کافه روانشناسی

2023-04-22 19:10:32 نوع تجربیاتی که در اوایل زندگی برای ما پیش می‌آید و نحوه برخورد ما با این تجربیات، شدیدا بر نوع تجربیاتی که در آینده با آن مواجه خواهیم شد و همچنین نحوه ادراک ما از این تجربیات و برخورد ما با آنها تاثیر می‌گذارد.

برای مثال یک کودک دوساله که به صورتی اجتماعی و با بازیگوشی رشد پیدا کرده در مقایسه با کودکی که نسبتا آرام و گوشه‌گیر بوده، بسیار بیشتر می‌تواند توجه و علاقه بزرگسالان را برانگیزد. کودک گوشه‌گیر احتمالا محیط میان‌فردی پرباری نخواهد داشت که بیش از پیش باعث کاهش احتمال تغییر بنیادی در وی می‌گردد.

به همین ترتیب، کودک فعال‌تر همچنان به یادگیری این موضوع ادامه می‌دهد که دیگران سرگرم‌کننده هستند و لذا به تعامل با آنها ادامه می‌دهد و الگوی وی نیز هرچه بزرگتر می‌شود با شدت بیشتری تثبیت خواهد شد. به علاوه نه تنها این دو کودک رفتارهای متفاوتی را در سایرین برمی‌انگیزند، بلکه تفسیر آنها از یک واکنش واحد ابراز شده توسط دیگران نیز متفاوت خواهد بود.

بدین ترتیب کودک بازیگوش ممکن است واکنش سرد و خاموش شخص دیگر را به عنوان نوعی بازی تلقی نموده و به تعامل خود با وی ادامه دهد تا زمانی که شاید یک واکنش مثبت را در او برانگیزد. کودک ساکت‌تر، که چندان به تعامل عادت ندارد، فورا واکنش اولیه طرف مقابل را به عنوان نشانه‌ای برای عقب‌نشینی تلقی خواهد کرد.

اگر به این دو کودک به عنوان بزرگسال نگاه کنیم، شاید هنوز بتوانیم تفاوت میان آنها را دریابیم: یکی اهل معاشرت، شاد و دارای نظر مثبت به دیگران و دیگری برعکس، خجالتی و غیرمطمئن نسبت به اینکه دیگران به وی علاقمند هستند می‌باشد.

الگوی کودکی در دوران بزرگسالی آنها نیز ادامه پیدا کرده است.با این حال ما قادر به درک فرآیند رشد آنها نخواهیم بود مگر آنکه متوجه شویم معلمان، همبازی‌ها، دوستان و همکاران آنها یکی پس از دیگری چگونه به عنوان «هم‌دست» سبب حفظ الگوی غالب در آنها شده‌اند. ما قادر به فهم امکانات تغییر نخواهیم بود مگر آنکه متوجه باشیم حتی اکنون نیز چنین «هم‌دستانی» وجود دارند و اگر آنها نقش خود را در این فرآیند قطع کنند، احتمال تغییر الگو خواهد بود.

پل واکتل
از کتاب روان‌تحلیل‌گری، رفتاردرمانی و جهان رابطه‌ای
ترجمه فریبا خالیچی باز کردن / نظر دهید

2023-04-22 18:30:17 بهتر شدن سبک زندگی به عوامل زیادی وابسته است و یکی از آن‌ موارد، بالا بردن اطلاعات حوزه سلامت است!

خیلی وقت‌ها می‌توان علائم بیماری‌ها را پیش از بدتر شدن کنترل کرد و این اتفاق تنها با پیگیری اطلاعات به روز و از منابع مطمئن امکان‌پذیر است.

برای آگاهی از به‌روزترین مطالب حوزه‌ی سلامت کانال تلگرام داروسازی دکتر عبیدی را دنبال کنید.

@dr_abidipharma

@dr_abidipharma

@dr_abidipharma باز کردن / نظر دهید

2023-04-21 21:00:14 «افشای شخصی» یا حرف زدن با کسی درباره جنبه‌های خصوصی خود موضوع دیگری است که با بیانگری هیجانی مرتبط است. نظریه‌پردازان زیادی مطرح کرده‌اند که نگه داشتن مسائل نزد خود و در میان نگذاشتن آنها با دیگران، ممکن است به منبعی از فشار روانی تبدیل شود و نهایتا به ناراحتی روانی و بیماری جسمانی فرد منجر شود. این نظریه‌پردازان ادعا کرده‌اند که ممکن است با دیگران راحت بودن در بیان احساسات اثرِ درمانی داشته باشد و این که درمان از راه گفتگو، تا حدی به این دلیل موثر واقع می‌شود که رازهایمان را می‌گشاییم و آنچه را که نزد خود حفظ کرده‌ایم برملا می‌کنیم.

روانشناسی به نام جیمز پنه‌بیکر پیشگام پژوهش در مورد اثرهای افشا کردن است. در یک بررسی شاخص، او از آزمودنی‌ها خواست تا درباره رویداد ناراحت‌کننده یا تکان‌دهنده‌ای که برایشان اتفاق افتاده، یا چیزی که در موردش با کسی صحبت نکرده‌اند، فکر کنند و سپس، از آنها خواست تا این رازها را بنویسند. این افراد درباره بسیاری از رویدادهای ناخوشایندِ گوناگون، مثل لحظات خجالت‌آور مختلف، بی‌مبالاتی‌های جنسی، رفتارهای غیرقانونی یا غیراخلاقی تحقیرها و... مطالبی نوشتند. جالب است که همه آنان به سرعت رازی را مطرح کردند که مخفی نگه داشته بودند. این امر نشان می‌دهد که به احتمال زیاد، همه ما رازهایی داریم.

پنه‌بیکر ادعا می‌کند که مطرح نکردن رویدادهای تکان‌دهنده، منفی یا ناراحت‌کننده می‌تواند به مشکلاتی منجر شود. به گفته او، بازداری افکار و احساسات مرتبط با چنین رویدادهایی انرژی جسمی زیادی می‌گیرد. به عبارت دیگر، آسان نیست که رازی را برای خودمان نگه داریم یا جلوی فاش شدن چیزی را بگیریم، خصوصا در صورتی که این راز یک ضربه روانی عمده باشد، این کار ناراحت‌کننده است و انرژی زیادی می‌گیرد.

با گذشت زمان، این فشار روانی هم مانند همه فشارهای روانی متراکم می‌شود که این امر می‌تواند احتمال بروز مشکلات مرتبط با آن را افزایش دهد، مشکلاتی از قبیل دشواری در به خواب رفتن، تحریک‌پذیری، علائم جسمانی (برای مثال دل‌درد و سردرد) و حتی بیماری‌های ناشی از ضعیف شدن کارکرد دستگاه ایمنی بدن. طبق نظر پنه‌بیکر، افشا کردن راز موجب کاهش این فشار روانی می‌شود. روبرو شدن با خاطرهای آسیب را با بیان کردن آن برای کسی یا حتی نوشتن درباره آن، فرد را از زحمت نگه داشتن این راز رها می‌سازد.

رندی لارسن و دیوید باس
از کتاب روانشناسی شخصیت
ترجمه فرهاد جُمهری و همکاران باز کردن / نظر دهید

2023-03-31 23:30:15 به راستی باورهای دینی و سیاسی فروید چه بودند؟ در مورد باورهای دینی او، پاسخ سوال ساده است، زیرا او اعتقادات خود را به وضوح در آثارش، مخصوصا آینده یک پندار، بیان کرده است. او ایمان به خدا را تثبیتی از آرزوی حفاظت و حمایت کامل توسط وجودی پدرگونه می‌داند؛ بیان میلی برای کمک گرفتن و نجات پیدا کردن، در حالی که بشر با رهایی از پندارهای کودکان و به کارگیری نیروی خرد و مهارت خود، اگر هم نتواند خود را نجات بدهد، دست‌کم می‌تواند به خود کمک کند.

توصیف باورهای سیاسی فروید دشوارتر است، زیرا او هرگز در این باره به طور آشکار و منظم اظهار نظر نکرده است و باور سیاسی‌اش پیچیده‌تر و متناقض‌تر از باورهای دینی اوست. از سوی دیگر، خیلی ساده می‌شود تمایلات رادیکالی را در فروید تشخیص داد. احتمالا او در دوران دوستی با هاینریش براون در مدرسه، تحت تاثیر افکار سوسیالیستی وی بود.

او در دوره پیش‌دانشگاهی تصمیم داشت در دانشگاه حقوق بخواند تا از این طریق بتواند به شغل سیاسی بپردازد و قطعا شوق او به افکار لیبرالیسم سیاسی، او را به این کار برانگیخت. همین اشتیاق او را می‌توان در توجه او به افکار جان استوارت میل، که آثارش را ترجمه کرده بود، مشاهده کرد.

این تمایل احتمالا تا سال ۱۹۱۰ وجود داشت و این زمانی بود که او به فکر افتاد با سایر روانکاوانْ انجمن بین‌المللی برادری اخلاق و فرهنگ را راه‌اندازی کند، ولی با وجود توجه اولیه فروید به لیبرالیسم و حتی سوسياليسم، تصویر او از انسان هرگز از تصویر طبقه متوسط (بورژوا) قرن نوزدهم فراتر نرفت. نظام روانشناسی شخصی فروید را بدون بررسی فلسفه اجتماعی‌ای که زاده آن بود، نمی‌توان درک کرد. ابتدا باید برداشت فروید را از والایش بررسی کنیم.

فرويد معتقد بود که نخبگان، برخلاف توده مردم، با ارضا نکردن غرایز و کف نفس، سرمایه روحی خود را پس‌انداز می‌کنند تا به پیشرفت‌های فرهنگی نائل شوند. راز مفهوم والایش که فروید هرگز آن را به شکلی رسا بیان نکرد را از تشکیل سرمایه، بنا به افسانه طبقه متوسط (بورژوا) قرن نوزدهم است. همان طور که ثروت محصول پس‌انداز است، فرهنگ نیز محصول محرومیت غریزی است.

بخش دیگری از تصویر انسان در قرن نوزدهم کاملا توسط فروید قبول و به نظریه روانشناسی او ضمیمه شد. منظور من تصویر انسان به مثابه موجودی اساسا متجاوز و صاحب تمایلات رقابت‌آمیز است. فروید این آرا را با صراحت در اثری به نام تمدن و ناخشنودی‌هایش نوشته و در آن فرهنگ را تجزیه و تحلیل کرده است:

انسانْ گرگ انسان است. چه کسی جرات دارد با وجود این همه شواهد در زندگی خود و در تاریخ، درباره این مسئله چون و چرا کند؟ این شقاوت پرخاشگرانه انسان معمولا در انتظار یک انگیزه است، وگرنه برای منظور دیگری به حرکت درمی‌آید؛ منظوری که می‌توانست از راههای ابتدایی دیگری هم تامین شود. در شرایط مساعد، هنگامی که نیروهای روانی که معمولا سرکوب می‌شوند، نتوانند عمل کنند به صورت پرخاشگری و بدون اراده فرد بروز می‌کنند و او را به صورت حیوانی وحشی در‌می‌آورد که با تجاوز نکردن به همنوعانش بیگانه است.

پرخاشگری طبیعی انسان به ویژگی دیگری منجر می‌شود و آن حس رقابت ذاتی است که در تصویر رایج از انسان در آن دوره جایگاه خاصی داشت. «جامعه متمدن بر اثر همین دشمنی بدوی انسان‌ها به یکدیگر دائما در معرض جدایی و از هم پاشیدگی است». این دشمنی فقط ظاهرا در نابرابری اقتصادی جلوه کرده است: «با از بین بردن مالکیت خصوصی، اشتیاق انسان به تجاوز یکی از ابزارهای خود را از دست می‌دهد. بی‌شک این وسیله‌ای نیرومند است، ولی مطمئنا قوی‌ترین وسیله نیست».

پس قوی‌ترین منشا رقابت انسان با جنس مذکر چیست؟ این منشا میل نرها برای وصول نامحدود و نامشروط به همه ماده‌هایی است که آرزوی تصاحب آنها را دارند. اساسا این رقابت ابتدا بین پدر و فرزندان برای تصاحب مادر و از آن پس، بین فرزندان برای تصاحب همه زنان دست‌یافتنی وجود دارد: «تصور کنید که همه حقوق مالکیت شخصی در مورد اشیا لغو شده باشد، ولی باز هم در زمینه روابط جنسی، برای عده‌ای، امتیازاتی باقی می‌ماند؛ امتیازاتی که شدیدترین دشمنی‌ها را در میان زنان و مردانی که در غیر این مورد، همگی یکسان هستند، برمی‌انگیزد».

اریک فروم
از کتاب رسالت زیگموند فروید
ترجمه فرید جواهرکلام باز کردن / نظر دهید

2023-03-12 21:05:15 در نظریه ساختاری فروید، «خود» بخشی از ذهن انسان است که باید از طریق حل تعارض موجود میان فشارهای درونی و بیرونی با واقعیت فیزیکی کنار بیاید. مثلا مردی را در نظر بگیرید که گذرش به محله روسپیان می‌افتد ممکن است از یک طرف نهاد به او فشار بیاورد که به سراغ فردی روسپی برود و از طرف دیگر، با فشار فراخود برای آنکه به مکانی دینی برود مواجه شود. اما در نهایت، به «خود» او بستگی دارد که وی را به کدام سمت ببرد.

فروید همچنین معتقد بود که انرژی روانی مقدار مشخصی دارد؛ بدین معنا که هرچه انرژی بیشتری صرف خویشتنداری در یک زمینه شود، میزان انرژی موجود برای خویشتنداری در زمینه‌های دیگر کمتر خواهد بود. بدین ترتیب، وقتی بخشی از انرژی روانی صرف حل تعارض میان واقعیت و خواسته‌های نهاد یا فراخود می‌شود از میزان کل انرژی روانی موجود برای حل سایر تعارض‌ها، کاسته می‌شود…

فروید همچنین معتقد بود که ذهن انسان نظام بسته‌ای است که مقدار مشخصی انرژی دارد و بنابراین انرژی‌ای که صرف مقابله با تعارضی خاص می‌شود دیگر نمی‌تواند برای حل تعارض دیگری که تقریبا مقارن با تعارض اول بروز می‌کند مورد استفاده قرار گیرد. نتایج به دست آمده از پژوهش‌های متعدد موید این دیدگاه فروید هستند که وقتی انرژی روانی در نتیجه مواجهه با تعارض تحلیل می‌رود، توانایی فرد برای انجام تکالیف پیچیده و مواجهه با تعارضات دیگر کاهش می‌یابد.

رندی لارسن و دیوید باس
از کتاب روانشناسی شخصیت
ترجمه فرهاد جُمهری و همکاران باز کردن / نظر دهید

2023-03-12 20:30:51 اگه دنبال یه کار خوب هستی که با یه مدرک معتبر شروعش کنی
اینجا رو ازدست نده

دوره های تربیت مربی  کودک

ارائه گواهینامه های معتبر

اطلاعات بیشتر در کانال

@artbarg1


با مدرک مورد قبول همه موسسات باز کردن / نظر دهید

2023-03-05 19:40:23 اگر جز سوم عشق یعنی احترام وجود نداشته باشد، احساس مسئولیت به آسانی به سلطه‌جویی و میل به تملک دیگری سقوط می‌کند. منظور از احترام، ترس و وحشت نیست، بلکه توانایی درک طرف، آن چنان که وی هست، و آگاهی از فردیت بی‌همتای اوست.

احترام یعنی علاقه به این مطلب که دیگری، آن‌طور که هست، باید رشد کند و شکوفا شود. بدین ترتیب، در آنجا که احترام هست، استثمار وجود ندارد. من می‌خواهم معشوقم برای خودش و در راه خودش پرورش بیابد و شکوفا شود، نه برای پاسداری من.

اگر من شخص دیگری را دوست دارم، با او آن چنان که هست، نه مانند چیزی برای استفاده خودم یا آنچه احتیاجات من طلب می‌کند احساس وحدت می‌کنم.

واضح است که احترام آنگاه میسر است که من به استقلال رسیده باشم یعنی آنگاه که بتوانم روی پای خود بایستم و بی‌مدد عصا راه بروم، آنگاه که مجبور نباشم دیگران را تحت تسلط خود در بیاورم یا استثمارشان کنم.

احترام تنها بر پایه آزادی بنا می‌شود: به مصداق یک سرود فرانسوی، «عشق فرزند آزادی است» نه از آن سلطه‌جویی.

اریک فروم
از کتاب هنر عشق ورزیدن
ترجمه پوری سلطانی باز کردن / نظر دهید

2023-03-01 19:01:15 هوگان اصلی‌ترینِ انگیزه‌های انسان را میل دستیابی به جایگاه و منزلت، و نیاز به پذیرفته شدن در گروه می‌داند و می‌گوید مهم‌ترین معضل اجتماعی که فراروی بقا و تولیدمثل انسان‌های نخستین قرار داشت، همکاری با دیگر اعضای گروه و برقرار کردن ساختار سلسله‌مراتبی در گروه بوده است.

در آن دوران، برخوردار بودن از شان و منزلت و محبوبیت، به بقا و تولیدمثل فرد کمک شایان توجهی می‌کرد، از آن رو که سبب دستیابی وی به امنیت غذای بیشتر و همسران بهتر می‌شد.

بنا بر نظریه هوگان، فردی که از گروه طرد می‌شد، به شدت در معرض خطر قرار می‌گرفت. بنابراین می‌توان انتظار داشت که در طبیعت انسان سازوکارهایی روان‌شناختی برای پیشگیری از طرد شدن تکامل یافته باشند.

باوْمایستِر و تایس این مسئله را خاستگاه و کارکرد اضطراب اجتماعی می‌دانند که بنا به تعریف، عبارتست از ناراحتی یا نگرانی فرد از این که در موقعیت‌های اجتماعی مورد ارزیابی منفی قرار گیرد.

آنها بر این باورند که اضطراب اجتماعی نوعی سازوکار انطباقی ویژه گونه است که مانع از طرد شدن می‌شود. بقای افرادی که طرد شدن از سوی دیگران، برایشان اهمیت نداشت، به خاطر آنکه از حمایت گروه برخوردار نبودند در معرض خطر قرار می‌گرفت و ممکن بود آنها قادر به اختیار کردن همسر نیز نباشند.

معمولا در مقایسه با افرادی که سازوکارهای روان‌شناختی‌شان آنها را از ارتکاب اعمالی که سبب نارضایتی دیگران می‌شد بازمی‌داشت و در نتیجه حضورشان را در گروه تضمین می‌کرد، این افراد شانس کمتری برای تولیدمثل داشتند.

رندی لارسن و دیوید باس
از کتاب روانشناسی شخصیت
ترجمه فرهاد جُمهری و همکاران باز کردن / نظر دهید

2023-03-01 18:30:39 متاسفانه خوددرمانی در کشور ما به عنوان یک روش درمانی رایج درمیان مردم جا افتاده و در بسیاری مواقع نیز این امر به اشتباه انجام می‌شود.

گاهی اوقات حتی کوچک‌ترین علائم می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری جدی باشد،بنابراین بهتر است علائم بیماری‌ها را بشناسیم و بدانیم چه زمانی لازم است به پزشک مراجعه کنیم.
@dr_abidipharma

برای آگاهی از به‌روزترین مطالب حوزه‌ی سلامت کانال تلگرام داروسازی دکتر عبیدی را دنبال کنید. باز کردن / نظر دهید

2023-02-28 21:01:51 بارها به تجربه دریافته‌ام آنچه بیمار را به فرایند تغییر در روانکاوی امیدوار می‌کند، احساس فهمیدن شدن در سطح خودآگاه و هم در سطح ناخودآگاه است. ایجاد این حس در بیمار در جلسات آغازین هم‌عرض با تعبیر دادن نیست چون خیلی وقت‌ها فهمیدن بیمار به معنای تعبیر دادن به او یا زیاد دانستن درباره او نیست.

برعکسِ کسی که سعی می‌کند فهمیدنش را در قالب تعبیر به بیمار منتقل کند، من سعی می‌کنم به بیمار کمک کنم تا درباره ترس حال حاضرش از بودن با درمانگر و در اتاق درمان صحبت کند. غالبا جلسه اول درمان، اولین تجربه زندگی بیمار از صحبت با فرد دیگری است که در آن احساسات و فانتزی‌های او (شامل اضطراب او درباره قدرت تخریبگریِ خشم و عشقش) به طور دقیق مورد خطاب قرار گرفته و به طور ساده و سرراستی درباره آن صحبت می‌شود. قدرت تاثیر این تجربه بر امیدواری بیمار به توانایی ایجاد تغییر در زندگی‌اش که تا آن لحظه غیرممکن می‌نمود، کم‌نظیر است.

به تجربه دریافته‌ام رویکردهای روانکاوی که از اشاره به اضطراب بیمار اجتناب می‌کنند (به خصوص وقتی در ارتباط با انتقال منفی است) این حس را به بیمار منتقل می‌کنند که روانکاو قادر نیست یا مایل نیست با خشم و ترسی که بیمار در حال حاضر تجربه می‌کند، گلاویز شود.

در نتیجه بیمار از توانایی تحمل روانکاو در برابر جنبه‌هایی از او که به طور ناخودآگاه می‌خواهد در جلسه تحلیلش مورد خطاب قرار گیرند، ناامید می‌شود. بیمار در جلسه اول در میان چیزهای بی‌شماری که وجود دارند، به طور ناخودآگاه در تلاش است تا ارزیابی کند کدام بخش‌های او توسط روانکاو لمس نشده باقی می‌ماند. البته فرض بیمار درست است که به احتمال زیاد محدودیت ظرفیت روانکاو برای تحلیل انتقال متقابل است که اثرمندی پروسه روانکاوی تازه شروع شده را تعیین می‌کند.

توماس اوگدن
از کتاب یک فنجان چای با بزرگان روانکاوی جهان
ترجمه عباس کیوانلو باز کردن / نظر دهید