مطالعات راهبردی آمریکا

2021-02-18 00:38:20 بایدن بالاخره با نتانیاهو تماس گرفت

«بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی از تماس «جو بایدن» رئیس‌جمهور آمریکا با وی خبر داد.

دفتر نخست‌وزیری رژیم صهیونیستی: تماس بایدن و نتانیاهو حدود یک ساعت طول کشیده و دو طرف درباره موضوعات مختلفی از جمله ایران و توافق‌های سازش صحبت کرده‌اند.
@Farsna - Link باز کردن / نظر دهید

2021-02-17 19:30:03 آیا جنگ میان امریکا و چین اجتناب ناپذیر است؟
گزیده ای از سخنرانی گراهام آلیسون،استاد علوم سیاسی دانشگاه هاروارد و مشاور امور دفاعی دولت امریکا در کنفرانس TED

┏━━━━ ━━━━┓
@ketab_kade20
┗━━━━ ━━━━┛ باز کردن / نظر دهید

2021-02-17 11:30:03 با توقف پروتکل الحاقی، خطر جنگ جدی می‌شود

احمد زیدآبادی
t.me/ahmadzeidabad

ایران رسماً به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی اطلاع داده است که از پنجم اسفند اجرای پروتکل الحاقی را متوقف می‌کند.
پروتکل الحاقی امکان بازدید سرزدۀ بازرسان آژانس از تأسیسات هسته‌ای کشورها را فراهم می‌کند.

هر چند که توقف اجرای پروتکل الحاقی به معنای اخراج بازرسان آژانس از کشور و لغو نظارت آنها بر تأسیسات هسته‌ای نیست، اما دسترسی آنها به این تأسیسات را محدود می‌کند.

به همین دلیل، این مسئله مورد حساسیت آژانس و کشورهای عضو آن است و می‌تواند جنجالی بین‌المللی برانگیزد. در واقع توقف اجرای پروتکل الحاقی بر اساس مصوبۀ مجلس صورت می‌گیرد. طبق این مصوبه ،هیئت دولت موظف است در جهت کاهش تعهدات برجامی ایران، گام‌های متعددی بردارد وگرنه عاملان سرپیچی از این مصوبه با مجازات زندان روبرو خواهند شد.

در همین زمینه، وزارت خارجه اعلام کرده است که اگر تا پنجم اسفند کشورهای طرفِ برجام به تعهدات خود - لغو تحریم‌ها - عمل نکنند جمهوری اسلامی اجرای پروتکل الحاقی را در آن روز متوقف خواهد کرد.

روشن است که در هفت روز باقیمانده به این ضرب‌الاجل، احتمال لغو تحریم‌های اقتصادی ایران نزدیک صفر است و بنابراین جمهوری اسلامی اجرای پروتکل الحاقی را متوقف خواهد کرد مگر اینکه در این مدت، روسیه و چین به طوری جدی در این زمینه مداخله کنند.

در حقیقت مصوبۀ مجلس بر مبنای این برآورد تصویب شده است که آمریکا و متحدان آن در شرایط کنونی امکان درگیری نظامی با جمهوری اسلامی را ندارند. بنا براین، هنگامی که گزینۀ نظامی عملاً جایی روی میز نداشته باشد، طرف مقابل راهی جز تسلیم در برابر شرط و شروط‌های مصوبۀ مجلس، پیش رو نخواهد داشت چرا که در غیر این صورت، برنامۀ هسته‌ای ایران با تمام ابعاد آن به پیش خواهد تاخت.

همانطور که پیش از این نوشتم، این اقدام بازی با ریسک بسیار بالاست. این بازی در حقیت مبتنی بر فرمولی بینابین نیست و حرکتی از سرِ اعمال اقتدار است به طوری که اگر طرف مقابل در برابر آن کوتاه بیاید، به لحاظ عرف بین‌المللی معنایی جز تسلیم شدن آن در برابر جمهوری اسلامی نخواهد داشت.

ع به نظرم حتی اگر محافلی در داخل دولت بایدن با تکیه بر خطر هسته‌ای شدن قریب‌الوقوع ایران بخواهند شرایط جمهوری اسلامی را در مورد لغو سریع تحریم‌ها در ازای بازگشت آن به تعهدات مندرج در برجام گردن نهند، مجموعۀ حاکمیت آمریکا و بخصوص متحدان آن در منطقه از جمله اسرائیل، اجازۀ این کار را نخواهند داد.

از همین رو، شاید تصور اینکه طرف آمریکایی گزینۀ نظامی را به طور کامل از روی میز برداشته است تا اندازۀ زیادی غلوآمیز باشد. حتی اگر به فرض، این مسئله صحت هم داشته باشد، اسرائیل به صراحت از وجود چنین گزینه‌ای و آماده شدن برای آن سخن می‌گوید.

گزینۀ نظامی مورد نظر اسرائیل شاید متفاوت از آن چیزی باشد که در محافل سیاسی در بارۀ آن بحث می‌شود. اسرائیلی‌ها در اینگونه موارد معمولاً از گمراه‌سازی طرف مقابل سود می‌جویند و بعضاً دست به اقدامات غیرمترقبه و پیش‌دستانه و غیرمستقیم می‌زنند.

محافل رسمی در ایران متأسفانه ترجیح می‌دهند که این نوع بحث‌ها در فضای عمومی مطرح نشود و فقط "ناتوانی و عجز دشمن" مورد تأکید قرار گیرد. با چنین نگاهی، به نظرم احتمال بروز جنگ روز به روز جدی‌تر می‌شود حتی اگر تمام کشورهای دخیل در بحران، آن را بدترین گزینه بدانند.
@EsfandiarKhodaee باز کردن / نظر دهید

2021-02-16 19:30:04 روسیه نمی‌تواند شریک راهبردی ایران باشد

منبع: @IT_khabaronline24

نظام سیاسی ایران در همه سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی‌، تضادی بزرگ با آمریکا و غرب را تجربه کرده که این روزها در اوج این تضاد قرا دارد. در هنگامه تولد نظام جمهوری اسلامی ایران یک همسایه بزرگ به نام اتحاد جماهیر سوسیالیستی داشت که رهبری اردوگاه نبرد با جهان آزاد وقت را به چنگ آورده بود.

در آن دوره شاید ایران و اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی به دلیل ذات نظام‌های غرب‌ستیز می‌توانستند شرکای راهبردی باشند اما به چند دلیل این اتحاد راهبردی ممکن نشد.دلیل نخست این بود که آن نظام سیاسی ایران در قانون اساسی خود تاکید داشت باید سیاست خارجی ایران «نه شرقی، نه غربی» باشد و شوروی سابق نماد شرق به حساب می‌آمد. سد راه دوم در مسیر تبدیل شوروی سابق به شریک راهبردی ایران فعالیت حزب توده در ایران بود که در سال ۱۳۶۲ ایران انقلابی آن را ریشه‌کن کرد. راه‌بندان سوم در مسیر یادشده حمایت شوروی از حزب بعث عراق در جنگ با ایران بود.

در اواخر دهه ۱۹۸۰ اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی مثل برف در برابر غرب آب و به ۱۵ کشور تبدیل شد. هسته مرکزی این امپراطوری اما همین روسیه امروز است که پس از دست به دست شدن میان رهبران با دوره‌های کوتاه‌مدت حکمرانی سرانجام به دست ولادیمیر پوتین افسر سابق کاگ‌ب به مثابه مخوف‌ترین سازمان اطلاعاتی و امنیتی ساخت بشر رسید. اکنون روسیه سال‌های طولانی است با اراده و سلیقه این رهبر روسی اداره می‌شود. در این دوره اما اقتصاد روسیه به مرور با ضعف‌های بنیادین بر جای مانده از نظام سوسیالیستی به اقتصادی متوسط و کوچک‌تر از کره‌جنوبی و شاید ترکیه تبدیل شده است. پوتین در دوره فرمانروایی خود بر روسیه اقتصادی فاسد بر پایه رانت و فساد با همدستی دوستانش را پایه‌گذاری کرده که فاقد توانایی‌های لازم و کافی برای رسیدن به سطح کشورهای اروپای غربی است.

اکنون تنها مزیت این کشور تحت اراده پوتین صادرات نفت خام و گاز و نیز تسلیحات نظامی است. حالا اما ایران از سر ناچاری و برای استفاده از توانایی‌های نظامی روسیه قصد خود را برای اتحاد راهبردی با روسیه نشان می‌دهد. کارشناسان و ناظران آگاه اما باور دارند ایران و روسیه نمی‌توانند به دلیل ذات دو نظم سیاسی و نیز توانایی‌ها و ناتوانی‌های اقتصادی مشابه شرکای راهبردی باشند. به این ترتیب که روسیه رقیب سرسخت ایران در صادرات نفت است و هر گام ایران برای به دست آوردن سهم پیشین از صادرات جهانی نفت به صادرات نفت روسیه آسیب می‌زند. علاوه بر این دو کشور ایران و روسیه از نظر صادرات گاز تا دیر زمانی در آینده رقیب به حساب می‌آیند و روسیه تا همین جا نیز راه دسترسی بازار اروپا به ایران را باز نگه نداشته و از این پس نیز سد راه ایران خواهد شد.

از سوی دیگر روسیه کالای صنعتی و معدنی خاصی که به درد توسعه صنعتی ایران بیاید تولید نمی‌کند و راه بازارهای مواد غذایی خود را به روی ایران بسته است. وقتی دو کشور هیچ کالایی برای تبادل ندارند خیری نیز به هم نمی‌رسانند و بدتر از آن رقابت بلندمدت ایران با روسیه بر سر صادرات انرژی در عمل دوستی ایران با پوتین را بی‌فایده می‌کند. شاید روزی اگر مسیر تجارت دو کشور باز شود و ایران با روسیه پوتین به داد و ستد کالا بپردازند دوستی دو کشور مفید باشد.

[به موارد فوق رقابت ایران و روسیه در آسیای مرکزی هم بیفزایید. روسیه نگران آن است که ایران روابط عمیق اقتصادی، فرهنگی وسیاسی با کشورهای این منطقه برقرار کند و نقش تاریخی سابق را در حوزه تمدنی ایران بزرگ را بازیاید. ایران نیز در این منطقه، روسیه را با تنها مانع مستحکم برای تحقق اهداف خود می‌بیند.]
t.me/EsfandiarKhodaee باز کردن / نظر دهید

2021-02-16 18:33:38 سفیر اسرائیل: اگر آمریکا به برجام بازگردد، تمام اهرم‌های فشار از بین می‌رود

گیلاد اردان، سفیر اسرائیل در آمریکا، می‌گوید "در صورت بازگشت دولت جدید آمریکا به توافق هسته‌ای ایران، ما نمی‌توانیم بخشی از این روند باشیم".

او گفته است که اگر آمریکا به توافق هسته‌ای با ایران بازگردد، "تمام اهرم‌های فشار" از بین می‌رود.

اظهارات سفیر اسرائیل در واشنگتن در حالی مطرح می‌شود که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، در مقطعی حساس قرار دارد. آقای نتانیاهو در حالی برای انتخابات ماه آینده آماده می‌شود که همچنان موضعی سخت در برابر ایران دارد و هنوز تماس مستقیمی با جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، نداشته است.
@EsfandiarKhodaee باز کردن / نظر دهید

2021-02-16 11:30:02 پس از اتلاف پنج تریلیون دلار و کشته شدن هفت هزار آمریکایی، به کدام هدف در عراق و افغانستان رسیدیم؟

سناتور جمهوریخواه رند پال
نشنال اینترست

پس از تقریباً بیست سال ما فقط در عراق و افغانستان بیش از 7000 کشته دادیم و بیش از 50 هزار نفر از اتباع آمریکایی در این دو کشور زخمی شدند و بیش از 5.4 تریلیون دلار هزینه کرده ایم. و این ارقام حتی کل هزینه های انسانی و پولی ما را در خاورمیانه بزرگ در مدت زمان مشابه در بر نمی گیرد. علاوه بر این هیچ راهی برای برشمردن تأثیرات زندگی هایی که از هم پاشیده شدند و روابطی که از بین رفتند، وجود ندارد.

برخی می گویند این هزینه جنگ است. شاید این طور باشد. اما در هر جنگ، تلفات باید اهدافی را محقق سازد. هدف باید ایجاد وضعیتی برای صلح بهتر باشد. برای تحقق این مهم، وجود یک نظریه پیروزی ضرورت دارد. ما این را به استراتژیست ها و افسران آینده در دانشکده های جنگ یاد می دهیم.

اما پس از تقریباً بیست سال جنگ، ما هیچ یک از این موارد را به صورت منسجم تجربه نکردیم. ما هنوز نه به پیروزی نزدیکتر شده ایم و نه حتی واقعاً تصور واقع گرایانه ای از پیروزی داریم. ما به طور مداوم اهداف خود را در جنگ تغییر داده ایم.

با فرا رسیدن سال جدید و روی کار آمدن یک دولت جدید ، ما این فرصت را داریم که به این پرسش ها پاسخ دهیم. هنگامی که در جلسه تایید آنتونی بلینکن از وی در مورد درس هایی که از دخالت در عملیات جنگی در خاورمیانه آموخته بود پرسیدم ، او تاکید کرد که ما باید دیپلماسی آمریکا را به عنوان پاسخ اول، به جای درگیر شدن در جنگ و درگیری مد نظر داشته باشیم.

ولی نگرانی من این است که به نظر می رسد بلینکن باز هم از عملکرد گذشته در دفاع از حمله نظامی به لیبی و سوریه درس عبرت لازم را نگرفته باشد و به توسل به نیروی نظامی بدون هیچ هدف مشخصی ، در یک مسیر مداخله جویانه ادامه دهد. مسیری که در دولت های گذشته سابقه شکست داشته است.

بایدن در روزهای آینده یک فرصت طلایی برای تنظیم مجدد سیاست خارجی آمریکا و پایان دادن به جنگ های به ظاهر بی پایان در اختیار دارد. ما باید به دیپلماسی متفکرانه باز گردیم. ما باید خطوط ارتباطی را باز نگه داریم. در صورت لزوم محکم بایستیم، اما در صورت امکان گوش شنوا هم داشته باشیم.

من در یافتن راهی برای تحقق این امر تلاش کرده ام و به تلاش ادامه خواهم داد و اکنون این به معنای یادآوری خطاهای روش های گذشته بلینکن و همه کسانی است که او با خود آورده است. من از همکارانم در کنگره صد و هفدهم می خواهم که همین کار را انجام دهند.
t.me/EsfandiarKhodaee باز کردن / نظر دهید

2021-02-15 19:30:05 ۵ کشوری که بیشترین بودجه را برای تحقیق و توسعه اختصاص داده‌اند

اسرائیل برای تحقیق و توسعه بالاترین سهم جهان از تولید ناحالص داخلی را اختصاص داده است.

تحقیق و توسعه دو فرایند در هم تنیده هستند که خروجی آنها منجر به توسعه زیرساخت‌ها و خلق محصولات جدید و استفاده از نوآوری‌های فناورانه می‌شود.

سالهاست کشورهای توسعه یافته جهان با اختصاص بخشی از درآمد ناخالص ملی خود به هزينه تحقيق و توسعه باعث پيشرفت تكنولوژی، كاهش هزينه‌ها، کاهش خطاهای ملی، آینده پژوهی، استفاده حداکثری از منابع ملی و رشد صادرات می شوند.

اسرائیل بالاترین سهم را به این حوزه اختصاص داده و پس از آن کره جنوبی، سوئیس، سوئد و ژاپن قرار دارند. بدترین کشور جزیره ماداگاسکار است.

این شاخص برای ایران بسیار اندک است و نشان از کم‌توجهی به مقوله تحقیق و توسعه و آینده‌پژوهی در ایران دارد.

اسرائیل ۴.۹۵%
کره جنوبی ۴.۸۱%
سوئیس ۳.۳۷%
سوئد ۳.۳%
ژاپن ۳.۲۶%

در منطقه خلیج فارس از بیشترین به کمترین به شرح زیر است:

امارات 0.87%
عربستان 0.82%
قطر 0.48%
کویت 0.35%
ایران 0.34%
عمان 0.25%
بحرین 0.1%
عراق 0.04%



#شرق_دور
@Iransharghedoor باز کردن / نظر دهید

2021-02-15 11:30:03 ادامه از بالا

قاطبه بزرگی از کارشناسان غیر وابسته به جناح های سیاسی و کارشناسان آکادمیک که حتی وارد مسائل سیاسی نشده اند و به شکلی مستقل در حوزه تفکر و صرفا اقتصاد فعالیت و در چارچوب منافع کشور حرکت می کنند تاکید دارند که اگر ایران به FATF نپیوندد ضرر بزرگی به کشور و وارد خواهد آمد اما این مساله در کشور به یک بازی سیاسی تبدیل شده است.

ایران در دهه های اخیر در موارد متعددی پس از رخدادهای تروریستی ۱۱ سپتامبر درمورد ساقط کردن طالبان در افغانستان و پس از آن در ماجراجویی عراق پس از اشغال کویت در مورد حکومت صدام با آمریکا مذاکره کرده است. اینکه با این سوابق ، چطور ایران نمی تواند بر سر منافع خود با آمریکا به گفتگو بپردازد و چرا این مساله در کشور به یک تابو تبدیل شده سوال مهمی است که باید بدان پاسخ داد.البته بر کسی پوشیده نیست که ممنوعیت مذاکره با آمریکا برای جناح و گروهی خاص در کشور است. در حالی که مسائلی از این جنس وابسته به افراد و جناح های سیاسی نیست و در چارچوب کلان و ” منافع ملی”بدان نگریسته شده و تصمیمات راهبردی اتخاذ گردد.

به تبعیت از سه اصل ”حکمت، عزت و مصلحت“، راهبرد خصومت با امریکا اشتباه وغیر کارشناسانه است. این راهبرد جز اتلاف منابع، از دست رفتن ظرفیت ها و فرصتهای توسعه و لاجرم عقب افتادگی وانزوا و صرف هزینه های کلان برای دستاوردهای اندک نتیجه دیگری ندارد.این نقد به معنای همگامی با سیاست های آمریکا و یا برقراری روابط سیاسی با آن نیست. بلکه آنچه در نظر است تنش زدایی و گفتگو بر سر مسائل ابتدایی مورد اختلاف بین دوکشور است. در فضای بی اعتمادی مطلق کنونی که هر روز بر طبل آن نواخته می شود ، چنانچه ملاحظه می کنیم هر اتفاق ولو کوچک عاملی بر تشدید بحران و تقابل بین دو کشور تبدیل می شود

برای برون رفت از این بن بست نیازمند تغییر در نگرش ها و اولویت بخشی بر منافع مردم و توسعه کشور هستیم. درک این واقعیت که همچون بسیاری از کشورهای جهان اعم از قدرت های اقتصادی مانند چین و هند و یا حتی کشورهای مسلمان مانند مالزی و اندونزی می توان با آمریکا روابطی بدور از تشنج داشت ولی تابعی از متغیر سیاست های واشنگتن نشد ، چندان معادله پیچیده و غیر قابل حلی نیست.
t.me/EsfandiarKhodaee باز کردن / نظر دهید

2021-02-15 11:30:03 ریشه دشمنی آمریکا کجاست

چکیده :جواد ظریف اخیرا در مصاحبه با یکی از روزنامه ها در پاسخ به این سوال که آیا اصرار دارید با امریکا دشمن دائمی باشیم گفت:" من از کلمه دشمن هیچ‌وقت استفاده نمی‌کنم." وزیر خارجه در ادامه این مصاحبه "هویت" را مبنای اختلاف دو کشور برشمرده و می گوید.:" امریکا ماهیت و هویتی دارد وما هم هویتی...

جاوید قربان اوغلی

چهره بی‌نقاب سیاست ایران در مورد رابطه با آمریکا بر دو پایه اساسی بنا شده است.نخست ، آمریکا دشمن واقعی ایران است. دوم، هر گونه انعطاف در مقابل این دشمن خیانت به آرمان های انقلاب است.این دو اصل،هرگونه باب تعامل، گفتگو، مذاکره ، دیپلماسی و اندیشیدن درباره راه کارهای عبور از پل دشمنی با آمریکا را از بین برده است. ریشه این دشمنی کجاست؟

در پاسخ به این سوال گمانه های ذیل را می توان مطرح کرد.یکی از این دلایل،”اعتقادی” است.امریکا تندیس و نماد ” استکبار جهانی ” است و به حکم عقل سازش با او جایز نیست. عامل دیگر”سابقه تاریخی” و پیشینه آمریکا در ایران است.اقداماتی همچون طراحی و اجرای کودتای ۲۸ مرداد سال ۱۳۳۲ و سرنگونی دولت قانونی مصدق و در سال های بعد از آن حمایت از همه جانبه از پهلوی دوم.

دلیل اول از آن جهت سست و بی پایه است که اساسا جایگاه باورهای مذهبی در تعریف کلاسیک روابط کشورها غیر قابل اعتناست. البته این عامل می تواند در چارچوب های دیگر به عنوان فاکتوری در سطح روابط ارزیابی شود ولی توجیه قابل قبولی بر عدم ابطه نیست. مضافا اینکه کشورهایی مانند چین و روسیه که با پیشینه های الحادی کمونیستی اعتقادی به مذهب ندارند ، روابطی گسترده با ایران و بسیاری دیگر از کشورهای مسلمان برخوردارند.

در بیان عامل دوم نیز باید آن را به عملکرد روسیه در ایران تسری و پاسخی بدان داده شود. پیشینیه روسیه در برابرایران به لحاظ تاریخی با قراردادهای ترکمانچای وگلستان ،اشغال بخش های وسیعی از کشور نیازمند پاسخی مستدل است.کما اینکه انگلیسی ها نیز چنین سابقه تاریخی در ایران دارند.لذا “سابقه تاریخی” نیز دلیل مستدلی در تبیین دشمنی ایران و آمریکا نیست.از منظر تاریخی نهضت و انقلاب اسلامی ، جمله تاریخی بنیانگذار جمهوری اسلامی “آمریکا از انگلیس بدتر، انگلیس از آمریکا بدتر، شوروی از هر دو بدتر، همه از هم بدتر، همه از هم پلید‌تر” نیز موید این مساله است.

خصومت بی پایان با امریکا ازمنظر عقلی و دینی قابل توجیه نبوده و برهانی بر آن مترتب نیست و برداشتی صرفا سیاسی است.مبارزه با ظالمین ومترفین و مستکبرین شامل همه مظاهر کفر از جمله روسیه وچین هم می شود.جنایت روسیه در چچن و یا چین با مسلمانان ایغور را با کدام منطق شرعی، اخلاقی و انسانی می توان توجیه کرد؟ همان طور که چشم پوشی و ملاحظه مصالح کشور برغم توصیه دینی وصراحت قانون اساسی درحمایت از مظلومان ومسلمانان در اقدامات چین و روسیه و خصومت بی پایان با آمریکا در حمایت از رژیم جنایتکار صهیونیستی، استانداردی دوگانه و غیر قابل قبول است.طرفه آن که همان دو کشور روابط سیاسی ، اقتصادی و حتی نظامی بسیار محکمی با رژیم اسراییل داشته و در خوشبیانه ترین شکل حمایت لفظی از فلسطین و رفتاری بعضا متفاوت در مجامع بین المللی دارند..

جواد ظریف اخیرا در مصاحبه با یکی از روزنامه ها در پاسخ به این سوال که آیا اصرار دارید با امریکا دشمن دائمی باشیم گفت:” من از کلمه دشمن هیچ‌وقت استفاده نمی‌کنم.” وزیر خارجه در ادامه این مصاحبه “هویت” را مبنای اختلاف دو کشور برشمرده و می گوید.:” آمریکا ماهیت و هویتی دارد وما هم هویتی داریم.این دوهویت با هم اختلاف‌های ذاتی دارند.امریکا دوست دارد ما تبدیل به موجودیت دیگری شویم و تمدن خود را کنار بگذاریم.”. تا جایی که به یاد دارم ، ضمن پذیرش رفتارهای گستاخانه آمریکا در باره انقلاب و جمهوری اسلامی ، تا کنون مطالبه ” تغییر هویت” از سوی آمریکا در جایی ثبت نشده است.

علی مطهری نیز در یادداشتی به درستی گفته است آمریکاستیزی هدف انقلاب نبود. بلکه تنها یک وسیله در مسیر انقلاب بود.اما متاسفانه امروز این مساله تبدیل به یک هدف شده است.امروز بخش عظیمی از انرژی، منابع ، اهداف و آرمان های انقلاب، در سبد دشمنی با آمریکا قرار داده شده وهرکس شعارهای تندتری در این مسیر سر دهد، ظاهرا مقرب تراست و این اصل که منافع ملی اصل اساسی در کشورداری است و کشورها، دوست یا دشمن دائمی ندارند بلکه منافع کشورها تعیین کننده نوع رابطه با کشورهای جهان است، به بوته نسیان سپرده شده است.

به نظر می رسد موضوع ” تعامل با آمریکا ” به جناح بندی های سیاسی کشور سنجاق شده و اختلاف در این است که چه جناحی صلاحیت و اهلیت مذاکره با شیطان بزرگ را دارد. و در همین راستا تصمیم های کلان کشور نیز بر اساس همین جناح بندی های سیاسی اتخاذ می شود.مساله FATF، نمونه روشن برای اثبات این مدعا است.

ادامه باز کردن / نظر دهید

2021-02-14 11:30:03 بايدن و افراط و تفريط در تحليل‌ها

هادی خسروشاهين
@rahsevom
متاسفانه در ايران نگاه افراط و تفريط به مسائل ديپلماتيک وجود دارد؛ مواضع اخير بايدن در مورد نفی امكان لغو تحريم ها تا زمان بازگشت ايران به تعهدات برجامی خود؛نافی حركت ديپلماتيک دولت دموكرات آمريكا برای احيای برجام نيست.

اصولا امتيازاتی كه دولت بايدن قرار است در كوتاه مدت به ايران واگذار كند؛در راستای مواضع اخير بايدن قرار دارد.به عبارت ديگر اين دولت تصميم دارد بدون دست زدن به شاكله تحريم ها امتيازاتی را در كوتاه مدت به ايران پيشنهاد دهد.امتيازاتی از قبيل معافيت نفتی به هند،ژاپن و كره جنوبی برای خريد نفت از ايران؛موافقت با وام صندوق بين المللی پول به ايران و امكان دسترسی ايران به ذخاير ارزی خود همه در اين راستا قرار دارند.

در واقع بايدن قرار نيست با اين امتيازات پولی را به خزانه ايران واريز كند؛اين امتيازات يا بصورت اعتبار از طريق كانال سوييس و ساز و كار اينستكس برای خريد كالاهای غير تحريمی در اختيار ايران قرار ميگيرد يا چند بانک مشخص خارجی (با مجوز وزارت خزانه داری آمريكا)از طرف ايران پرداخت هايی را انجام خواهند داد.در واقع امتيازاتی كه از طرف آمريكايی در نظر گرفته شده است.

در چارچوب قوانين تحريمی كنگره آمريكا نيز قرار دارد از جمله قانون IEDPA و ITRSHRA و همچنين قانون NDAA.در همه اين قوانين بر اين مساله تاكيد شده است كه كشورهای خريدار نفت می توانند در ازای پول نفت ،كالا و خدمات به ايران صادر كنند.ضمن اينكه ماده ١٢٤٤قانون IFCPA تصريح میكند كه وجوه متعلق به ايران در يک حساب در كشور خريدار نگهداری ميشود و وجوه صرفا براي تجارت كالا و خدمات غير تحريمی آمريكا ميتواند استفاده شود.

بنابراين همين قوانين موجود بخصوص قوانين كنگره آمريكا كه از ماندگاری و اثرگذاری بالايی نيز برخوردار هستند اين امكانات حداقلی را در اختيار دولت قرار می دهند تا ديپلماسی را از نقطه ای آغاز كند؛البته تصور اينكه دولت بايدن حاضر است پروسه كاهش تحريم ها را از هم اكنون يا حداقل تا ماه مارس آغاز كند؛تصوری كاملا غير واقع بينانه است چرا كه اولا به لحاظ فنی و قانونی موانع گسترده ای پيش روي بايدن قرار دارد.رژيم تحريم های آمريكا تقريبا در سه دهه اخير به يک درخت تنومند تبديل شده است كه در دوره ترامپ صرفا به شاخ و برگ آن اضافه شد.

شيفت بزرگ و راهبردی در اين رژيم نيز از زمان دولت اوباما زده شد؛ در واقع از همين مقطع زمانی رژيم تحريم های ايران از حالت موضوعی و اوليه به سوی تحريم های جامع و ثانويه حركت كرد و در عصر ترامپ نيز همين روند با شدت و حدت بيشتري ادامه يافت؛

بطور مثال تحريم های ٢٦اكتبر ٢٠٢٠عليه بخش نفتی ايران ذيل قانون پاتريوت مصوب اكتبر سال ٢٠٠١ و فرمان اجرايی ١٣٢٢٤قرار دارد.با توجه به تصويب اين قانون و فرمان اجرايی پس از حادثه ١١سپتامبر در عمل تيم بايدن كار بسيار دشواری برای لغو آن خواهد داشت چرا كه در مجموعه قوانين آمريكا پاتريوت(مبارزه با تروريسم بين المللی) از وزن سياسی سنگينی برخوردار است.ثانيا با توجه به مخالفت های داخلی و همينطور منطقه ای و در شرايطی كه ايران به غنی سازی ٢٠درصد در فوردو مشغول است ؛بايدن به هيچ عنوان در كوتاه مدت زير بار هزينه سياسی لغو تحريم ها نخواهد رفت.

با اين همه، ارائه اين امتيازات تشويقی نيز لزوما به اين معنا نيست كه بازگشت طرفين به برجام حتمی يا حداقل فوری خواهد بود؛ممكن است در اين راه موانعی ايجاد شود و همينطور كه در يادداشت های قبلی به آن اشاره شد زمان واقع بينانه برای بازگشت طرفين به برجام ماه می يا جون خواهد بود؛البته اگر ايران از امتيازات دولت بايدن طی هفته های آتی برداشت مثبتی داشته باشد و آن را گامی در جهت تنش زدايی تلقی كند؛در غير اينصورت مسير بازگشت به برجام می تواند طولانی تر شود و يا حتی اين توافق را بطور كلی منتفی كند.

پس در تفسير از ديپلماسی، واقع بينی و تسلط بر امور فنی در اين حوزه شرط عقل است و در اين مسير نبايد دچار افراط و تفريط شد.صحبت های بايدن در روز يكشنبه نافی ديپلماسی نبود ضمن اينكه نبايد اين تصور را هم داشت كه بايدن حاضر است به هر قيمتی به برجام بازگردد./کانال مطالعات ایران
t.me/EsfandiarKhodaee باز کردن / نظر دهید