2021-10-15 13:26:23
#تلنگر
دلایل شکننده بودن روابط امروزی
*آماده نیستیم
معمولا ما آماده سازش، فداکاری و دوست داشتن بدون قید و شرط نیستیم. بلد نیستیم صبر کنیم و می خواهیم همه چیز را یک جا داشته باشیم. اجازه نمی دهیم احساسات مان رشد کنند. بیشتر اوقات برای خود یک محدوده زمانی تعیین می کنیم تا چیزی را احساس یا دوست داشته باشیم.
*عشق را با دیگر احساسات تشخیص نمی دهیم
ما معمولا به دنبال کسی هستیم که با ما به سینما بیاید بیرون برویم نه کسی که درک مان کند و در مواقع غم و اندوه حمایت مان کند. ما دوست نداریم زندگی کسل کننده ای داشته باشیم به همین دلیل به دنبال همدمی شاد هستیم که زندگی مان را تبدیل به یک ماجراجویی کند.
اما همیشه آماده تغییر نیستیم، که ناگزیر پس از یک دوره معین از رابطه عاشقانه و دوجانبه سر می رسد.
*اسیر یک عادت می شویم
پس از مدتی دیگر برای عشق زمان و فضا نداریم. چون سرمان گرم دنبال کردن منافع مادی است.
*منتظر یک نتیجه آنی هستيم
وقتی عاشق می شویم، معمولا می خواهیم از همان ابتدا روابط مان بالغ باشد. اما این بلوغ و درک متقابل تنها پس از گذراندن چند سال در کنار هم اتفاق می افتد. امروزه بیشتر مردم فکر می کنند هیچ چیز در این دنیا نیست که ارزش وقت و صبرشان را داشته باشد، حتی عشق.
*ترجیح می دهیم قدرت مان را به هدر بدهیم
بسیاری از ما ترجیح می دهیم یک ساعت را با صد نوع آدم مختلف بگذرانیم تا یک روز را با یک شخص. امروزه بیشتر افراد این گزینه را که تنها با دیگران آشنا شوند ولی کسی را نشناسند ترجیح می دهند. حریص شده ایم و همه چیز را یک جا می خواهیم.
*وابسته به تکنولوژی شده ایم
تکنولوژی برای ما نزدیکی به ارمغان آورده. آن قدر نزدیکیم که گاهی نفس کشیدن برای مان دشوار می شود. تکست، پیغام های صوتی، چت ها و تماس های ویدئویی جای ارتباط های رو در رو را گرفته اند. دیگر مجبور نیستیم با هم وقت بگذرانیم. بدون تماس با یکدیگر هم کلی اطلاعات از هم داریم.
*نمی توانیم برای طولانی مدت یک جا بمانیم
فکر می کنیم رابطه معنایی ندارد و حتی فکر یک جا با یکی ماندن هم باعث ترس مان می شود. دیگر زندگی مان را به یک نفر اختصاص نمی دهیم و از چیزهای دائمی اجتناب می کنیم.
*بیشتر روی روش های منطقی تکیه داریم
از نسل جدید کمتر کسی را می توان پیدا کرد که با تمام وجود عشق بورزد و به مشکلات مربوط به زمان و فاصله چیره شود.
*از خیلی چیزها می ترسیم
از روابط جدید، نا امیدی، آسیب های احساسی و دل شکستگی می ترسیم و به همین دلیل است که دیگران را به قلب مان راه نمی دهیم. دور خودمان دیوار کشیده ایم و گاهی این دیوار بیش از حد ضخیم و بلند است تا اجازه دهد قدم بیرون بگذاریم و زندگی را همان طور که هست ببینیم.
*دیگر قدردان روابط نیستیم
این که اجازه دهیم کسی که دوست مان دارد برود برای مان هیچ کاری ندارد. نسبت به افرادی که اطرافمان هستند بسیار نا امید هستیم.
مرکز مشاوره گفتمان
@goftemanclinic
160 viewsᵉˡʰᵃᵐ•ᵏᵃᵐᵉˡᶤ, 10:26
م
