کافه روانشناسی

2023-06-24 19:10:44 به پرسشی اساسی می‌رسیم که: چرا می‌خواهیم به بیمار کمک کنیم که در گفتگو پیشروی کند خصوصا در رابطه بـا زير ـ متن گفته‌هایش؟ به نظر من یکی از واقعیت‌های مهم روانکاوی این است که آنچه مردم را به محل کار ما می‌کشاند، ناتوانی آنها در حس کردن یا فکر کردن به چیزی است و یا گرفتار افکار و حس‌های تکراری شدن. به این معنا که بیماران ما از گفتگوهای قطع شده و یا بی‌ثمر با خود رنج می‌برند. این کشف خارق‌العاده فروید است.

قابلیت فزاینده بیماران در آگاهی و احاطه بر گفتگوی درونی خود، شرط اصلی رشد ذهن روانکاوانه آنهاست این اساس آزادی نشاط‌آور ذهن است. در مقابل، گفتگوهایی درونی که مهار و محدود شده‌اند، منجر به حس تهی بودن، ابهام و قدرناشناختگی می‌شود.

ما باید به آنها کمک کنیم ترس‌هایی که منجر به سکوت درونی آنها شده اند را بفهمند و بتوانند دوباره رشته کلام را به دست گیرند. خلاصه اینکه من استعاره «گفتگوی درونی» را مفید می‌بینم چرا که روش تفکر در روند روانکاوی را توضیح می‌دهد و همین‌طور نقش تحلیلگر را در کمک یا دخالت در گفتگوهای بیمار.

فرد بوش
از کتاب خلق یک ذهن روانکاوانه
ترجمه توفان گرکانی و سحر شهبازی باز کردن / نظر دهید

2023-06-24 18:30:10 یکی از مهم‌ترین اتفاقاتی که باعث بهبود بیماری می‌شود «تبعیت از درمان» است.
اما منظور از تبعیت از درمان چیست؟
این ویدیو را تماشا کنیم تا از تاثیر تبعیت یا پایبندی به درمان آگاه شویم.

برای آگاهی از به‌روزترین مطالب حوزه‌ی سلامت کانال تلگرام داروسازی دکتر عبیدی را دنبال کنید.

@dr_abidipharma باز کردن / نظر دهید

2023-06-24 12:01:01 این‌قدر قیافه ناراحت نگیر، اوضاع این‌قدر هم وحشتناک نیست. همان‌طور که معروفه در ایتالیا ۳۰ سال تحت حکومت خانواده «بُرژیا» همه جا جنگ، وحشت، قتل و خونریزی بود ولی «میکل آنژ» هم به وجود اومد. یا لئونارد داوینچی و رنسانس یا در سوئیس، محبت برادرانه! اما ۵۰۰ سال دموکراسی و صلح که بعد از اونا بود چی به بار آورد؟ ساعت خروس‌دار!

مرد سوم ۱۹۴۹ باز کردن / نظر دهید

2023-06-18 20:30:04 بديهی است که راه‌های بسیاری برای توصیف عشق وجود دارد. یک طبقه‌بندی به ویژه مفید، مثلث عشق است که توسط رابرت استرنبرگ و همکارانش به وجود آمده است. آنان عشق را با ترکیب سه مولفه اصلی ترسیم می‌کنند: صمیمیت، اشتیاق و تعهد.

صمیمت به احساس نزدیکی و پیوستگی با معشوق اشاره دارد. اشتیاق به جنبه‌های گرم یک رابطه اطلاق می‌شود، يعنی هیجانی که نسبت به یار خود احساس می‌کنید، به انضمام کشش و جاذبه جنسی.

تعهد متشکل از دو تصمیم است، تصمیم کوتاه‌مدت در جهت عشق‌ورزی با یار خود، و تصمیم بلندمدت برای حفظ و نگهداری آن عشق و باقی ماندن با یار «تا مرگ شما را از هم جدا کند». عشق می‌تواند متشکل از یکی از این مولفه‌ها یا ترکیبی از این سه جزء باشد.

مثلا، یک شخص ممکن است کشش و جاذبه بدنی بسیاری (شیفتگی محض) نسبت به دیگری داشته باشد، لیکن چیزی نزدیک به صمیمیت واقعی احساس نکند. هالیوود این تمایل را دارد که رابطه عاشقانه را اساسا به صورت اشتیاق ترسیم کند. معمولا، فیلم‌ها به این صورت پایان می‌یابند که یک زوج جوان در گیر و دار کشش و جاذبه هیجانی عمیق، تصمیم به ازدواج می‌گیرند.

افسوس که در دنیای واقعی، «فیلم» در واقع باید از این نقطه آغاز شود! همان‌گونه که روی بامایستر اظهار نظر کرده است، عشق آتشین از بسیاری جهات حالت دگرگون شده‌ای از هشیاری است. با اینکه این حالت می‌تواند هیجان‌انگیز باشد، برای اتخاذ تصمیمات دارای پیامدهای بلندمدت و گسترده بهترین حالت نیست.

به تدریج که رابطه شکل می‌گیرد، ممکن است به صورت ترکیبی از اشتیاق و صمیمیت شکوفا گردد که استرنبرگ آن را عشق «خیال‌انگیز» می‌نامد. هدف نهایی، عشق کامل است، یعنی، آمیزه‌ای از هر سه مولفه.

الیوت ارونسون
از کتاب روانشناسی اجتماعی
ترجمه حسین شُکرکُن باز کردن / نظر دهید

2023-06-17 20:15:17 هدف نهایی مداخله روانکاوانه، حذف مشکلات روان‌رنجورانه توانکاه است. اما مرام روانکاو سنتی این است که در نهایت، راه نهایی و موثر این کار را به بینش رساندن بیمار می‌داند.

اما بینش چیست؟ بینش یعنی فهم کلی تعیین‌کننده‌های ناهشیارانه احساسات، افکار و رفتارهای نامعقولی که شخص را ناراحت و آزرده می‌کند. وقتی شخص با این دلایل ناهشیارانه، مواجهه کامل و از آنها درک کاملی پیدا می‌کند، نیاز به دفاع‌ها و نشانه‌های روان‌رنجورانه رفع می‌شود.

تحلیلی که به بینش منتهی شود، تحلیلی کُند، خسته‌کننده و بسیار طولانی خواهد بود. تحلیل ارتدوکس ظرف چند هفته یا چند ماه تمام نمی‌شود، بلکه چند سال طول می‌کشد. دلیلش هم این است که برای مثال، به بیمار اطلاع داده نمی‌شود که احساس خصومت و رقابت‌جویی ناهشیارانه او درباره پدری که سال‌ها قبل از او جدا شده، علت خشم وی از دوستان، رئیس یا همکارانش است.

بیمار از لحاظ عقلی ممکن است این تفسیر را تایید کند ولی یک چنین اطلاعات استریل سترونی بر ناهشیاری تاثیر نخواهد گذاشت. بیمار باید خصومت ناهشیارانه را در عمل تجربه کند این هم از طریق فرایند انتقال رخ می‌دهد؛ یعنی با شروع رقابت با درمانگر تجربه‌های اولیه بیمار با پدرش احیا می‌شود… همین‌طور که درمانگر، نماد شخصی دیگر (پدر) می‌شود، بیمار هیجانات قدیمی‌اش را دوباره تجربه و ارزیابی می‌کند. به این ترتیب به بینش عمیق‌تری می‌رسد.

جرالد کُری
از کتاب مشاوره و روان‌درمانی
ترجمه یحیی سیدمحمدی باز کردن / نظر دهید

2023-06-17 19:31:29 قدر سلامتی خود را بدانید و برای بهبود آن به فکر باشید!
کانال تلگرام داروسازی دکتر عبیدی همواره به‌روزترین مطالب حوزه سلامت را در اختیار شما قرار داده و می‌توانید با مطالعه آنها به یک زندگی سالم نزدیک‌تر شوید.
@dr_abidipharma

کانال تلگرام داروسازی دکتر عبیدی را دنبال کنید. باز کردن / نظر دهید

2023-06-16 20:30:32 تفکر تداعی‌گونه به معنی پیوند یک فکر با فکری دیگر بدون داشتن هدفی خودآگاه است، این سبک فکری، در تضاد با، برای مثال، حل مسئله یا تعریف کردن داستان است. تداعی‌ها در بسیاری از موارد فرّار و غیرداوطلبانه هستند، و رشته‌های فکر، احساس، خاطره، فانتزی و معنا را در یکدیگر می‌تنند تا ساختار بزرگتری از تجربه ذهنی به وجود بیاورند.

با گوش دادن به تداعی‌ها قادر به دنبال کردن جریان تفکر (یعنی آنچه ذهن در حال انجام دادن است) می‌شویم. رویاهای روزانه، افکار مربوط به جریان سیال ذهن، نوشتن خودبه‌خودی، فانتزی‌های کمتر سازمان‌دهی شده و رویاها در زمان خواب اشکال برجسته‌ای از تفکر تداعی‌گونه‌اند. بسیاری از انواع دیگر تفکر وابسته به کاربرد نامحسوس‌تر و ناشناخته‌تر این روند فکری هستند.

ماهیت تفکر تداعی‌گونه در کار فروید دستخوش بازنگری تمام و کمال شد. یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای فروید گسترش جستجو برای پیوندهای تداعی‌گونه فراتر از ادراک خودآگاه و به درون حوزه ناخودآگاه بود. این بررسی با مطالعاتی در باب هیستریا (۱۸۹۳ - ۱۸۹۵) آغاز شد، که در آن برویر و فروید احساس می‌کردند پیگیری تداعی‌های بیمار آنها را به سمت اکتشافاتی درباره خاطرات و ایده‌ها هدایت خواهد کرد که، به علت سرکوبی و گسستگی از جزء عاطفی‌شان، بیماری‌زا شده بودند.

فکر بیماری‌زایی که در ظاهر فراموش شده است همواره نزدیک و «دم دست» بوده، می‌توان با تداعی‌هایی که به راحتی در دسترس هستند به آن رسید. تنها مسئله‌ی موردِ نیاز برداشتن موانع از سر راه است. این مانع‌ها نیز به نظر خواسته‌های فردی هستند به طوری که افراد مختلف با میزان‌های متفاوتِ سختی یا آسانی می‌توانند بیاموزند که چگونه خود را از تفکرات عمدی‌شان برهانند و به مشاهده در برابر فرایندهای روانی که در درونشان رخ می‌دهد نگرشی کاملا عینی داشته باشند… احتمال آنکه در جستجوی فکر ایدئال، فکری نمایان شود که پیوندی بین این تداعی و فکر بیماری‌زایی باشد که به دنبال آن هستیم بسیار بالاست.

دنیل جیکوبز و همکاران
از کتاب رویارویی در سوپرویژن
ترجمه فاطمه کشوری و فریبا نامنی باز کردن / نظر دهید

2023-06-11 20:30:07 درمان وجودی بیشتر یک شیوه تفکر یا نگرش نسبت به روان‌درمانی است تا سبک خاصی از اجرا کردن روان‌درمانی. درمان وجودی مکتب درمان مستقل و مجزایی نیست، و مدلی که به روشنی تعریف شده باشد و فنون خاصی داشته باشد نیز نیست.

درمان وجودی را به بهترین وجه می‌توان به صورت رویکردی فلسفی توصیف کرد که بر کاربست درمانی مشاور تاثیر می‌گذارد. یالوم و جوسلسون (۲۰۱۱) ماهیت این رویکرد را به صورت زیر توصیف می‌کنند:

روان‌درمانی وجودی نگرشی به رنج کشیدن انسان است که راهنمای کار ندارد. این رویکرد، در مورد ماهیت انسان و ماهیت، اضطراب، ناامیدی، اندوه، تنهایی، انزوا و بی‌هنجاری سوال‌های عمیقی را می‌پرسد. در ضمن این رویکرد به مسائل، معنی خلاقیت و عشق می‌پردازد.

درمان وجودی بر کاوش موضوعاتی چون فناپذیری، معنی، آزادی، مسئولیت، اضطراب، و تنهایی به صورتی که با کشمکش کنونی فرد ارتباط پیدا می‌کنند تمرکز می‌کند. هدف درمان وجودی این است که به درمانجویان در کاوش مقدرات زندگی وجودی آنها اینکه چگونه گاهی اینها نادیده گرفته شده یا انکار می‌شوند و چگونه رسیدگی کردن به آنها در نهایت به وجود با معنی‌تری منجر می‌شود، کمک شود. درمانجویان ترغیب می‌شوند که درباره زندگی فکر کنند، دامنه گزینه‌های خود را تشخیص دهند و در مورد آنها تصمیم بگیرند.

فرض بنیادی وجودی این است که ما قربانی شرایط نیستیم زیرا به مقدار زیاد، همان کسی هستیم که تصمیم گرفته‌ایم باشیم. وقتی درمانجویان تشخیص دهند که چگونه به صورت منفعل شرایط را پذیرفته‌اند و از کنترل دست کشیده‌اند، می‌توانند آگاهانه زندگی خود را شکل اولین گام در این سفر درمانی این است که درمانجویان مسئولیت را بپذیرند.

به قول یالوم (۲۰۰۳): «وقتی افراد از نقش خود در آفریدن وضعیت نامساعد زندگی خویش آگاه شوند، می‌فهمند که آنها و فقط آنها، قدرت تغییر دادن این شرایط را دارند». یکی از هدف‌های درمان وجودی این است که افراد را ترغیب کند از فریب دادن خودشان در مورد مسئول نبودن برای آنچه برایشان اتفاق افتاده است و توقع بیش از حد از زندگی، دست بکشند.

جرالد کُری
از کتاب مشاوره و روان‌درمانی
ترجمه یحیی سیدمحمدی باز کردن / نظر دهید

2023-06-11 16:10:01 اینستاگرام کافه روانشناسی دریابید

instagram.com/caferavanshenasis باز کردن / نظر دهید

2023-06-06 21:10:14 تجربه گردآوری شده توسط بسیاری از تحلیلگران به ما این درس عملی را آموخته است که از میان برداشتن سرکوب‌های منجر به روان‌نژندی برای حل کردن مناقشات کافی نیست چرا که تاثیر اولیه آنها در شکل‌گیری شخصیت، همچنان ادامه دارد.

فروید در تحلیل پایان‌پذیر و پایان‌ناپذیر به صورت تمثیلی یادآوری می‌کند که حذف چراغ نفتی موجب آتش‌سوزی، توسط آتش‌نشان‌ها، برای رسیدن به نتیجه قابل قبول کافی نیست. بوش می‌گوید که این جابه‌جایی فنی از روش «آنجا و آن زمان» به نگرش «اینجا و اکنون» که برای تحلیل موثر شخصیت لازم است به یمن حمایتی که از طرف تحلیلگران مکاتب مختلف دریافت کرد بسیار موفق و رایج شد.

ضرورت‌های نظری برای کار در «اینجا و اکنون» در سه اصل خلاصه می‌شود: وجود ایگویی (نفس) ناخودآگاه، اهمیت «اندیشیدن به اندیشه» (همتای «گوش کردن به گوش کردن» فیمبرگ (۱۹۹۶)) و نگاه به تفکر ناخودآگاه همچون مبحثی پیش‌مفهومی (بوش پژوهشگری طرفدار پیاژه است).

نبود اندیشه در باب اندیشه خود بیانگر باقی ماندن شخص در مرحله کودکی است. بوش برای فراهم کردن امکان پرداختن به فانتزی‌های اولیه قاطعانه از نگرش «اینجا و اکنون» دفاع می‌کند چرا که «واقعیتی در مقابل چشم» است: توجه به همان چیزی که دارد اتفاق می‌افتد و نه تخیل در باب چیزی که ظاهرا در زمان و جایی دیگر اتفاق افتاده است.

فرد بوش
از کتاب خلق یک ذهن روانکاوانه
ترجمه توفان گرکانی و سحر شهبازی باز کردن / نظر دهید