جمع شوند. اما بحران کووید-19 با فاصله گذاری اجتماعی، پوشیدن ماسک و واکسیناسیون نه به عنوان اقدامات بهداشت عمومی، بلکه به عنوان نشانه های سیاسی، بیشتر به تعمیق شکاف های آمریکا کمک کرد. این درگیری ها به همه جنبه های زندگی، از ورزش گرفته تا برندها گسترش یافته است. از محصولات مصرفی که آمریکایی های قرمز و آبی (اشاره به جمهوریخواهان و دموکرات ها) خریداری می کنند.

فوکویاما با وابسته دانستن نفوذ آمریکا در خارج به توانایی آن در رفع مشکلات داخلی، تحلیل کرد: قطبی شدن، مستقیماً بر سیاست خارجی تأثیر گذاشته است. در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما، جمهوریخواهان موضعی جنگ طلبانه اتخاذ کردند و دموکرات ها را به دلیل آغاز مجدد [روابط با] روسیه و ادعای ساده لوحی در مورد ولادیمیر پوتین سرزنش کردند. دونالد ترامپ با در آغوش گرفتن آقای پوتین جدول را برگرداند و امروز تقریباً نیمی از جمهوریخواهان معتقدند که دموکرات ها تهدیدی بزرگتر از روسیه برای سبک زندگی آمریکایی هستند.

وی ادامه داد: در مورد چین اجماع آشکارتری وجود دارد: هم جمهوریخواهان و هم دموکرات ها موافق هستند که این [کشور] تهدیدی برای ارزش های دموکراتیک است. اما این امر فقط آمریکا را تا اینجا پیش می برد. اگر تایوان مورد حمله مستقیم چین قرار گیرد، آزمونی بسیار بزرگتر از افغانستان برای سیاست خارجی آمریکا خواهد بود. آیا ایالات متحده حاضر است پسران و دختران خود را برای استقلال آن جزیره قربانی کند؟ یا در واقع، اگر روسیه به اوکراین حمله کند، خطر درگیری نظامی با روسیه وجود دارد؟ اینها سؤالات جدی و بدون پاسخ آسان هستند، اما یک بحث مستدل در مورد منافع ملی آمریکا احتمالاً عمدتاً از طریق دریچه چگونگی تأثیر آن بر مبارزات حزبی انجام می شود.
──═ঊঈ @irdiplomat ঊঈ═── باز کردن / نظر دهید

2021-11-20 17:29:38 #استراتژی_سیاسی

برد مکرون و باخت بایدن در مصر

تی اف آی گلوبال-TFI global

در حالی که ایالات متحده به همراه سایر دموکراسی‌های لیبرال غربی مشغول انتقادات غیرضروری بودند، #فرانسه تنها قدرت غربی بود که زمینه فرهنگی منطقه منا را درک کرد و به تقویت روابط نزدیکتر با مصر ادامه داد.

این واقعیت که فرانسه و مصر متحدان اقتصادی مهمی هستند، هرگز یک راز نبوده است. مصطفی مدبولی، نخست وزیر مصر، در جریان سفر اخیر خود به پاریس از شرکت.های فرانسوی خواست تا در مصر بیشتر سرمایه گذاری کنند. عبدالفتاح السیسی رئیس جمهور مصر در ماه می با برونو لومر وزیر اقتصاد و دارایی فرانسه دیدار کرد تا راه‌های افزایش سرمایه گذاری فرانسه در مصر را مورد بحث و بررسی قرار دهد.فرانسه و مکرون مدت‌هاست که عبدالفتاح السیسی، رئیس‌جمهور #مصر را دوست خوبی می‌دانند و پاریس با درک تهدید اخوان‌المسلمین، قاهره را مجبور نمی‌کند تا با توجه به ساختار اجتماعی-فرهنگی از مدل غربی پیروی کند.

در بازار مصر، بیش از 160 شرکت فرانسوی در تعدادی از صنایع فعالیت می‌کنند. به گفته رسانه‌های دولتی مصر، فرانسه بیش از 5.8 میلیارد دلار در مصر سرمایه گذاری کرده، در حالی که حجم تجارت سالانه دو کشور 3.5 میلیارد دلار است.

در سال 2019، #فرانسه تقریباً یک میلیارد دلار تسلیحات به مصر فروخت. دیده‌بان حقوق بشر (HRW) و 17 سازمان دیگر در بیانیه‌ای مشترک در سال بعد خاطرنشان کردند که «دیپلماسی فرانسوی مدت‌هاست که سرکوب خشونت‌آمیز رئیس‌جمهور سیسی در بالاترین سطوح را نادیده می‌گیرد».

مکرون بر این باور خود تأکید کرد که السیسی برای ثبات منطقه حیاتی است. از همین روی #مکرون گفت: من مسائل دفاعی و همکاری اقتصادی را مشروط به این اختلافات بر سر حقوق بشر نمی‌کنم.

مصر در مرکز #خاورمیانه قرار دارد و در شرق با اسرائیل و از غرب با لیبی همسایه است. در شمال، مصر با کشورهایی مانند اسرائیل، ترکیه، یونان و قبرس دارای خط ساحلی مهم #شرق_مدیترانه است. بنابراین، مصر به یک قدرت مرکزی تبدیل می‌شود که سیاست‌های آن بر مناطق حساسی مانند لیبی و نوار غزه تأثیر می‌گذارد.

مصر در حال حاضر روابط بسیار خوبی با کشورهای عربی نیز دارد و همچنین به عقب‌نشینی ترکیه کمک می‌کند. مصر و #یونان نیز سال گذشته یک توافقنامه دریایی امضا کردند که در آن منطقه اقتصادی انحصاری در شرق مدیترانه بین دو کشور تعیین شد. مقامات یونانی گفتند که توافق EEZ با مصر عملاً توافق بین ترکیه و اخوان‌المسلمین لیبی را که قرار بود به ترکیه اجازه دهد کنترل آب‌های لیبی و تسلط بر جنوب دریای مدیترانه را به ضرر کشورهای اروپایی و مصر بدهد، باطل کرده است.

مصر به نوبه خود، استفاده از تمام نفوذ خود و رساندن پیام اسرائیل به #حماس را هدف قرار داده است. مصر حماس را از دست زدن به ماجراجویی‌های ناگوار علیه #اسرائیل منصرف می‌کند. همه این اقدامات و تلاش.ها به ما می‌گوید، علیرغم انتقادها، مصر به عنوان یک کشور نسبتاً مترقی و رو به رشد در بیابانی از بی‌ثباتی، فقر و تفرقه ایستاده است. قاهره موقعیت ممتاز خود را درک و در نتیجه سعی می‌کند نقش یک قدرت مسئول را ایفا کند.

برخی‌ها در حزب دموکرات جو بایدن را تحت فشار قرار داده‌اند تا با #عبدالفتاح_السیسی، که به گفته آنها ده‌ها هزار مخالف را زندانی کرده، سخت‌گیرانه رفتار کند. و جو بایدن به راحتی دستور چپ افراطی را دنبال می‌کند.

از زمانی که #جو_بایدن به عنوان رئیس‌جمهور مصر شد، ایالات متحده با مصر برخورد سردی داشت. به موازات آن، مصر با سرعتی بسیار بالا از نردبان خاورمیانه در حال بالا رفتن است. ا آمریکا تلاش می‌کند موضع خود را تغییر دهد و بار دیگر مصر را در آغوش بگیرد.

تفسیر خبر
همکاری مصر با فرانسه تحت عوامل مختلفی بوده است. بغیر از روابط تاریخی و احساس فرانسه برای حفظ این روابط باید گفت امروزه فرانسه از مهمترین کشورهای تامین کننده سلاح مصر است با اهرم فرانسه مصر وابستگی نظامی کمتری به آمریکا پیدا میکند و این خواست فرانسه نیز است. تنها در سال 2019، فرانسه بیش از یک میلیارد دلار تسلیحات به مصر فروخت .حتی در انتقاد آمریکا از حقوق بشر مصر فرانسه در این باره سکوت میکند تا این متحد را حفظ کند.

با ورود ترکیه به بحران لیبی همکاری قاهره و پاریس نیز شدت گرفت. در واقع فرانسه روی اهرم مصر در برابر ترکیه حساب باز کرده است به ویژه آنکه ترکیه از گروه های اسلامگرا در منطقه حمایت کرده است. در حالی که عبدالفتاح السیسی می گوید «اسلام سیاسی» عامل بی ثباتی در منطقه است

سیاست مدیترانه ای فرانسه بر نوع روابط فرانسه با مصر تاثیر می گذارد. فرانسه بدنبال نفوذ در کشورهای حاشیه دریای مدیترانه است چراکه گلوگاه مهم جهانی و حیاتی اروپا تلقی می شود. فراموش نکنیم فرانسه خود را به نوعی سردمدار امنیت اروپا می داند.

──═ঊঈ @irdiplomat ঊঈ═── باز کردن / نظر دهید

2021-11-19 10:35:49 #استراتژی_سیاسی

اتحاد هند با آمریکا، اسرائیل و امارات؛ دهلی چگونه وسواس‌های قدیمی خود در روابط با دولت‌ها را کنار گذاشت؟

فارن پالسی

هنگامی که ایالات متحده، هند، اسرائیل و امارات متحده عربی یک گروه کاری مشترک جدید را برای هماهنگ کردن استراتژی خودشان در اوایل ماه جاری تشکیل دادند، این ترکیب چهارگانه با گفتگوی چهارجانبه امنیتی هند و اقیانوس آرام شامل ایالات متحده، هند، استرالیا و ژاپن مقایسه شد.

همانند چهارگانه هند و اقیانوس آرام، گروه بندی جدید خاورمیانه نشان دهنده همگرایی فزاینده بین منافع هند و ایالات متحده در آسیا است. دهلی نو که در گذشته مخالف سیاست‌های آمریکا در شرق آسیا و خاورمیانه بود، اکنون آماده همکاری با واشنگتن برای ایجاد ثبات در هر دو منطقه است. اگرچه در شرق آسیا و در قالب همکاری چهارگانه هند و اقیانوس آرام نیاز به ایجاد تعادل در برابر چین است، اما شرایط در خاورمیانه بسیار سیال‌تر و پیچیده‌تر به نظر می‌رسد.

ایالات متحده از آنجایی که اتحاد‌های خود را مجدداً پیکربندی می‌کند و اولویت‌های جهانی خود را مجدداً ترتیب می‌دهد، به دنبال این موضوع نیست که به کشور‌های دیگر به صورت مجانی خدمات دهد و آن‌ها را تحت چتر امنیتی خود داشته باشد. در عوض، شرکای مستعد و توانمندی می‌خواهد که در میان آن‌ها هند در صدر فهرست قرار دارد.

دگرگونی سریع روابط هند با اسرائیل و امارات به عنوان دو متحد اصلی ایالات متحده در منطقه در زمان نارندرا مودی، نخست وزیر هند زمینه جدیدی را برای تعامل میان چهار کشور فراهم کرد. پس از اینکه واشنگتن توافقات ۲۰۲۰ ابراهیم را تسهیل کرد که در قالب آن عادی سازی روابط بین اسرائیل و امارات متحده عربی، بحرین، مراکش و سودان امکان پذیر شد، واشنگتن هند را به چیزی کشاند که برخی آن را پیمان هند و ابراهیمی می‌نامند.

برای ایالات متحده، افزودن هند به شبکه متحدان و شرکای آسیایی خود رویکردی جدید و غیرمنتظره برای تقویت موقعیت ایالات متحده در منطقه است. دهلی نو، با سنت‌های قوی ضد آمریکایی‌گرایی و سیاست‌های غیر متعهد، از هرگونه پیشنهاد همکاری با واشنگتن در گذشته خودداری می‌کرد، اما اکنون شریکی مشتاق به نظر می‌رسد.

اما یک چشم‌انداز بلندمدت چیز دیگری را نشان می‌دهد: منطق جغرافیای هند دوباره به چشم می‌خورد. حتی یک نگاه گذرا به نقشه نشان دهنده برجستگی طبیعی شبه قاره برای شرق آسیا و خاورمیانه است. هند به عنوان یک قدرت بزرگ در در قلب اقیانوس هند، موقعیت خوبی برای شکل دادن به نتایج ژئوپلیتیکی در هر دو منطقه دارد.

علاوه بر این، هند با بازگشت به شرق آسیا و خاورمیانه در حال بازیافتن نقش تاریخی خود در هر دو منطقه است. تا اواسط قرن بیستم، هند مستعمره نقش اساسی در تسلط بریتانیا بر اقیانوس هند و مناطق مجاور آن داشت. به این ترتیب، دهلی نو پایگاهی را فراهم کرد که بریتانیا از آنجا می‌توانست امپراتوری خود را کنترل و از آن دفاع کند، جهانی شدن منطقه را ارتقا بخشد و نظم امنیتی منطقه‌ای را حفظ کند. هند منابع نظامی، نیروی انسانی، تدارکات و پول را برای بریتانیا به منظور شکل دهی به تحولات بزرگی در آسیا همچون سرکوب شورش باکسر‌ها در چین، شکست ژاپن و جنگ با امپراتوری عثمانی در خاورمیانه فراهم کرد.

چهارگانه خاورمیانه جدید از بسیاری جهات نقطه اوج عملگرایی بیشتر سیاست خارجی هند است. این همکاری همچنین بر کنار گذاشتن موفقیت آمیز وسواس ایدئولوژیک گذشته دهلی نو که تعامل آن با منطقه را محدود می‌کرد، تأکید می‌کند. از سوی دیگر، این همکاری بدون حمایت ایالات متحده از توافق ابراهیم که روابط بین اسرائیل، امارات و سایر کشور‌های عربی را عادی کرد، ممکن نبود.

تمرکز اولیه چهارچوب خاورمیانه بر مسائل اقتصادی به جای مسائل استراتژیک خواهد بود. هم افزایی زیادی بین بازار هند، سرمایه داری امارات، فناوری اسرائیل و نفوذ ژئواکونومیک ایالات متحده در منطقه وجود دارد. به همین منظور، هند اخیرا مذاکرات تجارت آزاد خود را با امارات و اسرائیل احیا کرده و ایالات متحده به مهم‌ترین شریک اقتصادی هند تبدیل شده است.چهارگانه خاورمیانه را می‌توان بخشی از تلاش برای بازآرایی نظم منطقه‌ای و توازن قوا دانست که در آن دهلی نو نقش برجسته تری هماهنگ با موقعیت جغرافیایی، برجستگی اقتصادی و منافع سیاسی اش خواهد داشت.

──═ঊঈ @irdiplomat ঊঈ═── باز کردن / نظر دهید

2021-11-19 10:27:25 ‍ #استراتژی_سیاسی

کالاهایی که باعث رشد صادرات غیر نفتی شدند

۳۰ ردیف تعرفه ۸ رقمی با بالاترین مشارکت در افزایش صادرات غیر نفتی طی ۷ ماهه نخست سال ۱۴۰۰ در در مقایسه با مدت مشابه سال قبل

سهم ۵۶ واحد درصدی سی کالای عمده در افزایش صادرات بدون احتساب فصل ۲۷ طی ۷ ماه ابتدایی سال ۱۴۰۰

۶۰ درصد از کل صادرات غیر نفتی متعلق به ٠.٨ درصد از ردیف تعرفه‌های صادرات

──═ঊঈ @irdiplomat ঊঈ═── باز کردن / نظر دهید

2021-11-17 20:05:41 ‍ #استراتژی_سیاسی

ایران درازای نفت چه کالایی را پایاپای دریافت می کند؟

تهاتر یا «Barter» نوعی معامله است که در آن فرد در مقابل کالایی که به دیگری تحویل می‌دهد، یک کالای دیگر دریافت می‌کند.

برخی از مهم‌ترین علت‌های شکل‌گیری این مبادله پایاپای را باهم می‌خوانیم:

کاهش نقدینگی
وقتی یک شخص حقیقی یا حقوقی، هم با کاهش نقدینگی مواجه شده باشد و هم به کالا یا خدمات طرف مقابل نیاز زیادی داشته باشد، به سمت تهاتر می‌رود. در معامله‌های خرده تهاتری، سهم تبادل خدمات بسیار بیشتر از سهم تبادل کالاهای فیزیکی است.

وجود تحریم ها عامل دیگر است. در سال ۱۹۹۴ این شرکت به دلیل تحریم‌های موجود در کشور اکوادور نتوانست از روش معمولی برای صادرات محصولاتش استفاده کند. به همین دلیل درازای صادرات اتوبوس‌های بنز خود از اکوادور موز گرفت!

مضرات تهاتر

تلاش برای رفع نیاز نه سود: در بسیاری از موارد، هدف از انجام معامله‌ها برطرف کردن نیاز است و پای پول در میان نیست یعنی مجبور می شوید تن به خواسته ای بدهید که دلتان نمی خواهد و گاهی شما ممکن است برای جلب توجه کسی یا رفع نیاز خود چنین امتیازی بدهید مثلاً در مذاکرات اقتصادی بخواهید مشکل گروگانگیری کشوری را حل کنید که به ربطی به شما ندارد ولی چون پول ندارید تن به این کار می دهید.

فرار مالیاتی
مالیات نیز یکی از سوژه‌های مهم برای تغییر جهت معنادار شخص‌های حقیقی و حقوقی به سمت معامله‌های بارتری به شمار می‌رود.

──═ঊঈ @irdiplomat ঊঈ═── باز کردن / نظر دهید

2021-11-11 09:22:31 #استراتژی_سیاسی

نفت ایران را حین مذاکره تحریم کنید

اندیشکده شورای آتلانتیک

اندیشکده در یادداشتی به دولت بایدن توصیه کرده به تحریم نفت ایران برای افزایش فشارها ادامه دهد. در این یادداشت بیان شده که کاهش صادرات نفت ایران بدون آسیب به رویکرد دیپلماتیک امکان‌پذیر است.

نویسنده مدعی است تأثیر تحریم‌های ثانویه آمریکا در کاهش درآمدهای ایران در دوره ترامپ، انعطاف‌پذیری بالایی به سیاست‌های تحریمی کاخ سفید داده است. این انعطاف‌پذیری از قدرت فرامین اجرایی رییس‌جمهور برمی‌خیزد.

طبق این یادداشت، دلیل شکست تحریم‌های ایسا در دولت کلینتون، فقدان اجماع میان آمریکا و اروپا درباره تحریم ایران بود. ولی اکنون موقعیت دولت بایدن برای اِعمال تحریم با حمایت اتحادیه اروپا بهتر است. چنان‌که اوباما نیز از صدور قطعنامه در شورای امنیت برای ایجاد اجماع علیه ایران بهره برد.

نویسنده ادعا کرده که بایدن پس از استقرار، نسبت به خرید نفت ایران از سوی چین سخت‌گیری کمتری نشان داده تا حُسن نیت خود را نشان دهد. ولی ایران اقدام متقابلی در راستای کاهش تنش‌های منطقه‌ای یا تعدیل برنامه هسته‌ای انجام نداد.

با این حال به نظر نویسنده، زمان هنوز به نفع آمریکاست. زیرا به‌زعم او ایران برای رفع فشارهای اقتصادی نیازمند مذاکره است. پس بایدن تا پیش از احیای توافق، لازم است به تحریم‌ها بیفزاید و مانع افزایش صادرات نفت ایران شود. در عین حال که به گفتگوهای سیاسی نیز ادامه می‌دهد تا مانع مطالبه‌گری ایران شود.

تفسیر خبر

مسئله تحریم حین مذاکره به نظر می رسد از نظر این اندیشکده مثل این است که شروع مذاکره یعنی چاقو زدن به ایران و تحریم حین مذاکره یعنی چرخاندن چاقو در شکم. از همین رو طرف ایرانی نسبت به قالب و محتوای مذاکره باید هشیار باشد.

هشیاری ایران نسبت به مذاکره با سه مسئله قابل پوشش است: مسئله اول این است که ایران نشان بدهد به ضرورت مذاکره نیاز ندارد. بعبارتی اگر ایران وانمود کند با شرایط فعلی هم می تواند سازگار باشد یعنی اوضاع خارج از کنترل نیست. در این راستا است که برخی رسانه ها مدعی شده اند ایران برجام را کنار خواهد گذاشت. اهرم کنار گذاشتن برجام می تواند مهم باشد هرچند علنا گفته نشود! مسئله دوم این است که ایران در قالب برجام حاضر به مذاکره باشد ودنبال مذاکره فرابرجامی نباشد تا تصور فرو کردن چاقو از طرف مقابل برداشته شود. آنها فکر میکنند به خاطر تحریم اینک آماده امتیاز دادن است پس می توان چاقو را چرخاند! اهرم سوم این است که ایران خود را راغب به مذاکره هم نشان بدهد بعبارتی ایران می تواند با سردرگم کردن طرف نشان بدهد که عمل و نتیجه مند بودن مذاکره میتواند او را از تمام پروژه های دیگر منصرف سازد! در همین راستا است که وقتی سخنگوی کاخ سفید بیان میدارد برجام نیازهای آمریکا را بر آورده می سازد پس باید بدانیم طرف مقابل هم به برجام نیاز دارد اما فعلا با بازی زمانی و فشار دنبال گرفتن امتیاز بیشتر هم هستند! نباید فراموش کرد ایران نیز به مذاکره نیاز دارد اما مذاکره ای که عمل گرایانه نباشد بر شرایط ایران در حال و آینده هیچ تاثیری نخواهد گذاشت از همین رو با هشیاری دنبال گرفتن دو چیز است: اولا به برجام عمل شود؛ دوما از برجام کسی دیگر خارج نشود.

──═ঊঈ @irdiplomat ঊঈ═── باز کردن / نظر دهید